DE 80 VAN DE GLASSTAD, 24 op 25 september 2010

DE 80 VAN DE GLASSTAD,

LEERDAM, 24 op 25 september 2010

Gezellig in de kantine

We zijn al vroeg en halen wat boodschappen. Allereerst op zoek naar smalle leukoplast… maar dat is niet te verkrijgen. We proberen in de kantine wat te regelen, maar in de koffer van de kantine zit het niet en het R.K. laat tot kwart voor negen op zich wachten. (maar dan hebben wij ons inmiddels naar buiten begeven. ) Binnen is het nog even spannend of iedereen die komt ook mee mag lopen omdat er slechts 200 mogen starten. Meer kunnen er om te beginnen al niet in de kantine. Maar ík heb me wel van tevoren ingeschreven, ik moet alleen nog betalen.



Klaar voor de start....



Na enkele woorden ´toespraak´, waarin de nieuwe knaloranje pijlen trots worden geshowd, begeven we ons achter enkele fakkeldragers aan naar het Europaplein waar een handjevol toeschouwers ons uit zwaait. We zetten er flink de pas in en willen de eerste straat links af in gaan, maar volgens Arie moeten we eerst nog een stuk recht door en pas de derde straat links af. Gelukkig heeft hij gelijk want er loopt zo´n 199 ‘man en vrouw’ achter hem.



Achter de fakkerdragers aan



We gaan de Lingedijk op en lopen met z´n vijven helemaal voorop! Het gaat dan ook lekker. Via de Lingebrug verlaten we het stadscentrum en gaan het donker in. Maar gelukkig staat de maan helder aan de hemel en zijn er zelfs de nodige sterren te zien. We gaan de Appeldijk op met af en toe zicht op de Linge en komen rond 10 uur al op de eerste rust op 8 km bij de goed verlichte DoorLoopPost 1. Uit de enorm ruime keuze neem ik koffie met een stroopwafel en voor onderweg een mueslireep en broodje kaas. (Het broodje is wel even zoeken want die liggen allemaal door elkaar en eerst komen er steeds broodjes vleeswaar te voorschijn.)

Als we door gaan zien we links af en toe de duidelijke oranje pijlen met kleine breeklichtjes van het einde van de lus hangen. Een auto zorgt dat we niet (per ongeluk) af snijden. Op de Spijkse Kweldijk, als we toch enigszins in de luwte van hoge populieren lopen, gaat het waaien en regenen. Eerst komt de paraplu te voorschijn, Adriaan heeft vandaag zijn ´barbieroze´ exemplaar mee, maar uiteindelijk doe ik toch mijn regenjas maar aan. Het is helemaal niet koud, mijn appelgroene fleece-trui blijft om mijn middel, maar nat zou je toch af kunnen koelen.

Gelukkig is het maar een bui en als we rond kwart over elf op de eerste rustpost in ´De Uitspanning´ te Vogelswerf, Heukelum, op 15,3 km komen is het al weer droog. Daar stappen ´de snelle jongens´ pas na ons binnen. We genieten op het gemak van een bak koffie alvorens verder te gaan.

Het valt niet altijd mee om de pijlen te zien. Op donkere plaatsen, zeker als de pijlen op boomstammen hangen, moet je vlak bij gaan kijken welke kant hij op wijst, op lichte kruispunten zie je de kleine breeklichtjes niet en is het goed zoeken. Maar als we DoorLoopPost 2 naderen worden we door een als kerstboom vermomde man met een lamp naar de partytent verwezen. Daar, op 21 km, is om half één weer van alles te krijgen, maar ik houd het bij een kop koffie met een banaan.

We worden de provinciale weg overgezet. Er zijn knipperlichten geplaatst om de weinige automobilisten tot kalmte te manen. Het valt ons op dat er steeds wandelaars voor en achter ons lopen, in tegenstelling tot wat Adriaan in andere jaren heeft ervaren.

Om 1:15 stappen we na 26,2 km de tweede rustpost op manege en camping ‘De Lappenheide’ te Acquoy binnen. Daar worden we netjes genoteerd op de lijst, een controle’knipje’ in de kaart is niet nodig. Ik voelde me vandaag niet helemaal 100%, maar wilde toch lopen, dus ik wandel op de paracetamol, en af en toe vind ik het best zwaar. Gelukkig is het parkoers daarentegen niet zwaar! We gaan het spoor over, volgen Tiendwegen en zo staan we om kwart over twee bij DoorLoopPost 3 op 32,9 km. Als ik binnen stap in de partytent staat er iemand op zodat ik kan zitten, maar ik moet dan op mijn beurt blijven zitten tot iemand me aflost, want de wind blaast de stoelen om! Ik geniet er van een bak tomatensoep en neem een plak snijkoek die naast me staat. Maar die laatste krijg ik niet zo makkelijk weg, dus die spoel ik door met een beker water. We verlaten de post met een snoepbanaantje uit de grote snoeppot.

We lopen nog altijd in T-shirt. Het is zelfs op dit tijdstip nog niet koud. En de wind die af en toe flink waait is alleen maar lekker. Als ik een beetje ga slingeren en het tempo erg daalt zegt Adriaan “Kom op,” hand vast en weer door. Af en toe is de maan weer goed te zien en staat de lucht vol sterren en zo gaan we langs de Karwei Leerdam al weer in. Maar niet te vroeg juichen, want eerst volgt een flink stuk nieuwbouw. En ik ben het al zat. Op de vorige rust zeiden we het nog: “We hadden nu ook in ons bed kunnen liggen!” Ik heb wat last van darmkrampen, maar na de nodige ‘ontluchtingen’ zakt dat toch weg voor we om kwart voor vier de kantine van ‘Leerdam Sport ‘55’ op 40,5 km binnen stappen. Rustpost 3. Eigenlijk heb ik nu zin om te zeggen: ik vind het mooi voor deze keer!

Ik plak toch bij het Rode Kruis de bal van mijn linker voet af en de hiel van mijn rechter, het laatste stukje wordt gedaan door het Rode Kruis, en trek schone sokken aan. Ik neem een klein slokje kippensoep van Adriaan, maar dat smaakt niet, en werk tegen heug en meug een bak koffie naar binnen om straks wakker te blijven. En dan stappen we, ook ik dus!, weer op voor de tweede helft van de route.

We lopen nu alleen dus het is direct al even zoeken naar de pijlen. Volgen we de nieuwe al, of zijn deze nog van de start? Maar alles gaat weer goed en na enkele wegen verlaten we via de Lingebrug Leerdam weer en gaan het donker in. Soms moet je goed opletten, maar we lopen de hele route foutloos! Na de lange Lingedijk met fruitbomen en randje Asperen komen we na gakkende ganzen, een geruisloos overvliegende uil? en een vleermuisje, om kwart voor zes bij de feestelijk verlichte DoorLoopPost 4 aan op 48,1 km. Daar kies ik uit het enorme aanbod voor een bak thee met tuc. (De plakjes worst en bierworstjes vind ik al niet lekker ruiken, mijn maag draait om!) Met alle glazen potten met waxinelichtjes is het er reuze gezellig, maar we moeten toch weer door en hand in hand zetten we er lekker de pas in om weer de nodige wandelaars in te halen. Dan wordt het weer rustig op het parkoers. Er zijn prachtige huizen te zien langs de Linge, ook kapitale gebouwen met mooie lantaarns aan de gevel en we hijsen ons omhoog een trap op om de Lingebrug over te gaan. Af en toe kraait er een, al dan niet valse, haan en langzaamaan wordt het licht en krijgt het eerst zwart-witte landschap steeds meer kleur. We genieten van de leuke huisjes, zeker die in Beesd, waar we om tien over zeven bij rust 4 in ‘De Notenboom’ aan komen. (55,3 km) Iemand klaagt over ‘verdwenen pijlen’ maar wij zeggen dat er nergens een pijl verdwenen is, dat het alleen af en toe even zoeken was. Ik tracht een bifi-worstje naar binnen te werken, maar stop hem na 2 kleine hapjes terug in mijn tas. Als we door gaan is het zo fris dat ik mijn ´appelgroene´ fleece-trui toch aan trek!   

Alleen noten rapen toegestaan

Al snel gaan we richting landgoed Mariënwaerd. Daar staan om half acht al veel auto’s langs het pad. Ik denk dat het om vissers gaat, die zijn ook vaak vroeg, maar het zijn voornamelijk allochtone walnotenrapers langs de zeer toepasselijke Notenlaan. Er staan zelfs bordjes: ALLEEN NOTEN RAPEN TOEGESTAAN. Op de Kloostersteeg rijden, zelfs op het landgoed, de auto’s de vouwen uit je broek!

Om tien voor half negen genieten we op DoorLoopPost 5, 62,3 km van een ‘fruithapje’, een handje snoep uit de snoeppot en een bosje zoute pepsils waarvan Adriaan zegt dat die ook langs het pad op te rapen zijn. We worden het zat en gaan ‘van post naar post’ lopen. Langs Mariënwaerd en dan het spoor weer over waar zojuist Arriva gepasseerd is, en Adriaan verheugt zich het laatste stuk op een biertje.



Vijf voor tien komen we weer bij ‘De Notenboom’, nu op 68,7 km. en Rustpost 5. Binnen is het benauwd dus we gaan buiten zitten. Ik heb nergens trek in, Adriaan neemt zijn welverdiende Palmpje. We nemen de tijd om te rusten en doen veel spullen in de bagagetas, ik ook mijn regenjas, want het is zo lekker dat we geen regen meer verwachten. Adriaan krijgt zijn bier toch niet weg en giet een deel uit over het grind. Er is even wat verwarring over andere wandelaars, of die hier nu voor de eerste of de tweede keer passeren. Maar die moeten de hele lus nog doen. Wij moeten er nu niet meer aan denken!



Alle moed verzameld beginnen we aan het laatste stuk. We gaan de Lingebrug weer over en de metalen trap van vanmorgen vroeg af. Even weer langs de Linge met z’n schattige huizen maar dan al snel l.a. de van Gellicumstraat in en de lange wegen op. Om de tijd door te komen vertellen we moppen en anekdotes en fluiten (Adriaan) en zingen liedjes die je normaal onder het wandelen niet zingt! Zo passeert zelfs een deel van mijn kleuterrepertoire. Het gaat toch weer waaien en een beetje regenen, dus de roze paraplu moet weer aan het werk, maar doemt daar de laatste rust bij de manege niet op? Volgens mij niet, volgens Adriaan wel….. en gelukkig voor hem heeft hij ook eens gelijk en zijn we op 76 km, Rustpost 6 Hoe laat weet ik niet, ik had geen zin meer om het te noteren! Gaan we naar binnen of niet? De dame voor ons gaat door, maar die zegt 40 te lopen. Wij hebben geen haast dus laten toch onze neus zien. Adriaan neemt nog een bak koffie, ik een slok limonade en zoek mijn pepermunt op. Meer krijg ik niet naar binnen.

De laatste 4 km gaat voorspoedig. Het parkoers wordt steeds bekender. We gaan over de prachtige Zuidwal langs de stadsmuur, de bootjes en  het winkelcentrum. De oranje pijlen zijn bij licht al van verre te zien. En zo stappen we om vijf voor half één de kantine van ‘Leerdam Sport ’55’ weer binnen. We melden ons af, krijgen een medaille, wandelboekplaatjes en de nodige stempels, alleen de oorkonde laat op zich wachten, de printer wil nog niet werken. Ik peuter de pleisters, ruim twee rolletjes leukoplast, van mijn voeten en haal een patatje. Maar na een paar heb ik al genoeg. Een man aan tafel vindt het zo knap dat ik met Adriaan op loop, we houden er nl. een flink tempo op na, maar we hebben toch echt hetzelfde tempo! En zo heb ik dit jaar mijn Kennedy-record in twee opzichten verbroken: met 13:24 de snelste en vandaag met 15:25 de traagste sinds 1990. En als we na een dutje in de auto rond kwart voor drie Leerdam verlaten valt de regen met bakken uit de lucht!

De drie vergaarde Kennedy-medailles
rechts die van vandaag.

Terugblik HOLLAND VENETIE-TOCHT, 18 september 2010

Terugblik HOLLAND VENETIE-TOCHT,

GIETHOORN, 18 september 2010

Met de bus van de AWV ga ik met Sebastian naar Giethoorn. Er gaan slechts 30 personen mee dus we hebben alle ruimte. Chauffeur Koos zegt dat de mensen op de voorste stoelen hun riemen om moeten doen. INA: “Het lukt niet” Koos:”Dan kom ik je zo helpen.” Ina: “Oh, lekker, hé nou doet ‘ie het toch.” We gaan langs vestingstadje Blokzijl waar de kanonnen op de stadswal staan. En dan staan er opeens schrikhekken op de weg met verboden in te rijden borden: Giethoorn is afgesloten! Maar er komen ons wel auto’s van de andere zijde tegemoet dus de bus rijdt er gewoon langs. En zo komen we toch aan de start.

ER ZIJN SLECHTERE ALTERNATIEVEN.

Rond half tien gaan we van start. Het regent een beetje dus de regenjas moet aan. Maar omdat het best fris is, is dat niet zo’n probleem. Al snel gaan we langs een tjasker molen en de schattige, rietgedekte huisjes met hoge bruggetjes er voor. En langs vele bootverhuurbedrijven waar het nu nog rustig is. Niet gek met dit weer!

Helaas is ‘De Oude Aarde’ met z’n kristallen, mineralen en fossielen nog gesloten, dus maar weer door.

Bij de kerk waar de Gietersen traditioneel per punter trouwen, slaan we rechts af om aan het eind van het pad om 10 uur 15 al op het 3 km rustpunt bij RC ’t Swaantje aan te komen. Sebastian gaat voor een pannenkoek, ik voor appeltaart met slagroom en warme choco. Maar de keuken is nog niet open dus Sebastian moet ook genoegen nemen met appeltaart. (Er zijn slechtere alternatieven zou ik zeggen….) 

Het is droog en we gaan nu de Jonenweg volgen langs de Cornelisgracht. Een nieuw stuk route voor ons ten opzichte van de 10 km in 2004 en een goed alternatief voor de lange, rechte weg van toen. We kijken uit over heel natte graslanden en stukken riet waarin zelfs een witte reiger foerageert.

Langs weer rietgedekte huizen met hoge bruggetjes gaan we door Dwarsgracht en arriveren rond tien voor twaalf op de 8 km rust in CR de Otterkooi. Hier zijn wel al pannenkoeken te krijgen en Bossche bollen…. In Dwarsgracht! Maar het maakt Sebastian niet uit, hij werkt er gewoon één weg.

AF EN TOE DE KANT IN DUIKEND

De zon gaat schijnen en we zien de eerste bootjes op het water langs het Truilpad, met luidruchtige jongeren. Een lijsterbes hangt vol rode ‘bessenschermen’. We zijn vééééél te vroeg, nog 3 ½ uur tot de bus vertrekt, dus we besluiten het eerste het beste bankje dat we tegen komen te benutten. Daar zit en staat een groepje fietsers omheen, maar we gaan er gewoon bij zitten. Zij gaan al snel weer door op hun fiets… met elektrische motor!!! We genieten met z’n tweeën in het best warme zonnetje. Ondertussen herrijg ik de veter in Sebastian zijn schoen, wat nog niet mee valt want de nestels zijn er af, dus het pincetje van mijn zakmes moet er aan te pas komen. Een drietal bijna plaatsgenoten uit Hillegom wandelt langs.

Dat je die hier omgeving Giethoorn moet treffen! En waar ben ik aan begonnen met die schoen hier op een bankje in ‘the middle of nowhere’ aan het randje van de Wieden, want die veter moet er wel in! Er moeten nog een aantal km’s gelopen worden. Maar het lukt, dus we vervolgen de route, af en toe de kant in duikend voor passerende auto’s  op de smalle weg.

10% MISSEN MAG

Het is mooi langs, ook hier, maïsvelden, en zo komen we bij de ophaalbrug en gaan Giethoorn in, langs een leuk kerkje met klokkenstoel, en dan de andere kant op, Giethoorn weer uit. Even voert de route langs een drukke weg met rietdekkers en botenbouwers en dan wederom, het wordt eentonig, maar alles behalve vervelend, rietgedekte huizen met hoge bruggetjes er voor en met fraaie tuinen met veel buxus en bloeiende planten. En op het water is het een drukte van jewelste met rondvaart- en motorboten en punters. En zo zijn we om 13.35 al bijna terug. Nog altijd veel te vroeg, dus we lopen, de route van vanmorgen weer volgend, nogmaals naar het toeristische deel in de hoop dat ‘De Oude Aarde’ nu wel open is.

Dat is inderdaad zo, dus we kijken onze ogen uit naar de prachtige, al dan niet bewerkte stenen en in de naastliggende pottenbakkerij. En rond 3 uur zijn we terug aan de finish vanwaar we al even voor half vier huiswaarts keren. In de bus worden nog even de koppen geteld, waarbij je, volgens de chauffeur, 10% mag missen!

RADBOUTWANDELTOCHT, MEDEMBLIK, 11 september 2010

RADBOUTWANDELTOCHT,

MEDEMBLIK, 11 september 2010

Met de bus van de Aalsmeerse Wandelsport Vereniging gaan we naar Medemblik. Vorig jaar hebben we deze tocht al gelopen en dat is zo goed bevallen dat we er dit jaar weer naar toe gaan. En we weten al wat we gaan doen: wellicht naar het stoommachinemuseum, even een blik werpen op kasteel Radbout en zeker naar het Bakkerijmuseum.

WEER BIJ.

We worden naast de startlocatie afgezet en moeten even wachten tot we ingeschreven zijn waarna we de route uitgedeeld krijgen. We besluiten direct om kwart voor twaalf van start te gaan, des te meer tijd hebben we voor de bezienswaardigheden.

Maar ook onderweg is er genoeg te zien. Allereerst de prachtige spoorbrug nabij de sluis die net weer dicht wordt gedaan nadat er een schip onderdoor is gevaren. Het gaat hierbij wel om de spoorlijn van de stoomtram Hoorn-Medemblik.

Al snel gaan we het landelijke gebied in met kolen, rood en wit, en boerenkool. Eén van de akkers met witte kool is reeds geoogst en de kolen liggen op een aanhanger te wachten om vervoerd te worden. Voor de zuurkool? We gaan langs borden waarop aardappels te koop worden aangeboden, o.a. de Opperdoezer ronde en ook langs stukken natuurgebied. Helaas wel steeds met het drukke verkeer op de N239 op de achtergrond. En zo moeten we volgens de routebeschrijving ´RA fietspad langs spoorlijn, snelweg oversteken.´ Zie daarbij niet in gedachten wandelaars de A7 oversteken hard lopend van de ene naar de andere vangrail, het gaat gewoon om een wat drukkere hoofdweg!  Timothy raakt langzaam iets achter dus af en toe wacht ik met Sebastian zodat T. met zijn korte pootjes ook weer bij gewandeld is.

WEER OMHOOG!

Een man fietst langs, met in zijn hand een bakje aardbeien. Dat ziet er lekker uit. Het is helemaal niet koud en we hadden wellicht zelfs in korte broek gekund, maar ja, daar zag het vanmorgen niet naar uit. We gaan de plaats Opperdoes zelf in en vervolgens door Twisk. Daar is het schitterend met de prachtige typisch Noord-Hollandse boerderijen en een stationnetje. En we komen zelfs langs een kraampje waar pruimen, appels en…. aardbeien worden verkocht. Daar kwamen ze dus vandaan! En op een schuur staat de lezen: ‘POWER TO THE PIEPER’.

Helaas is er vandaag geen rust op de 10 dus we zwoegen verder de Almereweg op richting Industrieterrein Almere. We mijmeren: ´stel je voor, je bent vrachtwagenchauffeur en je wordt naar industrieterrein Almere gestuurd, dan kon dat wel eens niet goed gaan!’ We worden gepasseerd door een door twee paarden getrokken paardentram en betreden uiteindelijk het industrieterrein. Helaas gaan we niet langs het stoommachinemuseum, Kasteel Radbout en door het oude centrum, we zien de kerktorens alleen in de verte achter een haventje staan. Wat we wel zien is de stoomtram die vlak voor ons, met 12 wagonnetjes, langs rijdt. En als we weer langs de spoorbrug van vanmorgen lopen gaat deze net weer omhoog voor de volgende boot.

KOEK VERGULDEN

In plaats van af te slaan richting finish gaan we recht door naar het centrum langs molen ‘De Herder’. Het is pas kwart voor twee en we hebben tot kwart over drie de tijd om alles te bekijken. Allereerst passeren we het stadhuis of is het toch een gemeentehuis? We vragen het maar aan een bewoner. Het is inderdaad een stadhuis, maar deze zal niet zo lang meer in gebruik zijn want de gemeente gaat straks op in een groter geheel.

We vullen eerst onze magen met kaasstengels van de bakker en iets van de snack en dan ga ik met de jongens naar het bakkerijmuseum. We werken eerst een heerlijke gevulde koek, ambachtelijk en dat voor 70 cent, weg. Inpakken hoeft niet zeggen we nog, hij haalt de buitendeur niet eens! Ik loop het museum dit maal snel door, want we hebben vorig jaar ook alles al gezien. Maar het koek vergulden blijft leuk. De koek van Timothy haalt net het bankje voor het stadhuis, waar we nog even gezellig in het zonnetje gaan zitten.

SNELLE TERUGREIS…

Dan gaan we met de bus naar Katwoude. Ik ben het zat, en omdat de bus lang niet vol zit kan ik lekker op een dubbele zitplaats gaan liggen, met mijn hoofd op een rugzak, en mijn ogen dichtdoen. En ook Timothy volgt mijn voorbeeld. In Katwoude gaan we in Simones Hoeve een broodmaaltijd gebruiken. Als we met de bus het terrein van de hoeve opdraaien hebben we zoiets van oh, dus dit is Simones Hoeve, want hier rijden we altijd langs als we naar Volendam gaan en we zijn er op 22 mei tijdens de Zuiderzeetocht nog langs gelopen.

De maaltijd is prima verzorgd. Groentesoep vooraf, brood met kaas, vleeswaren, salades of makreel of krentenbrood/kruidkoek als hoofdgerecht en een stuk fruit toe. We kletsen gezellig met de andere AWV-ers aan onze tafel. Deze hebben tijdens de wandeling zelf een rustpauze ingelast bij de fruitkraam met een bakje pruimen.

En dan komt het einde van deze dag in zicht met de reis terug naar Aalsmeer. Maar ook deze reis is heel snel gegaan want ik heb mijn ogen weer even gesloten.

En thuis moet ook Sebastian zijn ‘vergulde’ koek er aan geloven.

WERELDHAVENDAGEN, 5 september 2010

WERELDHAVENDAGEN,

ROTTERDAM, 5 september 2010

Eigenlijk ben ik niet van plan om te gaan lopen. Ik ben afgelopen maandag geholpen aan mijn spataderen en moet wel veel bewegen en lopen….. maar ik begrijp zelf wel dat daar geen Kennedymarsen mee bedoeld worden. Helaas geen Vijfhuizen dus, en dit hele seizoen geen kennedytochten meer, maar Adriaan neemt de honneurs waar. Ik heb een flinke stapel leeswerk mee genomen. En ook zoon Timothy heeft ter plaatse besloten dat hij het eigenlijk gezelliger vindt om bij mij in de speeltuin te blijven, met zijn Nintendo (spelcomputertje), dan om met zijn broer mee te gaan.

EEN NOORS GEBOUW IN ROTTERDAM

Als de anderen weg zijn op de 10 (maar dan wel een hele langdurige met al die bezienswaardigheden langs de kades van de Nieuwe Maas) en op de 25 realiseer ik me eigenlijk pas goed dat we zeker tot een uur of één moeten wachten, een uurtje of 4 ½. Ik besluit dus toch maar de route te nemen van de vijf kilometer om te zien hoe ver we komen en Timothy vindt dat toch ook wel een leuk idee.

Daar 7 km de kortste route is starten we daar mee. Al snel gaan we langs de Mac Donalds aan de Schiedamseweg, maar Timothy wil liever iets halen bij een gewone snackbar. Het is echter pas kwart over negen en zondag dus die kans acht ik voorlopig nog heel erg klein.

Bij het prachtige, historische Delfshaven blijven we even staan om de prachtige oude gebouwen te bewonderen. En ik krijg een telefoontje uit Vijfhuizen van Adriaan. Het gaat daar allemaal heel voorspoedig. Té voorspoedig zelfs, want ze mogen pas om 12 uur finishen. Dus houden ze zich maar op in Restaurant ´De Molenplas´, de laatste rustpost, tot het laat genoeg is om door te gaan. (Zal wel een heel onaangenaam verblijf zijn geweest.....) Wij gaan verder langs het Oorlogsverzetsmuseum wat is gevestigd in een gebouwtje onder de Pieter Hoochbrug en helaas op dit uur nog gesloten. Het wandelt verder lekker dus we gaan door richting de Euromast die al van verre te zien is. 

Foto´s gemaakt door zoonlief

 Vlak daar voor slaan we links af langs de prachtige Noorse kerk. Deze kerk werd in 1914 in Noorwegen gebouwd en in hetzelfde jaar in Rotterdam geplaatst en is eigendom van de Noorse Zeemans Gemeente.

EEN ONVERWACHTE VIP-BEHANDELING

We verruilen de bebouwde omgeving nu voor het park aan de Maas. Een park dat nog altijd geen officiële naam heeft, maar in de volksmond gewoon ‘Het park’ heet. En dan te bedenken dat het door de welbekende vader en zoon Zocher is ontworpen in de romantische Engelse Landschapsstijl. Ik kan er mooi mijn sanitaire stop houden en we genieten er op een bankje van de volière. Verder passeren we het beeld van Hendrik Tollens (schrijver en dichter) en dat van Wilhelmina over wie Winston Churchill ooit sprak: Er is maar één man en dat is koningin Wilhelmina.

En dan zijn we aangekomen op de Parkkade, het laatste stukje Wereldhavendagen waar de grootste schepen liggen. Allereerst een ‘zandzuiger’ van Van Oord die ook in Dubai werkt en daar het hier nog lekker rustig is nemen we een kijkje aan boord van het kolossale schip. Vanaf het schip hebben we ook een prachtig uitzicht over het water met allerlei boten als de watertaxi en politieboten. En op de Erasmusbrug, in de volksmond de zwaan genoemd, en het prachtige gebouw van de Holland-Amerika Lijn. Dat gebouw vertegenwoordigt een belangrijke periode in de Rotterdamse scheepvaart geschiedenis.

En tenslotte ligt helemaal in de verte het Stoomschip SS Rotterdam. Destijds het grootste passagiersschip ooit in Nederland gebouwd. In 1959 vertrok het schip als lijndienst tussen New York en Rotterdam. Toen vliegen steeds goedkoper werd verliet de Rotterdam de Maasstad om als cruiseschip dienst te gaan doen, maar werd in 1997 uit de vaart genomen. Sinds augustus 2008 heeft het schip een vaste ligplaats aan het Katendrechtse Hoofd en wordt gebruikt als hotel, café-restaurant, museum en voor educatieve doeleinden.

die gek is op techniek.....

 Als we via een andere loopbrug het schip weer verlaten zien we een stand van Farm frites. Voorzichtig informeren we of er al frites is, het is nl. pas kwart over tien, maar als we dat willen dan bakken ze dat wel voor ons want het vet is al heet. (We zijn de allereerste klanten van vandaag…..) We zien dat het volgende schip een marineboot is. Andere jaren was het ongelooflijk druk tegen de tijd dat we hier langs kwamen, nu zijn we veel vroeger en staat er nog niemand dus we werken onze patatjes snel weg en nemen een kijkje aan boord van het schip. De route wordt met pijlen en rood-witte linten aangegeven en zo klimmen en dalen we van dek naar dek en van bakboord naar stuurboord. Het is ongetwijfeld niet moeilijk om aan boord te verdwalen!

Als we in een hoge ruimte onder het dek komen vraagt Timothy aan een marinier of boven ons de helikopter staat. Dat is inderdaad zo, maar hij kan daar nu niet kijken. Hoewel, heeft hij misschien zin om vanuit de controlekamer mee te kijken hoe deze opstijgt? Heeft mama tijd om te wachten, want het kan even duren. Nou, daar maken we natuurlijk tijd voor, want zo’n kans krijg je nooit meer! En zo kan deze bofkont alles als ‘VIP’ bekijken.

ALS WE MEER TIJD HEBBEN…

We zijn inmiddels aan het einde van de kade gekomen en wandelen nu langs Ocean Paradise, een drijvend Chinees paviljoen dat dienst doet als hotel-restaurant. Het is gebouwd in Taiwan en vervolgens naar Rotterdam gebracht. We kijken even binnen of we wat kunnen drinken, want we hebben dorst gekregen, maar er is niemand te zien. We beproeven ons geluk ook bij de Euromast waarvan een man of vier abseilt. Maar hier kun je slechts wat gebruiken nadat je boven in de toren bent en de entree komt rond de tien euro per persoon. Dat laten we nu dus maar even achterwege, wellicht een leuk idee voor een extra dagje uit als we meer tijd hebben.

TWEE TASSEN VOL!

dus met andere afbeeldingen
dan u van mij gewend bent...

 En zo gaan we nog altijd zonder consumptie verder. Eigenlijk voert de route nu langs wat langere wegen dus zodra we een verkeersbord richting Delfshaven zien gaan we die kant maar op, hopend op een route waarop meer te zien is. We wandelen eerst langs het beeld van Piet Heyn, admiraal van de vloot van de West-Indische Compagnie die op 8 en 9 september 1628 de Spaanse Zilvervloot veroverde in de Baai van Matanzas. En zo werden we zilver ter waarde van 12 miljoen gulden rijker. De zilverschat is hier in Delfshaven aan land gebracht.

We verlaten even de route om naar molen ´de distilleerketel´ te wandelen en tenslotte stelt Timothy voor om toch maar naar die Mac Donalds te gaan om daar wat te drinken…. En als we er toch zijn gaat een hamburgertje er ook wel in. Vanuit Vijfhuizen krijgen we bericht dat daar inmiddels de finishlijn overschreden is! Wij ronden ook de route en verwachten nu als laatsten de speeltuin te bereiken, maar komen er toch als eersten. Anderen blijken het idee van de Mac Donalds namelijk ook opgevolgd te hebben.

En terwijl ik mijn ogen even sluit komt ook de 25 terug en kunnen we rond half twee de thuisreis aanvaarden. Ondertussen vertelt Sebastian honderduit wat hij allemaal gezien en gedaan heeft…. en laat hij zien wat hij allemaal gescoort heeft bij de vele stands, twee tassen vol!