RS80 LISSE,
28 januari 2012
Na een gezellig ‘samenzijn’ in de kantine van FC Lisse gaan we rond half acht, bewapend met pijlen, nietapparaat en krijt, het tweede rondje van 10 km van deze tocht pijlen. Het is nog donker dus de zaklampen gaan mee, maar echt donker is het al niet meer. Foto’s maken gaat aanvankelijk nog niet, van de omgeving is weinig te zien. En misschien wel het belangrijkste: de officiële rust zal nog wel niet open zijn!
BEN HUITEMATOCHT
We verlaten de kantine en gaan over het terrein van FC Lisse met een golfbaan en een wielerbaan. Het hekje nabij de kantine van de wielerclub is nog dicht dus we moeten omlopen!!! We volgen de Spekkelaan en slaan voor de ingang van het Keukenhofbos, waar de 18 en 25 het bos in gaan, links af de Loosterweg op en verlaten al snel het verharde om een grindpad op te gaan langs enkele huizen van kwekers. 
Veel pijlen zijn er niet nodig en het is sowieso niet mogelijk hier op het grond te pijlen. Er volgen enkele wegen langs de bollenvelden, allemaal nog in ruste, en dan gaan we buurtschap 'De Engel' door en komen via een poortje en na een parkeerterrein bij de caférust in wegrestaurant 'De Engel'. Maar, we waren er al bang voor, dat is op dit tijdstip, even over achten, nog gesloten.We trotseren de nieuwe rotonde en vervolgen de route langs de Tweede Poellaan. In het weiland spurt een haas weg zodra hij ons ziet en het is al aardig licht geworden. We passeren een dixie die zowaar open is en waarin twee rollen toiletpapier staan. Uit baldadigheid schrijven we op de stoep TOILET met een pijl.
Inmiddels zit alles onder het krijt: mijn handschoenen, die ik in mijn zak heb zitten omdat ik het warm begin te krijgen, mijn handen en mijn jas. Vroeger als kind kennelijk te weinig gekrijt dus ik kan er nu niet mee overweg!
We klimmen de grasdijk op langs de Ringvaart van de Haarlemmermeer, waar we een prachtige zonsopkomst in het oosten kunnen zien. De zon komt bijna door de wolken heen en er komt een groot schip langs varen. Maar de zon zal vandaag niet door de wolken heen komen.Bij de jachthaven is een extra rust voor de 10 km en we moeten een verwijzingsplaat ophangen. Als we een geschikte boomstronk hebben gevonden doet de nietmachine het niet. En nu niet beginnen met het grapje van die naaimachine en die nietmachine die niet niet.....
Bij de jachthaven is al gezellig veel rumoer. De aanwezige heren hebben er zin in en zijn in voor een grapje. De Ringvaart volgend zien we juist de kano’s bij de kanoclub naar buiten gedragen worden en dan verruilen we de ene grasdijk al weer voor de andere na de Ruishornlaan overgestoken te zijn en stevenen we af op de Zemelpoldermolen.
Na een brug volgen we een pad langs de heemtuin en zien in het naastliggende weiland twee ooievaars staan. Leuk als die er zouden blijven staan ondanks de vele wandelaars. Langs de volgende straat zien we een 2e dixie. Ook open. Dus we kalken weer TOILET op de stoep. Maar we vinden dat er weinig toiletpapier is dus opperen bij het er achter staande huis aan te bellen en nog wat rollen bij te vragen.
En zo dienen de laatste wegen zich al aan. Henry Floor, die zijn auto verderop moest parkeren, zo druk is het, loopt een stukje met ons op. We krijten nog even 'je ben er bijna' op de stoep en komen dan via een overvolle parkeerplaats terug in de kantine van FC Lisse.Mariëtte is vandaag jarig en dat levert ons een heerlijke plak cake op en het begint drukker te worden met wandelaars die de 10 of 18 kilometer willen gaan doen. Wij kletsen even bij en starten om tien uur voor de tweede ronde van 18 km, of zullen het er uiteindelijk zelfs 25 worden?
RS80
GEEN TEGENLIGGERS
Dit maal lopen we lekker zonder krijt en genieten nog even van de pijlen 'die we zo goed geplaatst hebben'. We gaan weer langs de begraafplaats en nu bij de manege het Keukenhofbos in. Daar is het heerlijk wandelen. Prachtig, zo'n oud bos met grote, dikke bomen, gewoon tussen de bollenvelden. Aan de noordkant verlaten we het bos weer en gaan langs het tentoonstellingsterrein Keukenhof. Daar treffen we bij het fotogenieke huisje met de rood-witte luiken Henry Floor weer en maken over en weer foto's van elkaar.
Als we het laarzenpad op moeten is het hek gewoon open. Dus niets 'via overstapje laarzenpad op!' Adriaan sluit het hek dus even zodat ik toch via het overstapje moet. Maar het is wel lekker blubberen geblazen. Dat is dit mooie ommetje door het natuurgebied dat wij vroeger 'Het Vogelbos' noemden wel waard. We horen vogels zingen, zien paddoos en kletsen gezellig met de mensen die we in halen, lekker zeurend over de vieze, glibberige paden, vooral op de stukken waar het pad belegd is met 'knuppels'. (boomstammetjes)
Voorlangs het oude station van Lisse, hier kruist de route op de terugweg, zien we nog geen tegenliggers. De route voert ons verder langs de opgebroken Delfweg. Het is dus uitzonderlijk rustig langs deze doorgaande weg.  |
| Schoenen met als souvenir een beetje laarzenpad |
Het valt me opeens op dat ik wel veel souvenir aan mijn schoenen heb zitten van het laarzenpad. Als we goed kijken zijn nu toch de eerste wandelaars zichtbaar op het fietspad langs de golfbaan dat we straks ook gaan lopen. Het is even doorstappen op dit langere stuk, dus we genieten 'noodgedwongen' van de oude boerderij en kwekershuizen.
Langs het beeld van een bollenboer, midden op een rotonde, komen we bij het viaduct onder de autoweg door en op een fietspad waar we lekker rustig lopen.
De schapen die het duin begrazen en de damherten die hier in grote getale rondlopen laten zich niet zien en er wordt ook niet 'zweef gevlogen'. In het mooie natuurgebied 'Langeveld' staat het water hoog, plaatselijk bijna even hoog als het pad. Het is er heerlijk rustig. Adriaan doet op een bankje even zijn sok goed, gezellig kletsend met de mensen die er al zitten te genieten van het uitzicht en hun boterhammetjes.
We slaan een weg in die verboden is voor auto's en motoren, uitgezonderd bestemmingsverkeer, en komen zo op de koffiepost. Het is wat troosteloos weer, want de zon die zo zijn best deed komt niet door de bewolking heen. Maar het is droog en niet al te koud meer. Over het terrein van kamping Sollasi (hoe spreek je dat nu uit, waar ligt de klemtoon) bereiken we het Oosterduinse meer. Deze, door zandafgraving ontstane plas is deels een nat natuurterrein.
Via een fietspad gaan we weer onder de autoweg door en langs golfterrein Tespelduyn. Maar druk gegolft wordt er niet. Als we weer langs station Lisse komen zien we weer geen wandelaars tegengesteld lopen, iedereen zit dus al in de lus.VOOR DE TWEEDE MAAL
De tocht van vandaag, waarvoor ik in eerste instantie de route heb gemaakt, later verbeterd door Piet Berg, is eigenlijk een dubbele tocht. Allereerst is het een gewone RS80 tocht, maar er zijn dit keer ook twee tochten aan geplakt van achttien, de eerste lus, en tien, de tweede lus. En als ondernaam heeft hij de 'Ben Huitematocht' gekregen, naar de overleden voorzitter van FC Lisse.
We gaan een tweede laarzenpad op.... en weer zijn de hekjes open. Na het donkere bamboepaadje volgt weer een lekker blubberig stuk. Maar ook dit behoort m.i. tot de mooiste stukjes van de route. Langs het pad staan vele pollen sneeuwklokjes in bloei en tussen de bomen door zien we Johan letterlijk in de weer als hekkensluiter van het eerste rondje laarzenpad. We wandelen voorlangs Kasteel Keukenhof en gaan dan heerlijk slingerend het Keukenhofbos weer door, ons afvragend hoe veel wandelaars door zullen hebben dat we door hetzelfde bos gaan en er straks op het punt uit komen waar we er eerder in gingen.
Adriaan moet naar het toilet en oppert even heen en weer te lopen naar FC Lisse. Maar dat betekent wel twee km extra als we daarna de route weer op willen pakken. Misschien hebben we mazzel en kunnen bij de scouting of bij de manege even gebruik maken van het toilet. Uiteindelijk zorgt de manege voor de oplossing van dit probleem.
Nu gaan we voor de tweede maal de 10 km lus doen. Langs het huis van Harry Mens dat op het plaatje voor het wandelboekje achter een veld bloeiende tulpen staat. De tulpen zijn er nu nog niet, maar het huis is wel zichtbaar want, in tegenstelling tot vanmorgen vroeg, is het nu goed licht.We kletsen met andere wandelaars, hier 'achterin' lijkt iedereen minder haast te hebben. In een voortuin staat de winterakoniet al in bloei naast een bloeiende sleutelbloem... dus in hoeverre is dat spontaan tot stand gekomen? En langs een verlate Kerstman in de voortuin nabij het buurtschap komen we voor de tweede maal bij wegrestaurant 'De Engel' waar het nu druk is.
EVEN KENNISMAKEN
In de bruine kroeg is het gezellig en de meeste wandelaars vertonen absoluut geen tekenen van haast om door te gaan. 
De soep (tomaten, uien of pinda) is niet aan te slepen. Wij houden het bij een simpel biertje en een warme choco en gaan weer verder. Langs de Tweede Poellaan is deze ronde een jonge zwaan te zien, nog half in een bruin verenpak, prachtig getekend. Dan besluiten we af te snijden via een andere dijk rondom de Poelpolder. Nu kunnen we wel lekker via opstapjes over de hekken klimmen.  |
| Koebosje |
We zien een koebosje waar vroeger de zieke, gestorven koeien werden begraven, afgezonderd van het gezonde vee, en een infobord over het ommetje Poelpolder. De schapen in het weiland komen niet naar ons toe voor een aai over hun bolletje, maar we treffen verderop een hond die dat juist wel over-enthousiast, hard hollend komt doen. Het dier is dan ook nog maar 8 maanden oud.
Langs de oude boerderij, die nu als een eiland in de nieuwbouw besloten ligt, vervolgen we de dijk waarvan aan het einde het gras geel kleurt van de bloeiende winterakonieten. Bij de Zemelpoldermolen sluiten we aan op het officiële parkoers. 
De ooievaars die in het weilandje stonden zijn letterlijk gevlogen.... oh nee, ze staan helemaal aan de andere kant. Nog enkele straten en dan komen we na de graffiti tunnel terug bij FC Lisse waar we eerst maar even onze schoenen borstelen alvorens naar binnen te gaan. Maar aan de borstels te zien zijn we niet de eersten die dat doen.We maken kennis met de familie Huitema en kletsen nog even gezellig na met de aanwezigen. Vandaag zijn er 670 deelnemers, waarvan er 212 op de 10/18 km mee liepen.
