WAT EEN SUCCES!!!

WAT EEN SUCCES!



Maandagavond op de camping
in Apeldoorn



Al 5.000 pageviews op mijn blog sinds november vorig jaar. Wie had dat ooit kunnen denken. Ik in ieder geval niet toen Adriaan tegen me zei dat ik wat met mijn wandelverslagen moest doen. En toen ik na lang denken en wat rondneuzen op internet uiteindelijk bij Blogspot kwam had ik zelf nog steeds het idee ' wie gaat dat nu bekijken'? Maar het wordt dus bekeken en overtreft al mijn verwachtingen.




Dinsdagavond in de tent in Apeldoorn.
De regenbui van woensdag komt er al aan..... 

 

Ik krijg reacties, op de blog niet zo veel, maar als ik wandel des te meer. En dan bedoel ik niet die mensen die voorafgaande aan een Kennedymars vragen of ik mijn slaapplekje voor onderweg voor die nacht al heb uitgezocht!



Maar toen Adriaan me onlangs onder het wandelen riep vroeg een wandelaar naast me: "Ben jij die Monique van de wandelsite?" En laatst kreeg ik zelfs de vraag of ik mijn belevenissen in boekvorm uit ga geven. En weer denk ik nu ' wie zit daar nu op te wachten.....'

VIERDAAGSE NIJMEGEN, 19 t/m 22 juli 2011

 NIJMEEGSE VIERDAAGSE

19 t/m 22 juli 2011

Ook hier ben ik een aantal jaren niet geweest, maar de laatste keer dateert pas uit 2006. Juist, die keer dat hij werd afgelast! We breken de tent in Apeldoorn zaterdags op en zetten hem gelijk weer neer op dé vierdaagsekamping in Lent. Vlak bij de slootkant en niet al te ver bij een perenboom vandaan waarvan de gevallen peren druk bezocht worden door wespen. Hoe zal dat de komende dagen gaan?

Maar eerst naar huis om te wassen, wassen en nog eens wassen.



En gewoon bij dit loket gaan staan
om in te schrijven voor de 50.....


MAANDAG

Zondagmiddag gaat de rit weer terug naar de camping waar we de laatste spullen installeren. We zijn het zat dus kruipen toch bijtijds de slaapzak in waar we mee kunnen genieten van de muziek van over de Waal. En in de loop van de nacht van de regen, de wind en de trein die overdag overigens wel heel frequent vlak langs de camping komt. En bij het ontbijt waaien de lege kopjes van de picknicktafel af. Maar het is gezellig op de camping die door 600 wandelaars en verzorgers bemand wordt.…..

Ook in de stad, die we op de fiets bezoeken om ons aan te melden, is het gezellig druk. Zowel op de wedren als in de stad zelf. (Staan we eerst nog alle twee voor de loketjes van de 40 km..... ) Maar we gaan toch met een bandje om naar 'school de Buut' waar 'de Zwervers' weer overnachten. Ik ben het bandje al snel zat want ze hebben hem zo los gedaan dat hij steeds afzakt tot bijna over mijn hand. Ik hoor zelfs dat iemand hem dezelfde dag al op deze manier is kwijtgeraakt.

De weersvoorspellingen voor de komende dagen zijn vrijwel gelijk aan die van afgelopen week in Apeldoorn. Het zal ons benieuwen!

DINSDAG 19 JULI

DAG VAN ELST

Rond tien over vier worden we gescand, ik moest nog even wachten omdat het bandje van mijn voorganger stuk is en hij dus gediskwalificeerd is. Het is nog donker, maar niet zo heel donker want alles is goed te zien door een heldere maan en veel straatverlichting. Het is gelijk al druk langs het parkoers. Eerst met studenten en feestvierders en al snel met bewoners die voor hun huis zitten al dan niet in nachtkleding met dekbedden om en over zich heen. En daar zeulen wij langs. Net iets te dik aangekleed, want vorige week in Apeldoorn was het op woensdag en donderdag ook koud, en beladen met regenjassen, -capes en paraplu´s.

In Bemmel staat een leuk kasteeltje dat ik op de foto zet voor ik het aangeboden rolletje druivensuiker aanpak. De uitdeler beaamt ook nog eens dat het zo’n mooi kasteeltje is.

Al snel komen we op de eerste rust voor ons: we rusten bij Bredase verzorging de Sprong. (En gaan dat in de loop van vandaag nog drie maal doen.) Langs de route zien we opvallend veel brandweerauto’s staan van allerlei korpsen die hun lopers verzorgen. Wat als er daar nu brand uit breekt? Eén van de korpsen heeft daarom alle plaatselijk pyromanen gebeld met het verzoek geen brand te stichten…..

Bij de diverse posten staan de mooiste borden en als je er oog  voor hebt staan er langs de route ook leuke optrekjes. Ook een prachtige houten schuur die helaas wat verwaarloosd is. Het is nog altijd heerlijk koel wandelweer.

We gaan door Huissen, dwars door het centrum en een tunneltje door om dan langs een prachtig stukje natuur te komen. Eén van de weinige stukjes tijdens deze vierdaagse. We gaan Elden door, een wijk van Arnhem, langs een dijkje dat helemaal vol loopt met schapen. En ondertussen wordt het steeds warmer. Dan volgt Elst met zijn mooie kerktoren vandaag versierd met vlaggen.

We gaan een paar meter door Wageningen en Venlo, volgens de bordjes bij de verzorgingsposten dan, langs een dame die ‘FREE HUGS’ uitdeelt en krijgen toastjes Johma salade uitgereikt. En een petje van bloedbank Sanguin dat direct van pas komt. Menigeen loopt dan ook direct voor joker. We krijgen ook steeds meer uitgedeeld van de bewoners zelf: dropjes, lollies, pepermuntjes, komkommer en water en er staat zelfs een dame met een boodschappentas met een flinke laag zakjes met M&M er in! Ik neem een zakje mee om straks op de lange dijk lekker op te smikkelen.

Vlak voor  Valburg komen we op de rust van ‘De Zwervers’ waar we lekker twee bekers melk wegwerken, het hapje dat Cock voor vandaag heeft klaargemaakt (‘pizzahapje’) en een banaan. We laten er gelijk een deel van de kleding en regencape en  paraplu achter. En we zijn nog maar nauwelijks weg of we staan al weer bij de post van de KNBLO waar ons iets te drinken wordt aangeboden en in Valburg zelf een bak soep van ‘De Sprong’. En alles gaat er in want het wordt steeds dorstiger. Een militair is al niet goed geworden en ligt ergens op de weg met wat collega´s om zich heen.

We gaan de snelweg over en komen op de toiletpost van de militairen. Als ik buiten kom betrekt de lucht dus we gaan snel verder. We gaan Oosterhout door en dan de dijk op. Ik knabbel er lekker mijn M&M’s op. en pak een sticker aan van een zekere Jan van Vulpen, boomzager, dit in zaagpak en op slippers midden op de weg staat. Het is er druk en echt doorlopen valt nog niet mee. Vaak loopt de weg vol en kan inhalen alleen via de berm als deze het toelaat. Een politiewagen met zwaailichten, gevolgd door een lijkwagen, rijdt tegen ons in over de dijk. De rillingen lopen over onze rug. (***zie onderaan dit verslag)

We gaan nog door Lent en dan de Waalbrug over en na enkele Nijmeegse straten komen we rond 13:20 aan de finish.

We drinken nog wat, terwijl er om ons heen wat mensen plat gaan liggen…. en gaan dan lekker naar het zwembad waarna we onze spieren bijna niet meer voelen. Een afzakkertje bij `De Zwervers´ in de school en dan met onze spullen via de Chinees terug naar de camping.

's Avonds wacht ons nog een verrassing vlak achter de kamping stijgen 18 ballonnen op. Overwegend gewoon model met reclame maar ook een hele mooie roze condoom. En als we al te bed liggen, en dat doen we al rond 9 uur, is er het vuurwerk. Maar we hebben geen zin om er nog uit te gaan......

WOENSDAG 20 JULI

DAG VAN WIJCHEN

Het is droog als we de camping verlaten. Maar, ondanks dat de voorspellingen beter zijn dan gisteren, nemen we toch een regenjas mee én een pet met klep en een zonnebril. We bezoeken eerst nog eens het toilet dat ook op dit uur al door een dame wordt bemand. Adriaan vraagt of hij zijn tijdbom (rugzak) even bij haar mag stallen. Als hij op houdt met tikken zo ver mogelijk over het hek heen flikkeren.......

We gaan nu de andere kant op de stad door, vlak langs Heumensoord. Voor me lopen twee heren met een plastic tasje in hun hand. Lijkt mij niet lekker lopen..... Ik moet even wakker worden op de eerste kilometers, maar als het eenmaal helemaal licht is gaat het wel. We gaan langs de Liddl: ' Liddl wenst de lopers veel succes'  en een marktkoopman met fruitkraam die op dit vroege uur al bananen aan biedt: 3 voor een euro.

We ruiken een vreselijke lucht (van een varkensstal o.i.d.) als we onze eerste rust naderen bij de Sprong. Ik hoop niet dat die lucht van hen is opper ik. We gaan een lang fietspad op waar tussen de bomen door zowaar een stukje heide te zien is. Maar we volgen gewoon het fietspad tussen de bomen door.

De route voert ons door Alverna. Een leuk dorpje met een molen. We doen ook de toiletten aan die heerlijk schoon zijn. Ze worden dan ook bijna na elke toiletbeurt weer schoon gemaakt.

Zo komen we al weer bij de rust van de Zwervers waar Cock heerlijke tortilla's met salade heeft gemaakt. Sander zit er ook weer. Die treffen we elke rust. En volgens Theo klinkt er een soort echo als ik wat zeg: Adriaan. Of ik daar niet gek van wordt. Nee, ik zet hem af en toe een poosje uit!

Als we door gaan begint de lucht al te betrekken en als we rond half zeven de lus van de 50 in gaan regent het. En wel zo veel dat de regenjas aan moet.

We gaan door het leuke plaatsje Balgoij en een dijk op met beneden in het water een groot schip. We passeren een schattig huisje met een mooie buxustuin en  het monument 'een brug te veel'. Als je wilt is er best nog veel leuks te zien! Een man die naast ons loopt kijkt op zijn telefoon naar de buienradar: Boven heel Nederland zijn twee witte stipjes rondom Nijmegen te zien en onder één van die stipjes lopen wij dus. En een belletje naar wandelaars op de 40 levert de info op dat het daar droog is! Als we aan het tweede deel van de lus beginnen, wat lager door de polder, kunnen we de wandelaars die aan de lus beginnen goed zien als een lang lint op de dijk. Ondanks de regen, wij hebben de jassen nog wel aan, lopen er ook nog wandelaars zonder rond. (Of ze hebben gewoon niets bij zich natuurlijk) Zo kun je wel hun T-shirts zien: WIJ LOPEN OP ..... IBUPROFEN, LEUKOPLAST, BIER, TIETEN. Er lopen wandelaars mee met een regencape van Disneyland Parijs. Wat neem je voor souvenir mee uit Disneyland? Een regencape! Verder is er vandaag opvallend veel roze in het kader van 'roze woensdag' te zien. We bezoeken even het toilet als er ook een als beer verklede heer bij komt staan. Zijn bont-pak is inmiddels drijfnat. (En ik heb hem er de volgende dagen niet meer in gezien....)

Ook Niftrik is een leuk plaatsje waar het rond negen uur toch redelijk droog begint te worden. We halen er een lekkere bak tomatensoep maar als we door willen gaan is Adriaan de dop van zijn drinkfles kwijt. Ik zoek ook het gras en de picknicktafel af, maar hij blijft onvindbaar. 'Is hij niet precies in je tas gevallen?'  Nee, die had hij ook al doorzocht. Nou, gooi die fles dan maar weg  want zonder dop kan er toch geen water meer in. En wat ligt er ónder zijn tas als hij deze op tilt..... In Wijchen voegt de 40 zich weer bij ons en wordt het druk. Ook dit plaatsje heeft een leuk kasteeltje dat we vereeuwigen.

We rusten nog een keer bij de Sprong waar een wandelaarster zit met haar polsbandje aan haar tas! Zij heeft een pasje bij zich waar op staat dat zij bij uitzondering het bandje aan haar tas mag dragen. Ze blijkt allergisch te zijn voor bepaalde stoffen in het bandje en moest voor deze uitzondering bij haar huisarts langs, een verzoek sturen naar de KNBLO enz. enz.... Maar inmiddels weet de scanner er van, ze gaat steeds bij dezelfde, en ook de knippers kennen haar.

Een prominent in pak met stropdas staat ook zoute stokjes uit de delen aan de wandelaars en we krijgen een appeltje aangeboden. Even verderop liggen verzamelplekken vol klokhuizen langs de weg. Heerlijk ook wat mensen allemaal uitdelen! Een dame heeft haar hele tafeltje vol staan met glaasjes jonge jenever! Waar dat kan lopen  we over de fietspaden buiten de drukte en achter de toeschouwers langs. Dat schiet lekker op. Zeker op het ritme van de muziek die overal uit boxen klinkt, maar wel steeds in een ander tempo.

Op de post van de KNBLO krijgen we weer wat te drinken en er worden ons krentenbolletjes aangeboden die best smaken.

We gaan Beuningen door en houden de zoveelste sanitaire stop, dit maal bij de militairen. Dan valt pas goed op hoe schoon en fris de  dixies zijn! We gaan via Weurt een sluis over Nijmegen in. Onder de opvallende poort door en dan over de Waalkade waar de Henry Dunant net afmeert. We krijgen een pannenkoek van één of ander restaurant, nog warm!, en bereiken na een opvallend roze deel van de stad de finish.

DONDERDAG 21 JULI

DAG VAN GROESBEEK

Tegen alle verwachtingen in is het toch droog. Bij een bejaardenhuis worden allerhande handwerkjes verkocht in de kleuren oranje/groen: poppetjes, vlaggetjes en natuurlijk sokjes. We gaan langs een Ikea dorp met showslaapkamers waar zelfs mensen voor de show in een bed naar ons liggen te zwaaien. Tenminste, dat denken we, later horen we dat je hier ook serieus kunt logeren. En dat je na afloop het beddengoed mee mag nemen.

Op de rust van 'de Sprong' hebben we prachtig uitzicht over de polder met de opkomende zon. Adriaan maakt er een mooie foto van, net zoals de heer naast mij, maar als ik het ook probeer staat de zon er helemaal niet op! Mijn fototoestel is kennelijk zo 'slim' dat hij denkt dat het om een lichtvlek gaat! We passeren Giel Beelen die bezig is met zijn radio-uitzending en volgen een stuk een prachtig riviertje. We gaan Mook in, maar eerst rusten we bij ' De Zwervers' waar we ook Sander weer treffen, en bij deze ontmoeting alleen zal het vandaag niet blijven! Adriaan 'scheldt' Ernst uit voor Theo waarmee hij gelijk zijn bakkie koffie voor morgen op het spel zet!

We gaan Mook verder door langs een juwelier die zilveren vierdaagse gladiolen verkoopt en een rondje om de kerk en over het gezellige dorpsplein. ook de straten zijn gezellig met vlaggetjes versierd. Nog maar eens een sanitaire stop en dan gaan we Middelaar in waarna al snel Plasmolen volgt. De plas zien we, de molen niet..... Ik vind dit altijd een gezellig stukje met al die horeca langs de weg en de groene begroeiing. Misschien heeft het er ook mee te maken dat je hier in de schaduw kunt lopen tijdens de overwegend warme vierdaagse. Vandaag is het echter heerlijk met een graad of 20.

We gaan Milsbeek door, ondertussen 'estafette' spelend met Sander, en dan de voor mij vernieuwde lus van de 50 in. Die begint al leuk met zicht op een molen. Langs leuke monumentale padjes van Ottersum komen we in een nieuwbouwwijk waar een collega van een oud wandelmaatje van Adriaan woont. En laten we die nou nog kunnen vinden ook. Levert nog een Palmpje en een oranje ING-pet op ook! En een heerlijke zitplek vanwaaraf we ook eens kunnen ervaren hoe het is toeschouwer te zijn.

Als we de plaats verlaten heb ik over de maïsvelden heen zicht op een prachtige heuvelrug in de verte. Duitsland? Ik raap een gebreid vlaggetje op en maak een foto van 'Duitsland' als ik de wandelaar passeer die nog altijd stoer met z'n tasje in zijn hand loopt. "Vindt je dit mooi?" vraagt hij. Ik wel. Hij vind er niets aan. Komt hij soms hier uit de omgeving? Nee, hij komt uit Noordwijk, op loopafstand van Sassenheim dus! Nu durf ik hem ook wel te vragen of dat nou lekker loopt met een tas in je hand, want je kunt dan niet met die arm zwaaien. Ja dus. Bij de militaire post wacht Adriaan me op en we rusten er even. En ik maak een hele vreemde foto van Adriaan die zijn drinkfles vult met..... hoe leg je dat nu uit! 



We gaan weer door Milsbeek met een militaire verzorger op een gele postfiets. Ideaal natuurlijk met die bakken waar van alles in past. Er rijden overigens nog wel meer fietsen op het parkoers mee, maar niet heel veel en gelukkig niet hinderlijk. We komen bij de klim tussen de bomen door waar het heerlijk is om even op de 'Push - Push' van een groep politie mee te stampen en ik vul bij de waterpost nog even mijn waterfles af. Dan gaan we de (anders) warme lange weg op richting Breedeweg. En ook vandaag vind ik het er toch best warm. Het is gezellig langs de route en we stoppen ons vol met dropjes, spekkies, tuccies en zoute stokjes.  We krijgen ook opvallend vaak blikjes ice-tea aangeboden. Zo veel dat we op den duur maar bedanken. Groesbeek volgt met zijn molen en dan komen we op de KNBLO verzorgingspost. Daar krijgen we heerlijk frisse Almhof yoghurt aangeboden.

We passeren geregeld tenten met prominenten waarvan de militaire bobo's in de houding gaan staan als er een groep militairen passeert. Langs de weg staan wel heel veel campers, het lijkt wel een kamping en sommigen parkeerden hun camper hier gisteren al. En zo wandel ik Sassenheim binnen. Tenminste, er staat een plaatsnaambordje langs het parkoers. De toeschouwers blijken nog geen honderd meter bij me vandaan te wonen.

Als we bij de Canadese begraafplaats komen verlaten we even het parkoers. Het is indrukwekkend om het Canadese ritueel bij te wonen. Alleen al door de stilte die er heerst na de hectiek van de Zevenheuvelenweg. We bekijken de grafstenen waarop je kunt zien dat veel soldaten op jonge leeftijd voor ons gestorven zijn en de diverse monumenten. 



Leg dat maar eens uit.....



Langs vele 'free hugs' gaan we de hectiek weer door. Ook langs Jan van Vulpen zelf, boomzager, die al dagen lang het parkoers vergiftigd heeft met stickers en borden en die ook vandaag weer stickers uitdeelt, in zaagpak, aan ieder die dat nog ontgaan is. Aan de reacties om me heen te merken niemand dus!

De bewoners van verpleeghuis Kalorama, die weer buiten zijn gezet, genieten van het wandelfestijn en zo gaan we via Berg en Dal langzaamaan Nijmegen in. Er komen donkere wolken aan dus we verhogen het tempo een beetje, langs de mooie begraafplaats, en stappen, net als de eerste druppels vallen, het luifeltje bij het afmeldbureau binnen.

We vermaken ons even bij de infostands, lopend van afdak naar afdak, maar het blijft regenen. Uiteindelijk gaan we dus toch maar, de regen trotserend, even zwaaiend naar de dames achter het raam bij Janssens & Janssens, ze vertellen dat hun kantoor volgend jaar elders gevestigd zal zijn, op de fiets naar het zwembad.

We vragen ons daar aangekomen wel af of we binnen in het bad nog natter kunnen worden dan we al zijn..... Maar het is heerlijk om dagelijks even de spieren los te zwemmen en op te weken en dan een lekkere warme douche er achteraan! En als we ons inmiddels gedroogde kloffie weer aantrekken komt Kea net het zwembad in. Ze is haar badpak vergeten, of ze die van mij mag lenen. Die dingen zijn toch elastisch.

Nog een afzakkertje in school 'de Buut' bij 'De Zwervers', en dan naar de kamping waar we een vrouw spreken die haar kinderen begeleidt op de 30. De kinderen doen het prima, moeders zit onder de blaren!

VRIJDAG 22 JULI

DAG VAN CUIJK

Niet te geloven, maar het is weer droog. Ik begin met een gang naar een official... waarbij we Sander vandaag al vòòr de start voor de eerste maal zien! om een nieuwe knipkaart te zien te bemachtigen. Gisteren vroeg ik namelijk mijn knipkaart van de voorgaande dag terug en die kreeg ik dan ook terug met aan de voor- en achterzijde een kruis met een stift. En die heb ik met de nieuwe knipkaart in mijn heuptas gedaan. Maar het was gister nogal vochtig dus toen heeft die stift een beetje afgegeven op de nieuwe kaart. Maar er zijn hier geen nieuwe knipkaarten en volgens de controleurs is het geen probleem want ik kan het uitleggen..... We laten ons scannen en gaan van start..... Sander al weer voor de tweede keer passerend, voor de derde keer de stad uit langs het Radboudziekenhuis. Ik klets met deze en gene, vooral met wandelaars die we op andere tochten ook zien. Dat is ook opvallend, wandelaars die je normaal niet spreekt maar wel kent van gezicht spreek je hier wel aan. En zo natuurlijk ook de vraag of ik goed getraind heb. Ja natuurlijk, of is dit eigenlijk weer een training voor wat nog komen gaat? Wat is nu eigenlijk het hoogtepunt van het wandelen als je altijd maar door gaat! Overal hangen weer stickers en borden van Jan van Vulpen, boomzager. Wat een fanatieke man!

Bij de post van 'de Sprong' gaan we zitten voor een bakkie als Sander òns weer passeert! De regenjas moet af en toe heel even aan, maar daar blijft het gelukkig bij terwijl we de polder door gaan naar Overasselt. Dan komen we op de rust van 'De Zwervers' die deze keer tegenover een orkestje staat. Adriaan vraagt nog voorzichtig of dat met opzet is gedaan zodat ze hem niet zo zullen horen..... De koffie met kwarktaart smaakt prima en gelukkig is Ernst de misser van Adriaan van gisteren vergeten! Theo oppert nog: "Je mag hem ook hier laten. Kan 'ie een beetje koffie inschenken?" "Nou, vanmorgen viel er ook al iets om....." Nou, ik mag hem toch achterlaten.....

We gaan een lang pad de polder door, schitterend, waar ik, als ik even achter de struiken een plaspauze hou, al enkele prachtige paddenstoelen zie. En natuurlijk is het volgende plaatsje Nederasselt. We gaan met een gigantische slinger de brug bij Grave over langs een oorlogsmonument voor generaal John S. Thompson en gemaal van Sasse. Ondertussen komt er een 'parachute' met motortje overvliegen. Vooral als de motor even stopt kijkt iedereen omhoog... dat gaan toch wel goed? Maar hij start de motor weer en gaat door. Op de knippost lukt het me toch een nieuwe kaart te bemachtigen. Mijn kaart is gewoon goed hoor, maar om te voorkomen dat ik me al die kilometers druk ga maken over die kaart krijg ik toch een nieuwe. Ik laat het daar maar bij, maar nu weet ik zeker dat het geen probleem op levert. want al hecht ik niet veel waarde aan een medaille, ik vindt het toch niet leuk als ik volgend jaar (na 2006) voor de derde keer voor nummer zes moet lopen. We gaan Grave door waar het VVV nog gesloten is. (7:46) en buiten het dorpje zie ik Sonja die, twee weken ouder dan ik, ongeveer gelijk met mij is gaan wandelen, maar die nu nog kleinere kinderen heeft. Haar man loopt wel mee.

Langs een molen gaan we Gassel door met mooie oude huisjes en daarna volgt Beers. Ook hier gaan we door het centrum. Daar is ook de splitsing van de 50 en de 40 en we vermoeden dat er iemand fout loopt, maar roepen helpt niet! We gaan door Vianen, ons afvragend waar die files nou staan, maar dat is een andere Vianen! Adriaan vraagt aan een Duitse soldate of ze bier hebben..... en die krijgt hij natuurlijk gewoon. In Cuijk lopen we achterlangs een stationnetje, door het gezellige en al redelijk drukke centrum en gaan rond half elf de pontonbrug over. Daar rusten we op het gemak bij de grote tent. Misschien kunnen we nog iets opvangen van het huwelijk tussen twee Duitse militairen om elf uur midden op de pontonbrug. We zitten lekker in het zonnetje..... en kijken naar de donkere lucht aan de overzijde van het water terwijl we genieten van de cupcake die ons is aangeboden. We nemen een kijkje bij de helikopter die vanachter de tent op stijgt en omdat het erg druk is bij de brug gaan we rond elven toch maar door.



Jan van Vulpen
himself!

 We maken in Mook weer een ommetje rond de kerk, tegengesteld aan gister, en gaan door Molenhoek via een kleurrijke intocht. Ik vind dit zelf altijd het ergste stuk van de vierdaagse. Veel te druk en ik sta te veel in de kijker. In Malden zie ik in mijn ooghoek toch mijn oude wandelmaatje Piet met Joop nog net. En daar staat 'ie weer, Jan van Vulpen, boomzager. Ik maak een foto van hem evenals de mensen die voor me lopen.

Nog een stop bij de KNBLO en dan gaan we de Via Gladiola verder af, met de nodige bloemen, ik maak een high five met Johan Willemstein, en uiteindelijk mogen we de kruisen in ontvangst nemen. We drinken nog een biertje en gaan dan toch maar naar het zwembad. Als we de fietsen op de vaste plek ophalen zit er een lief briefje op het raam: 'Gefeliciteerd meneer en mevrouw van de fietsen!!! supporters Janssen & Janssen'.

Hugo merkt nog even op: "Hé, je hebt Kea d'r badpak aan" (precies wetend hoe de vork in de steel zit!) en dan halen we voor de laatste maal een afzakkertje in de school. We feliciteren iedereen, helaas hebben twee Zwervers voortijdig af moeten haken. En dan naar de kamping terug waar we toch weer rond negenen ons bed in gaan. Het lijkt wel of we nu extra moe zijn, maar dat zal ook wel voor een groot deel tussen onze oren zitten.

Ik geef Adriaan nog even zijn jumbo-gouden-kruis die ik vergeten was op één of andere manier onderweg te overhandigen. Hij kan niet wachten tot hij lid mag worden van de vereniging gouden kruisdragers. En als de aanmeldingsbrief niet zaterdag bij thuiskomst op de mat ligt dan gaat hij wel even bellen en mailen....

ZATERDAG

We halen bijtijds de auto naar de tent en gaan inpakken. Tijdens het oprollen van de slaaptent blijkt er nog het één en ander in de zakjes te zitten (telefoon en IML kaart) tot grote schik van Adriaan. Kan ik hem weer uitrollen en open maken..... Gevolgd door wilde verhalen van telefoons die in een slaaptent in een tas onderin de achterbak van een auto afgaan.....

Als ik nog even naar het toilet ga loopt er een man 'op eieren' voor me terwijl een passerende dame vraagt: "Volgend jaar weer?" En als wij de kamping rond tien uur af gaan probeert er nog iemand met zijn auto de tegenovergestelde richting in te gaan. Nou, dat kan hij voorlopig bij deze uittocht wel vergeten. Dat zal wel vijf uur worden grappen we.

(***) 'Gelukkig' reden de ambulance en lijkwagen niet voor een wandelaar over de dijk maar voor een in de Maas gevonden lijk. Waarschijnlijk van een vrouw die in Duitsland van een brug was gesprongen. 

Van de wespen bij de perenboom gelukkig weinig last gehad, alleen bij het eten van een krentenbolletje, maar niet gestoken. Kennelijk hadden ze verder genoeg aan de peren.

VIERDAAGSE APELDOORN, 12 t/m 15 juli 2011

VIERDAAGSE APELDOORN,

12 t/m 15 juli 2011

Na 15 jaar ga ik weer eens de Apeldoornse vierdaagse lopen. Of zoals Adriaan zo leuk zegt: al jouw wandelervaringen in Apeldoorn zijn van de vorige eeuw. En het zal een hele ‘cultuurschok´ worden! Want we gaan niet meer van start vanuit het centrum van Apeldoorn vanuit Orpheus (of de Canadian Club) maar ergens vanaf de buitenrand, vanaf één of ander sportpark van Victoria Boys. En we gaan niet meer langs het Loo, en niet meer door het centrum van Apeldoorn......maar ook niet meer over die lange, hete wegen door de straten van de buitenwijken!

EEN POTJE MET VET EN WE ZIJN ER BIJNA...

Zondagochtend pakken we ‘alles’ in, het past allemaal net en alle hoekjes en gaatjes zijn benut. Op naar Apeldoorn of eigenlijk naar Lieren waar we dit jaar op een camping staan. Overigens geen onbekende camping want ik stond al vaker op de Vinkenkamp met mijn kinderen en weet dat het sanitair lekker schoon is. Eigenlijk het belangrijkste aan een camping vind ik.

We zetten de tent op, eten een broodje en nemen dan de fiets om een rondje door de omgeving te doen. Eerst maar naar het plaatsje Lieren zelf waar de camping ver buiten ligt en dan door naar Beekbergen. Daarbij passeren we station Beekbergen waar vele oude stoom- en dieseltreinen staan. Vandaag rijden deze voor het eerst en we kunnen er een kijkje nemen wat we natuurlijk doen. Een ijsje in Beekbergen en dan rijden we verder door terug richting camping maar dat wordt m.i. een langere rit dan gepland, waarbij we ook nog de op het verlanglijstje staande Loenense waterval missen, maar Adriaan houdt vol dat hij precies weet waar en hoe we rijden moeten…… De papiermolen laten we maar rechts liggen want die lijkt ons toch te ver af.

Een kleine twee uur later, terug op de camping, begin ik aan de macaroni en kom tot de ontdekking dat ik de macaroni zelf vergeten ben. Dus dan maar macaroni zonder macaroni en bij de afwas ontbreken sponsje en/of afwasborstel….. toch niet ‘alles’ ingepakt! Wat zal er nog meer blijken te ontbreken?

Maandag melden we ons aan voor de vierdaagse. Eigenlijk is het de bedoeling om elke dag op de fiets naar de start te gaan. Maar we gaan eerst maar eens met de auto kijken hoe ver het precies is, want fietsen lijkt ons toch wat ver en we kunnen ons plan altijd nog bijstellen. Maar een kwartier met de auto betekent al snel een uur op de fiets…..

Eerst rijden we door naar het centrum van Apeldoorn voor een bezoekje aan het VVV, ANWB en stadhuis voor de nodige informatiefolders. Dan eten we een hapje in het centrum en halen een krant op op het station. Maar, we waren er al bang voor, rond half drie zijn de kranten daar op. Gelukkig hebben we, als we een ijsje halen bij Mac Donalds, meer succes en kunnen zien dat het morgen nog warmer wordt dan vandaag, tot 27 graden, en dat we daarna kans op buien hebben!

Het startterrein bij Victoria Boys ziet er gezellig uit. We melden ons aan en wachten op de Openingsceremonie. We treffen ‘wandelmaat’ van Someren nog! Heeft ‘ie toch zijn auto terug weten te vinden. Hoewel dat wel een kwartier in beslag heeft genomen via eerst één verkeerde parkeerplaats. (Er waren twee parkeerplaatsen naast een benzinestation).

En na alle andere bekenden begroet te hebben gaan we gezellig met Teunie in het gras zitten en laten het hele openingsritueel over ons heen komen: enkele toespraken, helaas niet te volgen door andersom geplaatste boxen, vanuit ons gezien dan, gevolgd door muziek van het NWB-lied. We doen dapper ons best maar hebben het idee dat we met twee dames achter ons de enigen zijn die mee zingen. Ondertussen wordt de NWB-vlag gehesen. Gelukkig wordt er tijdens het hijsen van de Nederlandse vlag met het Wilhelmus beter meegezongen.

Er volgt nog een potpourri van bekende Nederlandse liederen. Wij horen een ‘potje met vet’, ‘we zijn er bijna’, ‘houdt er de moed maar in’ enz. en als het hele ritueel ten einde is vangen we de terugreis aan naar de camping.

DINSDAG 12 JULI

TOCH DE LOENENSE WATERVAL

Rond vijf uur loopt de wekker af. Alles staat al klaar dus na een snelle douche en ontbijt kunnen we richting Victoria Boys. We gaan even zitten met een bakkie en kunnen dan gelijk aansluiten voor de start om half zeven. Geen startschot of dat soort lucratieve zaken, maar gewoon na een knipje in de  controlekaart het terrein af en langs de rand van de stad.

Ik heb Adriaan al lekker lopen maken: bij de eerste post bij Van Laarhoven, ze staan er nog steeds, ook na al die jaren heb ik in het infoboekje gelezen, verkopen ze verse gevulde koeken van de bakker. We wandelen door het agrarische gebied met leuke huisjes en het spoor over en uiteindelijk gaan we langs een spreng de bossen in. Het is prachtig, zeker nu het zonnetje probeert door te komen. En zo komen we na een uur op de eerste rust bij, inderdaad, van Laarhoven. Ze hebben nu ingepakte gevulde koeken, maar die zijn net zo lekker als bij de bakker zegt Ton (van Laarhoven). We wagen ons er dus maar aan, begeleid door een bakje koffie.  We kunnen de mening over de gevulde koeken helaas niet delen. Niet elke vernieuwing is een verbetering. We maken gelijk gebruik van een dixie die op dit tijdstip nog lekker fris zijn.

Het loopt lekker, wederom door agrarisch gebied en zo gaan we door Beekbergen. Langs prachtige boerderijen en handgeschilderde borden die aangeven dat hier elke donderdag Veluwse markt is. Nu volgen wat bekende punten van de fietstocht van zondag en we gaan het spoorlijntje weer over waarbij we in de verte station Beekbergen kunnen zien liggen met de kolenkraan en de loods waarin de gigantisch grote locomotieven worden onderhouden. Bij Pluim´s pannenkoekenhuis genieten we wederom van een consumptie alvorens we koers zetten richting Loenense Waterval…. Toch! En als we er zijn bekijken we deze van alle kanten gezellig kletsend met de mensen om ons heen. Tot de voorste zich om draait: we lopen verkeerd. Nu beginnen er achter ons stemmen te klinken: “…..ja, we zagen een stukje terug wel een pijl naar links wijzen…..” en dan zeg en doe je niets maar loopt achter je voorgangers aan. Ons ontgaat de logica!

We lopen dus terug. De heerlijk afwisselende tocht voert ons Loenen door waar een postbode met de post in stapeltjes op straat zit. Een voorganger moet al gezegd hebben: “Sorteren ze de post hier zo?” en ik zeg “Ja, was leuk jongens, maar volgende keer weer gewoon op volgorde hé!” Ik maak er nog even een foto van. “Vind je het leuk?” “Ja, ik wel, maar jij natuurlijk niet.” Ze kan er wel om lachen. 

De rust bij de Loenermark doen we ook maar aan. En geloof het of niet, ik zit er met een koude karnemelk, Adriaan met een biertje! Gekregen van iemand met een eigen auto-verzorgingspost!

Nu gaan we de bossen door met prachtige hoge bomen langs de paden en de eerste paddenstoelen van dit seizoen. Ik vind nog wat bosbessen, maar het zijn wel de laatste. Het seizoen is kennelijk vroeg dit jaar want meestal kun je tijdens deze vierdaagse bessen plukken. Twee dames achter ons vragen nieuwsgierig wat ik eet…. Zij hadden ze helemaal niet gezien. En ook op de grafheuvels moeten we ze wijzen. Ze zijn er uiteindelijk zo vol van dat ze bijna een afslag missen.

Ik heb onbedoeld een souvenir in mijn schoen zitten dus op het eerste het beste bankje, en dan blijken die natuurlijk dun gezaaid te zijn, ga ik naast een heer zitten. Dat mag. Als ik zeg dat ik wel mijn schoen uit ga doen kijkt hij wat bedenkelijk en Adriaan kijkt even waar de wind vandaag komt om aan de goede kant te gaan zitten. (Maar beiden zullen uiteindelijk de finish goed bereiken.) Langs sprengen en een vennetje komen we uiteindelijk op de hei waar het inmiddels (11:20) pikkerig heet begint te worden. Bij camping de Hertenhorst gaan we dus maar even zitten met één, en ze zijn zo lekker dat er nog één volgt, broodje kroket.

We gaan het bos uit langs maïsvelden waar we blij zijn met elk beetje schaduw van een boom. Bij de laatste rust stoppen we dus toch ook maar  om nogmaals wat te drinken. Adriaan heeft nog nooit zo veel gerust zegt hij.

En dan volgt het laatste bos, waarin we op de achtergrond af en toe de stoomtrein horen toeteren, en enkele straten en een sprengetje de stad in en komen we rond kwart over twee bijna bij de finish. Maar net daarvoor loop ik Joost tegen het lijf en dat is altijd gezellig. Zo gezellig dat ik uiteindelijk vijf over half drie pas de finishstreep passeer.

En aan die finish blijven we ook nog een poos zitten onder het genot van een biertje en patatje, hoeven we vanavond niet meer te koken, om pas rond half vijf, als de stroom finishende wandelaars bijna is opgedroogd, richting camping te gaan. (Waar ik nog een teek van mijn enkel af haal!)

WOENSDAG 13 JULI

Als ik dinsdagmiddag aan dit verslag zit te werken begint het al te spetteren. ’s Nachts regent het bij vlagen behoorlijk en als we naar de start gaan nog steeds. En zelfs als we starten is het nog niet droog. Het is dan ook een regenpakken- en parapluparade. We gaan al snel de bossen van de Kroondomeinen in en Ger loopt gezellig kletsend met me op. Zo gezellig dat we voor we het weten op de eerste rust komen. Ik wilde eigenlijk door lopen, maar vindt even op het toilet zitten ook wel prettig. Ondertussen haalt Adriaan een bak koffie die Ger aanvult met een stroopwafel. (Hij was gisteren jarig!)

We vervolgen de route door toch wel mooi bos. Onder de hoge bomen is de grond nog kastanjebruin van het in de herfst gevallen blad en omgevallen bomen mogen gewoon blijven liggen waardoor er al de nodige paddenstoelen zichtbaar zijn. We stuiten op de verzorgingspost van de Gondeliers waar er voor ons toch ook nog een bakkie koffie in zit. De splitsing met de 20 is wel leuk, ze worden gelijk een pad-brede plas door gestuurd….. En vonden we de varens in Frankrijk zo uniek en mooi…. hier staan ze nu ook volop. We gaan Wildpark het Aardhuis (ook Kroondomein) in over een veerooster. Zouden we hier eindelijk de bij de openingstoespraak beloofde zwijnen en herten tegen komen?

We passeren borden over de ruiming van explosieven en munitie. Het is absoluut niet gevaarlijk maar….. we moeten wel buiten het afgezette gebied blijven plus het feit dat ze geruimd worden….. echt ongevaarlijk???

Bos gaat over in hei waar de regen ons meer tegemoet waait met een koude wind. Er staat tot mijn grote verbazing tijm of een kruid dat er op lijkt, en naar ruikt, op de hei. En dan komen we op de tweede rust bij VV Prins Bernhard. Daar genieten we van een bak soep.

Langs enkele leuke huisjes trekken we richting gemeentebos Uddel waardoor we op de rust bij de tennisvereniging komen. Op de bar staat een zwijnenbeeld, zou dat samen met het hertenbeeld bij de hertenhorst de bedoelde dieren uit de toespraak zijn? Helaas is de frituur nog niet aan dus we zullen nog even vol moeten houden tot de volgende post. Je leest het wel het is vandaag ook een beetje lopen van rust naar rust. Plus een grote dosis aan bos en hei geeft weinig te schrijven. En trekken wij ons inmiddels niet zo veel meer van het slechte weer aan, gelukkig gaat het nu minder hard, menig wandelaar is toch minder spraakzaam of ronduit chagrijnig.

Over grote stukken hei trekken we nu richting Uddel waar we weer bij VV Prins Bernhard komen. We genieten er van een broodje frikandel… speciaal. Langzaamaan begint het bos me een beetje de neus uit te komen maar er zit voor vandaag niet veel anders in. Wel leuk is dat we nog op het opladen van boomstammen stuiten, maar dat gebeurt hier niet met een paard. (Dat heb ik in het verleden al eens tijdens de vierdaagse mogen aanschouwen.)

Bij de laatste post weer bij de ‘van Laarhoventjes’ genieten we van een broodje hamburger. Helaas ook niet meer van vorige-eeuwse kwaliteit dus dat is alleen voor vandaag en bij de Mac Donalds-stand iets verderop zitten broodjes hamburger, Big Macs of Franse frietjes er niet in. We krijgen wel een fles water aangeboden. Vast heerlijk als het warm is, maar we hebben vandaag eigenlijk al te veel water gezien. Opeens lopen we door park Berg en Bos waar het prachtig groen is door de vele rododendrons en komen zo langs het kazerneterrein, pas om half vier terug aan de finish. We blijven toch nog even zitten met een biertje genietend van de muziek en de enkeling die er op danst. En gaan dan, steeds kouder wordend, via de supermarkt terug naar de camping en de warme douche.

DONDERDAG 14 JULI

Voor vandaag is er ook veel regen voorspeld, hoewel iets minder dan gister. En gelukkig beginnen we droog, of zo goed als. Het miezerbuitje dat af en toe valt mag eigenlijk geen naam hebben. We gaan langs een spreng ‘in aanleg, de beschoeiingen staan er al en passeren grote stapels boomstammen in Koninklijke houtvesterij ‘Het Loo. Daar moeten we regelmatig om de plassen slalommen, soms tot ver in de daarop niet berekende bermen. Ik heb het idee om op de eerste rust eens even lekker gebruik te maken van een dixie. Alleen, hoewel de eerste rust al op 7,1 km is, lijkt deze nu best ver weg….. zal wel verbeelding zijn.

We gaan de Veluwe in Hoog Buurlo op. Prachtig gevarieerd bos en voor de verandering lopen we op een prachtige boerderij met rieten dak en een dito schaapskooi af. De staldeuren gaan net open en de schapen komen naar buiten. We volgen de schapendrift, het pad tussen de schaapskooi en de heide waarover de schapen ’s morgens naar de heide en ’s middags naar de kooi gaan. En we passeren een akker die de afgelopen 300 jaar nauwelijks van vorm is veranderd. De akker werd bemest met de mest van de schapen vermengd met heideplaggen. Nu is het graan erop reeds goudgeel gekleurd.

Via een wildwal gaan we het bos weer in langs een leemkuil waaruit vroeger leem werd gewonnen dat diende om stenen van te maken en voor het beter begaanbaar maken van boswegen en erven bij boerderijen.

Langzaamaan gaan de bossen over in de Hoog Buurlose Heide. Ondanks de inmiddels gestaag neerdwarrelende miezer genieten we volop van de heide. In de verte trekt de kudde van daarnet met herder en hond over die hei. Na toch veel te weinig heide (een klein uur) komen we bijna bij radio Kootwijk waar rust twee is en er al bijna de helft van de tocht op zit. Hier hebben ze heerlijk broodjes gehaktbal! Niet alles is er deze eeuw op achteruit gegaan dus! We vervolgen de tocht langs het gebouw van Radio Kootwijk zelf waarin in andere jaren altijd de rust was.

Nu gaan we lekker verder over de heide en uiteindelijk de bossen weer in met opvallend veel bospest. (En uitheemse boom/struik die nogal woekert.) Langs een prachtige grenssteen van Apeldoorn komen we bij de rust op Vakantiepark De Berkenhorst. Daar gaan we even heerlijk relaxed op een leren bankstel zitten en halen bij vertrek nog een stempeltje van het park.



Koraalzwammetje



De volgende etappe bevat weer veel bos met uiteindelijk een asfaltweg die onder een viaduct door gaat en uitkomt bij halte Assel. Eindelijk een stukje nostalgie voor mij. Dit deden we rond 1995 ook al!

Na een patatje gaan we de lange, warme, zonovergoten Asselse weg volgen. Hoewel, dat was in andere jaren en in mijn herinnering zo. Het is er dit jaar niet warm en al helemaal niet zo zonovergoten als destijds want, naast dat hij nu niet schijnt zijn er veel bomen langs de weg gegroeid. Uiteindelijk gaan we tussen die bomen door een ommetje maken en komen uit in Hoog Soeren. De rust laten we hier voor wat ’ie is en gaan gelijk door door de bossen, flink klimmend en dalend.

Bij de laatste rust maak ik alleen even gebruik van een Dixie en terwijl het steeds harder gaat regenen laten we de laatste km’s snel onder onze voeten door gaan. En zo komen we rond drie uur aan de finish. En terwijl we ons afmelden en het controlekaartje voor morgen op halen gaat het steeds harder regenen. We moeten alle moed verzamelen om snel naar de biertent te spurten en later naar de auto. Zijn wij even op tijd binnen…..!

VRIJDAG 15 JULI

Hoera, het is droog! Maar voor hoe lang? We denken dat we al blij mogen zijn als het vandaag droog blijft, zelfs al zeggen ze op de radio dat het vandaag 22 graden wordt met zon.

We starten dus met lekker fris wandelweer, heerlijk om te wandelen. Zelfs het aantal plassen op de paden valt mee. Via enkele bospercelen en hoofdwegen kruisend langs vd Valk De Cantharel verlaten we Apeldoorn. Dan gaan we afwisselend langs weide en door bos, gezellig kletsend met ieder om ons heen. Nu het droog is hebben de mensen daar weer meer zin in merken we. Zo lopen we even met de pakezel op. Zo noemen we hem omdat hij altijd de rugzak draagt en zij niets. En als het warmer wordt en zij haar jas uit trekt zeg ik voor de grap: “Nou moet die zeker ook in de rugzak.” “Let maar eens op” zegt ze, waarna de jas tussen de tas en rug van manlief verdwijnt.

Ik zeg dat ik weer lekker op een dixie ga zitten op de eerste post op 7 km. Door het vroege opstaan lukt dat ’s morgens niet direct. Maar Adriaan zegt daar geen gewoonte van te willen maken. “Waarvan?” ”Zeven km lopen om naar het toilet te gaan….”

Ik haal een broodje te voorschijn en loop al etende door. Er zijn steeds meer paddenstoelen langs het pad te zien. Die schieten letterlijk als paddenstoelen uit de grond. We gaan de Veluwe bij Ugchelen en Hoenderloo op met ook de nodige stukken heide. Het loopt heerlijk en best wel vlot komen we op de rust op 19 km bij het Lierderholt aan. We genieten er van een heerlijk bak tomatensoep, gezellig kletsend met Ger en een ‘Zoetermeerder’ (uit Delft) in traditioneel grasgroene kleding. Lekker buiten op het terras wat net kan want het wordt al wat warmer. Ze hebben er zelfs een stempel voor het wandelboekje, zoals een goede camping betaamt volgens Adriaan. Als we Hoenderloo naderen zie ik steeds meer bekends van ‘de vorige eeuw’. Het is gezellig in het dorpje met een fanfarekorps in de muziekkoepel en wij nemen plaats in het Dorpshuis, in de sporthal.

En dan natuurlijk langs het witte Heldringkerkje waar we ook een stempel krijgen voor ons wandelboekje. Nu volgen lange wegen langs de achterkant van sjieke villa’s en uiteindelijk gaan we de heide op. Het zonnetje heeft inmiddels zo veel kracht gekregen dat het er gewoon heet is en het is er vreselijk druk. Zo veel mensen heb ik de afgelopen dagen nog niet bij elkaar op het pad gezien. Zijn wij gewoon vroeg, hoewel dat wel mee valt, of doet iedereen het rustig aan nu het toch goed weer is? Bij de laatste rustpost nemen we iets te drinken en gaan gezellig ‘even’ bij Joost en Gerda zitten. Maar als we eenmaal met die aan de praat zijn….. we lopen dus maar verder met ze op om onderweg ons verhaal af te maken.

O.a. langs de Hamermolen, een waterradmolen. En zo komen ongemerkt al om half drie de eindstreep over. Niet onder de ereboog van MAX door, want Max heeft een scheur van vijf centimeter en Max is dus afgeschreven…..

Het draaiorgel speelt wel vrolijk het NWB-vierdaagselied. We melden af en krijgen onze herinnering. Adriaan een mooie medaille met het cijfer 5, ik alleen een strip met 11. Martin haalt zijn medaille voor 25 vierdaagses op en Teunie die voor 40 vierdaagses!

Van de 3439 gestartte wandelaars hebben 269 hem niet uitgelopen.

Het is heerlijk op het grasveld in het zonnetje dus we blijven er nog lang zitten genietend van de muziek, dansende mensen en iedereen die nog binnen komt. Tot de sliert wordt afgesloten door een man of acht op de fiets: de pijlophalers.