VOLOP PRACHTIGE KUNST
We zijn niet zo vroeg dus als wij om negen uur vertrekken zijn de meesten al weg en is het rustig op het parkoers. Al snel gaan we een brug over en komen op een groen terrein met een kunstwerk van ´op zijn kop´ ingegraven bomen met de wortels omhoog. Het pad langs de A50 ligt zo hoog dat we een prachtig uitzicht hebben over de nieuwbouwwijk Osseveld. Na enkele kunstwerken met een vogel te zijn gepasseerd gaan we de A50 over en de bossen van ´Het Woudhuis´ in. Door het sombere weer is het wat mistroostig in het kale bos, mat het is er wel mooi met bomenrijen van dikke beuken, ´vennetjes´ en leuke huisjes tussendoor. Het is wat miezerig, maar verder lekker wandelweer.
Dan volgt polder met paarden en een spoorlijn waar diverse treinen over langs trekken en we zien fel gele paddenstoeltjes. De soeppost is ondergebracht op een volkstuincomplex met de luxe van een toilet en een lolly met de beste wensen van de aanhangwagenrijder.
Dan volgt een kleipad waarbij we over slootjes moeten springen: ouderwets WS-en! Via nieuwbouw met prachtige huizen, we zoeken gelijk maar iets uit, komen we bij en op de Vellertheuvel. Hier staat een draadstalen kunstwerk met een puma er in en ook nu is het uitzicht over de stad prachtig. Tijdens het afdalen zien we prachtige kunstwerken: uit wit materiaal gezaagde silhouetten van schapen, geiten, rupsen, slakken, een slang, konijn en bloemen.
EVEN IN HET BUITENLAND… Dan voert de route ons langs het Apeldoorns kanaal met een sluisje met flink verval en een schattig huisje op de oever aan de overzijde. We gaan de Grift over en richting de hard draaiende Marle molen.
De rustgelegenheid is ruim dus we kunnen nog zitten, zelfs voor het raam zodat we andere wandelaars aan zien komen. We laten ons de appeltaart met warme choco goed smaken. Dan volgen smalle bospaden langs een prachtig ‘wild-water-terreintje’ met grote keien er in. We wanen ons even in het buitenland.
FILE
Verder glibberen we geregeld voort, door de klei en over de allerlaatste stukjes sneeuw, tot we Apeldoorn in gaan. Na iets te veel bebouwde kom, vinden wij, maar smaken verschillen, komen we langs Hotel ‘de Keizerskroon’ bij Het Loo. Voor mij sentiment m.b.t. de Apeldoornse verdaagse die ik na vele jaren afwezigheid komend jaar weer wil gaan lopen. Maar Adriaan helpt me uit die droom: mijn parkoers-ervaringen dateren nog uit de vorige eeuw en dit zit al lang niet meer in de route.
Langs de stallen wandelen we richting de naald en het monument uit 2009. We slingeren door Apeldoorn via de lommerrijke buienwijken met het Kristalbad, maar ook dwars door het centrum. Langs prachtige monumentale gebouwen en door vele parken. Langs een brug met bloembakken, gevuld met winterviolen, maar ook langs moderne gebouwen. Als we in een parkje mogen kiezen tussen gladde vlonders of een beter begaanbaar pad, kiezen we voor het laatste en gaan zo door de heidetuin en langs enkele kunstwerken. En dan is het ook niet ver meer naar de finish die we rond tien over vier bereiken.Nog even een biertje en dan naar huis waar we, door een file op de A1 ter hoogte van de Witte Bergen, een uur later dan verwacht aan komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten