KENNEDYMARS SOMEREN, 2 op 3 JULI 2011

KENNEDYMARS SOMEREN

DON'T TALK, WALK!

2 op 3 juli 2011

We zijn voor achten al in Someren en kunnen onze auto vrij vooraan op de parkeerplaats zetten. En dan lopen we naar de start. Dat is nog een heel eind lopen! Maar wel gezellig want de huizen langs de route zijn al volop versierd. Ik moet me nog aanmelden, en dat gaat sneller dan bij Adriaan die notabene al ingeschreven is!

We krijgen allemaal een startkaart met streepjescode mee die we onderweg menigmaal moeten laten scannen en leveren de tassen in. Om even later te bedenken dat mijn regenjas er nog in zit..... en dat we nog op jacht moeten naar een Kennedymarskrant. Dus als ik de kranten heb, halen we de tassen nog even uit het rek en handelen de laatste zaken af. En dan begeven we ons om 20:15, gewapend met een beker cola, tussen de hekken door richting het punt vanwaaraf we om tien uur zullen starten. Vroeg? Als je te ver achteraan staat moet je direct na de start wel heel veel wandelaars in halen!

TOCH TALK.....

We gaan er lekker bij zitten nadat ik nog twee kranten heb gehaald. Kunnen we ons nog even vermaken. Maar verder is het ook gezellig onder elkaar. En ik probeer ik nog even mijn ogen liggend dicht te doen. Ik vraag aan Adriaan  of hij mij wakker maakt. Dat is goed, maar of ik hem dan wakker maak. Waarop onze buurman zegt: "Zal ik jullie maar wakker maken, anders vallen ze straks allemaal over jullie heen." "Dat is een nog veel beter idee!" Maar ik lig nog maar nauwelijks of iedereen gaat staan en zo veel mogelijk naar voren.

Dan komen ook de estafette-hardlopers met dé vlam er aan. Helaas net niet door ons te zien. En onder het toeziend oog van bewoners die bovenop het dak van hun huis staan worden we vanaf tien uur in groepjes losgelaten.

Het is gezellig langs de route door Someren zelf met veel mensen achter de dranghekken en later gewoon op de stoep of op stoeljes voor hun huis. We komen geregeld langs bandjes die gezellig spelen, al dan niet met muziek waarop je op het ritme lekker kunt lopen. Al snel raak ik aan de praat met een fanatieke Kennedyloper en zo gezellig kletsend zijn we voor we er erg in hebben al op de eerste rust op 13 km. Daar wordt ons een krentenbol en ice-tea/water aangeboden. En die krentenbollen, met nootjes, smaken niet verkeerd! We gaan Someren weer in, langs de feestelijk verlichte molen, en zo zit het eerste rondje er op. Langs de route is het zo mogelijk nog gezelliger! Het lijkt Nijmegen wel. En heel stiekum voel ik me toch een beetje trots, tot ontroerd toe, dat ik hier maar even 80 km ga (wil) lopen.

De route voert over verharde, overwegend goed verlichte wegen en zo gaan we door Lierop, langs de opvallende kerk, en Mierlo. Op de diverse verzorgingsposten worden we verwend met volop drinken, mueslirepen, druivensuiker, fruit en soms nog zo'n heerlijke krentenbol en het is lekker koel wandelweer.

We gaan ook door het prachtige plaatsje Brandevoort waar we over de rode loper langs de Amsterdams aandoende nieuwbouwhuizen gaan. Lekker kletsend met een nieuwe wandelmaat die tot de finish gezellig met me op zal blijven lopen. Dus dat logo 'DON'T TALK WALK' doe ik geen eer aan, ik doe lekker allebei!

NIET TE ZUIPEN...

Om 3:44 komen we op de 40 km rust, eigenlijk 38 km, in een schuur aan. Daar kunnen we even heerlijk zitten, want dat kan onderweg op de andere posten niet. Daar blijf je met je bekertje twee tellen staan en gaat etende weer door. Hier is ook warme drank te krijgen en die bak koffie die smaakt nu goed. (Had van mij wel vaker gemogen!) Misschien blijf ik dan ook beter wakker want af en toe heb ik heel even een tel een black out. Na het stilzitten ben ik wat afgekoeld dus ik ben blij dat ik mijn regenjas mee heb en trek deze even aan om weer warm te worden.

Het begint licht te worden als we langs de Collse watermolen gaan, voor mij bekend van de Kempische Wandeldagen.  Evenals de sporthal in Geldrop waar we altijd slapen. Maar eerst gaan we nog over een bruggetje waar volop vuurwerk wordt afgestoken door plaatselijk jongeren. En Adriaan gaat natuurlijk ook door met een vuurbollen spuwend stuk vuurwerk!

De heren zien af en toe nog een laatste vleermuis langs vliegen, ik zie alleen een muis het pad oversteken en zo komen we in de tuin van kasteel Geldrop, 'De Baron z'n Hof'. Daar krijgen we tomaatjes en kleine komkommertjes aangeboden, heel gezond! En flesjes AH biologisch baby fruitsapje appel-sinaasappel-druif voor 4+, d.w.z. ouder dan vier maanden! Ik zet het flesje even in het zijvak van mijn heuptas en zo gaan we verder richting het weverijmuseum langs diverse flesjes die half gevuld of nog vol met sap langs de route staan en een passerende wandelaar raadt ons aan de flesjes maar dicht te laten (niet te zuipen....) Later wordt op een post het sap ook in bekertjes geschonken dus dat proeven we eerst maar, en dat valt toch wel mee.

TOILETPERIKELEN

We verlaten het gecultiveerde en na een stukje bos gaan we de Strabrechtse heide op. Deze ziet er mooi uit, zeker nu de nevel er nog boven hangt. Vooral de spinnenwebben zijn prachtig. We zijn blij dat we hier vroeg zijn en dat het nog niet zo heet is. Geregeld gaan we langs bordjes met een letter van het alfabet er op. In noodgevallen kun je zo natuurlijk aangeven waar je bent. In het verleden is er namelijk al eens iets voorgevallen op deze heide met fatale afloop!

En er staan twee verzorgingsposten op de heide met water dat in grote blauwe tonnen is aangevoerd. Twee politieagenten op motoren en enkele rode Kruisers op de fiets passeren ons. We zien zelfs twee paddenstoelen 'nieuwe lichting' dus dat seizoen is ook weer begonnen.

Als we de heide verlaten komen we weer op de lange verharde wegen en gaan door Lierop, weer langs de opvallende kerk waar ik nu een foto van kan maken. Ik heb begrepen dat deze kerk door dezelfde architect is ontworpen als die van Geldrop..... en dat kun je wel zien!

Om 7:32 komen we op post 11 'Nirwana' waar het gezellig is en we weer even kunnen zitten. We doen ons tegoed aan een punt vlaai met koffie voor het goede doel: het Ronald Mac Donalds huis.

De route voert ons verder een kanaal over ter hoogte van een sluis waar goed te zien is hoe veel het waterniveau verschild en we passeren een leuke molen. We lopen een jonge dame achterop in een paars shirt. Ze loopt voor het eerst mee en is nu al hier dus ze heeft er goed het tempo in. We proberen haar warm te maken voor andere Kennedymarsen. Zo ook een heer uit deze omgeving, want hier in Brabant is de concentratie Kennedymarsen erg hoog! Op de rustpost blijkt dat we de afgelopen 5 km in ruim een uur gelopen hebben, maar we hebben niet de indruk dat ons tempo zó erg gedaald is... Na de rustpost vraag ik bij een luchroom die al geopend is of ik even naar het toilet mag. Er wordt niet erg enthousiast gereageerd, maar het mag. Als ik weg ga komt de dame met het paarse shirt ook vragen of ze naar het toilet mag.... ik loop maar snel door.

 Dat is wel een minpuntje tijdens deze tocht vind ik, het aantal punten met 'dixies' langs de route is erg minimaal. Oke, je kunt achter een boom wegkruipen, maar zeker voor de grote boodschap is het wel even lekker om te kunnen zittten.

TERUG PER TAXI

We lopen recht op de kerk af, altijd een leuk gezicht, en gaan de 'Alpe du Bult' op. Maar met die bult valt het gelukkig wel mee. Er zitten nog steeds veel mensen langs het parkoers in hun voortuin of op de stoep en zo komen we zelfs langs een spelende juke-box. (En langs een waterbuffelfokkerij.) Er volgen borden 'Ga voor extra zware meters naar Peters'. M'n wandelmaat gaat hier ook even over de hindernisbaan. Leuk al die dingen die mensen doen om het geheel op te leuken.

We gaan het kanaal terug over en Someren-Eind door. Het wordt steeds warmer en ik doe nu toch mijn lange broek uit die aan mijn benen gaat kleven. Ik geniet van vele handen drop en stukjes kaas die door toeschouwers worden aangeboden of gewoon op een barkruk midden op de weg staan. De molen van Someren komt in zicht, maar vlak daar vóór slaan we af en gaan toch via een andere route de plaats door. Met de mogelijkheid een hinkelbaan te nemen!

Er staat op een tafeltje een schaal ontbijtkoek met boter... wandelmaat staat dat wel aan maar hij durft er niet van te nemen omdat er niemand bij zit. 'Waarom niet, er staat toch wel meer langs en op de weg? Ik zie het al voor me, zetten ze een bord snijkoek buiten gaan ze er koffie bij halen, snijkoek weg. Dan mogen ze toch blij zijn dat de schaal er nog staat?'

En zo slaan we de laatste hoek om langs de feestelijk versierde huizen die we vanuit de auto naar de start ook al hebben gezien. De ijskar komt in zicht waar me een ijsje is beloofd. Maar dat gaat niet door, de ijskraam is nog niet bemand. Dus we vervolgen de weg maar, de rode loper over, de radioreporter ontwijkend, en finishend om 11:22.

We drinken nog wat en lopen dan naar de taxistandplaats waar we het busje terug nemen naar parkeerplaats 1. Hoeven we dat hele eind niet meer te lopen. (Maar wel 80 km doen!) Wandelmaat weet niet meer op welke parkeerplaats zijn auto staat.... succes.....

We horen nog wel een keer hoe het hem vergaan is.