MELDERSLOSE KENNEDY MARS

 MELDERSLOSE KENNEDY MARS   

21 OP 22 augustus 2010

Ik ga even voor tienen nog naar het toilet, maar ben niet de enige die dat idee heeft, want ik moet achteraan de rij van een stuk of zes aansluiten.

Maar ik kan nog op tijd ook weer aansluiten in de rij voor de start. Na een toespraak klinkt om 22.10 het startschot en ´klunen´ we ons tussen veel andere wandelaars door naar voren om een beetje vrij te kunnen lopen. Het is gezellig druk met toeschouwers, ook langs het eerste deel van de route zelf.

We hebben er lekker de pas in en met een heldere maan in een prachtige sterrenhemel met de kleine beer (of was het toch de grote) boven ons kunnen we alles om ons heen goed zien. Zo lopen we het eerste rondje van 13,5 km in één uur en 50 minuten.

We komen weer langs de start waar drinken en broodjes op ons staan te wachten. We drinken wat en gaan al etende aan de broodjes en de mueslireep gelijk weer door, want moe zijn we nog niet. Eerst volgen we het rondje van daarnet deels, maar gaan dan de snelweg over en volgen deze een stukje terwijl we verblind worden door de koplampen van het langsrazende verkeer. Ik ben dan ook blij wanneer we links af het fietspad verlaten. We passeren veel agrarische bedrijven en champignonkwekerijen.

Na nog één uur en 10 minuten komen we op de tweede controlepost 10 km verderop bij het gemeenschapshuis in HEGELSOM waar we een minuut of 10 blijven zitten. We kijken onze ogen uit naar de maan die steeds prachtig achter de met lichtende randen omgeven wolken verdwijnt om even daarna toch weer tevoorschijn te komen. En dan al die luchtjes die ´s nachts veel sterker waar te nemen zijn dan overdag: kuilgras, varkensstallen, planten, w.o. afrikaantjes enz. De volgende 7 km lopen we in een uur om dan aan te komen bij Café Booms Jeu in AMERICA waar ook voor de eerste maal de bagage staat. Ik heb er verder niets uit nodig dus zet mijn tas alleen maar bij de stapel die naar het volgende bagagepunt vervoerd wordt. We blijven een kwartiertje zitten genietend van een consumptie en de eerste ‘Ernst en Bobbie-koeken’ uit mijn tas.

Het volgende stuk krijg ik het zwaar. De slaap komt opdagen en ik slinger zo nu en dan over de weg. Al loopt het niet lekker ik geef Adriaan een hand en al kletsend gaat het al wat beter. Je kunt alles om je heen goed zien zo lang we niet over bospaden gaan die er af en toe toch in zitten. Gelukkig zijn het wel allemaal verharde wegen en hoeven we alleen bij werkzaamheden op een donker pad, zo donker dat we onverwacht een metertje van een afzetting af staan, even door de berm. Na één uur en een kwartier zijn we weer 7,5 km verder bij horecacentrum de Sevewaeg in SEVENUM aangekomen, tijd voor een rust van 10 minuten.

Af en toe zien we zelfs nu, midden in de nacht, mensen langs de weg zitten, er is zelfs een punt waar ze gezellig een aantal kaarsen hebben aangestoken. En even een praatje, of eigenlijk niet veel meer dan een opmerking, is altijd gezellig!

Nog een uur en een kwartier verder zitten er weer 8 kilometers op en zijn we bij camping CALIFORNIE aangekomen waar de bagage weer op ons staat te wachten. Er wordt iemand uit de RK-bus gehaald die het heel slecht heeft en volgens zeggen zijn er al twee uitvallers. Wij blijven een minuut of 10 zitten met een bak tomatensoep, en als we door gaan blijkt het al behoorlijk licht te zijn geworden en hebben we deels de zonsopgang gemist.

Maar nu wordt het wel mooi langs het parkoers. In het oosten schijnt de zon af en toe prachtig door de wolken en ook de leuke huisjes zijn goed te bewonderen. Een paard onder een boom geeft een idyllisch plaatje.

Zo leggen we in een uur en 15 minuten de volgende 8,5 km af om in LOTTUM te komen, het rozendorp . We gaan er onder een grote rozenboog door en langs kwekerijen en showtuinen. In de tuinen staan opvallend veel rozen en er zijn enkele ´rozenbouwsels´ te bewonderen. In de verte is de Houthuizermolen zichtbaar met zijn rood/wit/blauw geschilderde wiekenkruis.

De volgende 4,5 km leggen we in drie kwartier af, langs het pontje over de Maas naar Arcen, en komen in BROEKHUIZEN bij theehuis Hayberries waar schaaltjes met dropjes klaar staan. Maar ik krijg het dropje niet weg, mijn maag protesteert. Verder lukt het me nog prima om zonder problemen te blijven eten en drinken….36 uur lang!

Na 5 km in 45 minuten komen we bij zaal Wilhelmina in SWOLGEN waar voor de laatste maal de bagage staat. Ik maak mijn rugzak behoorlijk leeg en neem alleen de extra fles icetea mee. Een bifi-worstje krijg ik nog nét weg.

Langs bordjes waar op staat dat theehuis Hayberries slechts enkele honderden meters verwijderd is, komen we na 6,5 km aan bij café de Zwaan in BLITTERSWIJK. Ik ben inmiddels de tel kwijt dus hoe lang we er over gedaan hebben weet ik niet. We eten op een bankje met smaak onze gekregen mars op. Twee wandelaars die bij ons zitten hebben het zichtbaar zwaar. Het aangeboden drinken krijg ik niet weg dus ik neem mijn eigen icetea maar. We zien de mooiste kerken in de dorpjes staan en er loopt in de verte een eekhoorntje over de weg. En als we op een terras zitten zien we er nog een in de verte huppelen die onder een geparkeerde auto door gaat. Er is in de hele omtrek geen bos te zien!

Voor ons staan plotseling twee brandweerauto’s midden op de weg. Ze starten net de motor en rijden weg van een uitgebrand busje. De inhoud ligt er troosteloos, half verkoold naast en de auto is ook niet meer bruikbaar.

Nu gaan de rusten elkaar snel opvolgen. Al na 2,5 km komen we bij De Speulplaats in MEERLO terwijl het zonnetje komt kijken. En dan te bedenken dat ik net mijn pet in mijn andere tas heb gedaan! We nemen niet meer echt de tijd om te rusten maar drinken alleen snel wat en voeren het tempo op….. tenminste dat was de bedoeling.

Er is echter zo veel moois te zien dat Adriaan steeds zijn fototoestel te voorschijn haalt en even blijft staan voor een foto. Ik doe dan een tandje terug, maar eigenlijk doet dat meer pijn aan mijn benen dan doorlopen… en kost het veel pijn en moeite (letterlijk) om weer in het ritme terug te komen. En het schiet natuurlijk ook niet op!

Na 4,5 km nog een laatste rust, al weer in MELDERSLO, en dan op naar de finish, het tempo echt even opvoerend. En zo gaan we ‘fit als een hoentje’ over de finishstreep en nemen onze ´welverdiende´ medaille in ontvangst. Het is er gezellig druk.

We drinken nog wat aan de finish en dan vallen mijn ogen bijna dicht dus ik slaap een klein uurtje in de auto om daarna weer uitgeslapen klaar wakker te schrikken.