WS78 Zwijndrecht, 27 november 2010
Ik zet mijn auto pal voor de deur neer, vast niet helemaal de bedoeling, maar de ´parkeerwachter´ praatte met een wandelaar en lette net even niet op. Tegen negen uur begint het bij velen te kriebelen en langzaamaan begeeft het wandellegioen zich naar de uitgang om in de frisse lucht te wachten op de routebeschrijving. Er is even verwarring welke deur we uit gaan… maar we komen toch bij de voorzitter en de locoburgemeester uit die beiden een ´speech´ houden. Hoewel tijdens de laatste speech de wandelaars steeds meer oprukken richting parkoersuitdelers!
Al snel gaan we de verkeersbrug over nabij een opvallende brug met hoge witte pilaren. En zo verlaten we, met zicht op grote vrachtboten, ZWIJNDRECHT en gaan DORDRECHT in. Adriaan vertelt dat hij hier een deel van zijn (voortgezet) onderwijs heeft genoten en ondertussen genieten we van al het moois: een draaibrug, de grote kerk met zijn typerende toren, een poort uit 1652 met aan de overzijde van het water de watertoren van Zwijndrecht, havens vol boten waaronder een brandweer- en politieboot, fraaie pakhuizen, de Groothoofdpoort en de smalle Zakkendragerstraat. We kunnen zelfs nog een stukje over een rode loper lopen.
Uiteindelijk gaan we onder het station door en via het Weizigtpark de stad uit. Ondertussen dwarrelt er natte sneeuw op ons neer, en Koos heeft zich bij ons aangesloten.
Er volgen enkele oude dijken die nu midden in stad liggen, maar waarlangs nog wel ‘dijkhuisjes’ staan, maar zo verlaten we de stad uiteindelijk definitief en gaan het landelijke in. Zodra zich iets groen aandient houdt ik een sanitaire stop en niet lang daarna komen we op de soeppost waar we binnen in een garage kunnen staan waar ook een Amerikaanse schoolbus staat.
ZELFS IJSKOUDE LIMONADE SMAAKT NU
Het is de bedoeling dat we nu een grasdijk langs de Dordtse Kil gaan volgen, wel met zicht op grote vrachtschepen, maar we besluiten de Wieldrechtse Zeedijk onderlangs te nemen. En we zijn niet de enigen. Het is zelfs opvallend rustig op de grasdijk! Langs de kade staan witte lichten. Volgens Adriaan moet je als schipper steeds twee lichten boven elkaar kunnen zien om goed op koers te varen.We gaan de Kiltunnel in. Gratis voor langzaam verkeer en OV. Overigen moeten tol betalen. We mogen omhoog via een roltrap en komen dan in ’S GRAVENDEEL. Hier lopen de schapen nog buiten, en dat terwijl we het eiland van de schapenkoppen net verlaten hebben.
Leuk verhaal: Waarom de Dordtenaren schapenkoppen worden genoemd: dat heeft te maken met de hoge belasting die vroeger al betaald moest worden voor het aanvoeren van vee of goederen op de Dordtse markt. Twee boeren uit de omgeving wilden hun schaap zo goedkoop mogelijk op de markt brengen. Daarvoor gingen ze zo vroeg op pad, dat ze nog in de schemering van het ochtendgloren de stadspoorten van Dordrecht zouden passeren. De slimme boeren verkleedden hun schaap als een stevig kind, dat ze met broek en kiel aan en pet op, tussen hen in namen en op twee poten de stadspoorten lieten naderen.
Helaas, net toen ze de poortwachters zouden passeren begon het schaap te blaten. De achtergrond van dit verhaal is niet de slimheid van de boertjes, noch de waakzaamheid van de poortwachters, maar de beruchte hoge belasting, die in Dordt betaald moest worden.
We gaan terug langs de Dordtse kil terwijl we aan de overzijde de achter ons lopende wandelaars kunnen zien. We passeren nogmaals een watertoren, die lijkt op die van Zwijndrecht, en dan hebben we weer zicht op de witte brug tussen Zwijndrecht en Dordrecht in de verte. We komen weer bij een grasdijk, maar weerstaan nu de verleiding de weg onderlangs te nemen. Maar eerlijk gezegd heeft dat meer te maken met het feit dat je nooit weet of dat goed blijft gaan. Er volgt een mooi stuk langs riet en in het natte terrein wild opgekomen meerstammige bomen. Langs een slank molentje op een belt komen we even in PUTTERSHOEK en al is het koud, het is toch dorstig, dus de limonade smaakt goed.
ACHTERGELATEN KLEI
We komen bij een geel hek met ingelaste spreuk: IK VERLAAT LICHT GEUR EN GELUID VAN MIJN HUIS EN BETREED GANG EN KAMERS VAN DE SEIZOENEN. We gaan leuke bruggetjes over en komen zo langs de brandweerkazerne bij FC Binnenmaas te MAASDAM waar de grote rust is en de warme choco met slagroom prima smaakt.Als we door gaan is de zon gaan schijnen en al is het nu volgende pad 2135 meter lang, we vervelen ons geen moment met de leuke huisjes, het ophaalbruggetje, een zwarte eekhoorn in een hok en uiteindelijk de kerk van PUTTERSHOEK.
Via een trap gaan we een dijkje over en na wat foto’s van het haventje snel naar het pontje, want dan kunnen we nog net mee. Er volgt wat polder en dan gaan we de nieuwbouw van HEERSJANSDAM in en komen langs een café waar de rust is van de 80 vanuit Dordrecht en een leuk kerkje. En net over de grens in RIDDERKERK hebben we in de kantine van tennisvereniging Heer Jan de koffiepost. Met toilet dus zeer luxe!
We gaan een viaduct door met prachtige tegeltableaus met afbeeldingen van dierensilhouetten waarna een lange weg volgt. Maar wel een mooie weg langs een boerderij waar het mos van het rieten dak wordt ‘geschoren’. Ik heb mijn handschoenen meestal in mijn jaszakken zitten, Adriaan heeft zijn knaloranje UNOX-exemplaren meestal aan. Met zijn knaloranje UNOX-pet op zijn hoofd lijkt het wel of hij licht geeft. Nu is het even andersom en omdat zijn handen toch koud worden geeft hij mijn handschoenhand een hand. Na zijn opmerking dat zijn andere hand nu wel koud wordt geeft Koos hem aan de andere kant een hand….. In de Waal zwemmen vele zwanen en in het slanke beltmolentje blijkt de fruitpost ondergebracht te zijn. Met sinaasappels deze keer.Al snel gaan we RIJSOORD in, volgens Adriaan van oudsher een rijk boerendorp. Met prachtige huizen en dito kerk en een leuk beeldje van een jongen met 2 bossen riet o.i.d.
We gaan richting Kijfhoek waar enkele goederentreinen te zien zijn, maar van afstand. En als we er één vlak bij horen rijden blijkt dat toch aan de achterkant te zijn, onzichtbaar voor ons. Toch zien we er even later nog één aan onze zijde en kunnen we mooie foto’s maken voor zoonlief Sebastian die gek is op treinen.We gaan heen door de Bakensteinse poort (tunnel) en direct weer terug door het Pietermanviaduct en dan komen we, nadat er vlak bij een buizerd op een lantaarnpaal is geland, terug in Verzorgingshuis Swinhove waar we verwelkomd worden door een shantykoor. Het is vijf over vier, we hebben dan ook rustig aan gedaan en de hele dag genoten. We drinken nog wat met de andere ‘Zwervers’ waarbij één van hen een flinke rommel van klei onder zijn stoel achter laat…. Daar horen wij niet bij….
We bekijken nog even de mooie, gekleurde plattegrond van de route om te zien hoe we door de polders gekronkeld zijn en sluiten de dag af met een hapje in een snackbar.
Het is de bedoeling dat we nu een grasdijk langs de Dordtse Kil gaan volgen, wel met zicht op grote vrachtschepen, maar we besluiten de Wieldrechtse Zeedijk onderlangs te nemen. En we zijn niet de enigen. Het is zelfs opvallend rustig op de grasdijk! Langs de kade staan witte lichten. Volgens Adriaan moet je als schipper steeds twee lichten boven elkaar kunnen zien om goed op koers te varen.
We komen bij een geel hek met ingelaste spreuk: IK VERLAAT LICHT GEUR EN GELUID VAN MIJN HUIS EN BETREED GANG EN KAMERS VAN DE SEIZOENEN. We gaan leuke bruggetjes over en komen zo langs de brandweerkazerne bij FC Binnenmaas te MAASDAM waar de grote rust is en de warme choco met slagroom prima smaakt.
We gaan richting Kijfhoek waar enkele goederentreinen te zien zijn, maar van afstand. En als we er één vlak bij horen rijden blijkt dat toch aan de achterkant te zijn, onzichtbaar voor ons. Toch zien we er even later nog één aan onze zijde en kunnen we mooie foto’s maken voor zoonlief Sebastian die gek is op treinen.
