WS78 Hilversum, 13 november 2010

WS78 HILVERSUM, 13 november 2010

Kwart voor zeven post ik nog even de laatste post langs de provinciale weg omdat het gisteren zo hard waaide dat ik geen zin had om tegen wind de brug terug op te moeten. En dan rij ik naar Bussum om binnendoor naar de start te gaan. Dat blijkt, zoals ik eigenlijk al had verwacht, toch een minder goed idee want je mag met je auto niet dwars door het centrum…..

GA JA MEE?

Ik ben toch zo vroeg dat ik nog op het parkeerterreintje voor de deur naast Adriaan kan staan die er al is. Rond tien voor negen starten we dwars door Hilversum langs leuke stulpjes en de Sint Vituskerk die ik met de auto ook al gepasseerd ben.

We gaan het Boombergpark door en uiteindelijk komen we bij landgoed Zonnestraal, een voormalig sanatorium waar nu div. instellingen gehuisvest zijn op het gebied van zorg en gezondheid, w.o. de Velthuiskliniek waar ik mijn spataderen weg heb laten halen. Bekend terrein dus. Onder één van de typische 4-kante gebouwen door lukt het ons een klein stukje af te snijden…..

Langs een zwartgeteerd houten huis verlaten we het terrein en gaan de Hoorneboegse Heide op. Maar niet voor lang, want langs vliegveld Hilversum gaan we de polder in over de 2 km lange Egelshoek. We hebben er flink de pas in en lopen vrijwel vooraan hoewel Adriaan nu toch achterop raakt. Het foto´s maken houdt weer op!

Op de schuur van een leuke boerderij hangt een bord dat de richting naar Parijs aangeeft en aan het eind rent een paard enthousiast rondjes door de blubber. En dan komen we op de soeppost. Ik neem maar een beker water die ik al op heb als Adriaan nog maar net aan zijn soep begonnen is. “Ga je mee?” Adriaan: “Heb je het nu al op?” en terwijl hij zijn soep snel naar binnen werkt stap ik op het gemak het erf te Hollandse Rading af. (Hij had niet gezien dat ik water had genomen i.p.v. hete soep) 

WEL VERDIEND… VINDEN WIJ

We gaan samen door langs een leuk huisje met luiken en een schattig ‘bakhuisje’ en via een onverhard pad vlak langs de Egelshoek terug. Op die laatste weg zie ik hele horden wandelaars lopen op weg naar de soep. We gaan het bos in: Zonneheide en einde Gooi waar hier en daar stenen van het Voetstappenpad staan. Wij gaan via een brug de typisch Gooise spoorlijn over met de kromme stenen palen.

Als ik over het mos een zandvlakte op ga voel ik dat het glad is dus ik waarschuw Adriaan niet uit te glijden, maar die ligt al op één knie. Door het Maartensdijkse Bos en langs leuke huisjes met luikjes wandelen we op de grens van Noord Holland en Utrecht en komen dan op de rust in ‘De Furs’ te lage Vuursche waarvan Adriaan zéker weet dat hij er nog nooit geweest is.  Ik in het verleden wel al enkele malen. (Dat zal ik even uitleggen: vorige keer wandelden wij de herfstkleurentocht in Kilder en was ik in de veronderstelling dat Adriaan daar al eerder had gelopen. En hoe meer ik zei ´.... weet je nog van vorige keer, hoe meer hij ging geloven dat hij er toen ook geweest was. Tot hij er zelfs van overtuigd was! Toen ik het thuis even na keek bleek hij er helemaal niet bij geweest te zijn! En dat zal ik de komende tochten vast nog wel een paar keer aan moeten horen!)

We genieten van een punt appeltaart, hebben we wel verdiend vinden we, en nemen ook maar een krentenbol van Adriaan toe want mijn broodjes kaas zijn al op.

MET TOILET

We vervolgen de route langs een leuk klein kerkje en Drakensteyn waar bewaking voor het hek staat. Van het gebouw zelf is vrijwel niets te zien. We gaan de bossen van De Vuursche in, vrijwel direct langs drie grafheuvels. De bossen worden doorsneden door hoofdwegen (met verkeerslichten) en af en toe denk je diep in het bos te lopen, maar hoor je toch weer vlak bij auto’s langs rijden. We gaan over landgoed Pijnenburg en langs een bordje ‘Kasteel Groeneveld’, maar helaas niet er langs, en dan over het terrein van Amerpoort (geestelijk gehandicapten) waar we het hek met een drukknop moeten openen. Er af lukt eerst niet, tot een man die hier in de omgeving woont zegt dat we beide knoppen tegelijk in moeten drukken. Hij liep al eerder met ons op en vertelde toen honderduit wat er hier allemaal te doen is, wat hij ook met z’n kinderen deed.

We komen langs pijlen van de SGWB (ook vandaag een tocht) en gaan over de Zuiderheide waar de laatste hei bloeit. Ik haal een man in waarvan ik denk ‘hoe kan die nu in dit tempo voor ons lopen….’

Adriaan ben ik al een tijdje kwijt dus ik wacht hem op op de koffiepost in Eemnes, met toilet! Maar als hij een minuut of tien later komt ga ik weer door.

WANDELPAD???

Al snel met een man uit Zegveld, omgeving Woerden. We gaan de Westerheide op en passeren nu weer een dame die niet snel loopt, maar toch voor ons. Evenals de man is zij op de grote rust begonnen! We zien enkele Schotse Hooglanders en in de verte een flinke kudde schapen, een prachtige heksenkring en mooie luchten boven de communicatietoren die hoog boven de inmiddels kale bossen in de verte uit steekt. Dan Natuurbrug Zanderij Crailoo over (2005) en langs een ‘onderdelendepot’ voor het spoor. In de verte is de toren van de Vituskerk al weer zichtbaar.

Via een vlonderpad/brug gaan we over het water waarin twee zwanen grondelen om bij de verkeerslichten over te steken en de bebouwde kom van Hilversum in te gaan. Langs de Wereldomroep en de voet van de communicatietoren komen we op de fruitpost waar ik weer even wacht tot Adriaan in zicht komt en ik even naar hem kan zwaaien.

Ook meneer ‘Woerden’ wacht steeds trouw op mij dus samen lopen we door langs de ‘publieke omroep’, het Mediapark en Trosgebouw. De grappige afbeeldingen op de verkeerslichten trekken zo onze aandacht dat we bijna fout lopen.

Ik hou de route dus maar in mijn hand en lees mee. Er gaan weer leuke optrekjes aan ons voorbij met de toren van de Vituskerk op de achtergrond! Dan voorlangs station Hilversum waar we het spoor gelukkig niet over hoeven, want de bomen gaan nét dicht. Dan een wandelpad op, maar het lijkt helemaal niet op een wandelpad… het blijkt hier de straatnaam te zijn. En zo komen we om half vier aan de finish. Nog even wat drinken en dan terug.