Maarten Luthertocht Amerongen, 6 november 2010

Maarten Luthertocht Amerongen

6 november 2010

Rond half zeven gaan we op weg naar het Berghuis. Het is goed te vinden, maar als we de auto op de eerste parkeerplaats neer hebben gezet zie ik dat het nog 600 meter lopen is naar de start en dat je er met de auto dichterbij kunt komen. Ik neem de auto dus verder mee terwijl Sebastian door loopt. Ik vul het inschrijfformulier vast in, maar dan is Sebastian er nog steeds niet. Hij kon het niet vinden en is even terug gelopen en andersom gekomen…..Ik neem een bak koffie, Sebastian Fristi met appeltaart. Als Adriaan er ook is gaan we rond kwart voor negen, na een kijkje in de grafheuvel, van start.

KOFFIE MET EEN SPEKJE

Het bos is prachtig in herfsttooi en wordt afgewisseld met stukjes heide. Al snel gaan we langs de uiterwaarden richting Amerongen. We nemen een kijkje vanaf het uitkijkpunt over het water met de vogels er in, naar de schoorstenen van de steenfabrieken en Amerongen met zijn kasteel.

We zien een infobord van het Cotlandenpad, het laarzenpad en komen langs de oude start, de Uithof, en de typische huisjes op het heuveltje bij de Andrieskerk waar de eerste controle is. Langs de pomp en leuke huizen en winkeltjes met kunst en ´antiek` bereiken we de Rijnkapel, 2^e controle en de Ark, 3^e controle.

We lopen ¾ rond de molen met z´n hoge belt en een grote schaapskooi die nu in gebruik is als huis en gaan zo het dorp uit richting kasteel Zuylestein. Zo gaan we de bossen in langs een nog als zodanig in gebruik zijnde schaapskooi terwijl de kraaien krassen in de bomen.

Zo wandelen we Leersum in waar de 4^e controle is in R.K. kerk St. Andries. Voor de deur ontmoeten we Rachel weer met haar moeder waar we in Geldrop een stuk hebben opgelopen. Het is gezellig druk binnen met veel andere wandelaars en we genieten van een bakje koffie met speculaas en een spekje.

BIJNA EEN RONDJE GELOPEN…

Langs een bronzen beeld van 5 schapen, ondanks waarschuwingen aangaande in slaap vallen, blijft Sebastian steeds overal schaapjes tellen, bereiken we al snel het dorpsplein van Leersum, maar net daarvoor staat tot grote vreugde van Sebastian een brandweerauto buiten. Langs de muziektent komen we op de 5^e controle in het Michaelshuis. Al is het nog vroeg, ook de viskraam wordt niet overgeslagen, zelfs nu gaat een harinkje er wel in.

De 6^e controle in de Johanneskerk gaan we alleen snel even in voor een stempeltje bij de bladblazende heren en lopen dan door naar de Uilentoren waar we boven even een kijkje nemen. Als we de route vervolgen steekt een eekhoorn met een pinda in z´n bek het pad over, vlak voor de heren langs, maar die moet ik er wel even op wijzen. Zo druk zijn ze met elkaar bezig.

Op de splitsing van de 30 kiezen we toch voor deze afstand, hoewel Sebastian er zijn twijfels over heeft. het is voor hem de eerste 30 km tocht. We gaan afwisselend door bos en langs heide. Langs een ´gebeeldhouwde´ boom met een gezicht er in gaan we rondom De Leersumse Plassen. We nemen een kijkje in de Kijkhut, waarom heet dat ding anders zo, en maken het ´rondje´ bijna rond.

EVEN NAGENIETEN

We verlaten het bos en gaan de polder in langs een hond die bijna de grond in kruipt en een zebra en over de lange haarweg met leuke boerderijtjes. Het spoor over en zo komen we bij controle 7 in de Efrathakerk te overberg. Dit jaar geen orgelspel, maar we gaan wel even lekker in de kerkbanken zitten waar Sebastian zijn schoenen uit doet.

Na een lange rust doet hij schone sokken aan en dan vervoglen we de Haarweg, langs een ´vogelflat´ (5 huisjes in 2 bomen), kalkoenen en over het spoor naar de Westerkerk in Veenendaal voor de achtste en laatste controle. Ik loop het winkelcentrum even in om zoutjes en chocolade te halen die we op de rust verorberen.

Met de rest van de reep in zijn hand gaat Sebastian weer met ons mee langs een prachtige hooiberg naast dito boerderij en over landgoed Prattenburg. (Maar van een eventueel huis zien we niets!) Adriaan maakt bijna een spagaat waarna ik met Sebastian grapjes maak over ´zijn balletlessen en roze tutuutje.´ Je kunt Sebastian zowat opvegen. Toch heeft hij het moeilijk, tot hij opeens zegt ´sorry mama´ en opgewekt weer mee gaat!

Langs het Egelmeer komen we bij de Amerongse berg (69,9 meter hoog) die we het liedje ´daar boven op die berreg….´ zingend snel bestijgen, we halen zelfs een wandelaar in, en dan bereiken we al snel het Berghuis weer om kwart over vier waar we nog even nagenieten, Sebastian met een pannenkoek met banaan en chocoladesaus.