Herfstkleurentocht Kilder, 30 oktober 2010

Kemnaderoute te Kilder, 30 oktober 2010

   

Kwart voor zes ga ik op weg naar Gorkum en vandaar rijd ik met Adriaan mee naar Kilder waar we via Duitsland (afslag gemist en die naar Doetinchem terug zoekend ook weer) langs de kerk en het winkelcentrum (drie winkels) aan de start komen. In de hal treffen we Tini, niet verwonderlijk als je bedenkt dat ze in Varsseveld woont.

WAAR HIJ VAN GRUWELT.

Om 8.45 gaan we, de duidelijke pijlen en routenummers volgend, de polder door langs mooie, wat solitair staande bomen, deels al in herfstkleur. Langs de weg worden pompoenen te koop aangeboden en bij een schattig kraampje noten, mosterd, jam en honing. Als we een stukje afsnijden om een foto te maken van een schitterende boom worden we ´terug gefloten´ door medewandelaars. Maar een beetje afsnijden als hij 370 m te lang is moet toch kunnen?

We wandelen om de waterplas van recreatiegebied Stroombroek waar vele honden worden uitgelaten, ook IN het water. ‘Materiaalpech’ (lees: losse veter) en vele foto’s houden Adriaan nogal op, dus na een gaas-keien-kunstwerk wacht ik bij het plaatsnaambord WIJNBERGEN op hem. We wandelen inmiddels op de lus van de 35 waar verder weinig wandelaars te zien zijn. Wel een kardinaalshoed die vol vruchten hangt en een Amerikaanse eik die prachtig gekleurd is. De tocht doet zijn naam eer aan. En eindelijk verruilen we de verharde paden even voor onverharde, gelijk door de glibberige prut. Langs de weg zijn leuke stulpjes te zien waaronder boerderijen met het huis dwars op de stal. Vast typerend voor deze streek denken we. En zo vraagt Adriaan zich wel meer af dus ik adviseer hem in voorkomende gevallen maar aan te bellen en het te vragen….. maar dan loop ik ondertussen wel door!

We gaan langs het kasteeltje Kemnade, naamgever van deze route, en wandelen door ETTEN, Gelderland, Achterhoek en Montferland. Allemaal op hetzelfde moment! (En dan ook nog door een polder die wel weg heeft van de Alblasserwaard rondom Bleskensgraaf, inclusief een rij knotwilgen, mijn eerste keuze voor vandaag waar Adriaan van gruwelt.)

DWARS OVER HET PAD

We zien even mooie wolkenluchten, maar al snel is de lucht weer grauw. Een voorbode van wat ons nog te wachten staat zal later blijken. Door VETHUIZEN gaan we BRAAMT in met zijn gekortwiekte molen, kerk en supermarkt met TNT-agentschap. We komen langs een hertenkampje met dieren die ons aankijken van ‘wat willen jullie nou weer…’ als we hun aandacht proberen te trekken voor een mooie foto. En langs de mooiste boerderijen, deels nog met rieten, deels met door pannen vervangen daken, en paddenstoeltjes met ‘losse’ hoedjes komen we op de autorust aan de Loolaan op parkeerplaats Hettenheuvel waar we genieten van erwtensoep/koffie. Er wordt druk gewerkt aan het opzetten van een overkapping met een zeil.

We vervolgen de route langs een glooiende akker en gaan dan, via een steile klim, het Bergherbos in met veel mos, prachtig gekleurde larix-opslag en ….. paddenstoelen.

En als we langs een hoofdweg lopen, over een kort geleden nog geasfalteerd fietspad, kijken we tegen de torenmolen van ZEDDAM aan. Langs picknickende mensen gaan we het Bergherbos weer in. Dat kan best want het is helemaal niet koud en wij hadden vanmorgen vroeg al onze jassen uit gedaan.

Na een flinke klim stuiten we op een infobord van ‘Motte Montferland’ dat langs een sterk stijgend pad met een onoverzichtelijke bocht staat en waar dan ook een verkeerslicht geplaatst is. We genieten van het prachtige parkoers en delen die ervaring met medewandelaars. Die genieten ook, al wonen ze ‘maar’ 30 km verderop. Veel omgevallen bomen zijn blijven liggen, soms ook dwars over het pad, en zijn begroeid met mos en paddenstoelen.

Op de top van heuvel Montferland bevindt zich de grootste motteheuvel van Nederland. Een mottekasteel is een vroegmiddeleeuws burchttype dat meestal in hout werd opgetrokken. Het hoofdkenmerk was dat het stond op een motte, een kunstmatig aangelegde aarden heuvel. Het mottekasteel zelf bestond veelal uit een torenvormig gebouw. Deze motte is rond 1000 opgeworpen en van de 12 tot 17 meter is tenminste de laatste 7 meter kunstmatig opgehoogd. Het plateau is omgeven door een gracht en een dubbele aarden wal. Op het plateau zijn resten gevonden van 5,5 meter dikke muren van een mogelijk nooit voltooide tufstenen toren. Mogelijk was dit de motte van het voormalige kasteel Upladen. De motte is een rijksarcheologisch monument waarop zich een hotel-restaurant en enkele bijgebouwen bevinden.

HELAAS

Ook enkele Japanse esdoorns moeten er aan geloven: op de foto! En een jongen met boeket wordt helemaal verlegen als hij door Adriaan aangesproken wordt. Ik zie een bordje staan: ‘Klaphek 1200 m’ maar wij worden gewoon de andere kant op gestuurd, wat geen straf blijkt te zijn, want we komen bij ’s Heerenberg met zijn schattige huisjes en kolossale kasteel. We nemen een kijkje op de binnenplaats van het kasteel waar we van al het moois genieten en natuurlijk wat info-folders halen. En dacht ik dat ‘Bergh’ op de omgeving sloeg, het is vernoemd naar Hendrik graaf van den Bergh! Na de mispelboom bewonderd te hebben gaan we, na dit oponthoud, door langs de kaatsbaan en horen wat vogeltjes ´piepen´ in een boom. Meestal lukt het niet ze tussen de takken en laatste herfstbladeren te vinden, maar nu zien we ze langs de stam omhoog kruipen: een stuk of drie boomkruipertjes. Langs wijngaard ´´t Bergherbos´, waar de druiven nog aan de stokken hangen, gaan we inmiddels in de regen naar ´Het Klaphek´ in STOKKUM. Daar hebben ze heerlijke appeltaart met warme choco, hoewel de patat van de andere wandelaars ook lekker ruikt.

Langs een kapelletje gaan we weer richting Bergherbos waar we nu langdurig door wandelen. Maar ook dat is geen straf want het is een gevarieerd bos met open gekapte stukken waaromheen dennenbomen met kale stammen staan en met vele paddenstoelen. En dat geeft een oponthoud…..! We mogen weer een blik werpen op de torenmolen… in de verte… en gelukkig kan de regenjas weer uit en de paraplu dicht. We stillen ondertussen de hartige trek met een bifi-worstje uit mijn tas. De ondergrond in het bos is bedekt met varens en ik druk mijn ´druk fotograferende´ wandelmaatje op het hart dat we vóór half vijf binnen moeten zijn, want anders krijgt hij geen medaille en geen stempeltje in zijn wandelboekje. En dat lijkt zelfs even indruk te maken….. tot het volgende foto-waardige punt zich voordoet.

Na een flinke klim en glibberige afdaling komen we weer bij de autorust waar het helaas niet gaat lukken om ons bifi-worstje weg te spoelen met een bijpassend biertje. Maar we kunnen wel onder het zeil zitten met onze frisdrank.

Langs glooiend grasland en de Loolaan, met een landgoedwinkel, wandelen we terug naar Kilder terwijl het steeds harder gaat miezeren. Adriaan doet de laatste 100 m zelfs zijn paraplu nog op.

Ook aan de finish, die we rond 4 uur, na 7 ¼ uur en 276 foto´s later bereiken, is helaas geen bier te verkrijgen.

We vangen al snel de terugreis aan. Eerst weer, voorspoedig, naar Gorkum, ook langs ANWB-borden die Varsseveld aangeven, dan door de drukte over Rotterdam terug.