WS78 Arnhem, 26 februari 2011

WS78 ARNHEM,

2de PARKEN- EN LANDGOEDERENTOCHT,

26 FEBRUARI 2011

We zijn niet zo vroeg in Arnhem, maar kunnen wel snel inschrijven en om 8:54 achter de meute aan op het gemak van start.

HEERLIJKE SOEP

Via het park Presikhaaf gaan we langs HAN (Hogeschool Arnhem – Nijmegen), de startplaats van twee voorgaande edities en oorspronkelijk ook voor vandaag. Al snel gaan we verder langs het eerste prachtige gebouw van vandaag: Paleis Bronbeek. Ooit de zomerresidentie van ons koningshuis, later tehuis voor gepensioneerde KNIL-militairen en tevens museum van ons Indie-tijdperk. En dat is nog goed te zien aan de beelden in de tuin w.o. een borstbeeld van generaal Heusz en een stel ´kanon-lopen´.

We gaan VELP in, niet lang daarna gevolgd door ROZENDAAL waar we door een nieuwbouwwijk gaan met op een hoog punt een prachtig uitzicht over de wijk. We zijn dan inmiddels een kunstwerk van metalen platen gepasseerd dat we nog kennen van de Kennedymars Winterswijk-Arnhem van vorige week. Met WS-Duiven meegerekend bevinden we ons al het derde weekend op rij in deze omgeving.

We gaan de heide op waar hele stapels gezaagde boomstammen liggen. Staat ons nog een strenge winter te wachten? Dan rechts af langs de rand van de bebouwde kom van Arnhem over de Beukenlaan….. héé, ook hier liepen we vorige week! We gaan zelfs achterlangs CIKO 66, de finish!

We steken over bij verkeerslichten, genieten van het glooiende landschap en gaan dan de bossen weer in om al snel op prachtige boerderijen te stuiten met een molen… héé, het openluchtmuseum. We wandelen door de gebieden Waterberg en Schaarsbergen, volgens infoborden half-natuurlijk landschap, om uit te komen bij schitterende villa’s en Tuincentrum Schaarsbergen waar de soeppost riant in een kamerplantenkasje staat. De soep smaakt goed, en dat uit mijn mond, behalve voor de dame die onwel is geworden, gelukkig op de post.

WE VERWENNEN ONSZELF

We vervolgen de route langs een prachtige boerderij op landgoed Warnsborn, de rook kringelt knus vanuit de schoorstenen, en gaan achterlangs tuinen van riante huizen die zó uitkomen op de heide.

Langs een monument ‘ter nagedachtenis aan het eerste slachtoffer van de luchtvaart in 1910: Clement van Maasdijk' en de nodige echte paddo’s van de ANWB. Het lijkt wel een heksenkring, maar wel een hele grote. We zien prachtige jeneverbessen, met een hekje er omheen, en we gaan over de heidevelden Kleine en Grote Kweek met het schattige huisje Kleine Kweek dat er over uitkijkt.

Langs enkele grafheuvels en een manege met knuffelende paarden gaan we het ‘Maarsbergsebos’ in en na de A12 ‘’t Zand’ in langs vogelhuisjes die een metertje boven de grond hangen. Voor laagvliegers of vogels met hoogtevrees? Dan het terrein op van Droompark Hooge Veluwe waar de zon gaat schijnen en wij rusten in ‘Het Boshuis’.

Als we weer buiten komen is de zon weg. We trotseren wat verharde wegen om de Kemperheide op te gaan. In Gelderland? vragen we ons af, maar de borden zeggen het….. Langs vliegbasis Deelen gaan we ‘Zonheuvel’ op langs een mooie, maar vervallen boerderij en over boomstammen klimmend. Het vingerhoedskruid heeft al flinke rozetten gevormd en het mos heeft de fraaiste tinten groen.

Langs de Oranjekazerne, bekend als start van de Falconwalk en de Clement van Maasdijklaan, nu ook bekend van de gesneuvelde vliegenier en praktijkschool Arnhem, waar ik een deel van mijn hoveniersopleiding heb gevolgd, gaan we de Koningsheide op waar de zwijnen er weer op los hebben gewroet. Als een wandelaar het pad verlaat voor een sanitaire stop wordt er gezegd: hij is niet de eerste, doelend op het vennetje achter de struiken.

De route voert ons onder de A50 en A12 door langs een monument voor in 1943 gefusilleerden en wederom langs het openluchtmuseum waar we nu ook een leuk kerkje zien. En dan op naar manege, hippisch centrum de Waterberg te Arnhem voor de koffie waar we onszelf verwennen met een stuk speculaas.

DE LAATSTE TRAP

Dan passeren we een trolleybus die natuurlijk op de foto moet. De chauffeur speelt mee door eerst zijn gezicht te bedekken en dan gekke bekken te trekken. We gaan landgoed Zijpendaal in, met het landhuis en bijgebouwen in de diepte, de vijverpartij volgend met enkele nijlganzen op de oever. Op Sonsbeek worden met een tractor boomstammen opgeladen om de ‘laan te herstellen’. Over een prachtige brug komen we bij de mandarijn/appel-fruitpost waar door de crewleden van een welverdiend knakworstje wordt genoten.

Dan volgt Klarenbeek waar een prachtige wegwijzer naar ‘De Steenen Tafel wijst en een houten monnikenbeeld staat. Ondertussen is het genieten van het uitzicht over het glooiende landschap. Een trap af, 58 treden, een trap op, 65 treden, het venijn zit hem weer in de staart, en dan park Angerenstein in. Langs het mooie huis en de witte ganzen in de vijver snijden we een stukje af. Angstig om ons heen kijkend of Harm Edens, commentator van de Nijmeegse vierdaagse, ons niet bespied.

Dan volgt een park met een verhaal over Nederlands Indié (de Oost) op marmeren platen, park Presikhaaf met rubberen kussens die geluid maken door er op te stappen midden op het pad en zo komen we terug in Multi Functioneel Centrum Presikhaaf, maar niet nadat we eerst nog een paar vergeten boodschappen bij AH hebben gehaald.

We bemachtigen twee stoelen in de hal en dan haal ik 2 consumptiebonnen voor een palmpje. Alleen mag dat uitsluitend boven genuttigd worden. Hans merkt lachend op dat hij al een half uur boven heeft gezeten….. Dus we hijsen ons toch maar een laatste keer een trap op…..

Kennedymars Winterswijk - Arnhem, 18 op 19 februari 2011

KENNEDYMARS WINTERSWIJK - ARNHEM

18 op 19 februari 2011

Nog thuis maak ik lasagna klaar als sportmaaltijd voor deze kennedymars, maar eigenlijk heb ik helemaal geen trek. Ik ben al enigszins gespannen voor de tocht. Gelukkig eet Adriaan wel twee borden leeg dus ik heb het niet voor niets klaar gemaakt!

Naar Winterswijk

Op naar Arnhem waar we eerst knooppunt Waterberg van drie kanten zien voor we het terrein van sportpark Valkenhuizen op rijden. In de hal worden de startkaarten uitgereikt, tenminste die van mij want Adriaan zijn exemplaar is spoorloos. We gaan toch allebei met de pendelbus mee. Ik begin trek te krijgen dus neem vast mijn eerste Ernst & Bobbie-koek, licht verteerbare biscuit die we zelfs tijdens deze tochten als niets meer smaakt nog weg krijgen. Dan doe ik mijn ogen een poosje dicht want het is zeker 3 kwartier rijden naar Winterswijk.

In zalencentrum Wamelink kunnen we heerlijk aan lange tafels zitten. We krijgen de route van de eerste twintig km en Adriaan zijn startbewijs komt toch boven tafel. Het duurt nog een uur tot we weg mogen, maar gezellig kletsend, Ger komt een paar moppen vertellen, met een cola is het al snel tijd voor de toespraak. De route is helemaal gepijld en het is mogelijk om na afloop voor een euro met een pendelbusje mee te gaan.....naar huis? hoor ik om mij heen zeggen... naar het station.

En dan komt de uitreiking van de oorkondes en medailles voor de 5 - 10 - 15 - 25 en 40 kennedytochten. Ook Adriaan krijgt (eindelijk) zijn oorkonde want vandaag wordt zijn 44ste.

Zalencentrum Wamelink - 23:00 uur 0 km

We begeven ons naar buiten waar we na het afschieten van een lichtkogel langzaam van start gaan. Het is nl. nogal druk het eerste stukje. Maar als we na enkele minuten uit het peloton zijn gaat het steeds beter. We gaan direct het buitengebied in waar om ons heen niet zo veel te zien is buiten een enkele boerderij en de Meenkmolen in MISTE. We volgen een beek waar we af en toe een verval in horen en in tweede instantie ook zien. Verder doen we het met de luchtjes die ons tegemoet waaien van kuilgras en varkens. Het parkoers is veel onverhard dus we moeten op blijven letten waar we onze voeten neerzetten. En toch maak je af en toe een misstap in een kuiltje. Eng met mijn dinsdag nog verstuikte enkel. En ook Adriaan stapt af en toe mis wat hij de hele tocht blijft voelen.

De route voert ons door BREDEVOORT met een molen, die niet te fotograferen is in het donker, en leuke huisjes en kerk. Van een rijtje witte huisjes lukt het zowaar toch een redelijke foto te maken. Verder zullen we daarmee moeten wachten tot het licht wordt. En dat duurt nog wel even. Zo komen we na nog een stukje buitengebied op

WAGENRUST 1 Schulenkampweg - 0:45 uur 11,5 km Gem. snelheid 6,5 km/u

Er staat hier een vrachtwagen met open laadruim waaruit van alles te voorschijn komt en alles is goed verlicht met bouwlampen. Alleen een zitplek ontbreekt. Maar er zijn wel broodjes worst, zakjes chips, bananen, appels, Engelse dropjes, volop drinken enz.

Toch gaan we snel weer verder door het platteland van de Achterhoek over smalle verharde, maar ook onverharde wegen. De lucht zit dicht en er branden nauwelijks lantaarnpalen. En waar dat wel zo is zorgt een enkel exemplaar voor een verblindende hoeveelheid licht. Toch is het niet echt donker. De sylhouetten van de mooiste bomen steken prachtig af tegen de lucht. Helaas wandelen er ook de nodige mensen mee met best wel felle lampen. Als ze langs komen zie je niets meer van de omgeving en we zijn blij als ze weg zijn. Adriaan 'moppert' wel op me. Omdat het niet zo koud is heb ik mijn witte pet af gedaan en die viel nou net zo lekker op! Zijn oranje UNOX-pet juist niet want daar lopen er heel wat van mee! 

We volgen de beek weer richting VARSSEVELD als we om ons heen verhalen horen van een bekende inwoner: Guus Hiddink. Daarom staat de plaatsnaam natuurlijk ook in het Koreaans op het plaatsnaambord! Voor ons woont hier een andere bekende: wandelaarster Tini. Zullen we bij haar aanbellen voor een bakkie? Helaas heb ik haar adres niet bij me...

En zo komen we op

BINNENRUST 1 De Olde Molle  - 2:45 uur 22,7 km Gem. snelheid 5,6 km/u (incl.rusttijd)

We genieten van een chocomel/cola. Ik twijfel of ik nog wel door wil gaan. De man met de hamer heeft zich nu al bij me aangediend. Waarom doe ik mezelf dit steeds weer aan? Maar na deze pauze ga ik toch weer uitgerust door. Ook al ga ik mijn enkel voelen. Niet de enkel zelf maar de lichte zwelling waar mijn hoge schoen langs schuurt. Wat ons vooral op de been houdt is het vooruitzicht van een broodje hamburger straks na het pontje op 61 km. En als ze geen broodjes hamburger hebben gaan we terug! Hoewel ik eerlijk gezegd nu nog niet aan een broodje hamburger moet denken..... en volgens geruchten krijgen we dit jaar écht geen broodje hamburger maar iets anders.

Ook op dit uur is in veel huizen het licht nog aan, maar hoe verder we vorderen, hoe vaker het om het slaapkamerlicht gaat tot uiteindelijk de meeste huizen echt donker zijn.

We zien al van enige afstand de verlichte

WAGENRUST 2 Abdijlaan - 4:45 uur 33,2 km Gem. snelheid 5,3 km/u

ondergebracht in een schuur. Ik neem een beker cola in de hoop dat ik daar straks beter wakker door zal blijven. Ook hier zijn geen zitplaatsen maar iemand wijst me op een traktorwiel waar je prima in kunt zitten. Een van de Rode Kruisers is zelfs zo aardig voor ober te spelen en nog een beker cola voor me te halen. Hij had vast gezien dat ik bijna in slaap viel.... Ik heb geen trek in eten dus behelp me maar met een handje Engelse dropjes.

We wandelen al in Doetinchem al is daar op het parkoers nog weinig van te merken op het platteland. Gelukkig is er prima gepijld dus we gaan slechts 1x mis en twijfelen ook slechts 1x maar worden door de mobiele Rode Kruispost de goede kant op gewezen.

Van tijd tot tijd geef ik Adriaan maar een hand om niet slaapdronken over de weg te slingeren. Een vogel geeft vlak naast ons plotseling een luide riedel weg. Adriaan SMS't naar Norma, 6 uur 's morgens, Goede morgen ... en waar haar moeder ook al weer in Doetinchem woont want dan kunnen we een bakkie gaan doen. (Antwoord zal tijdens deze tocht niet meer komen.) Uiteindelijk gaan we het industrieterrrein van DOETINCHEM op om op de rust te komen 

BINNENRUST 2 R & TV  Zwaluwen - 6:15 uur 40,2 km Gem. snelheid 5,3 km/u

En dat is niet, zoals wij onderweg bedacht hadden, een Roei & Tennisvereniging, maar Ren- en Toervereniging. We banen ons een weg tussen de wachtenden door die pas om half zeven de route mogen vervolgen. Als Adriaan even naar het toilet is vallen aan de tafel mijn ogen dicht. Omdat ik verder nergens trek in heb benut ik deze rust om even op de grond te gaan liggen, lekker met mijn schoenen uit. Ik ben ook echt een half uurtje weg! En natuurlijk maakt Adriaan stiekum een foto van me: "En als je het lef hebt om hem te wissen!!!"

Ik trek mijn lage schoenen aan en omdat het buiten al licht wordt gaan de reflecterende vestjes ook in de tas voor deze de bagagewagen weer in gaat. Zelfs al dreigen de heren het politiebureau te bellen dat we straks zullen passeren. Ik ga weer helemaal fris op pad alsof ik net aan een 40 km tocht ga beginnen. Ik weet nu al dat ik de finish ga halen!

We gaan langs de brandweerkazerne - foto voor zoon Sebastian - en het onbemande politiebureau. Ondertussen fluit een merel zijn lied en we passeren een molen die nu mooi afsteekt tegen de blauwe hemel en wel te fotograferen is. En als we achterom kijken naar het plaatsnaambord staat daarop: 'Hier kun je echt doetinchemmen.' (Ik Doetinchem, jij doetinchemde, wij hebben gedoetinchemd????)

We stappen het platteland van de Achterhoek weer door langs een paal waar iets aan hangt. Adriaan maakt, evenals vorig jaar, een foto en wil dit jaar koste wat kost weten waar deze voor dient.

 (Vraagt zich dat al een jaar af.) Het eerste slachtoffer is een autochtone hondenuitlater, maar die weet het niet. Dus dan maar hulp gevraagd bij de hulpverleners deze nacht: de mobiele Rode Kruispost. Maar ook deze kunnen ons op dit punt niet helpen. We gaan door LAAG KEPPEL en zien in de verte het sylhouette van een kasteel tegen de horizon. Dan volgt HOOG KEPPEL met een brink met kerk en uiteindelijk komen we op

WAGENRUST 3 Hessenweg  - 8:50 uur 49,3 km Gem. snelheid 4,9 km/u (excl. rust)

De chips is net voor onze neus op (~#** chips *+#~) maar we kunnen nog twee krentenbollen bemachtigen en ons probleem wordt eindelijk opgelost: de paal met aanhangsel wordt gebruikt bij kleiduiven schieten.

Er volgen weer prachtige boerderijen en zo gaan we naar DREMPT waar boven het plaatsnaambord 'Welkom in Sneppendorp' wordt geplaatst. En dan gaan we de lange dijk op langs een aftakking van de IJssel met zicht op een haven en de Fraterwaard, waar ganzen ongestoord mogen 'grazen' aan de ene kant en campings aan de andere zijde. Zwermen meeuwen krioelen door de lucht en de zon doet zijn best door te breken wat vandaag helaas niet gaat lukken.

Via OLBURGEN, langs vogelverschrikkers, vast voor die ganzen die een pond per persoon per dag eten, komen we bij het  pontje van Dieren dat net voor onze neus weg vaart. Maar na toch overgevaren te zijn met 'Steeds Voorwaarts' staan we bij

WAGENRUST 4 Dieren, Pont - 11:00 uur 61,4 km Gem. snelheid 5,6 km/u

met een broodje braadworst en (mijn allereerste) Breaker in onze hand. (=Knijpyoghurtje) We gaan door het leuke plaatsje DIEREN waar gelijk te zien is dat we de Achterhoek uit zijn.

De bouwstijl is hier heel anders. Gezellig kletsend met een medewandelaar gaan we Nationaal Park de Veluwezoom in, wat door ontelbare bordjes steeds weer wordt bevestigd.

Onder het klimmen en dalen door de bossen ga ik mijn enkel weer voelen, maar dat is nu het enige euvel. Overal zijn de sporen van zwijnen te zien en zelfs de nodige paddenstoelen! Het is hier werkelijk genieten. En zo komt ook het eind van het bos in zicht en

BINNENRUST 3 Paviljoen Posbank - 12:35 uur 69,7 km Gem. snelheid 5,5 km/u



Paviljoen Posbank



met een beeld van koningin Beatrix op de fiets er voor. En dan moeten we binnen nog een trap au-au-au-au af ook!

We nemen voor we door gaan even de tijd om over de hei uit te kijken vanaf het uitzichtpunt  voor we er doorheen gaan klimmen, maar het is weer o zo mooi.

Ondertussen worden we waar mogelijk gestalkt door de mobiele Rode Kruispost met de auto met gesloten aanhanger. We vragen ons af wat daar in zal zitten... een massagetafel... of een lijkkist? We houden een hek open voor een meisje op een paard en bereiken 

WAGENRUST 5 Beekhuizerweg - 13:55 uur 74,8 km Gem. snelheid 3,9 km/u

We genieten er van ons zo-veelste zakje chips met Breaker.

En dan volgt nog een stukje bos en gaan we na een fraaie begraafplaats landgoed Rosendael op met mooie boerderijen en een prachtig landhuis waar, helaas voor de foto's, overal bomen omheen staan. We volgen een pad langs de A12, waar we nog even twijfelen maar toch goed gaan, naar 

FINISH CIKO '66 Sportc. Valkenhuizen - 15:15 uur 80,5 km Gem. snelheid 4,3 km/u

We krijgen een roos en een oorkonde en een stempel op onze blauwe Kennedywalker kaart en Adriaan zelfs een speldje voor op zijn medaille. Ik was gewaarschuwd dat het laatste deel zwaar zou zijn en ik had zo mijn twijfels over het uitlopen, maar ik kan alleen maar zeggen: het is een zware, maar mooie en gevarieerde Kennedymars.

Wat wordt ook alweer onze volgende Kennedymars?......

WS78 Duiven, 12 februari 2011

VAN DIEK TOT DIEKTOCHT
WS78 DUIVEN, 12 februari 2011 

Als we bij Utrecht rijden horen we op de radio iets over mushroomhunters, wat niet met een dubbelloopjachtgeweer gebeurt.  Zij gaan dat bij Arnhem doen, vlak bij waar wij vandaag wandelen, en het regent er!

ALLEMAAL BIKKELS

En dat doet het ook nog als we in Duiven uit de auto stappen. We zijn niet zo vroeg dus na het inschrijven kunnen we ons al snel richting buiten begeven nadat Kea even uitlegt hoe het met de salmiakballen zit, zie 9 januari, die heeft ze in haar binnenzak zitten. Dus we moeten hard achter haar aan blijven lopen…

Rond vijf voor negen pakken we een routebeschrijving aan en, buiten een plaatselijke opklaring in een tunneltje, trotseren we de regen op weg naar WESTERVOORT. We passeren een keien-betongaas-kunstwerk dat ons bekend voorkomt. Hebben we die niet gezien vanuit Kilder op 30 oktober? Hemelsbreed is dat niet zo ver weg. Nazoeken thuis leert dat het hemelsbreed toch iets te ver weg is dus kennelijk kun je ze gewoon kopen bij de Makro of Xenos.

De omgeving is prachtig met leuke huizen en oude knotwilgen langs de dijken en in de uiterwaarden die redelijk droog zijn. En tot groot genoegen van onze eigen mushroomhunter Adriaan zien we ook nog een enkele paddenstoel. We passeren dijkhuisjes en boerderijen op terpen en gaan richting het veer waar op het eerste bord dat we zien staat ´Veerdienst gestremd’. Maar het schrikhek is weggedraaid dus we varen met het Looveer, de Christoffel II, over naar HUISSEN. Tenminste, we moeten  even wachten tot hij terug gevaren is. We krijgen de overvaart € 0,45 en de meters van WS kado. Langs een scheepswerf en steenfabriek en over een boerenerf, even oppassen bij een laag over de grond hangend prikkeldraadje waar ook enkelen echt over gevallen zijn, komen we op de soeppost waar ik met 349 andere bikkels van de soep geniet.

NAGEZWAAID DOOR DE ACHTERBLIJVERS
Met de man waar ik een stuk mee op loop hebben we het over dromen over wandeltochten en dat we dan uiteindelijk altijd NIET aan de finish komen. We vervolgen de route over drabbige paden, door mooi gebied, om uiteindelijk via een bruggetje over de hier heel smalle Linge te gaan. Dan stappen we DOORNENBURG in waarna al snel HET kasteel opdoemt. We gaan er met een omtrekkende beweging omheen, ook langs een speelkasteel, zodat we het kolossale bouwwerk, duidelijk in verschillende eeuwen steeds groter gebouwd, aan alle kanten kunnen bekijken. Daarbij zien we ook de laatste eik van het eikenbos dat hier ooit stond. De uitgeholde stam wordt door een ijzeren hekwerk beschermd en het zal mij benieuwen hoe lang deze boom hier nog staat.

Als we zien dat de toegangspoort open is nemen we een kijkje op de binnenplaats waar Floris werd opgenomen. Je waant je even in een andere wereld met het schandblok en de katapult.

We gaan de polderwegen weer af, waaronder enkele lange stukken, maar er is genoeg te zien, en zetten er het laatste stuk de pas in want het pontje komt juist onze kant op. Het mag dan inmiddels droog zijn geworden, het is nog steeds somber en van wachten wordt je koud.

We kunnen nog net mee richting Pannerden (hier € 0,50) uitgezwaaid door Quirinus die de boot gemist heeft. De boot moet wel weg varen want er komt juist een groot vrachtschip over dit Pannerdensch Kanaal aan.

DIE HADDEN WE DONDERDAG AL MOETEN BESTELLEN

We mogen weer ´kleien´ langs de Rijn door de Geldersche poort, maar kiezen het tweede deel toch voor de verharde weg. Langzaam komt de kolossale kerk van PANNERDEN in zicht. Ik ken die naam eigenlijk alleen van het kanaal, nooit gedacht dat er ook een plaatsje met die naam zou zijn. En zo komen we op de café-rust in zaal ´De Dijk´ waar de bediening lekker vlot is. Onze bestelling: bier en appeltaart met slagroom en warme choco met een broodje kroket. Als we door gaan moet ik even warm worden. Omdat het gister veel warmer was heb ik niet te veel aan gedaan en mijn dunne regenjas. Maar ook Kea zei al dat haar zomerjack aan de dunne kant is. Langs de kerk komen we bij het plaatselijke VVV-punt: een rekje met een 20-tal folders in café-zaal-slijterij ‘De Oude Waal’, ietwat gedateerd, maar het levert toch wat bruikbaars voor het wandelboekje op.

Een man met Duitse auto brengt TNT-pakketjes rond. We moeten volgens hem hemelsbreed slechts een km of 8 verwijderd zijn van de grens. Het vuil in de uiterwaarden geeft precies aan hoe hoog de waterstand is geweest en na gemaal Kandia en een beeld van een mammoet mogen we die uiterwaarden ook door. Na enkele overstapjes lopen we op een middeleeuws aandoende kasteel-boerderij af. We kijken onze ogen weer uit.

Langs een modern 3-hoekig huis, zwarte runderen in de uiterwaarden en de Waai van Boerboom, en met zicht op een kerk zonder toren gaan we het plaatsje LOO in. Naast de kerk staat een beeldje van de dorpsomroeper die dat werk tot in de 30er jaren van de 20^e eeuw deed. Langs een tot huis verbouwde molenstomp komen we op de koffiepost waar we onszelf verwennen met een stuk speculaas.

We volgen de stenen muur van de Betuwelijn en ook de omgeving heeft zich aangepast: er zijn steeds meer fruitgaarden langs de route te zien en op één van die kwekerijen ‘De Stokhorst’ te GROESSEN is de fruitpost waar we dit keer zelf een stukje fruit uit mogen zoeken als een appel of een peer. En er twijfelt zelfs iemand of hij voor een groen of rood kooltje zal gaan…. De appeltaart klinkt ook heel lekker, maar die hadden we dan helaas donderdag al moeten bestellen.

CHARMANT….

 

Via een kerkpad komen we bij de kolossale R.K. Heilige Andreaskerk van Groessen die volgens een ‘local’ van binnen helemaal prachtig moet zijn, maar helaas nu gesloten is. Bij de kerk staan prachtige beelden en naast de kerk liggen mooie grafstenen.

We gaan het spoor over bij een bordje: Wil je blijven leven wacht dan even, en komen langs een ingelaste Droppost (zelfbediening). Het dropje smaakt goed, ook volgens een medewandelaar enkele honderden meters verderop – zullen we even terug lopen? –. Er volgen nog enkele parken, waar onder één met de naam Gemunden am Mainpark (zustergemeente D.) en dan staan we plotseling weer voor ’t Muziekhuus. Altijd de leukste manier om te finishen. En rond half vijf precies op tijd ook want het gaat weer regenen.

We zijn niet vroeg terug voor ons doen, maar wat wil je met al die klei en foto-waardige punten! Ik heb er 173 gemaakt! Op weg naar de auto zien we vier heren die heel ‘charmant’ hun broekspijpen oprollen met de vieze kant naar binnen.



RS80 Noordwijkerhout, 5 februari 2011

  RS80 Noordwijkerhout, 5 februari 2011

EEN PADDEN…

Ik begin met een foto van Slagerij van Kampen, slagerij Jan van Kampen om precies te zijn. We wachten even voor negenen buiten op de routes tussen ouders met kinderen die moeten voetballen. Kennelijk is aan één van de vaders gevraagd of ‘ie mee gaat. Nee, er staat NL op zijn auto en dat betekent: Nie Loope!

Al snel voert de route over het prachtige, groene BAVO-terrein waarna we de Zeestraat op gaan. Ik loop gezellig kletsend met Ilona op. Via een smal pad gaan we tussen de bolenvelden door met zicht op een oude boerderij met hooiberg bij manege de boekhorst. Ook het gebied heet hier zo en eens zat VVSB, waar we vanmorgen gestart zijn, ook hier met zijn complex.

Ik ga het slechts 1x zeggen: vandaag is een wereld van verschil met 19 december. Er ligt geen sneeuw, het is zelfs een graad of 10 en dit keer komt de zon niet door de bomen op. We vervolgen de route over de Kraaierslaan langs alle kampings om na het oversteken van de weg langs het duin dat gebied in te gaan. Ondertussen loop ik met Arie op, gezellig pratend over IML tochten.

We volgen al snel via de Oorlogsweg de duinkant van de zeereep en gaan uiteraard omhoog over het Kachelduin, maar dat levert mooi zicht op over het duin met wat nevelig in de verte Noordwijk, en natuurlijk klimmen we ook over het volgende duin, wederom met trap. Een roofvogel kruist ons pad en dan komen we via de Fazantenslag op het prachtige overwelfde pad dat weer over een uitzichtpunt gaat. Weer mooi zicht over duinen en Noordwijk, maar dichter bij deze plaats zullen we niet komen.

We maken een draai en gaan weer richting het noorden. Als Adriaan iets roods ontwaard spurt hij het pad af om een foto te maken van de padden…..appel! En er is al een hap uit ook. En daar maak ik dan weer een foto van.

GEEN WAAR VOOR ONS GELD

We komen langs de binnenduinrand te lopen en slaan op een goed moment rechts af het duin uit richting de koffiepost bij een bollenboer waar uiteraard een stalletje staat waar narcissen en tulpen verkocht worden. We volgen een stukje de weg waar het aardig waait, maar we gaan gelukkig voor de wind. De pet van een passerende dame met hond waait in de sloot. Apporteren doet haar hond echter niet dus ik vis hem er met een tak voor haar uit. We passeren hotel ´De Witte Raaf´ en het huis waar enkele dagen gelden een Poolse auto zich in de gevel heeft geboord….. met een dode inwoner tot gevolg.

We genieten van het duin langs de binnenduinrand. Voor mij overbeknd terrein als geboren Noordwijkerhouter. Hier wandelde ik met mijn ouders al geregeld in mijn jeugd. Hoewel de paden inmiddels deels al verlegd zijn en het eentonige dennenbos van weleer steeds gevarieerder is geworden.

Via de Noraweg gaan we het duin weer dieper in waarbij we de nodige grenspalen van Amsterdam passeren. Die naam Noraweg is voor mij een begrip maar nu lees ik in het info waar die naam vandaan komt: NOordwijk RAdio is een steunpost van de Koninklijke Marine. We gaan nu zelfs vlak langs de zendmast. Als ik in een ongezien hoekje even een sanitaire stop maak zegt Adriaan: “Waarom ga je nu met je blote kont naar die camera zitten?” en inderdaad, hij heeft nog gelijk ook. Er staat inderdaad een camera. En aan het eind van het pad nog één. “Straks zoemt hij in: dat is die mevrouw die haar blote kont laat zien….”

Bij de Langevelderslag slaan we rechts af langs de lange weg (1440 meter) om bijna aan het eind links af te slaan door het Langeveld. Een prachtig natuurgebied in ontwikkeling met een leuk waterloopje, waar we in de zomer wel eens donderkopjes hebben gezien, en schattige bruggetjes. Een man is druk aan het kloven. Adriaan mag zelfs haardhout van hem mee nemen!

Langs het zweefvliegveld volgen we het lange fietspad. Maar omdat ik de omgeving zo goed ken weet ik waar de lange stukken zitten en heb er verder geen problemen mee. Langs het pad, en zelfs niet in het natuurterrein, zien we geen zandhagedis, rugstreeppad en meervleermuis, hoewel we daar al niet op rekenden, maar wel twee damherten en schapen achter het hek van de Amsterdamse Waterleidingduinen.

En dan komen we langs Jan Patat (ofwel gewoon Jan Hogervorst die zijn snackkar hier altijd langs het duin parkeert) bij Café Restaurant De Ruigenhoek. En waar kun je mooier zitten dan in de serre… hoewel de twee dames aan het tafeltje dat minder leuk vinden want nu moet die ene toch haar voeten van de stoel halen! En ze hadden er toch al zo de smoor in. Niets aan die tocht, vinden ze, en al die lange stukken…..

Wij zijn nog aangenaam verrrast als we op het perkoers zien dat de tocht niet, zoals in het info wordt vermeld, 25,170 km maar slechts 24,110 km lang is. Of wordt ons nu juist iets moois onthouden….. waarvoor we wel betaald hebben!

VVSB?

Maar goed dat de dames dan nog niet weten wat ons vlak na de rust te wachten staat. Een stuk van iets meer dan een kilometer langs de N206 met flink wind tegen….. heerlijk!

We passeren daarbij het Landal park waarvan de bouw meer dan 10 jaar vertraagd werd. “Dat is toch dat park van die strandhagedis” Ja Adriaan, de kranten stonden inderdaad destijds vol over de Zandhagedis. Na rechtsaf geslagen te zijn lopen we even in de luwte, maar dan gaat het weer tegen de wind in langs het strand van het Oosterduinse meer, plaatselijk beter bekend als het Comomeer. Het water golft flink, maar een meerkoet dient zo stil in het water dat het wel lijkt of hij een anker aan zijn pootjes heeft.

We slaan vlak voor het sportpark links af om hwet nog ¾ rond te lopen. Wat betekent VVSB eigenlijk? Heeft het iets met Boekhorst te maken waar ze vroeger hun velden hadden? Langs het laatste stukje weg, waar ook onze auto staat zitten enkele bonnen onder de ruitenwissers…. Wij toch ook niet…. Maar gelukkig hebben wij hem wel aan de goede kant geparkeerd. En dan te bedenken dat we deze eenrichtingsverkeerstraat achteruit in zijn gereden.

En zo stappen we toch wel opgelucht om half twee de kantine binnen van VoetbalVereniging Sint Bavo.