WS78 Duiven, 12 februari 2011

VAN DIEK TOT DIEKTOCHT
WS78 DUIVEN, 12 februari 2011 

Als we bij Utrecht rijden horen we op de radio iets over mushroomhunters, wat niet met een dubbelloopjachtgeweer gebeurt.  Zij gaan dat bij Arnhem doen, vlak bij waar wij vandaag wandelen, en het regent er!

ALLEMAAL BIKKELS

En dat doet het ook nog als we in Duiven uit de auto stappen. We zijn niet zo vroeg dus na het inschrijven kunnen we ons al snel richting buiten begeven nadat Kea even uitlegt hoe het met de salmiakballen zit, zie 9 januari, die heeft ze in haar binnenzak zitten. Dus we moeten hard achter haar aan blijven lopen…

Rond vijf voor negen pakken we een routebeschrijving aan en, buiten een plaatselijke opklaring in een tunneltje, trotseren we de regen op weg naar WESTERVOORT. We passeren een keien-betongaas-kunstwerk dat ons bekend voorkomt. Hebben we die niet gezien vanuit Kilder op 30 oktober? Hemelsbreed is dat niet zo ver weg. Nazoeken thuis leert dat het hemelsbreed toch iets te ver weg is dus kennelijk kun je ze gewoon kopen bij de Makro of Xenos.

De omgeving is prachtig met leuke huizen en oude knotwilgen langs de dijken en in de uiterwaarden die redelijk droog zijn. En tot groot genoegen van onze eigen mushroomhunter Adriaan zien we ook nog een enkele paddenstoel. We passeren dijkhuisjes en boerderijen op terpen en gaan richting het veer waar op het eerste bord dat we zien staat ´Veerdienst gestremd’. Maar het schrikhek is weggedraaid dus we varen met het Looveer, de Christoffel II, over naar HUISSEN. Tenminste, we moeten  even wachten tot hij terug gevaren is. We krijgen de overvaart € 0,45 en de meters van WS kado. Langs een scheepswerf en steenfabriek en over een boerenerf, even oppassen bij een laag over de grond hangend prikkeldraadje waar ook enkelen echt over gevallen zijn, komen we op de soeppost waar ik met 349 andere bikkels van de soep geniet.

NAGEZWAAID DOOR DE ACHTERBLIJVERS
Met de man waar ik een stuk mee op loop hebben we het over dromen over wandeltochten en dat we dan uiteindelijk altijd NIET aan de finish komen. We vervolgen de route over drabbige paden, door mooi gebied, om uiteindelijk via een bruggetje over de hier heel smalle Linge te gaan. Dan stappen we DOORNENBURG in waarna al snel HET kasteel opdoemt. We gaan er met een omtrekkende beweging omheen, ook langs een speelkasteel, zodat we het kolossale bouwwerk, duidelijk in verschillende eeuwen steeds groter gebouwd, aan alle kanten kunnen bekijken. Daarbij zien we ook de laatste eik van het eikenbos dat hier ooit stond. De uitgeholde stam wordt door een ijzeren hekwerk beschermd en het zal mij benieuwen hoe lang deze boom hier nog staat.

Als we zien dat de toegangspoort open is nemen we een kijkje op de binnenplaats waar Floris werd opgenomen. Je waant je even in een andere wereld met het schandblok en de katapult.

We gaan de polderwegen weer af, waaronder enkele lange stukken, maar er is genoeg te zien, en zetten er het laatste stuk de pas in want het pontje komt juist onze kant op. Het mag dan inmiddels droog zijn geworden, het is nog steeds somber en van wachten wordt je koud.

We kunnen nog net mee richting Pannerden (hier € 0,50) uitgezwaaid door Quirinus die de boot gemist heeft. De boot moet wel weg varen want er komt juist een groot vrachtschip over dit Pannerdensch Kanaal aan.

DIE HADDEN WE DONDERDAG AL MOETEN BESTELLEN

We mogen weer ´kleien´ langs de Rijn door de Geldersche poort, maar kiezen het tweede deel toch voor de verharde weg. Langzaam komt de kolossale kerk van PANNERDEN in zicht. Ik ken die naam eigenlijk alleen van het kanaal, nooit gedacht dat er ook een plaatsje met die naam zou zijn. En zo komen we op de café-rust in zaal ´De Dijk´ waar de bediening lekker vlot is. Onze bestelling: bier en appeltaart met slagroom en warme choco met een broodje kroket. Als we door gaan moet ik even warm worden. Omdat het gister veel warmer was heb ik niet te veel aan gedaan en mijn dunne regenjas. Maar ook Kea zei al dat haar zomerjack aan de dunne kant is. Langs de kerk komen we bij het plaatselijke VVV-punt: een rekje met een 20-tal folders in café-zaal-slijterij ‘De Oude Waal’, ietwat gedateerd, maar het levert toch wat bruikbaars voor het wandelboekje op.

Een man met Duitse auto brengt TNT-pakketjes rond. We moeten volgens hem hemelsbreed slechts een km of 8 verwijderd zijn van de grens. Het vuil in de uiterwaarden geeft precies aan hoe hoog de waterstand is geweest en na gemaal Kandia en een beeld van een mammoet mogen we die uiterwaarden ook door. Na enkele overstapjes lopen we op een middeleeuws aandoende kasteel-boerderij af. We kijken onze ogen weer uit.

Langs een modern 3-hoekig huis, zwarte runderen in de uiterwaarden en de Waai van Boerboom, en met zicht op een kerk zonder toren gaan we het plaatsje LOO in. Naast de kerk staat een beeldje van de dorpsomroeper die dat werk tot in de 30er jaren van de 20^e eeuw deed. Langs een tot huis verbouwde molenstomp komen we op de koffiepost waar we onszelf verwennen met een stuk speculaas.

We volgen de stenen muur van de Betuwelijn en ook de omgeving heeft zich aangepast: er zijn steeds meer fruitgaarden langs de route te zien en op één van die kwekerijen ‘De Stokhorst’ te GROESSEN is de fruitpost waar we dit keer zelf een stukje fruit uit mogen zoeken als een appel of een peer. En er twijfelt zelfs iemand of hij voor een groen of rood kooltje zal gaan…. De appeltaart klinkt ook heel lekker, maar die hadden we dan helaas donderdag al moeten bestellen.

CHARMANT….

 

Via een kerkpad komen we bij de kolossale R.K. Heilige Andreaskerk van Groessen die volgens een ‘local’ van binnen helemaal prachtig moet zijn, maar helaas nu gesloten is. Bij de kerk staan prachtige beelden en naast de kerk liggen mooie grafstenen.

We gaan het spoor over bij een bordje: Wil je blijven leven wacht dan even, en komen langs een ingelaste Droppost (zelfbediening). Het dropje smaakt goed, ook volgens een medewandelaar enkele honderden meters verderop – zullen we even terug lopen? –. Er volgen nog enkele parken, waar onder één met de naam Gemunden am Mainpark (zustergemeente D.) en dan staan we plotseling weer voor ’t Muziekhuus. Altijd de leukste manier om te finishen. En rond half vijf precies op tijd ook want het gaat weer regenen.

We zijn niet vroeg terug voor ons doen, maar wat wil je met al die klei en foto-waardige punten! Ik heb er 173 gemaakt! Op weg naar de auto zien we vier heren die heel ‘charmant’ hun broekspijpen oprollen met de vieze kant naar binnen.