RS80 Noordwijkerhout, 5 februari 2011

  RS80 Noordwijkerhout, 5 februari 2011

EEN PADDEN…

Ik begin met een foto van Slagerij van Kampen, slagerij Jan van Kampen om precies te zijn. We wachten even voor negenen buiten op de routes tussen ouders met kinderen die moeten voetballen. Kennelijk is aan één van de vaders gevraagd of ‘ie mee gaat. Nee, er staat NL op zijn auto en dat betekent: Nie Loope!

Al snel voert de route over het prachtige, groene BAVO-terrein waarna we de Zeestraat op gaan. Ik loop gezellig kletsend met Ilona op. Via een smal pad gaan we tussen de bolenvelden door met zicht op een oude boerderij met hooiberg bij manege de boekhorst. Ook het gebied heet hier zo en eens zat VVSB, waar we vanmorgen gestart zijn, ook hier met zijn complex.

Ik ga het slechts 1x zeggen: vandaag is een wereld van verschil met 19 december. Er ligt geen sneeuw, het is zelfs een graad of 10 en dit keer komt de zon niet door de bomen op. We vervolgen de route over de Kraaierslaan langs alle kampings om na het oversteken van de weg langs het duin dat gebied in te gaan. Ondertussen loop ik met Arie op, gezellig pratend over IML tochten.

We volgen al snel via de Oorlogsweg de duinkant van de zeereep en gaan uiteraard omhoog over het Kachelduin, maar dat levert mooi zicht op over het duin met wat nevelig in de verte Noordwijk, en natuurlijk klimmen we ook over het volgende duin, wederom met trap. Een roofvogel kruist ons pad en dan komen we via de Fazantenslag op het prachtige overwelfde pad dat weer over een uitzichtpunt gaat. Weer mooi zicht over duinen en Noordwijk, maar dichter bij deze plaats zullen we niet komen.

We maken een draai en gaan weer richting het noorden. Als Adriaan iets roods ontwaard spurt hij het pad af om een foto te maken van de padden…..appel! En er is al een hap uit ook. En daar maak ik dan weer een foto van.

GEEN WAAR VOOR ONS GELD

We komen langs de binnenduinrand te lopen en slaan op een goed moment rechts af het duin uit richting de koffiepost bij een bollenboer waar uiteraard een stalletje staat waar narcissen en tulpen verkocht worden. We volgen een stukje de weg waar het aardig waait, maar we gaan gelukkig voor de wind. De pet van een passerende dame met hond waait in de sloot. Apporteren doet haar hond echter niet dus ik vis hem er met een tak voor haar uit. We passeren hotel ´De Witte Raaf´ en het huis waar enkele dagen gelden een Poolse auto zich in de gevel heeft geboord….. met een dode inwoner tot gevolg.

We genieten van het duin langs de binnenduinrand. Voor mij overbeknd terrein als geboren Noordwijkerhouter. Hier wandelde ik met mijn ouders al geregeld in mijn jeugd. Hoewel de paden inmiddels deels al verlegd zijn en het eentonige dennenbos van weleer steeds gevarieerder is geworden.

Via de Noraweg gaan we het duin weer dieper in waarbij we de nodige grenspalen van Amsterdam passeren. Die naam Noraweg is voor mij een begrip maar nu lees ik in het info waar die naam vandaan komt: NOordwijk RAdio is een steunpost van de Koninklijke Marine. We gaan nu zelfs vlak langs de zendmast. Als ik in een ongezien hoekje even een sanitaire stop maak zegt Adriaan: “Waarom ga je nu met je blote kont naar die camera zitten?” en inderdaad, hij heeft nog gelijk ook. Er staat inderdaad een camera. En aan het eind van het pad nog één. “Straks zoemt hij in: dat is die mevrouw die haar blote kont laat zien….”

Bij de Langevelderslag slaan we rechts af langs de lange weg (1440 meter) om bijna aan het eind links af te slaan door het Langeveld. Een prachtig natuurgebied in ontwikkeling met een leuk waterloopje, waar we in de zomer wel eens donderkopjes hebben gezien, en schattige bruggetjes. Een man is druk aan het kloven. Adriaan mag zelfs haardhout van hem mee nemen!

Langs het zweefvliegveld volgen we het lange fietspad. Maar omdat ik de omgeving zo goed ken weet ik waar de lange stukken zitten en heb er verder geen problemen mee. Langs het pad, en zelfs niet in het natuurterrein, zien we geen zandhagedis, rugstreeppad en meervleermuis, hoewel we daar al niet op rekenden, maar wel twee damherten en schapen achter het hek van de Amsterdamse Waterleidingduinen.

En dan komen we langs Jan Patat (ofwel gewoon Jan Hogervorst die zijn snackkar hier altijd langs het duin parkeert) bij Café Restaurant De Ruigenhoek. En waar kun je mooier zitten dan in de serre… hoewel de twee dames aan het tafeltje dat minder leuk vinden want nu moet die ene toch haar voeten van de stoel halen! En ze hadden er toch al zo de smoor in. Niets aan die tocht, vinden ze, en al die lange stukken…..

Wij zijn nog aangenaam verrrast als we op het perkoers zien dat de tocht niet, zoals in het info wordt vermeld, 25,170 km maar slechts 24,110 km lang is. Of wordt ons nu juist iets moois onthouden….. waarvoor we wel betaald hebben!

VVSB?

Maar goed dat de dames dan nog niet weten wat ons vlak na de rust te wachten staat. Een stuk van iets meer dan een kilometer langs de N206 met flink wind tegen….. heerlijk!

We passeren daarbij het Landal park waarvan de bouw meer dan 10 jaar vertraagd werd. “Dat is toch dat park van die strandhagedis” Ja Adriaan, de kranten stonden inderdaad destijds vol over de Zandhagedis. Na rechtsaf geslagen te zijn lopen we even in de luwte, maar dan gaat het weer tegen de wind in langs het strand van het Oosterduinse meer, plaatselijk beter bekend als het Comomeer. Het water golft flink, maar een meerkoet dient zo stil in het water dat het wel lijkt of hij een anker aan zijn pootjes heeft.

We slaan vlak voor het sportpark links af om hwet nog ¾ rond te lopen. Wat betekent VVSB eigenlijk? Heeft het iets met Boekhorst te maken waar ze vroeger hun velden hadden? Langs het laatste stukje weg, waar ook onze auto staat zitten enkele bonnen onder de ruitenwissers…. Wij toch ook niet…. Maar gelukkig hebben wij hem wel aan de goede kant geparkeerd. En dan te bedenken dat we deze eenrichtingsverkeerstraat achteruit in zijn gereden.

En zo stappen we toch wel opgelucht om half twee de kantine binnen van VoetbalVereniging Sint Bavo.