KENNEDYMARS BERGEN OP ZOOM - VLISSINGEN,
(28 op) 29 mei 2011
(28 op) 29 mei 2011
De start van deze Kennedymars is pas om 24 uur. Toch gaan we op tijd van huis want we hebben besloten de auto eerst aan de finish in Vlissingen te parkeren en dan per trein naar Bergen op Zoom te gaan zodat we zondag direct in de auto kunnen stappen. Want dan zullen we het wel zat zijn!
ALS VANOUDS DE OGEN EVEN DICHT
Tien over tien stappen we na een fikse wandeling vanaf het Station de Raayberg binnen. Toen we onderweg voor de zekerheid de weg vroegen werd ons verbaasd gevraagd: “Zijn jullie lopend?” ja, we weten dat het twintig minuten lopen is!
Na een korte toespraak gaan we van start met een route waar boven staat: In nood? Bel Bianca 06-100..... Een heel geruststellende gedachte. De wegen zijn lang en we volgen al snel wisselend de A58 en het spoor richting Goes, eerst aan de noordzijde, later aan de zuid kant via de plaatsen Rilland, Krabbendijke en Kruiningen. Maar van de plaatsen zelf zien we niet veel. Het loopt prima met de goede pijlen, zelfs Adriaan slaagt er niet in fout te lopen, en het eerste deel van 30 km treffen we al drie wagenrusten. Daar wordt koffie aangeboden met krentenbrood, bouillon en ontbijtkoek. Een man heeft een tas bananen mee want daar zitten de juiste vitaminen, mineralen enz. in en hij neemt er elke kilometer één (zegt hij, want niemand gelooft dat er 80 bananen in zijn linnen tasje zitten!). Er staat een lekker fris windje, maar daardoor vinden wij het heerlijk wandelweer. Anders hadden we vast de hele nacht lopen zweten!
We zien twee uilen vliegen en gaan wat sluisjes over waarna we al snel op de rust in Hansweert aan moeten komen. De ‘bananenman’ zegt direct na het sluisje dat hij op gaat geven want ze hadden gezegd dat de rust direct na het sluisje was en dat is niet letterlijk het geval. In de loop van de dag zal hij nog tot de nodige leuke opmerkingen aanleiding geven: van bananen ga je krom lopen en die man zal de komende dagen nog wel problemen hebben met de stoelgang…
Maar wij gaan Hansweert in en stappen zo om 4:36 café Zeelandia binnen. We kunnen lekker rusten want de ‘herstart’ is pas om 5:30. Ik maak dus maar van de gelegenheid gebruik om mijn ogen een half uurtje te sluiten.
HONDERDEN/DUIZENDEN AUTO’S
Als we door gaan is het inmiddels licht geworden. We krijgen wederom een korte toespraak van de voorzitster: we moeten achter de koploper die met 7 km/uur loopt en voor de staartloper met 6 km/uur blijven.
Ik voel me prima en volg geruime tijd de kopgroep van 7 km/uur op enige afstand. Langzaamaan zie ik dat Adriaan meer afstand krijgt dus op de eerstvolgende wagenrust neem ik maar even plaats op een stoeltje dat toch niet door de verzorgers gebruikt wordt en wacht hem op.
Het is wat somber weer, bewolkt, maar wel met mooie wolken. En de wind zorgt er vast voor dat het droog blijft. Vannacht voelden we namelijk wel een heel enkel druppeltje. We passeren de nodige fruitgaarden, omgeven door hoge bomenhagen en gaan door Eversdijk waar ook weer typische Zeeuwse boerderijen staan: een stenen huis met een gecarbolineumde houten planken schuur er achter waarvan de onderste halve meter opgemetseld is. En in de grote staldeuren zit een kleiner deurtje, duidelijk te zien door de wit geverfde deurpost. ’s Gravenpolder volgt, gemeente Borsele, en na het stoomspoorlijntje te zijn gekruist zien we op een paaltje een duifje zitten. Of is het een koekoek? Die horen we in de verte ook al koekoeken. Thuis maar eens nakijken. (Blijkt toch een tortelduif te zijn.)
Na drie rusten staan we om 8:50 al weer voor Café ‘de Meiden’ in ‘s Heerenhoek waar we verplicht 15 minuten moeten rusten en niet voor 9 uur weg mogen. Dat is nu geen enkel probleem want dat kwartier maken we wel relaxend vol.
We verlaten het dorp uiteraard langs de kerk en de nodige Zeeuwse vlaggen die ik met moeite op de foto zet want steeds als ik af wil drukken waait hij dubbel. We gaan door Nieuwdorp langs Bevrijdingsmuseum Zeeland en bekijken een plattegrond om te zien hoe we de mooie ‘Zak van Zuid Beveland’ door gaan met zijn prachtige natuur en bermen met helaas nét niet meer in bloei staand fluitenkruid. Maar het is er nog steeds mooi en we lopen heerlijk over de verharde wegen en fietspaden, vrijwel allemaal verkeersluw.
Af en toe is er in de verte een molen te zien, maar er staan ook moderne windmolens langs de weg. De verzorgingsposten staan steeds dichter op elkaar. Op dit traject van iets meer dan 20 km wel zeven! Voor ons zo veel dat we er af en toe maar één over slaan. Want alles wat er in gaat….. moet er ook weer uit. En de plekken waar je ongezien even een sanitaire stop kunt houden zijn heel schaars in dit Zeeuwse land. We gaan de ‘Col de la Sloe’ op (dat staat tenminste op de weg geschreven voor een klein klimmetje) en het spoor over. Maar het zicht over de polder is van bovenaf natuurlijk prachtig. Wat kun je ver kijken over de grazige weiden met crème kleurige koeien en akkers met aardappelen, bieten en graan. En dan gaat de zon ook nog echt schijnen en wordt het nog mooier en steeds warmer.
We gaan langs schapen die op een dieet zijn gezet van uien (´bij dit vlees is het niet nodig uien toe te voegen´ staat er straks vast op de verpakking mijmeren we) en komen dan in de buurt van de haven van Vlissingen. Een terrein staat vol met honderden, misschien wel duizenden, nieuwe auto’s.
GELIJK INSTAPPEN DUS MAAR!
Langs fort Rammekens, toch nog even lastiggevallen door de nodige passerende auto’s die vast een kijkje gaan nemen bij het fort, gaan we uiteindelijk Oost Souburg in. Ooit een apart plaatsje, nu vastgegroeid aan en wijk van Vlissingen. We gaan helaas niet door het centrum en langs de molen… maar een bolus halen zit er aan de andere kant vandaag (zondag) toch niet in. Hier wandelen we ook het enige onverharde stuk route: over het zand van de opgebroken straten. We gaan de schattige Souburgse brug over en komen op de laatste rustpost waar we ook weer geen bolus krijgen. Die geven we gelijk maar als verzoeknummer voor volgend jaar want de dame die dit jaar oliebollen voor ons heeft gebakken bakt elk jaar iets anders. We kunnen toch nog een blik werpen op de molen van Oost Souburg, passeren een zuil ‘Grensscheiding der stad Vlissingen´ en komen uiteindelijk langs het water van de haven te lopen.
Langs mooie schepen stevenen we op de Oranjemolen van Vlissingen af die bijna aan zee staat. We kijken onze ogen uit naar de prachtige panden die hier aan de haven staan en gaan dan bij een kleine vuurtoren en het beeld van Michiel de Ruyter de boulevard op….. tenminste, daar hebben we ons op verheugd en het staat zelfs op de routebeschrijving! Maar Michiel is er niet! In plaats daarvan staat er een bouwhek met een levensgrote afbeelding van hem, hij is zelf in restauratie. Hebben we daar 80 km voor gelopen, we gaan ons geld terug vragen!
We volgen de boulevard langs de woest golvende zee en de Westpoort. Dan volgt nog de eindeloos lijkende Pres. Rooseveltlaan waar Adriaan het op zijn heupen krijgt en op ons uit loopt, de laatste stuiptrekkingen zullen we maar zeggen. Ik krijg het steeds warmer, maar heb nu geen zin meer om de lange broek uit te doen. Om 13:49 staan we al weer in het Clubhuis van Zeeland Sport. We handelen de administratieve zaken af en Adriaan krijgt een leuke staander mee. Op de pendelbus moeten we even wachten zegt de dame waarbij we inschrijven, maar vrijwel direct horen we dat hij al naar het station zal gaan. Gelijk instappen dus maar want wie weet hoe laat hij weer rijdt?