KENNEDYMARS ETTEN LEUR, (13 op)14 mei 2011

KENNEDYMARS ETTEN LEUR,

(13 op)14 mei 2011

De start van deze Kennedymars is pas om 24 uur. Dus hebben we nog voldoende tijd om voor te slapen en liggen om zeven uur, kinderbedtijd, in bed.
Maar rond 10 uur vertrekken we toch richting Etten Leur. We krijgen een routebeschrijving mee, maar meer dan de te lopen straten staat er niet op. Een andere wandelaar heeft de rusten aangekruist dus dat nemen we dankbaar over. Er staat nog niet bij op hoeveel km ze zijn dus dat vragen we na.....ongeveer elke 7 km. Dat klinkt goed.

ETTERS OF LEURDERS?

We starten onder begeleiding van een auto met knipperende lichten. Ondertussen zoeken we alvast naar de routeborden, maar hoe we ook kijken, het eerste stuk is er niets te vinden. We zijn al een eindje op weg als ik ineens toch een bord zie: routeaanwijzing nummer 2. Zo veel hebben we er dus toch niet gemist. (Veel later, thuis, lees ik dat het eerste stukje dat we onder begeleiding wandelden helemaal niet gepijld was!)

Het is niet helemaal donker met een bijna volle maan en heerlijk wandelweer. Niet koud en met af en toe een lekker fris briesje. Ik ben dus blij dat ik mijn fleecetrui toch aan heb getrokken. En mijn korte broek, die blijft de hele tocht onder de lange verborgen. (Maar ik heb toch in korte broek gelopen.....) Koos sluit zich gezellig kletsend bij ons aan. Zo komen we bij een tunnel onder de A58 door. Er staat een wit busje bij van de organisatie omdat er nogal wat wandelaars recht door zijn gelopen. We moeten echter de tunnel door en komen zo bij de kerk die we vanuit de auto al hebben gezien, prachtig verlicht..... maar die lichten zijn nu dus uit! Wie loopt hier dan ook op dit tijdstip!

We horen vogels fluiten, honden blaffen en kikkers kwaken in een natuurgebiedje en gaan dan het spoor over. Het enthousiasme op de rustposten is hartverwarmend terwijl we verwend worden met bouillon, koffie, fris en chocomel. Maar ook met krentenbollen, eieren, gehaktballetjes en uitgebakken spek. Apenkoek, schuimblokken, trekdrop, apenkoppen, brosjes, twix, kitkat en salmiaklollies. Bananen en appels. En natuurlijk ben ik dan nog van alles vergeten. (Zoals de overvloedig aanwezige doosjes pepermunt van ak-advocaten. Waarbij we opmerken: kunnen we die bellen als we het ergens niet mee eens zijn?) We worden echt in de watten gelegd. En de mensen in de begeleidende auto's zijn al even enthousiast als ze ons veelvuldig passeren.

Het is even oppassen voor de koeien die volgens de borden gevaarlijk zijn. Maar wij zien ze alleen maar herkauwen en nieuwsgierig terug kijken als we passeren. Op een ventweg lopend zie ik een OLA prullenbak staan, zomaar in de kant van de weg en na een bushokje ligt een grote doos van een NEFIT combiketel waarbij het even door me heen schiet: 'hoe komt zo'n doos hier nu langs de weg te liggen in de middle of nowhere'. Verder sta ik er niet bij stil en ga door, af en toe wat slingerend over het pad van de slaap.

De routeborden zijn heel duidelijk. Het is even wennen dat de meeste info hier op staat en niet op de routebeschrijving, maar dat gaat gaandeweg beter. Het is alleen jammer dat je niet vooruit kunt kijken waar de volgende rust precies is, qua kilometers, want precies zeven is het niet. Toch zijn er genoeg. Zowel de eerste als de tweede helft een stuk of vijf!

We passeren nog een landingsplaats voor ooievaars, ergens in een voortuin en dan begint het het laatste stukje van de eerste ronde van 40 kilometer licht te worden en komen we aan de praat met Cees uit Etten Leur. Waar Etten Leur nu zo bekend van is kan hij ons ook niet vertellen, maar wel dat mensen uit Etten Leur geen etters of leurders zijn maar Etten Leurenaars. Als wij schuin oversteken en zo een stukje afsnijden terwijl Adriaan de buitenbocht neemt zegt deze dat hij 'de originele route loopt'. Allemaal kift omdat hij het niet zag, want even verderop steekt hij over achter enkele 'oranje hesjes' aan. Zelfs als wij zeggen dat we de andere kant op moeten en dat dat twee parkeerwachters zijn..... maar hij trapt er niet in. We horen Cees nog even uit over alles wat ons nog te wachten staat. Hij weet ons te vertellen dat we langs beide molens van Etten Leur zullen komen.

RODODENDRONS, FLUITENKRUID EN VARENS.

En zo komen we gezellig kletsend terug in café Hof van Holland voor het ontbijt. Het is er al gezellig druk en als ik de tassen uit de vrachtwagen heb gehaald genieten we van witte broodjes met kaas en worst, koffie en soep. Adriaan laat zijn voet afplakken waarop hij een blaar heeft, die overigens al doorgelopen is, dus we starten pas na drie kwartier met de tweede ronde. En ik heb niet eens geslapen!

Een pauw laat zijn prachtige staart zien en we passeren een huis met een waterput met 'hevel' zoals die veel in de achterhoek te vinden zijn. We lopen gezellig pratend met twee dames uit de streek op. Weten zij of we nog caférusten tegen komen? Dat weten ze niet want ze zijn toevallig op deze route terecht gekomen en lopen nu op de pijlen mee. Ze weten alleen dat we langs een aardbeienterras zullen komen. Het zal wel. En we zijn het al bijna vergeten als we inderdaad langs het aardbeienterras met een heuse aardbeienautomaat komen. En de koffie met aardbeienvlaai kost er slechts E 2,50. Dat klinkt wel heel verleidelijk, maar we gaan toch door. Langs nogmaals een landingsplek voor ooievaars en we zetten Koos even op de foto bij het passeren van ongeveer de 60e kilometer van zijn 60e Kennedymars.

De rododendrons staan overvloedig langs de wegen, manshoog en overladen met paarse bloemen. Verder zijn de polderwegen prachtig en zien we op een stukje heideachtig terrein schapen met grote, rechte horens. Het is volop genieten en het loopt heerlijk.

Als we op een ventweg lopen, valt mijn oog op een grote NEFIT doos, zomaar in de kant van de weg en passeren we een bushokje en een OLA prullenbak, nu gevuld met vuil en dat was vannacht niet het geval. Kortom, nu zien we opeens dat we hier vannacht ook gelopen hebben in omgekeerde richting.

We komen op een rust waar zelfs slaatjes worden aangeboden. Die laten we niet staan! Ze smaken prima. En met de nodige snoeperij mee kost het toch nog moeite om weer door te gaan. Een ree vlucht net voor ons de bosrand in na een maal genuttigd te hebben in een weiland en we zien een fazantenhaan en hen en de nodige kapelletjes.

De route vordert gestaag en verandert geregeld toch van karakter. Van bossig weiland naar meer kale polder en zo komen we op de één-na-laatste rust waar we genieten van een bakje koffie. Tenminste, dat was de bedoeling. De koffie van Adriaan valt om. Omdat het water nog gekookt moet worden gaan we maar door, de koffie komt wel aan de finish zegt Adriaan nog.

Het is leuk dat zelfs de lokale mensen die ons passeren op de fiets ons enthousiast succes wensen. kennelijk leeft zo'n tocht hier wel! We gaan weer over het spoortje van vannacht

en langs een klooster aan de A58. Dan volgt weer de tunnel bij de kerk en gaan we onder de A58 door en nu het Liesbos in. Het is er prachtig onder de hoge bomen met rododendrons, fluitenkruid en varens.

CROCKS EN SANDALEN

Met zicht op prachtige blauwe Hollandse luchten met witte schapenwolkjes komen we op de laatste rust bij de Zwartenbergse molen. De fotocamera blijft veelvuldig klikken! Ik geef hier nog even de tip om niet alleen gehaktballetjes te serveren, maar ook bierworstjes. Al is het maar één pakje, als ze er dan maar wel voor zorgen dat deze dan op elke rust aanwezig is als ik er langs kom. "Dan kunnen we jou ook aan de start en pakje mee geven....." wordt er heel gevat gereageerd!

Er volgen nog enkele polderwegen langs een natuurreservaat voor we de nieuwbouw van Etten Leur al weer in gaan met zicht op de tweede molen. Inderdaad, Cees had gelijk. We bekijken ook de prachtige huizen en dan is het leuk dat Koos veel weet te vertellen over de bouw.... zo schieten ook de laatste kilometers ongemerkt onder onze voeten door langs gevulde ooievaarslandingsplaatsen, drie naast elkaar. Is dat typisch Hollands? Hoef je zo maar 1x voorrijdkosten/vliegtax te betalen?

Als we het oudere gedeelte van Etten Leur weer in gaan zien we zwarte rookwolken de lucht in gaan. In Zevenbergen staat een palletfabriek in brand horen we later. Maar Adriaan krijgt een telefoontje van iemand die van de brand heeft gehoord: "..... of zijn schoenen soms in de fik staan!"

We kijken toch uit naar de finish.... vanuit welke hoek zullen we nu komen? Maar ineens zijn we er over de rode loper, onder de gele poort door en stappen langs Adriaan die met een bakje koffie in zijn hand voor het café staat naar binnen om een oorkonde en medaille in ontvangst te nemen en de stempels af te handelen. In de zaal genieten we nog na van een overgebleven broodje ham en een kop koffie. We hebben niet zo heel snel gelopen maar wel lekker, zijn niet eens zo heel moe en hebben niet echt stijve spieren. Hoewel het toch wel lekker is dat de wandelschoenen nu verruild kunnen worden voor de crocks/sandalen.