FALCON WALK, 21 MEI 2011

FALCONWALK SCHAARSBERGEN,

21 MEI 2011

BEKEND TERREIN

We parkeren de auto dit jaar op een parkeerplaats wel erg ver van het startgebouw en moeten dus een pokkeneind lopen. Gelukkig zijn er volop legervoertuigen te zien dus daar vermaken we ons maar enigszins mee.

Het is al gezellig op het plein voor de Fly Inn. Al bij het aanlopen ruiken we de pannenkoeken dus we halen er straks voor vertrek al één. Maar eerst inschrijven. De rij is lang dus ik wacht onder genot van een bak (gratis) koffie, ondertussen kletsend met allerlei bekenden die er in overvloed zijn want het is dit jaar wel erg druk. We doen een rondje over het plein waar de nodige infokramen staan, het is dit jaar hier ook KNBLO-ledendag, en eindigen bij de pannenkoeken. Eigenlijk zijn ze nog niet klaar, maar ik krijg toch alvast een pannenkoek en Sebastian ook, maar de heren niet, ondanks hun smeekbeden. Het is echt vrouwen en kinderen eerst.

Op pad. We volgen de duidelijke pijlen en zien dan opeens pijlen met Japanse/Chinese tekens….. niet voor Japanse gasten, maar voor een demonstratie karate dus die pijlen volgen we maar niet. We gaan nu de andere kant op dan gebruikelijk, onder een viaduct door en dan de fris groene bossen in. Ook langs leuke optrekjes met wel heel riante tuinen en overal staan ook hier de enorme rododendrons volop in bloei.

Er volgt een stukje heide waar enkele wandelaars een picknick houden. We passeren een gedenkteken ´op deze plaats verongelukte Nederlands eerste slachtoffer van de luchtvaart Clement van Maasdijk 27 augustus 1910´. Het komt ons bekend voor. Hier zijn we van de winter ook geweest. Tijdens een Kennedytocht? Nee, toen liepen we ten oosten van Arnhem. Dan moet het tijdens de WS78 tocht vanuit Arnhem zijn geweest!

AL WEER TERUG…

Langs een weiland met paarden verlaten we landgoed Warnsborn van het Geldersch Landschap wederom langs leuke stulpjes van Schaarsbergen en museum 1940-1945 waar ze ‘de ouwe troep’ buiten hebben gezet en de nieuwe spullen binnen. Klinkt wel vreemd voor een museum…..maar het ziet er echt zo uit!

En zo stuiten we al na een uur de rust op 5,7 km. Dit jaar wel in een ‘legertent’ maar bemand door WSV Wipstrikkwartier uit Zwolle en voorzien van enkele dixies die nog heerlijk fris zijn. We nemen een kijkje in het schattige kerkje waarvan de deur zowaar open is en bij een borstbeeld van Clement van Maasdijk, die neergestorte vliegenier.

Kortom om een gedenkteken te krijgen moet je een loser of een kneus zijn. Als eerste, tot dan toe heeft iedereen het dus wel goed gedaan, met je vliegtuig naar beneden storten!

Langs de bus van André Rieu gaan we de bossen weer in. We vragen de chauffeur of hij er ook bij is. Zijn we fans? “Nee!!!!” De chauffeur zegt zo maar een bus te hebben gepakt…. We grappen onderling nog even door… straks zit André nog ergens achter- of onderin de bus.

We gaan de Kemperheide op, die over gaat in weiland. Ook weer bekend van de WS78 tocht! Ergens halverwege staat een bordje ‘Verboden toegang’ dat natuurlijk alleen maar uitnodigt tot passeren, al is het maar één meter! Fuck the rules….. We gaan langs vliegbasis Terlet die nu in gebruik moet zijn als autoslipbaan. Er rijdt juist nogal lachwekkend tergend langzaam een auto over het asfalt. Na een alleraardigst boerderijtje verlaten we landgoed Zonheuvel en na het oversteken van de doorgaande weg gaan we het terrein van de oranjekazerne al weer op.

TOCH NOG…

We melden ons af en krijgen een prachtig pinnetje (of medaille, het is Adriaans eerste keer, wij deden ze alle 8) voor op het medaillelint.

Op het plein is het gezellig druk. De pannenkoeken zijn nu volop verkrijgbaar en een soldaat probeert me over te halen van een toren te springen….. dus niet!



Als je maar lol hebt

 Na enkele pannenkoeken doen we een rondje over het terrein langs de verschillende herdenkingsmonumenten en kijken dan uitgebreid in het museum rond om rond twee uur toch de thuisreis te aanvaarden. Adriaan gaan vannacht namelijk weer een kennedytocht lopen in Moergestel. Maar ik niet!

Het voelt bijna als verraad dat ik vannacht niet met Adriaan mee ga, het doet een beetje zeer, zal ik alsnog mee gaan? Maar ik verwacht dat het nog meer zeer zal gaan doen als ik weer drie Kennedymarsen in opeenvolgende weekenden ga doen. (Vorige keer last van mijn knie gekregen en ben blij dat het weer over is.) Dus geef ik maar een aardigheidje mee voor onderweg, iets lekkers en een lief, opbeurend briefje, en ga echt heel veel aan hem denken en sms’en. Vooral ook omdat ik het net nu tijdens zijn 50^e Kennedytocht af laat weten!



Hier deden we het voor ... toch?

 En dan zijn de weersvoorspellingen ook nog twijfelachtig, zondag regen…..Als we samen lopen is het eigenlijk altijd goed weer, maar nu ik er niet bij ben…. Hij is gewaarschuwd! En dat deden de meteorologen ook al…..

(Het blijkt vannacht inderdaad vreselijk te hebben geregend en geonweerd! En hij was pas even voor twaalven, na bijna 16 uur terug. Maar ik heb al toegezegd volgende week weer mee te gaan. Misschien ook wel gezien het feit dat de een na de ander, bekend of niet bekend, aan Adriaan vroeg: "Waar is je vriendin?")