DE DROMMEDARISTOCHT, 11 februari 2012

DE DROMMEDARISTOCHT

WS78, ENKHUIZEN, 11 februari 2012

Dit verslag is speciaal opgedragen aan Steve die vandaag aanvankelijk voor de 20 km wilde gaan, maar het vrijdagavond al te koud vindt! En zo gaan wij rond kwart voor zeven, terwijl Steve zich nog een keer of 10 om draait in zijn warme bedje, op pad naar Abbenes. Vanaf daar krijgen we namelijk een lift in Koos zijn blauwe Mazda 2.

244 BIKKELS

Kwart over acht zijn we in Enkhuizen en parkeren achter het station. Dan lopen we, langs de haven waarachter net de zon op komt, richting de start in De Nieuwe Doelen. In tegenstelling tot de Elfstedentocht gaat de WS tocht vandaag gewoon door.

Weer langs de haven gaan we van start en langs het Enkhuizer Almanakmuseum en Harry Potter, sorry, Paulus Potter, die nog altijd zijn geiten schetst, onder de Drommedaris door.



Flessenscheepjesmuseum

 In de smalle grachten ligt zeilschip 'de Willem Barents' en wij stevenen af op het Flessenscheepjesmuseum waar we even door de ramen naar binnen gluren. We gaan een ophaalbrug over en staan dan aan het IJsselmeer dat nu, zo ver het oog reikt, is dichtgevroren.



Café restaurant Hindeloopen

 We wandelen langs het Binnenmuseum van Het Zuiderzeemuseum, een aantal aan elkaar geschakelde historische panden, en mogen dan door het Buitenmuseum. Het is genieten van de prachtige oude huizen die hier verzameld zijn en we gaan zowaar langs café restaurant Hindeloopen.



Zuiderzeemuseum

 Het IJsselmeer is dichtgevroren dus we gaan even het water op..... zelfs Henk Dikken waagt zich er als parkoersbewaker op de fiets op, om te kijken of er geen wandelaars verkeerd lopen richting Stavoren.

Even verderop, achter een wel heel leuk bord, gaat een hele groep een flink stuk het ijs op, maar wij gaan Enkhuizen weer in. Langs Sprookjeswonderland dat vanachter de hekken te bewonderen is en door parken waar nu geen bloemen bloeien (zoals in de zomer tijdens die andere Drommedaristocht) maar waar alles prachtig wit is. En dan gaan we weer langs de prachtigste oude huizen. Eigenlijk is heel Enkhuizen een Openluchtmuseum.

Na een modern beeld en met nogmaals zicht op Sprookjeswonderland verlaten we het oude Enkhuizen uiteindelijk. Even door het groen en dan de nieuwbouw door waar al druk geschaatst wordt door mensen die we buiten de stad ook weer treffen.



Sprookjeswonderland



We bereiken het  Streekbos waar we doorheen slingeren, slalommend door de smalle hekjes waar het zelfs voor honden verboden is.



De vlag van Enkhuizen
..... op je billen?



Uiteindelijk gaan we echt het agrarische gebied in met lange wegen, maar eerst volgt al snel de soeppost in Grootebroek. Ik ga er even buiten zitten en zie vanuit mijn ooghoek drie hazen over de weilanden sprinten. Hier horen we dat toch nog 244 bikkels Enkhuizen hebben kunnen bereiken/weten te vinden.

WEER OPGEWARMD

Na de soep gaan we lekker de verharde, lange wegen op, ondertussen zo veel mogelijk genietend van de prachtige witte velden, de nog buiten lopende schapen en de schaatsers op de sloten. Menig bewoner heeft dozen met oude kranten buiten gezet die hier vanmiddag worden opgehaald, is ons verteld.

Er waait een koud windje over de akkers en weilanden en mijn bovenbenen worden, ondanks de schaatslegging en gevoerde trainingsbroek, flink koud. Ik heb geen extra kledingstukken meer bij me..... hoewel, er zit nog een wegwerp-regencape in mijn tas. Die bind ik dus maar om als 'rokje', zilver metallic gekleurd, wat zowaar nog enigszins helpt ook. En dat alle heren om mij heen lopen te muiten over 'een kort rokje met dit weer' en zo interesseert me verder niets! Evenals die grapjas: Is dat hetzelfde als de kranten van vroeger? Die had je eerder langs de route gewoon mee kunnen nemen. De ganzen vliegen gakkend over om in een weiland te landen en zo veel als mogelijk te grazen.

We gaan natuurgebied De Weelen door en Andijk in, gemeente Medemblik. Hoewel dat niet door iedereen op prijs wordt gesteld want 'Medemblik' is op het plaatsnaambord zo goed mogelijk weggekalkt. In Andijk is ook de rust..... maar zo ver is het nu nog niet.

Bovenop de Omringdijk kunnen we over een stukje dorp met schattig kerkje en enkele huizen uit kijken en over het ook hier bevroren IJsselmeer.

Langs mooie Noord-Hollandse boerderijen, groot en vierkant, al dan niet goed onderhouden, komen we bij drie enthousiaste kinderen die warme chocolademelk en koffie verkopen met een gratis snoepje..... voor 10 cent. Menig wandelaar blijft even pauzeren en moeder blijft heen en weer lopen met de thermoskan.

Langs een monument 'VERBERG DE VERDREVENE - EN VERMELD DE OMZWERVENDE NIET - DE ONDERDUIKERS' komen we toch op de rust waar er al ruim 21 km op zit. We blijven er uitgebreid zitten en mijn benen warmen weer aardig op.

TREK

Langs de luxere optrekjes verlaten we Andijk weer en passeren een fruitgaard. Ook nu weer veel lange wegen, maar ook lekker verhard, waar zelfs de meerkoeten een akker hebben opgezocht om naar eten te zoeken.

Ondanks de lange stukken gaat de route toch voorspoedig onder de voeten door, wisselend kletsend oplopend met Adriaan en Koos. We komen langs een koek en zopie stand, waar enkele wandelaars van de route afdwalen. Adriaan zegt "hoi" tegen een schaatser die net onder een brug door moet waarop ik zeg dat hij dat niet moet doen want dan hoor je straks 'POK' omdat hij vergeet te bukken. We gaan de Weelen weer in,  een stukje onverhard. Op de sloot zijn de afdrukken van ganzen of zwanenpoten nog goed te zien. En zo sluiten we het rondje van de soeppost bij de koffiepost, die in dezelfde schuur is ondergebracht. Daar neem ik naast mijn limonade een heerlijk bounty want ondanks de drie bruine bolletjes kaas heb ik nog steeds trek. Komt wellicht ook door de kou.

HOEWEL???

We steken de N302 over, de Hoofdweg van Hoorn naar Enkhuizen, en gaan de groenstrook door aan de rand van Grootebroek.

 Menigeen kijkt verwonderd op de ANWB richtingaanwijzers naar de vreemde plaatsnamen die daarop vermeld worden als Stede Broec en natuurlijk Lutjebroek. Bij een bruggetje horen we van schaatsers dat er net een andere schaatser per ambulance is afgevoerd omdat deze wel 'POK' deed. Het bloed ligt nog op het ijs. We passeren de korenmolen Ceres waarlangs druk geschaatst wordt.

Een echt 'ouderwets' wintertafereel. De route voert langs nieuwbouwhuizen, gebouwd in oude sfeer, met groen hout, maar we twijfelen even of we nog wel op de route zitten.

Een echtpaar wordt om raad gevraagd. Op weg naar Enkhuizen? Dan moeten we recht door. En als we links af willen slaan naar de fruitpost trachten ze ons te corrigeren: 'Nee, dat kan niet, die straat loopt dood'. Maar we gaan er toch in voor ons appeltje. En na de post gaan we terug de richting in die het echtpaar ons wees, nu langs echte oude groen houten huisjes. Langs een wak, waar de watervogels samen drommen, komen we weer langs het IJsselmeer te lopen waar Rinda een stuk met ons op loopt. Daar horen we dat zij, en met haar diverse anderen, wat moeite hadden om vanmorgen nog enigszins op tijd in Enkhuizen te zijn.

En zo gaat het weer op naar Enkhuizen, ofwel 'Haringdonk', om via de Koepoort de oude stad weer te betreden. We volgen een stukje de bolwerken langs drommen schaatsers die mee doen aan de grachtentocht die vandaag verreden kan worden. Volgens een inwoner een rondje van 9 km dat je zo vaak mag doen als je wilt. Langs de route zien we een Rode Kruistent staan en een koek en zopie stand waar echte HEMA-worst te koop is.

En dan staan we na enkele leuke, karakteristieke huisjes en de haven met een drietal  stoomboten voor we er erg in hebben al weer voor De Nieuwe Doelen. We drinken wat en gaan dan terug naar de auto waar we kunnen genieten van een prachtige zonsondergang, ook in de auto onderweg naar huis.

Ik kan alleen maar zeggen: Steve je hebt wat gemist! Je had ongelijk om in je warme bedje te blijven! ???