KENNEDYMARS FRYSLAN, 26 op 27 augustus 2011

KENNEDYMARS FRYSLAN

26 op 27 augustus 2011

Ook hier ga ik voor de tweede maal heen. Gelukkig treffen we nu geen files dus we rijden voorspoedig in iets meer dan twee uur, ik met de kaart op schoot, naar Wouterswoude. We parkeren op een ander weiland dan vorig jaar want dat is door de vele regen van de afgelopen tijd niet meer begaanbaar. Bij de Nije Warf worden we onthaald op stukjes oranjekoek en een deur is beschreven met een tekst betreffende het eerste lustrum van deze tocht.

Ik meld me aan waarbij ik weer een nieuw startnummer krijg.

Had ik net het oude, 11645, uit mijn hoofd geleerd. Het weiland waar de starttent op staat is ook veranderd in een blubberpoel, hoewel de organisatie hem met houtsnippers toch redelijk begaanbaar heeft gemaakt, dus ik ga eerst maar terug naar de auto om mijn ogen nog even dicht te doen tot een uur of negen, tijd om om te kleden en naar de start te gaan en nog even met iedereen bij te praten.

Voor zover ze er zijn tenminste, want velen lopen dit weekend de Omloop van Goeree - Overflakkee. Er zijn dit jaar dan ook maar 385 wandelaars tegenover 490 vorig jaar. En dan zijn de weersberichten ook nog slecht..... code oranje!

Na het Kennedylied en enkele toespraken, we tellen tijdens de toespraak van de burgemeester af van 10 naar 1, gaan we van start. 

DE EERSTE RONDE

Buiten is het achter de dranghekken gezellig druk met toeschouwers die ons aanmoedigen.

We passeren een spandoek: ZONDAG OPENLUCHTDIENST. Nou, dan mag het wel droog zijn! Langs enkele leuk verlichte boerderijtjes gaan we het donker van de polders in richting Dokkum. Op drukke punten worden we door politieagenten over gezet. Ik loop lekker. Voor ik er erg in heb komt Dokkum al in zicht met zijn mooi verlichte molen. We gaan de Bolwerken over met prachtig zicht op leuke huisjes voor zover ze in het donker zichtbaar zijn dan.

De eerste post, de Trimmer in Dokkum, slaan we over en gaan direct door, terug naar Wouterswoude. Daarbij komen we over een polderpad met brug waar de bekende rode Chinese lampionnen hangen. En vanonder de brug klinkt panfluitmuziek. Schitterend! Het lijkt wel een sprookje. We krijgen de eerste regenbui al waarbij de regenjassen toch echt aan moeten, maar voor we terug zijn via het 'bospad' met de waxinelichtjes is het al weer droog.

Rond half één zitten we aan een broodje, én een krentenbol. Over één broodje per persoon wordt dit jaar gelukkig niet moeilijk gedaan.

LANGS UILENBORDEN EN LEUKE HUISJES

De tweede / grote ronde gaan we nog altijd fit beginnen, al snel de andere kant op, nu naar het zuiden. Ook post 'de Valom' doet zich voor mijn gevoel al snel aan. Deze is dan ook al na 4,5 km. Het is natuurlijk donker, daarom staan er ook ín de dixies waxinelichtjes. En we mogen er iets nemen uit een leuk assortiment candyrepen. Wij genieten dus van een ouderwetse caramelreep (Caramac).

Post ´De Valom´

Zo kunnen we er weer tegen als we de polder door gaan richting Rinsumageest. Langs vuurkorven, gelpotjes en conservenpotjes met waxinelichtjes. En een enkel setje fakkels van particulieren die vaak zelf ook nog enthousiast in de tuin zitten aan te moedigen of applaudisseren. We lopen een stukje met iemand van WS op en wisselen wederwaardigheden uit. Ook dat er in 2013 (op 6 april) een Kennedymars door WS78 wordt georganiseerd met vier rondjes van 20 km. En hij daar maar zijn mond over houden, nou wij wisten het al, staat in de notulen voor de Alg. ledenvergadering! 

Rust te Roodkerk



In Roodkerk is al weer een rust. Ook hier zijn weer broodjes te krijgen dus ik neem nog maar een krentenbol. En de organisatie maar zeggen dat het geen volledig verzorgde tocht is.....  In de verte zijn verschillende vuurtorenlichten te zien. Verder is het wat somber en bewolkt. De maan en sterren zijn niet zichtbaar.

In Oenkerk komen we op de tassenrust. Ook daar zijn weer broodjes, maar daar heb ik even geen trek in. Het is gezellig en er komen zelfs twee heren met twee identieke, barbieroze paraplu’s voor de dag.... wat moet je daar nu van denken? Zelfs de voorzitter komt nog langs om tips ter verbetering van zijn tocht te vragen.



Dûke Lûk

Heel langzaam begint het licht te worden als we een echtpaar passeren voor hun boerderij. Van afstand lijkt het of de dame in verwachting is, zo'n dikke buik heeft ze, maar als we ze meer naderen blijken ze hun 'carnavalskostuum' aan te hebben. Omdat het nog niet helemaal licht is lukt het helaas niet een foto te maken en mijn flitser wil niet aan gaan. Komen 'Jut en Jul' naar de finish zodat ik het daar nogmaals kan proberen? Ze zeggen dat toe.....



´Jut en Jul´

We wandelen een stuk langs de spoorlijn Leeuwarden - Groningen, waarvan we het witte licht al van verre konden zien, en gaan er dan onderdoor. Langs een dame die met een grote trommel dropjes staat, hoewel Adriaan het herinnert als een tupperware-bak. Zo komen we op de soeppost in Dûke Lûk te Veenwoudsterwal. Vlak daarna staat een klein jongetje snoepjes uit te delen langs de weg dus natuurlijk nemen we even de moeite daar wat van te nemen want als niemand wat neemt.....We kijken onze ogen uit naar de leuke huisjes en boerderijen. Ook heel veel met uilenborden aan de nok.





TERECHT GEWEZEN!

De slaap laat me maar niet met rust en zelfs nu het al helemaal licht is sta ik ineens met twee voeten in het gras van de berm van de weg. Op de posten neem ik dus maar koffie waarbij heel luxe vloeibare koffiemelk aanwezig is. En ook aan eten is nog altijd geen gebrek. Perfect! We komen Jut en Jul weer tegen, nu op de brommer waar ik een goede foto van kan maken, en gaan dan het spoor weer over.




Verzorgingspost Goddeloaze Singel
onder het uilenbord!

 

Nu volgt al snel de Goddeloaze Singel waarlangs eerst een extra verzorgingspost is. De banaan en limonade smaken goed en dan gaan we natuurgebied De Houtwiel in. De zon doet zelfs zijn best door te breken wat prachtige luchten oplevert achter de weilanden met de Tjasker molen.

Bij een wat drukkere weg worden we weer overgezet, compliment hoor!, en zo komen we uiteindelijk toch weer in bewoond gebied. Daar zijn de bruggen ingesmeerd met anti vandalenpasta. Niet aanraken! staat er nog bij..... en wat doe je dan? Natuurlijk Adriaan gaat er toch even aan voelen. Ik waarschuw nog dat zijn vinger er straks vast af valt, maar hij lacht alleen maar. Wie trapt daar nu in? Vroeger zou ik zeggen alleen een Belg.... nu of een Fries dus.

Langs een stukje met pylonen afgezette weg komen we bij café De Hossebos waar we onze kaart scannen en alleen wat snoepjes nemen. We zitten weer op het niveau van 'wat er in gaat moet er ook weer uit'. Niet lang daarna worden we terecht gewezen door een klein meisje. Het is de bedoeling dat zij de snoepjes uit deelt!

STUG DOORLOPEN...

Op het terras treffen we 'Jut en Jul' nog, niet meer aan de finish, en de spandoeken met pakkende teksten dienen zich weer aan terwijl we van afstand het draaiorgel al gezellig horen spelen. We krijgen een heerlijke koele beker melk/karnemelk en genieten van de mooie kerkjes die alle plaatsjes rijk zijn. Ik ben toch over mijn slaap heen en we zetten er flink de pas in. Zo halen we toch weer veel wandelaars in. 

Post Oudwoude

Op de post in Oudwoude nemen we nog een limonade en een snicker die ik lekker onder het wandelen op peuzel. En op elke post staan dixies, prima geregeld. Langs de spandoeken gaan we de dijk langs de 'Nieuwe Zwemmer' op en het is inmiddels zo warm geworden dat ik in mijn hemd wandel.
In Westergeest is nog een controle in café Foestrum. Het is benauwd in het halletje, een extra reden dus om weer snel door te gaan. We krijgen bovendien te horen dat het nog 7 km tot de finish is, dit in tegenstelling tot het gegeven op mijn overzicht: 5,3. Zo gaan we 12 uur dus niet halen. 

We gaan langs Rinsma Staete waar we weer eens gefilmd worden. Er wandelt namelijk een dame in het roze mee, voor pink ribbon of zo, die steeds gefilmd wordt en de filmer heeft kennelijk bedacht dat wij wel leuk achtergrondmateriaal zijn..... Langs het pad staan nu bordjes hoe veel km het nog is: 5 - 4 - 3 - 2 . Dan volgt de fraaie kerk van Driesum, steeds meer 8 km lopers voegen zich bij ons, en de kerk van Wouterswoude.



Wouterswoude

En uiteindelijk gaan we om 11:49 de rode loper van de finish over. We stappen daar vrolijk lachend en zwaaiend over heen en melden ons, onder genot van een stukje oranjekoek af. We horen dat de meesten die ons voor gingen niet zo gezellig waren maar stug over de loper langs liepen.



Over de rode loper.....

 (Die zeven kilometer vanaf de Foestrum klopte toch niet. Zeven kilometer in 48 minuten dat halen zelfs wij niet..... ook de laatste kilometerbordjes kwamen niet helemaal overeen met de werkelijkheid, die waren expres iets positiever neergezet dan op de werkelijke afstanden.)

 

Tot ziens

Als we naar huis rijden storten de regenbuien op de auto neer. En ook thuis regent het flink, evenals zondagochtend als de openluchtdienst plaats zal vinden. Het is te hopen dat het in Wouterswoude niet zo is! Adriaans vinger zit er nog altijd aan, dus wat we moeten met die waarschuwing voor de anti vandalismepasta.....

MELDERSLOSE KENNEDY MARS, 20 op 21 augustus 2011

MELDERSLOSE KENNEDY MARS

20 op 21 augustus 2011

Melderslo ligt niet helemaal naast onze voordeur, we moeten helemaal naar Limburg, dus we gaan bijtijds die kant uit. (Of eigenlijk is het nét in Limburg) Maar de rit op zaterdagavond verloopt lekker rustig en voor achten zijn we al ter plaatse aanwezig. De wielerronde is nog bezig dus we moeten tussen de dranghekken door oversteken als dat even kan. We kunnen nu al aanmelden dus dat doen we maar direct nu het nog rustig is. Als we lekker zitten zien we de ene na de andere bekende langs komen en maken met menigeen een praatje. Ondertussen staat iemand op een trappetje het finishdoek naar beneden te halen.

De wielerronde is al enige tijd afgelopen maar waar moeten wij straks onderdoor? Tegen negenen kleden we ons om. Ik heb vandaag mijn oude, eigenlijk ooit afgeschreven, schoenen aan. Uit mijn schoenen die ik nog maar een paar maanden had is namelijk de fut en die heb ik terug gebracht. Ondanks een opmerking van een wandelaar: "Ik zet mijn tas niet in die auto want dan gaat 'ie naar Amerika" doen wij dat toch zodat we de tas drie keer tot onze beschikking zullen hebben. We gaan nog even naar het toilet en zo wordt het steeds donkerder en tien uur. Tijd om ons op te stellen voor het startschot dat letterlijk om 22:10 wordt gelost. Van het finishdoek is nog altijd geen spoor te bekennen.

ZE VALLEN TOCH WAT TEGEN.

De prachtige pijlen die
´s nachts door de weerschijn
helaas bijna niet te lezen zijn.

Het parkoers komt me niet echt bekend voor, maar het is dan ook al weer een jaar geleden dat ik hier liep tijdens mijn eerste Kennedymars na lange tijd. Natuurlijk was ik toen een beetje zenuwachtig, waar ik nu helemaal geen last van heb. Ik geniet van wat er allemaal te zien is. Van de mensen die gezellig met fakkels en jampotjes met waxinelichtjes langs de weg zitten om ons aan te moedigen. De maan is iets meer dan half vol, het is vrij helder en zal steeds helderder worden als de weinige wolken weg trekken en er zijn volop sterren te zien.

Het eerste rondje zit er in 1 uur en 50 minuten op, precies even lang als vorig jaar! We krijgen een lunchpakket met twee bolletjes en een mueslireep die ik onderweg nuttig. De beker cola drink ik direct leeg.

We genieten van de mooie huisjes die aan ons voorbij gaan evenals enkele wegkruisen. Ja, het is hier toch Limburg. En zo komen we al snel in Hegelsom voor de eerste buitenrust. En ook America laat niet lang op zich wachten. Ik neem met mijn wandelmaat plaats aan de zijkant van café Booms Jeu waar G. al met een grauw gezicht zit. Wandelmaat stuurt hem naar binnen en haalt een kop thee met suiker voor hem waarna het Rode Kruis toch maar even gewaarschuwd wordt. Ik trek mijn andere oude wandelschoenen aan en weet ook weer precies waarom die eerste ´afgeschreven´ zijn. Dan diep ik twee suikerwafels op uit mijn tas die wel smaken bij de cola.

We begeven ons richting Sevenum waar bij de Sevewaeg weer een rust is en er 38 km op zit. Bijna op de helft dus terwijl het langzaam licht wordt. Alle namen van de plaatsen die we door gaan komen me bekend voor, maar dat komt vooral omdat ik vorig jaar helemaal uitgepluisd heb waar we langs zullen gaan en daar zelfs een plattegrondje van heb gemaakt. En dat heb ik voorafgaande aan deze tocht nog eens bestudeerd. Ik ben dus weer goed voorbereid!

Bij kamping Californie staat de bagage weer op ons te wachten. Ik maak mijn pak biscuitjes open voor bij de tomatensoep en vraag twee broodjes kaas mee voor onderweg. Het is zo licht dat er veel te zien is. Prachtig in vorm geknipte coniferen bijvoorbeeld die hier in opvallend veel tuinen staan. En de Houthuizer Molen waarvoor ik even oversteek om een foto te maken. Als ik naar rechts kijk zie ik iets over het fietspad schieten, het gras in. Een hermelijntje? Maar als hij een boom in klimt zie ik dat het een eekhoorn is. Toch alvast weer één gezien, net als vorig jaar toen ze gewoon in de dorpjes onder auto's door wandelden.

We kunnen van een prachtige zonsopkomst genieten terwijl we rozendorp Lottum binnen wandelen. Maar de ´mooi´ bloeiende rozen vallen toch wat tegen.

WE ZIJN ER BIJNA.....

Tegenover de gigantische kerk is de volgende rust op ruim 54 km. We drinken wat en nemen een aangeboden nectarine die prima smaakt.

Iemand gooit afval in de kant van de weg waarop wandelmaat fel reageert. En ik moet zeggen dat ook ik het niet echt netjes vindt om je koffiebeker in de kant van de weg te mieteren. Ik loop dan ook steeds met mijn zakken vol boterhamzakjes en andere verpakkingsmaterialen en op elke post vergeet ik ze dan steevast weg te gooien. Nee, ik vind ze later terug in de wasmachine. Of Adriaan waarna hij vraagt: ' is dit op de bon.....'

Langs een veld blauwe bessen, dat we niet ongemoeid laten, komen we bij theehuis Hayberries op 59 km waar de volgende rust is. Ik weet dat ik dit stuk vorig jaar vreselijk lang vond. Zit natuurlijk tussen mijn oren.... want nu staan we er zo voor. G. heeft het inmiddels wel zichtbaar zwaar, maar blijft toch dapper doorlopen. Af en toe praten we maar even lekker tegen hem aan.

We gaan Broekhuizen door en langs de hoofdweg. Achter de huizen ligt de Maas met het pontje naar kasteel Arcen met zijn prachtige tuinen. Dat heb ik tenminste gelezen en ik ga er vanuit dat daar de mooiste rozen zullen bloeien. Maar dat laten we allemaal rechts liggen. We kijken nog wel even over een brugleuning naar het over keien kabbelende water van een klein stroompje, maar pakken dan de route weer op.

We gaan door Broekhuizenvorst waar een groot veld met vele soorten rozen te zien is en in een ander veld worden de blauwe bessen geplukt. Dat werk gaat natuurlijk ook op zondag gewoon door.

In de verte ligt een hertenkamp. Ik tel er 13 damherten, wandelmaat 12. Maar ik heb geen zin om er heen te lopen en ze na te tellen, dus als hij gelijk wil hebben kan hij dat zo van me krijgen!

We komen in Swolgen waar op 64 km in zaal Wilhelmina weer een rust is, voor de laatste maal met de tassen. Er wordt vlaai aangeboden in het café dus we nemen een punt bij ons bakkie koffie/thee. We zijn tenslotte in Limburg. Ondertussen wordt de lucht steeds donkerder dus we blijven niet  te lang zitten.

Eerst voel ik alleen een klein spettertje en we zien een bliksemflits. Maar de donder laat lang op zich wachten dus de bui hangt ver weg. Op den duur gaat het echter toch regenen en moet zelfs de regenkleding aan. Een vrouw zegt dat we bij haar in de schuur mogen schuilen, maar we lopen liever door. Wellicht betekent het alleen maar afkoelen en uiteindelijk toch door de regen verder.

Gelukkig stopt de bui toch na niet na al te lange tijd. Mijn broek waait al snel weer droog en ook mijn voeten zijn gelukkig niet echt nat geworden. We raken aan de praat met enkele Limburgers uit de buurt en gaan zo door Tienray en langs de post op 70 km te Blitterswijk. Eén van de Limburgers duikt plotseling ver een erf op..... wandelmaat vraagt nog aan mij wat hij zou gaan doen..... "Nou, die gaat z'n broodzakje natuurlijk in die vuilcontainer stoppen want anders zeg jij er wat van!" 

Een van de vele prachtige kerken

We passeren het zoveelste hertenkampje. Op al die terreinen lopen opvallend grote roedels herten. Eén van de Limburgers zegt dat deze dieren, vooral de edelherten, voor het vlees gefokt worden. En zo gezellig kletsend schiet het volgende stuk snel onder onze voeten door.

De posten volgen elkaar steeds sneller op en rond 73 kunnen we in Meerlo weer drinken krijgen en tomaat of komkommer. Maar alles wat je er in stopt moet er ook weer uit dus ik doe het maar met een slok uit mijn eigen fles limonade. De laatste post op 77 km, al weer in Melderslo, laat voor mijn gevoel lang op zich wachten. Maar dat komt ongetwijfeld ook doordat ik het zat ben. (En straks zal blijken dat het laatste stukje tot de finish wel heel kort is.)

HOE BLIJF JE WAKKER?

Klaas komt even bij ons lopen. Zijn vrouw staat hem vlak voor de finish op te wachten en op onze vraag of hij geen kus van haar krijgt: "Het is net als met douchen, twee keer in de maand en ik heb bij vertrek nog een kus gekregen."

En zo finishen we door een nieuw geplaatste opblaaspoort. Om 11:44, precies tien minuten later dan vorig jaar. Maar dat komt natuurlijk door de regen en de punt vlaai......

We nemen nog een biertje en stempelen de boekjes en kaarten. En van G., die toch al heel veel tochten heeft gelopen, vind ik het een extra grote prestatie terwijl hij weer vrij bleekjes een beker cola naar binnen werkt. Ik biedt aan om voor hem even naar de stempelpost te lopen..... en als hij eerst weigert: "Ik biedt dit maar één keer aan, volgende keer niet meer!"  

Gezelligheid na afloop
met live muziek



Al rond half één stappen we in de auto. Ik heb er nu geen behoefte aan even te slapen en  Adriaan, die al om half elf terug was, is inmiddels lekker uitgerust. Maar tijdens het rijden zakken mijn ogen af en toe toch dicht, al doe ik nog zo mijn best wakker te blijven en Adriaan de oren van zijn hoofd te praten. Kortom, ik vreet het hele pak tuc leeg waarbij het toch beter lukt wakker te blijven.

HEUVELLANDVIERDAAGSE, 11 t/m 14 augustus 2011

HEUVELLANDVIERDAAGSE

BERG EN TERBLIJT

11 t/m 14 augustus 2011

DONDERDAG 11 AUGUSTUS

DE GROEVEROUTE

We doen lekker rustig aan want voor de 14 km hoef je niet perse te haasten en Adriaan heeft op de 28 ook alle tijd. We zetten de fietsen heen op de fietsendrager en gaan vanmiddag met de fiets terug via de supermarkt. Dat is meer dalen dan klimmen dus moet kunnen.

We zijn nog niet eens zo heel lang op weg als we al een eerste wegkruis zijn gepasseerd en op de appeltjespost stuiten. Helaas wat te vroeg om te gaan zitten. In de bosachtige omgeving wordt de route aangeduid met de duidelijke gele pijlen en gele linten.  De weersvoorspellingen waren niet zo heel goed, maar toch komt het zonnetje door en de jacks kunnen al snel uit, evenals de lange broek.

De graanvelden, met korenbloemen en klaprozen trekken aan ons voorbij en als we langs een kersengaard komen volgen we het voorbeeld van de voor ons lopende wandelaars  en snoepen wat van de bomen. De herfst is vroeg dit jaar want er zijn al volop vruchten te zien. Rozenbottels, vlierbessen, bessen van aronskelken, bramen en zelfs een eerste paddenstoel. We gaan het spoor over en Meerssen door. Een stroompje gaat dwars over de weg. We hebben prachtige vergezichten tot over Maastricht aan toe waar de St. Pietersberg bovenuit steekt. Langs een kapelletje steken we de hoofdweg over en verlaten het plaatsje Raar waar de appels en peren al groot aan de bomen hangen.

In de kant van de weg staat de haagwinde. Sebastian haalt het oude verhaal weer boven dat hij ooit tegen me zei na een plasstop: mama, er staan hier allemaal WC-potjes. Ik vroeg me af of daar wellicht een illegale stortplaats was, maar hij bedoelde pispotjes, de naam die mijn moeder, zijn oma, gaf aan haagwinde.

Door de bossen staan we opeens vlak bij vliegveld Aken airport en bij de rust in café zaal Bergrust te Kasen dat midden tussen de twee rijstroken van een snelweg ligt.  We hebben er 6,9 km opzitten, nog 8,3 naar de finish, en laten er de vlaai met de halve liter melk goed smaken.  

We vervolgen de route weer. Het begint nu echt heet te worden in de zon en via wat bos voert de route ons weer richting Meerssen. Nu gaan we vast langs de basiliek verwachten we. Maar helaas, net niet. Ik maak dus maar een foto van de achterkant van het gebouw en het leuke kapelletje. 

Basiliek in 2010, zo groot
dat ´ie niet op de foto gaat!

We gaan weer langs en over het spoor, langs enkele grote zwarte grazers en dan gaan we klimmen. En hoe! Ik zet mijn kiezen op elkaar en stap door, Sebastian steeds verder achterlatend. Maar boven gaan we even zitten met het laatste broodje en een slok drinken. Nu kunnen we voorlopig alleen maar naar beneden, met weer prachtig zicht over Maastricht. En dan stappen we al snel de bebouwde kom van Berg weer binnen en zit het er voor vandaag om half twaalf al weer op.

Even afmelden

We blijven even zitten en gaan dan naar de supermarkt. Daar haal je de wandelaars, zoals een heer met een shirt van Fulda, er direct uit. Uiteraard halen we nog een stukje vlaai en gaan  terug naar de camping waar we al voor enen zijn en lekker in de zon relaxen.

VRIJDAG 12 AUGUSTUS

PANORAMAROUTE

We gaan vandaag precies de andere kant op dan alle andere afstanden. Het is namelijk zo dat dit jaar elke afstand een andere kant op gaat, en niet de 14 en 21 op dezelfde route en 28 en 42 zoals in andere jaren, om het minder druk op de routes te hebben. En het werkt best vinden we. Het is inderdaad veel minder druk als we de Bergse straten door gaan en dan de weg steil naar beneden volgen langs leuke (mergel)huizen en hotel/kasteel Geulzicht, een prachtig mergelgebouw.

Zo komen we bij de Geul uit en raken aan de praat met de heer van het Fulda-shirt en dame die we gisteren in het winkelcentrum al zagen. Het is gezellig dus voorlopig gaan we samen op langs de prachtige, kabbelende Geul, langs mergelwanden en volop roze bloeiende springbalsemien tot in Valkenburg..... aan de Geul. Daar zijn nog vuursteengroeves van voor onze jaartelling te vinden en stuiten we al snel op de bananenpost.

We rusten er maar even bij en gaan dan langs kasteel Den Halder waarnaast het bokkenbeeld ingepakt is met een ‘wild breien’ creatie.
Bij de bakker zeggen we onze metgezellen gedag en gaan een heerlijke schuimkoek ophalen, net als in voorgaande jaren..... ware het niet dat ze ze vandaag niet hebben! Sebastian stelt daarop voor om even vaart te maken zodat we ons weer bij onze ‘Zwolse vrienden’ kunnen voegen, wat ook lukt.



Kruiswegstatie bij Kluis





De Kluis, niet in een mergelgroeve
zoals ik aanvankelijk dacht!

 Zo vervolgen we de route langs kasteel Genhoes en Schaloen en de drie kruisbeelden..... althans zo was het in voorgaande jaren. Nu worden we er voor naar boven gestuurd, een flinke klim omhoog en over de spoorlijn. En dan volgt al snel de Kluis. Altijd gedacht dat die kluizenaars in een gat in de bergwand woonden, maar hier is het een leuk wit kerkgebouwtje met een kruiswegstatie in de ‘tuin’ .  

Er volgt een stuk bovenop een bergrug tussen de weilanden door met prachtige vergezichten.... en flinke nevelbuien. De  regenjassen moeten toch echt aan. Maar het is genieten tot in Walem (bij RKVV Struchter Boys) waar de rust is. Er zit 8,3 km op, nog 8,3 km te gaan. Bij gebrek aan rijstevlaai behelpen we ons met een punt pudding/kruimelvlaai en die blijkt nog lekkerder te zijn! En ondertussen is buiten de bui echt losgebarsten. Gelukkig is het bijna droog als we weer door gaan.

Al snel hebben we een prachtig uitzicht richting Valkenburg met mergelgroeves, Thermae 2000 en alle andere bezienswaardigheden. Het is een beetje oppassen waar je loopt want de paden zijn door de regen plaatselijk glad, maar alles is ook wel weer fris groen.

We klimmen en dalen over smalle holle wegen en doorkuisen Valkenburg weer langs de tegen de boom gevlogen heks, volgens Sebastian zijn ze zo uitgestorven,het station en andere bezienswaardigheden. En dan komen we langs een extra opgezette post. De frisdrank ligt in een kinderbadje waar een fonteintje water over uitspuit. De man noemt het zijn eigen privé regenbuitje, maar wij zeggen daar HELEMAAL geen gebrek aan te hebben! De prijzen zijn schappelijk dus we drinken er toch wat.

We volgen de Geul nu over de noordelijke oever, ook door het gras en langs prachtige, ik noem het maar zo, kastelen. In een tuin staan prachtige beelden, een soort parodieën op de Griekse godenbeelden. (Een naakte man die een jerrycan olie leeg giet.....)

Toeschouwer

Langs de st. Gerlachuskerk waarnaast een wijn/fruitgaard ligt en een kapelletje met een beeld van St GERLACHUS. En dan volgen al weer de laatste paden richting de Geul en langs de Geulhemmermolen. We moeten een flinke klim omhoog maken, onze Zwolse metgezellen zijn buiten adem, geoefende prater Sebastian ‘lult’ lekker door, en komen dan in de straten van Berg. En zo zit het er voor vandaag al weer op, we zijn op de helft.

Kijkje in miniatuurautowinkel waar
Sebastian bijna staat te kwijlen....

We melden ons af en doen nog even boodschappen..... en komen weer de dame en heer uit Zwolle tegen. Dan fietsen we naar Valkenburg wat vanaf deze kant goed te doen is. Zeker de Cauberg af.... volop in de remmen! Maar dat betekent wel dat we terug de Cauberg weer op moeten.......... wat we maar lopend doen.

ZATERDAG 13 AUGUSTUS

DE MERGELLANDROUTE

´Het grote gele gevaar´

Helaas heeft het vannacht al flink geregend en ook nu gaan aanvankelijk de regenjassen aan. Maar voor vertrek kunnen ze al weer uit, hoewel we Adriaan, vandaag het gele gevaar, verzoeken toch maar vooral zijn geval aan te houden!!! We starten vandaag gezamenlijk op de 14/28 km... tot de eerste hoek, nauwelijks 100 meter verder, waar de wegen al weer scheiden. Vandaag gaan we richting Bemelen. Ook al zo’n mooie route met Margraten-dorp en de tuin van het seminarie met de kruiswegstatie.

Maar eerst een stukje langs de hoofdweg en afbuigen naar het Zuiden over een bergrug met rechts zicht op Maastricht. We volgen de bosschages en maïsvelden een poos en slaan dan rechts af naar beneden om uit te komen in het prachtige Bemelen. Dus niet zoals andere jaren van omhoog naar beneden. Ik gok dat die afdaling met de regen van afgelopen nacht te gevaarlijk is wat door de heer achter de fruitpost wordt beaamt.

We bekijken de grotten waar nu enkele schapen in schuilen en gaan dan langs het plaatsje Bemelen en de Mariagrot. Dan wordt ik plotseling ‘aangevallen’  door een kikker die tegen mijn kuit aan springt en daarna achter Sebastian aan gaat. Lachwekkend natuurlijk, vooral voor degenen achter ons: een echte pitbullkikker.



Alsof je in een ver buitenland loopt...

We volgen de groene, holle wegen langs graanvelden, een berenklauw waar zes wijngaardslakken in naar boven klimmen en een enkele paddenstoel. Langs een nieuw gebouwde schuur van mergelstenen gaan we Cadier en Keer in. We passeren het ene wegkruis na het andere en ook de nodige kapelletjes met teksten als: ‘Gebed van de engel met de kinderen. Mijn God ik geloof in U, ik aanbid U, ik hoop op u, en ik bemin U. Ik vraag vergiffenis voor hen, die niet geloven, U niet aanbidden, niet hopen en U niet beminnen.’

En zo komen we op de rust in de schuur van manege Hoeve Blankenberg. Een heel nieuwe route voor ons! Er zit 6,9 km op, nog 7,7 te gaan. We genieten van een punt vlaai met melk en vervolgen de route weer, vandaag meer door het landelijke en relatief licht om te lopen. Het seminarie met de kruiswegstatie zitten er vandaag niet in! Een kooikerhondje is niet moe te krijgen. Hij is druk met een stok in de weer en als zijn baasje deze niet meer wil gooien, ook niet als hij hem een meter voor zijn voeten neer legt, dan kijkt hij ons aan.

We passeren de vier gratiën, tenminste zo noemen de vier dames op het bankje zichzelf, en gaan door Klein Welsden. Af en toe staat er een prachtige solitaire boom en we zien in de verte een molen boven de velden uit steken. We zien zelfs twee edelherten, maar die staan in een afgerasterd terreintje en één dier laat zich op zijn kop kroelen. Ik probeer een foto van ze te maken en doe een stap naar voren over het grasrandje om mijn fototoestel tussen het gaas door te steken. Daarbij grijp ik het hek vast. Ik voel een prik en als ik naar mijn hand kijk zie ik een wesp die bezig is zijn angel in mijn pink te steken terwijl een brandnetel op mijn kuit hetzelfde probeert te doen... met succes. Maar ik heb mijn foto!

We steken de hoofdweg over  en passeren een nog jonge solitaire rode beuk met bordje: ‘OESTERS & PARELS Rond het jaar 2000 telde Nederland ca. 175 landinrichtingsgebieden. Deze gebieden zijn met overheidssteun mooier en vitaler gemaakt. In het millenniumjaar is besloten om in ieder gebied een bijzondere boom te planten: jonge bomen die uitgroeien tot toekomstige parels in het veelzijdige landschap van Nederland.’

En dan bewandelen we al weer de laatste paden langs Gasthuis en na zicht op de kerk van Berg, we zien nu weer waarom het Berg heet, starten we aan de klim langs de parkeerplaats om terug te komen bij zaal ’t Voske. Buiten een enkele keer wat miezer waarbij de jas aan en uit ging, viel het vandaag best mee met het weer en scheen van tijd tot tijd zelfs de zon en had ik er bijna spijt van dat ik mijn zonnebril in de tent had achter gelaten......

ZONDAG 14 AUGUSTUS

DE DELLENROUTE

Het begint 's morgens al goed. Het heeft de hele nacht geregend en regent nog steeds. En als we het campingveld af willen rijden zit de auto vast. Ik stap dus uit om hem een duwtje mee te geven. Dat lukt vrij makkelijk..... alleen lijk ik daarna wel een dalmatiër! Ik was snel nog even mijn gezicht en ga er vanuit dat de rest tijdens het wandelen wel van mijn kleding af regent of dat ik vandaag wellicht zo vies wordt dat het toch niet meer opvalt. We parkeren de auto dit maal maar in de straat, want anders staat hij vanmiddag wellicht weer vast!

We starten vandaag over een bekende route: dezelfde als gisteren richting Bemelen. Ondanks de regen genieten we toch weer van het mooie uitzicht richting Maastricht ondertussen enigszins oplettend om niet uit te glijden. Maar ook nu hoeven we de steile afdaling naar het plaatsje niet te nemen en wandelen geleidelijk dalend richting de fruitpost met vandaag een appel én banaan.

In de mergelgrotten staan vandaag geen schapen, die zijn weg, en dan gaan we rechtdoor richting Maastricht het vlakke land in. Veel paden zijn ook verhard dus we lopen lekker langs maïsvelden en fruitgaarden met grazende koeien. Het is opvallend rustig op het parkoers. Wachten velen tot het droog gaat worden, zoals voorspeld in de loop van de dag, of is het zo dat velen het voor gezien houden zoals we later van enkele wandelaars horen?

Boerenhoeve Severen uit 1647.

We gaan Amby in, een moderne plaats met alleen een leuke kerk en één wit historisch gebouw, boerenhoeve Severen. Maar dan staan we ook al voor de rust in de Amyerhoof waar aan de wand grote lijsten met foto's van alle 'prinsen karnaval' hangen. We pellen alle natte spullen uit en gaan even heerlijk zitten met een punt vlaai en dat maakt heel veel goed, hoewel we toch wel genieten van de wandeling hoor! Er zit 7 km op, nog maar 6,6 te gaan. Ja, je leest het goed, vandaag is hij MINDER dan 14 km!

Als we door gaan moet het natte kloffie weer aan. BAH! Maar eenmaal buiten blijkt het droog te zijn en als we de bebouwing uit gaan staat er op het plaatsnaambord einde MAASTRICHT. Zou Amby dan een wijk van Maastricht zijn? Ik ben er dit jaar in ieder geval voor het eerst in mijn vijfjarige heuvellandcarrière en vindt het gezien de weersomstandigheden een prima omgeving: veel vlak, relatief veel verhard. Alleen laten de korenwolven, of in gewoon Nederlands hamsters, die aangekondigd worden op bordjes in de korenvelden zich vandaag niet zien. En geef ze eens ongelijk! En achter al dat vlakke land ligt de hoge bergrug waar we vanmorgen liepen.

Maar het feest kan niet eeuwig duren, uiteindelijk gaan we toch de bossen weer in om na een geleidelijke klim op een punt te komen dat we donderdag al gezien hebben. Nu gaan we de route van die dag grotendeels lopen, terug naar Berg. We halen veel wandelaars in van de 7 en 21 km die hetzelfde terug gaan. 

Tegeltableau in Berg
boven een voordeur

Na de eerste opblaaspoort krijgen we weer de traditionele roos aangeboden en gaan de tweede opblaaspoort door. Natuurlijk zet Sebastian er even de pas in en finisht zo als eerste van ons twee. Het is pas kwart voor elf dus we fietsen op het gemak, nog altijd droog, terug naar de camping waar we vast een groot deel van de spullen oprollen en in pakken, in afwachting van de terugkeer van Adriaan. Allemaal binnen in de tent want er vallen toch nog de nodige regenbuien.

Kort samengevat hebben we het vandaag getroffen. Slechts één regenbui van 1 ½ uur en een goed begaanbare route.