HEUVELLANDVIERDAAGSE, 11 t/m 14 augustus 2011

HEUVELLANDVIERDAAGSE

BERG EN TERBLIJT

11 t/m 14 augustus 2011

DONDERDAG 11 AUGUSTUS

DE GROEVEROUTE

We doen lekker rustig aan want voor de 14 km hoef je niet perse te haasten en Adriaan heeft op de 28 ook alle tijd. We zetten de fietsen heen op de fietsendrager en gaan vanmiddag met de fiets terug via de supermarkt. Dat is meer dalen dan klimmen dus moet kunnen.

We zijn nog niet eens zo heel lang op weg als we al een eerste wegkruis zijn gepasseerd en op de appeltjespost stuiten. Helaas wat te vroeg om te gaan zitten. In de bosachtige omgeving wordt de route aangeduid met de duidelijke gele pijlen en gele linten.  De weersvoorspellingen waren niet zo heel goed, maar toch komt het zonnetje door en de jacks kunnen al snel uit, evenals de lange broek.

De graanvelden, met korenbloemen en klaprozen trekken aan ons voorbij en als we langs een kersengaard komen volgen we het voorbeeld van de voor ons lopende wandelaars  en snoepen wat van de bomen. De herfst is vroeg dit jaar want er zijn al volop vruchten te zien. Rozenbottels, vlierbessen, bessen van aronskelken, bramen en zelfs een eerste paddenstoel. We gaan het spoor over en Meerssen door. Een stroompje gaat dwars over de weg. We hebben prachtige vergezichten tot over Maastricht aan toe waar de St. Pietersberg bovenuit steekt. Langs een kapelletje steken we de hoofdweg over en verlaten het plaatsje Raar waar de appels en peren al groot aan de bomen hangen.

In de kant van de weg staat de haagwinde. Sebastian haalt het oude verhaal weer boven dat hij ooit tegen me zei na een plasstop: mama, er staan hier allemaal WC-potjes. Ik vroeg me af of daar wellicht een illegale stortplaats was, maar hij bedoelde pispotjes, de naam die mijn moeder, zijn oma, gaf aan haagwinde.

Door de bossen staan we opeens vlak bij vliegveld Aken airport en bij de rust in café zaal Bergrust te Kasen dat midden tussen de twee rijstroken van een snelweg ligt.  We hebben er 6,9 km opzitten, nog 8,3 naar de finish, en laten er de vlaai met de halve liter melk goed smaken.  

We vervolgen de route weer. Het begint nu echt heet te worden in de zon en via wat bos voert de route ons weer richting Meerssen. Nu gaan we vast langs de basiliek verwachten we. Maar helaas, net niet. Ik maak dus maar een foto van de achterkant van het gebouw en het leuke kapelletje. 

Basiliek in 2010, zo groot
dat ´ie niet op de foto gaat!

We gaan weer langs en over het spoor, langs enkele grote zwarte grazers en dan gaan we klimmen. En hoe! Ik zet mijn kiezen op elkaar en stap door, Sebastian steeds verder achterlatend. Maar boven gaan we even zitten met het laatste broodje en een slok drinken. Nu kunnen we voorlopig alleen maar naar beneden, met weer prachtig zicht over Maastricht. En dan stappen we al snel de bebouwde kom van Berg weer binnen en zit het er voor vandaag om half twaalf al weer op.

Even afmelden

We blijven even zitten en gaan dan naar de supermarkt. Daar haal je de wandelaars, zoals een heer met een shirt van Fulda, er direct uit. Uiteraard halen we nog een stukje vlaai en gaan  terug naar de camping waar we al voor enen zijn en lekker in de zon relaxen.

VRIJDAG 12 AUGUSTUS

PANORAMAROUTE

We gaan vandaag precies de andere kant op dan alle andere afstanden. Het is namelijk zo dat dit jaar elke afstand een andere kant op gaat, en niet de 14 en 21 op dezelfde route en 28 en 42 zoals in andere jaren, om het minder druk op de routes te hebben. En het werkt best vinden we. Het is inderdaad veel minder druk als we de Bergse straten door gaan en dan de weg steil naar beneden volgen langs leuke (mergel)huizen en hotel/kasteel Geulzicht, een prachtig mergelgebouw.

Zo komen we bij de Geul uit en raken aan de praat met de heer van het Fulda-shirt en dame die we gisteren in het winkelcentrum al zagen. Het is gezellig dus voorlopig gaan we samen op langs de prachtige, kabbelende Geul, langs mergelwanden en volop roze bloeiende springbalsemien tot in Valkenburg..... aan de Geul. Daar zijn nog vuursteengroeves van voor onze jaartelling te vinden en stuiten we al snel op de bananenpost.

We rusten er maar even bij en gaan dan langs kasteel Den Halder waarnaast het bokkenbeeld ingepakt is met een ‘wild breien’ creatie.
Bij de bakker zeggen we onze metgezellen gedag en gaan een heerlijke schuimkoek ophalen, net als in voorgaande jaren..... ware het niet dat ze ze vandaag niet hebben! Sebastian stelt daarop voor om even vaart te maken zodat we ons weer bij onze ‘Zwolse vrienden’ kunnen voegen, wat ook lukt.



Kruiswegstatie bij Kluis





De Kluis, niet in een mergelgroeve
zoals ik aanvankelijk dacht!

 Zo vervolgen we de route langs kasteel Genhoes en Schaloen en de drie kruisbeelden..... althans zo was het in voorgaande jaren. Nu worden we er voor naar boven gestuurd, een flinke klim omhoog en over de spoorlijn. En dan volgt al snel de Kluis. Altijd gedacht dat die kluizenaars in een gat in de bergwand woonden, maar hier is het een leuk wit kerkgebouwtje met een kruiswegstatie in de ‘tuin’ .  

Er volgt een stuk bovenop een bergrug tussen de weilanden door met prachtige vergezichten.... en flinke nevelbuien. De  regenjassen moeten toch echt aan. Maar het is genieten tot in Walem (bij RKVV Struchter Boys) waar de rust is. Er zit 8,3 km op, nog 8,3 km te gaan. Bij gebrek aan rijstevlaai behelpen we ons met een punt pudding/kruimelvlaai en die blijkt nog lekkerder te zijn! En ondertussen is buiten de bui echt losgebarsten. Gelukkig is het bijna droog als we weer door gaan.

Al snel hebben we een prachtig uitzicht richting Valkenburg met mergelgroeves, Thermae 2000 en alle andere bezienswaardigheden. Het is een beetje oppassen waar je loopt want de paden zijn door de regen plaatselijk glad, maar alles is ook wel weer fris groen.

We klimmen en dalen over smalle holle wegen en doorkuisen Valkenburg weer langs de tegen de boom gevlogen heks, volgens Sebastian zijn ze zo uitgestorven,het station en andere bezienswaardigheden. En dan komen we langs een extra opgezette post. De frisdrank ligt in een kinderbadje waar een fonteintje water over uitspuit. De man noemt het zijn eigen privé regenbuitje, maar wij zeggen daar HELEMAAL geen gebrek aan te hebben! De prijzen zijn schappelijk dus we drinken er toch wat.

We volgen de Geul nu over de noordelijke oever, ook door het gras en langs prachtige, ik noem het maar zo, kastelen. In een tuin staan prachtige beelden, een soort parodieën op de Griekse godenbeelden. (Een naakte man die een jerrycan olie leeg giet.....)

Toeschouwer

Langs de st. Gerlachuskerk waarnaast een wijn/fruitgaard ligt en een kapelletje met een beeld van St GERLACHUS. En dan volgen al weer de laatste paden richting de Geul en langs de Geulhemmermolen. We moeten een flinke klim omhoog maken, onze Zwolse metgezellen zijn buiten adem, geoefende prater Sebastian ‘lult’ lekker door, en komen dan in de straten van Berg. En zo zit het er voor vandaag al weer op, we zijn op de helft.

Kijkje in miniatuurautowinkel waar
Sebastian bijna staat te kwijlen....

We melden ons af en doen nog even boodschappen..... en komen weer de dame en heer uit Zwolle tegen. Dan fietsen we naar Valkenburg wat vanaf deze kant goed te doen is. Zeker de Cauberg af.... volop in de remmen! Maar dat betekent wel dat we terug de Cauberg weer op moeten.......... wat we maar lopend doen.

ZATERDAG 13 AUGUSTUS

DE MERGELLANDROUTE

´Het grote gele gevaar´

Helaas heeft het vannacht al flink geregend en ook nu gaan aanvankelijk de regenjassen aan. Maar voor vertrek kunnen ze al weer uit, hoewel we Adriaan, vandaag het gele gevaar, verzoeken toch maar vooral zijn geval aan te houden!!! We starten vandaag gezamenlijk op de 14/28 km... tot de eerste hoek, nauwelijks 100 meter verder, waar de wegen al weer scheiden. Vandaag gaan we richting Bemelen. Ook al zo’n mooie route met Margraten-dorp en de tuin van het seminarie met de kruiswegstatie.

Maar eerst een stukje langs de hoofdweg en afbuigen naar het Zuiden over een bergrug met rechts zicht op Maastricht. We volgen de bosschages en maïsvelden een poos en slaan dan rechts af naar beneden om uit te komen in het prachtige Bemelen. Dus niet zoals andere jaren van omhoog naar beneden. Ik gok dat die afdaling met de regen van afgelopen nacht te gevaarlijk is wat door de heer achter de fruitpost wordt beaamt.

We bekijken de grotten waar nu enkele schapen in schuilen en gaan dan langs het plaatsje Bemelen en de Mariagrot. Dan wordt ik plotseling ‘aangevallen’  door een kikker die tegen mijn kuit aan springt en daarna achter Sebastian aan gaat. Lachwekkend natuurlijk, vooral voor degenen achter ons: een echte pitbullkikker.



Alsof je in een ver buitenland loopt...

We volgen de groene, holle wegen langs graanvelden, een berenklauw waar zes wijngaardslakken in naar boven klimmen en een enkele paddenstoel. Langs een nieuw gebouwde schuur van mergelstenen gaan we Cadier en Keer in. We passeren het ene wegkruis na het andere en ook de nodige kapelletjes met teksten als: ‘Gebed van de engel met de kinderen. Mijn God ik geloof in U, ik aanbid U, ik hoop op u, en ik bemin U. Ik vraag vergiffenis voor hen, die niet geloven, U niet aanbidden, niet hopen en U niet beminnen.’

En zo komen we op de rust in de schuur van manege Hoeve Blankenberg. Een heel nieuwe route voor ons! Er zit 6,9 km op, nog 7,7 te gaan. We genieten van een punt vlaai met melk en vervolgen de route weer, vandaag meer door het landelijke en relatief licht om te lopen. Het seminarie met de kruiswegstatie zitten er vandaag niet in! Een kooikerhondje is niet moe te krijgen. Hij is druk met een stok in de weer en als zijn baasje deze niet meer wil gooien, ook niet als hij hem een meter voor zijn voeten neer legt, dan kijkt hij ons aan.

We passeren de vier gratiën, tenminste zo noemen de vier dames op het bankje zichzelf, en gaan door Klein Welsden. Af en toe staat er een prachtige solitaire boom en we zien in de verte een molen boven de velden uit steken. We zien zelfs twee edelherten, maar die staan in een afgerasterd terreintje en één dier laat zich op zijn kop kroelen. Ik probeer een foto van ze te maken en doe een stap naar voren over het grasrandje om mijn fototoestel tussen het gaas door te steken. Daarbij grijp ik het hek vast. Ik voel een prik en als ik naar mijn hand kijk zie ik een wesp die bezig is zijn angel in mijn pink te steken terwijl een brandnetel op mijn kuit hetzelfde probeert te doen... met succes. Maar ik heb mijn foto!

We steken de hoofdweg over  en passeren een nog jonge solitaire rode beuk met bordje: ‘OESTERS & PARELS Rond het jaar 2000 telde Nederland ca. 175 landinrichtingsgebieden. Deze gebieden zijn met overheidssteun mooier en vitaler gemaakt. In het millenniumjaar is besloten om in ieder gebied een bijzondere boom te planten: jonge bomen die uitgroeien tot toekomstige parels in het veelzijdige landschap van Nederland.’

En dan bewandelen we al weer de laatste paden langs Gasthuis en na zicht op de kerk van Berg, we zien nu weer waarom het Berg heet, starten we aan de klim langs de parkeerplaats om terug te komen bij zaal ’t Voske. Buiten een enkele keer wat miezer waarbij de jas aan en uit ging, viel het vandaag best mee met het weer en scheen van tijd tot tijd zelfs de zon en had ik er bijna spijt van dat ik mijn zonnebril in de tent had achter gelaten......

ZONDAG 14 AUGUSTUS

DE DELLENROUTE

Het begint 's morgens al goed. Het heeft de hele nacht geregend en regent nog steeds. En als we het campingveld af willen rijden zit de auto vast. Ik stap dus uit om hem een duwtje mee te geven. Dat lukt vrij makkelijk..... alleen lijk ik daarna wel een dalmatiër! Ik was snel nog even mijn gezicht en ga er vanuit dat de rest tijdens het wandelen wel van mijn kleding af regent of dat ik vandaag wellicht zo vies wordt dat het toch niet meer opvalt. We parkeren de auto dit maal maar in de straat, want anders staat hij vanmiddag wellicht weer vast!

We starten vandaag over een bekende route: dezelfde als gisteren richting Bemelen. Ondanks de regen genieten we toch weer van het mooie uitzicht richting Maastricht ondertussen enigszins oplettend om niet uit te glijden. Maar ook nu hoeven we de steile afdaling naar het plaatsje niet te nemen en wandelen geleidelijk dalend richting de fruitpost met vandaag een appel én banaan.

In de mergelgrotten staan vandaag geen schapen, die zijn weg, en dan gaan we rechtdoor richting Maastricht het vlakke land in. Veel paden zijn ook verhard dus we lopen lekker langs maïsvelden en fruitgaarden met grazende koeien. Het is opvallend rustig op het parkoers. Wachten velen tot het droog gaat worden, zoals voorspeld in de loop van de dag, of is het zo dat velen het voor gezien houden zoals we later van enkele wandelaars horen?

Boerenhoeve Severen uit 1647.

We gaan Amby in, een moderne plaats met alleen een leuke kerk en één wit historisch gebouw, boerenhoeve Severen. Maar dan staan we ook al voor de rust in de Amyerhoof waar aan de wand grote lijsten met foto's van alle 'prinsen karnaval' hangen. We pellen alle natte spullen uit en gaan even heerlijk zitten met een punt vlaai en dat maakt heel veel goed, hoewel we toch wel genieten van de wandeling hoor! Er zit 7 km op, nog maar 6,6 te gaan. Ja, je leest het goed, vandaag is hij MINDER dan 14 km!

Als we door gaan moet het natte kloffie weer aan. BAH! Maar eenmaal buiten blijkt het droog te zijn en als we de bebouwing uit gaan staat er op het plaatsnaambord einde MAASTRICHT. Zou Amby dan een wijk van Maastricht zijn? Ik ben er dit jaar in ieder geval voor het eerst in mijn vijfjarige heuvellandcarrière en vindt het gezien de weersomstandigheden een prima omgeving: veel vlak, relatief veel verhard. Alleen laten de korenwolven, of in gewoon Nederlands hamsters, die aangekondigd worden op bordjes in de korenvelden zich vandaag niet zien. En geef ze eens ongelijk! En achter al dat vlakke land ligt de hoge bergrug waar we vanmorgen liepen.

Maar het feest kan niet eeuwig duren, uiteindelijk gaan we toch de bossen weer in om na een geleidelijke klim op een punt te komen dat we donderdag al gezien hebben. Nu gaan we de route van die dag grotendeels lopen, terug naar Berg. We halen veel wandelaars in van de 7 en 21 km die hetzelfde terug gaan. 

Tegeltableau in Berg
boven een voordeur

Na de eerste opblaaspoort krijgen we weer de traditionele roos aangeboden en gaan de tweede opblaaspoort door. Natuurlijk zet Sebastian er even de pas in en finisht zo als eerste van ons twee. Het is pas kwart voor elf dus we fietsen op het gemak, nog altijd droog, terug naar de camping waar we vast een groot deel van de spullen oprollen en in pakken, in afwachting van de terugkeer van Adriaan. Allemaal binnen in de tent want er vallen toch nog de nodige regenbuien.

Kort samengevat hebben we het vandaag getroffen. Slechts één regenbui van 1 ½ uur en een goed begaanbare route.