MELDERSLOSE KENNEDY MARS, 20 op 21 augustus 2011

MELDERSLOSE KENNEDY MARS

20 op 21 augustus 2011

Melderslo ligt niet helemaal naast onze voordeur, we moeten helemaal naar Limburg, dus we gaan bijtijds die kant uit. (Of eigenlijk is het nét in Limburg) Maar de rit op zaterdagavond verloopt lekker rustig en voor achten zijn we al ter plaatse aanwezig. De wielerronde is nog bezig dus we moeten tussen de dranghekken door oversteken als dat even kan. We kunnen nu al aanmelden dus dat doen we maar direct nu het nog rustig is. Als we lekker zitten zien we de ene na de andere bekende langs komen en maken met menigeen een praatje. Ondertussen staat iemand op een trappetje het finishdoek naar beneden te halen.

De wielerronde is al enige tijd afgelopen maar waar moeten wij straks onderdoor? Tegen negenen kleden we ons om. Ik heb vandaag mijn oude, eigenlijk ooit afgeschreven, schoenen aan. Uit mijn schoenen die ik nog maar een paar maanden had is namelijk de fut en die heb ik terug gebracht. Ondanks een opmerking van een wandelaar: "Ik zet mijn tas niet in die auto want dan gaat 'ie naar Amerika" doen wij dat toch zodat we de tas drie keer tot onze beschikking zullen hebben. We gaan nog even naar het toilet en zo wordt het steeds donkerder en tien uur. Tijd om ons op te stellen voor het startschot dat letterlijk om 22:10 wordt gelost. Van het finishdoek is nog altijd geen spoor te bekennen.

ZE VALLEN TOCH WAT TEGEN.

De prachtige pijlen die
´s nachts door de weerschijn
helaas bijna niet te lezen zijn.

Het parkoers komt me niet echt bekend voor, maar het is dan ook al weer een jaar geleden dat ik hier liep tijdens mijn eerste Kennedymars na lange tijd. Natuurlijk was ik toen een beetje zenuwachtig, waar ik nu helemaal geen last van heb. Ik geniet van wat er allemaal te zien is. Van de mensen die gezellig met fakkels en jampotjes met waxinelichtjes langs de weg zitten om ons aan te moedigen. De maan is iets meer dan half vol, het is vrij helder en zal steeds helderder worden als de weinige wolken weg trekken en er zijn volop sterren te zien.

Het eerste rondje zit er in 1 uur en 50 minuten op, precies even lang als vorig jaar! We krijgen een lunchpakket met twee bolletjes en een mueslireep die ik onderweg nuttig. De beker cola drink ik direct leeg.

We genieten van de mooie huisjes die aan ons voorbij gaan evenals enkele wegkruisen. Ja, het is hier toch Limburg. En zo komen we al snel in Hegelsom voor de eerste buitenrust. En ook America laat niet lang op zich wachten. Ik neem met mijn wandelmaat plaats aan de zijkant van café Booms Jeu waar G. al met een grauw gezicht zit. Wandelmaat stuurt hem naar binnen en haalt een kop thee met suiker voor hem waarna het Rode Kruis toch maar even gewaarschuwd wordt. Ik trek mijn andere oude wandelschoenen aan en weet ook weer precies waarom die eerste ´afgeschreven´ zijn. Dan diep ik twee suikerwafels op uit mijn tas die wel smaken bij de cola.

We begeven ons richting Sevenum waar bij de Sevewaeg weer een rust is en er 38 km op zit. Bijna op de helft dus terwijl het langzaam licht wordt. Alle namen van de plaatsen die we door gaan komen me bekend voor, maar dat komt vooral omdat ik vorig jaar helemaal uitgepluisd heb waar we langs zullen gaan en daar zelfs een plattegrondje van heb gemaakt. En dat heb ik voorafgaande aan deze tocht nog eens bestudeerd. Ik ben dus weer goed voorbereid!

Bij kamping Californie staat de bagage weer op ons te wachten. Ik maak mijn pak biscuitjes open voor bij de tomatensoep en vraag twee broodjes kaas mee voor onderweg. Het is zo licht dat er veel te zien is. Prachtig in vorm geknipte coniferen bijvoorbeeld die hier in opvallend veel tuinen staan. En de Houthuizer Molen waarvoor ik even oversteek om een foto te maken. Als ik naar rechts kijk zie ik iets over het fietspad schieten, het gras in. Een hermelijntje? Maar als hij een boom in klimt zie ik dat het een eekhoorn is. Toch alvast weer één gezien, net als vorig jaar toen ze gewoon in de dorpjes onder auto's door wandelden.

We kunnen van een prachtige zonsopkomst genieten terwijl we rozendorp Lottum binnen wandelen. Maar de ´mooi´ bloeiende rozen vallen toch wat tegen.

WE ZIJN ER BIJNA.....

Tegenover de gigantische kerk is de volgende rust op ruim 54 km. We drinken wat en nemen een aangeboden nectarine die prima smaakt.

Iemand gooit afval in de kant van de weg waarop wandelmaat fel reageert. En ik moet zeggen dat ook ik het niet echt netjes vindt om je koffiebeker in de kant van de weg te mieteren. Ik loop dan ook steeds met mijn zakken vol boterhamzakjes en andere verpakkingsmaterialen en op elke post vergeet ik ze dan steevast weg te gooien. Nee, ik vind ze later terug in de wasmachine. Of Adriaan waarna hij vraagt: ' is dit op de bon.....'

Langs een veld blauwe bessen, dat we niet ongemoeid laten, komen we bij theehuis Hayberries op 59 km waar de volgende rust is. Ik weet dat ik dit stuk vorig jaar vreselijk lang vond. Zit natuurlijk tussen mijn oren.... want nu staan we er zo voor. G. heeft het inmiddels wel zichtbaar zwaar, maar blijft toch dapper doorlopen. Af en toe praten we maar even lekker tegen hem aan.

We gaan Broekhuizen door en langs de hoofdweg. Achter de huizen ligt de Maas met het pontje naar kasteel Arcen met zijn prachtige tuinen. Dat heb ik tenminste gelezen en ik ga er vanuit dat daar de mooiste rozen zullen bloeien. Maar dat laten we allemaal rechts liggen. We kijken nog wel even over een brugleuning naar het over keien kabbelende water van een klein stroompje, maar pakken dan de route weer op.

We gaan door Broekhuizenvorst waar een groot veld met vele soorten rozen te zien is en in een ander veld worden de blauwe bessen geplukt. Dat werk gaat natuurlijk ook op zondag gewoon door.

In de verte ligt een hertenkamp. Ik tel er 13 damherten, wandelmaat 12. Maar ik heb geen zin om er heen te lopen en ze na te tellen, dus als hij gelijk wil hebben kan hij dat zo van me krijgen!

We komen in Swolgen waar op 64 km in zaal Wilhelmina weer een rust is, voor de laatste maal met de tassen. Er wordt vlaai aangeboden in het café dus we nemen een punt bij ons bakkie koffie/thee. We zijn tenslotte in Limburg. Ondertussen wordt de lucht steeds donkerder dus we blijven niet  te lang zitten.

Eerst voel ik alleen een klein spettertje en we zien een bliksemflits. Maar de donder laat lang op zich wachten dus de bui hangt ver weg. Op den duur gaat het echter toch regenen en moet zelfs de regenkleding aan. Een vrouw zegt dat we bij haar in de schuur mogen schuilen, maar we lopen liever door. Wellicht betekent het alleen maar afkoelen en uiteindelijk toch door de regen verder.

Gelukkig stopt de bui toch na niet na al te lange tijd. Mijn broek waait al snel weer droog en ook mijn voeten zijn gelukkig niet echt nat geworden. We raken aan de praat met enkele Limburgers uit de buurt en gaan zo door Tienray en langs de post op 70 km te Blitterswijk. Eén van de Limburgers duikt plotseling ver een erf op..... wandelmaat vraagt nog aan mij wat hij zou gaan doen..... "Nou, die gaat z'n broodzakje natuurlijk in die vuilcontainer stoppen want anders zeg jij er wat van!" 

Een van de vele prachtige kerken

We passeren het zoveelste hertenkampje. Op al die terreinen lopen opvallend grote roedels herten. Eén van de Limburgers zegt dat deze dieren, vooral de edelherten, voor het vlees gefokt worden. En zo gezellig kletsend schiet het volgende stuk snel onder onze voeten door.

De posten volgen elkaar steeds sneller op en rond 73 kunnen we in Meerlo weer drinken krijgen en tomaat of komkommer. Maar alles wat je er in stopt moet er ook weer uit dus ik doe het maar met een slok uit mijn eigen fles limonade. De laatste post op 77 km, al weer in Melderslo, laat voor mijn gevoel lang op zich wachten. Maar dat komt ongetwijfeld ook doordat ik het zat ben. (En straks zal blijken dat het laatste stukje tot de finish wel heel kort is.)

HOE BLIJF JE WAKKER?

Klaas komt even bij ons lopen. Zijn vrouw staat hem vlak voor de finish op te wachten en op onze vraag of hij geen kus van haar krijgt: "Het is net als met douchen, twee keer in de maand en ik heb bij vertrek nog een kus gekregen."

En zo finishen we door een nieuw geplaatste opblaaspoort. Om 11:44, precies tien minuten later dan vorig jaar. Maar dat komt natuurlijk door de regen en de punt vlaai......

We nemen nog een biertje en stempelen de boekjes en kaarten. En van G., die toch al heel veel tochten heeft gelopen, vind ik het een extra grote prestatie terwijl hij weer vrij bleekjes een beker cola naar binnen werkt. Ik biedt aan om voor hem even naar de stempelpost te lopen..... en als hij eerst weigert: "Ik biedt dit maar één keer aan, volgende keer niet meer!"  

Gezelligheid na afloop
met live muziek



Al rond half één stappen we in de auto. Ik heb er nu geen behoefte aan even te slapen en  Adriaan, die al om half elf terug was, is inmiddels lekker uitgerust. Maar tijdens het rijden zakken mijn ogen af en toe toch dicht, al doe ik nog zo mijn best wakker te blijven en Adriaan de oren van zijn hoofd te praten. Kortom, ik vreet het hele pak tuc leeg waarbij het toch beter lukt wakker te blijven.