KENNEDYMARS ZUIDWESTHOEK, 10 op 11 maart 2012

Wachten tot 'het busje' vol is.

 NACHTMARS DOOR DE ZUIDWESTHOEK,

STEENBERGEN - ROOSENDAAL

10 op 11 maart 2012



De bolussen zijn terug! Volgens de dame achter de bar omdat er vorig jaar zo veel over gezeurd is.....

 NAAR STEENBERGEN

Al om half vijf vertrekken we eerst richting Roosendaal, waar we uiteindelijk zullen finishen, om de auto te parkeren. Dan wachten we tot er genoeg mensen zijn (8) om naar Steenwijk te pendelen. We maken daarbij kennis met Cees Bezemwagen.



Kenismaking met
Cees Bezemwagen



Terwijl we in de kantine wachten tot het half acht en langzaam donker wordt, krijgen we de eerste beloning al: de medaille van Velp. Ik bevestig mijn label aan mijn tas en dan plaats ik hem in het tassenrek. Als we tegen half acht naar buiten gaan mogen we vrijwel direct weg.

GOED ZICHTBAAR



Als reactie op het
voorval van
vorig jaar gaat Adriaan
deze editie elke keer
consequent naar het
damestoilet.

Ook Koos is toch weer aanwezig, ondanks zijn 'pensionering' (= 65 Kennedytochten). Terwijl ik kletsend met hem start neemt Adriaan de benen, die haal ik niet meer in! Ik moet het dus verder maar met Koos doen. Het gaat lekker over de mooie, verharde wegen en voor we er echt erg in hebben gaan we het plaatsje DE HEEN in waar de eerste rust en controlepost is. Maar als we links af moeten slaan staan er geen pijlen op de weg. Gelukkig zijn we de Dorpsweg nog maar nét voorbij als we terug geroepen worden door een dame die pijlen gaat krijten en onze kant op komt.

We nemen een gesponsord appeltje mee en genieten van een bak koffie. Als we de route weer vervolgen staan er verder weer duidelijke pijlen op de weg. We horen een auto aan komen met een ouderwetse bel. Koos denkt dat het een ijsboer is, ik verwacht nu half maart eerder een patatventer. Maar Koos heeft gelijk het is inderdaad een schepijs venter. Als we een fietspad op gaan worden we al snel ingehaald door een brommer die even naast ons blijft rijden om te vragen wat we allemaal aan het doen zijn. Hij vindt ons in ieder geval wel lekker goed zichtbaar!

VAN RUST NAAR RUST...

 We gaan door Heense Molen en langs de Heense Molen die goed zichtbaar is in het donker door zijn witte kleur... maar niet goed genoeg om foto's van te maken. Dan volgt een prachtige brug met grote bogen, over het Schelde-Rijnkanaal, maar ook hier, fatsoenlijke foto's maken, ho maar! 

We stappen lekker door over de lange wegen terwijl het éne gespreksonderwerp na het andere de revue passeert. Zo gaat het over boeken lezen. Dat heb ik veelvuldig voor mijn kinderen gedaan, en nu af en toe voor mezelf. Ook Koos houdt er van boeken te lezen.... lekker in bed. Maar valt daarbij ook wel eens in slaap en wordt dan wakker van: 'hé, het licht is nog aan' of hij moet op gaan zoeken waar hij gebleven is omdat zijn boek is dicht gevallen!

De bolussen zijn er weer!

  We komen op de rust/controle in het dorpshuis te Oud Vossemeer. De bolus is dit jaar weer in ere hersteld. Ja, een Thoolse mars bestaat niet! Tegen ons zegt de dame achter de bar dat 'er vorig jaar zo veel om bolussen gezeurd is'. We gaan er even lekker bij zitten en genieten er van. 

Dan vervolgen we de route door Tholen, met molen, en gaan weer een brug over, over het Schelde-Rijnkanaal terug. Zo bereiken we ook Halsteren waar weer een rust is in de Kannebuis.

NET OVER DE HELFT

 Als we de route weer willen vervolgen worden we gewaarschuwd om de beschrijving er bij te houden. Het eerste stukje is nog extra voorzien van witte krijtpijlen, maar daarna zijn  de gele, opgeplakte pijlen niet altijd even goed zichtbaar en soms echt niet te vinden. Gelukkig loopt er een viertal wandelaars achter ons dat hier bekend is en van verre al roept "Links af.... oversteken....." we blijven dus maar in hun buurt. En dan ga ik eindelijk toch wat bekende punten zien van vorig jaar. Zeker als we langs station Bergen op Zoom lopen en op de rust komen op sportpark Rozenoord. Ik heb de aankomsttijden van vorig jaar ook op mijn 'spiekbriefje' geschreven en ik zie dat we ruim 20 minuten voor lopen op vorig jaar. We genieten van een lekkere bak soep waarbij ik maar een deel van mijn eerste bolletje kaas neem, want ik begin trek te krijgen. Hoewel ik ook wat last krijg van mijn maag. Hier staan de tassen voor de eerste keer op ons te wachten en ik neem er een paar handen Engelse drop uit. 

De route voert door Heimolen en in Woensdrecht worden we in café Non Plus Ultra onthaald met een plak cake die ik 'weg spoel' met een glas cola. Melk hebben ze er voor mijn opspelende maag niet. De voorsprong op vorig jaar is inmiddels opgelopen tot 55 minuten en we zitten op 41,5 km dus net over de helft.

EEN KLEIDUIVEN-PAD

Weer op pad worden we ingehaald door 'De Snelle jongens' van de 110. Ruisend en stampend horen we ze al van verre aankomen. De kilometers glijden ook voorspoedig onder onze voeten door en gelukkig wordt deze etappe van 14,5 km onderbroken door een rust in een garage. Ik drink wat en er is iets te eten. Brood, dat je zelf mag beleggen met divers beleg, en krentenbrood. En nog altijd loop ik verder uit op vorig jaar: al een uur en 10 minuten. Wanneer houdt het op?

We sabbelen de pepermuntjes uit mijn rolletje op en daardoor komt mijn maag weer wat tot rust. Dan gaat het Hoogerheide in, dwars door het 'winkelcentrum'. Voor mijn gevoel liggen er nog dezelfde bouwputten tussen als vorig jaar. Toen miezerde het, nu is het gelukkig droog. Ik kijk al uit naar café De Arend waar we uitgebreid kunnen ontbijten. Ik laad mijn bord niet vol, zoals vorig jaar om er vrijwel niets van te eten, maar slechts met een eierkoek en bakje yoghurt. Koos heeft een beker melk voor me neergezet. Mijn tas zet ik alleen weer bij de 'vertrekkende tassen' neer.

We blijven niet te lang zitten en voor we de route vervolgen vul ik mijn inmiddels lege boterhamzakje met twee eierkoeken. Het is nog donker, hoewel het vannacht niet écht donker is. Mijn lamp heb ik alleen op een onverhard pad eerder in de route gebruikt om enkele plassen goed te kunnen zien.

We passeren weer eens een molen terwijl het licht begint te worden. Helaas zijn de foto's net nog niet gelukt. Dan volgt vliegbasis Woensdrecht waar tanks staan die mij vorig jaar helemaal niet opgevallen zijn. Maar goed dat ik ze nu zie want één zal het wandelboekplaatje sieren. We kunnen zelfs een schitterende zonsopkomst aanschouwen, ondanks de voorspellingen van bewolking dus ik maak er snel een foto van. Niet wetend dat de zon straks tegen de berichten in flink zal gaan schijnen.

Een oprit naar een boerderij is verhard met stukken kleiduif die even verderop geschoten worden. (Voor wie dat niet weet..... kleiduiven zijn fel oranje gekleurde stukken klei die omhoog geschoten worden hoor.)

DIT JAAR MAAR GEEN FOTO

Ik geniet van één van mijn eierkoeken die prima smaakt en langzaamaan gaan we een bebost gebied in, maar nog altijd wel over een verharde weg. Ik vind dit een prachtig stuk route. Een Belg komt naast ons lopen en houdt zijn pas even in. Hij kletst gezellig met ons en dat is welkom want langzaamaan zijn Koos en ik een beetje uitgepraat. De Belg loopt hier nu omdat er in België geen Kennedymarsen zijn. Als zijn wandelmaat, die het kennelijk even moeilijk had, weer bij is, spurten ze weer door.

In Wouwse Plantage slaan we, direct na de Zoombrug en voor het schattige huisje, rechts af. In tegenstelling tot vorig jaar, toen we recht door langs de kerk met het beeldje van de houthakker gingen. We gaan nu achterlangs over een fietspad en komen bij een andere rust dan vorig jaar in eetcafé 'De Pin'. Ik weet inmiddels niet meer wat ik drinken moet dus ik bestel maar een appelsap. Op veelgehoord advies om toch vooral te blijven eten en drinken. Inmiddels geloof ik het zelf bijna niet meer, ik loop al twee uur voor op vorig jaar en toen had ik helemaal niet het idee dat ik langzaam liep. Het zullen er uiteindelijk 2 en 25 minuten worden.

Een andere wandelaar sluit zich gezellig kletsend bij ons aan en dat leidt weer tot heel andere gespreksstof. Er volgen enkele onverharde wegen, ook nieuw, maar dan gaan we weer de bekende wegen op over het kleine spoorovergangetje, waarover we vanuit de verte toch al enkele flinke treinen langs hebben zien rijden, en dan Nispen door met aan het eind van het dorp de laatste rust op sportpark 'De Wallen'.

Ik loop een beetje te dubben of ik wel 'helemaal' naar de kantine wil lopen. Ik heb toch geen dorst meer en nergens trek in. Maar ja, ik moet me natuurlijk melden en het laatste deel van de route op halen. Hoewel we die in de praktijk gelukkig niet meer nodig hebben. We vervolgen de route weer langs het leuke kapelletje, waar ik dit jaar maar geen foto meer van maak.

EVEN EEN TUKKIE

Koos zegt dat hij niet veel wielrenners heeft gezien als ons er één passeert. Dat had hij beter niet kunnen zeggen want het lijkt wel of ze 'en masse' los gelaten worden! We moeten geregeld de kant van de weg opzoeken als hele pelotons ons passeren.

Maar ook de finish komt er al weer aan, hoewel de laatste wegen toch wel erg lang lijken en het 'Thorhonk' wel een heel lange oprijlaan heeft. En was het maar een OPRIJlaan, we moeten hem straks ook weer terug LOPEN want auto's mogen er niet op. Binnen is het benauwd als we de stempels, oorkonde en herinnering op halen.



Finish!!!



Maar buiten is het heerlijk in het zonnetje en in de luwte van de finish. Ik ga lekker met mijn rug in de zon zitten en doe uiteindelijk een dutje op een bank tot Adriaan terug is. Kan ik naar huis rijden terwijl Adriaan af en toe indommelt.