DE 80 VAN DE LANGSTRAAT, 10 op 11 september 2011

DE 80 VAN DE LANGSTRAAT,

WAALWIJK, 10 op 11 september 2011



Gezocht: Monique en Adriaan



We parkeren nog vlak bij de start en halen onze startnummers op. Toch gaat dat minder voorspoedig dan verwacht want het startgeld blijkt nog niet afgeschreven te zijn dus zitten we nog niet in de bak. We schrijven alsnog in en zullen als nummer 1166 en 1167 van start gaan. We krijgen een reglement mee met 22 punten, maar vragen ons gelijk af of er uberhaupt wel iemand is die dat nu nog gaat lezen. We kleden ons om. Ik doe mijn lange trainingsbroek aan... en direct weer uit. Hij plakt me te veel. Het is broeierig warm weer. We gaan terug naar het Unnaplein. Het is pas tien voor acht, maar toch gaan we vast achteraan de menigte staan. Met een fles extran, aangeboden door super Emté.

Langzaam wordt het donker en in de verte worden de onweerslichtflitsen steeds duidelijker. Mensen om ons heen krijgen telefoontjes over noodweer in Roosendaal met flinke hagel en in Oosterhout met hagelstenen als tennisballen. Op het Billboard verschijnen reclame-uitingen van de sponsors, en dat zijn er heel wat! En teksten/gedichten: 'Denk niet: "ik stop, ik hou er mee op", doch hou je voor ik ga maar door'. en 'Nog even beleven Dat je onderweg Van negen tot nu Al heel wat hebt gegeven' Maar rond kwart voor negen zet de stoet zich toch in beweging richting het echte startpunt voor het stadhuis. Daar krijgen we enkele toespraken, als laatste door de burger vader. Maar hij houdt het kort want hij moet zo direct achteraan de stoet aansluiten want hij loopt de Kennedymars mee.

GEVULDE KOEK VAN TRUDY

Dan volgt het startschot en gaan we  beginnen aan het eerste ommetje. Het is gezellig met alle mensen langs de weg. Er zijn vuurkorven aangestoken en veel waxinelichtjes, er zijn met lichtslierten vele 80's gevormd en er zijn zelfs verkeersborden '80' gemaakt. Als we aan toeschouwers vragen tegen welk industrieterrein we aankijken, kijken ze ons aan of we gek zijn en geven geen antwoord. In Kaatsheuvel treffen we de eerste post aan met koffie, thee, water enz. We werken staande wat naar binnen en gaan weer door.

We gaan heen en terug over dezelfde weg van Waalwijk en langs de watertoren. Leuk, maar helaas niet te fotograferen in het donker. Medewandelaars zeggen dat we hier morgen ook weer langs gaan op weg naar de finish. Dan kan ik die foto dus alsnog maken. En ondertussen blijft het in de verte flitsen en af en toe donderen. Wel mooi om te zien overigens. Maar buiten een heel enkel druppeltje blijft ons alle neerslag bespaard.

En zo gaan we het centrum van Waalwijk weer in, recht op het verlichte stadhuis af, maar niet nadat we een gevulde koek van Trudy hebben gekregen. Een echte van de bakker!

MYSTERIEUZE ORANJE BRIEFJES

We volgen een stuk het halve zolenpad, een oud spoortraject waar alleen de metalen spoorbruggen nog intact zijn. Wij gaan er rustig overheen, maar horen later dat achter ons lopende wandelaars een half uur hebben moeten wachten met passeren van de brug i.v.m. blikseminslaggevaar op de metalen brugleuningen.

Ook nu vragen we af en toe in welk dorp we lopen. En ook nu worden we aangekeken alsof we gek zijn. Weten wij veel waar we zijn? Wij komen hier niet vandaan! En al ben je een toeschouwer die niet uit deze plaats komt, je weet dan toch wel waar je staat? Zouden ze zich voor hun woonplaats schamen? Of zou het dan toch aan onszelf liggen.....hoe we het vragen, hoe we eruit zien.....

We rusten in sporthal Die Heygrave in Vlijmen. Ik heb weer zo'n tocht waarop het me moeite kost om wakker te blijven. Ik ga dus maar even op de grond liggen met wat kledingstukken onder mijn hoofd. Ik voel nu ook dat ik best moe ben dus dat kwartiertje dat ik er voor uitgetrokken heb kan ik wel gebruiken. Maar de rust wordt me niet echt gegund. Eerst komt RTV Midden Brabant langs om me te filmen..... en te interviewen en als ik weer lig komt een EHBO-er me storen..... of het wel goed met me gaat!

We gaan Haarsteeg in na een bord 'LET OP! SNELHEIDSCONTROLE'. Het dorp is prachtig versierd met erebogen en allerhande tafereeltjes. Het is zelfs de mooiste straat..... met het thema SALSA.

Bij scholengemeenschap 'De Overlaat' staan de tassen weer op ons te wachten.

Ook hier ga ik liggen, en dat kan op een bankje dat toch niet in gebruik is. Ik hoor Adriaan nog tegen een 'overijverige' EHBO-er zeggen dat ik alleen even mijn ogen dicht doe. Maar ook nu wordt ik halverwege mijn 'slaapje' op mijn schouder getikt door een EHBO-er als Adriaan even naar het toilet is. Op mijn volgende 'mee-te-nemen-lijst-naar-Waalwijk' staat ook een bordje 'NIET STOREN, IK SLAAP ALLEEN MAAR!!!!'

We gaan langs het stadion van RKC Waalwijk en volgen lange tijd het Halve Zolenpad weer. Nu een herlijk onverhard fietspad. Het gaat wat meer waaien, een verademing. Toch is het nog zo warm dat we in korte broek blijven lopen. De maan is mooi met een nevelkring er om heen. Een bepaald verschijnsel waar de meteorologen helemaal lyrisch over kunnen zijn, maar we weten niet meer wat het precies is.

De hele nacht (en dag) door wordt ons overal door toeschouwers van alles aangeboden: dropjes, spekkies, komkommer..... En de buitenposten volgen elkaar steeds frequenter op. Het zijn heerlijke rusten met stroopwafels, appelkoeken, roze koeken en bananen en een keur aan drankjes.



Feestje buiten naast de Overlaat

Het parkoers is speciaal voor ons afgezet. Er mag geen auto op. En een auto die toch op het parkoers rijdt wordt door de politie halt gehouden, moet omkeren en het parkoers verlaten. Overal waar we over moeten steken staan verkeersregelaars die de wandelaars altijd voorrang geven! Wat een luxe.



We rusten in sporthal Waspik waar we Trudy weer gezellig achter de tafel treffen. Een dame voelde zich het laatste stukje voor de rust helemaal niet lekker, maar heeft nu over gegeven waarna ze zich al een heel stuk beter voelt. Maar ze moet nog bijna dertig kilometer lopen en zal dat op een lege maag waarschijnlijk niet halen. Ze heeft al wel twee red bull op, maar eten gaat niet. Op mijn aandringen neemt ze toch enkele witte Maria-biscuitjes van me aan en eet er één op. De rest gaat in een zakje mee.

Ik ben weer even in een hoekje gaan liggen.... en deze keer heb ik een juiste plek gevonden want ik wordt niet gestoord. Met schone sokken ga ik weer op pad. Op tafel liggen mysterieuze oranje briefjes.....

BEKEND TERREIN

Rond half zeven wordt het langzaam licht. We komen bij de 'medische post' van het oranje briefje. Een leuke post waar we in ieder geval een hand snoepjes rijker worden. We passeren prachtige boerderijen, ook veel met rieten daken en luiken aan de ramen en één met een prachtige groene tuin. We treffen op één der volgende posten de dame weer die  over had gegeven. Ze kan nu na de witte biscuitjes weer gewoon wat eten. Het was dus toch een goede tip. En ze heeft mijn advies ter harte genomen. Later heb ik het er met Trudy nog over dat veel wandelaars zo eigenwijs zijn om zelfs aanbevelingen van EHBO-ers niet op te volgen.

Bij één der toiletten, die staan heerlijk veelvuldig langs het parkoers, zit een ludiek stel 'pleejuffen' en op 60,6 km krijgen we bij de volgende post een heerlijk knijppakje 'goede morgenyoghurt'. We vervolgen de route langs weer zo'n mooie boerderij waarbij op het hek Moerderij staat. Het zal wel..... tot we het plaatsje De Moer bereiken. O, zo dus. Het is een leuk dorpje met een kerk die als baken overal bovenuit steekt.

We gaan het bosrijke gebied 'Huis ter Heide' in waar we over enkele stroommatten moeten. Maar die kun je met een knopje tijdelijk uit zetten. We zien het 'Huis ter Heide' zelf ook nog en bij een zeer gevarieerde 'boerderij' een kameel, lama's en enkele kangaroes. Dan gaan we Loon op zand in, dat ook een kerk als baken heeft. Bij een pinapparaat pint een dame.... op haar paard.

We vragen ons af wat we nog zullen herkennen van Loon op Zand waar we eerder dit jaar vele rondjes door hebben gelopen. Het is even kijken van welke kant we de plaats binnen komen, maar uiteindelijk herkennen we de kerk en een terras.

En sporthal 'De Wetering' natuurlijk. Ze hebben er heerlijke broodjes en terwijl de 'zieke dame' met zo'n broodje zit krijg ik nu niets meer weg. Ik neem een klein hapje van Adriaan zijn broodje maar laat het daar verder bij.

We vervolgen de route weer over het bewuste terras waar een bandje zich juist heeft geïnstalleerd. En ook de volgende straten kennen we nog. En waren er toen nog veel weggebroken huizen, nu staat de onderste verdieping er al weer.

REGEN

Achter een raam hangt een spandoek: 'Allemachtig Monique loopt de 80!!! succes!!!' En Adriaan maar zeggen dat het hem wàt moeite heeft gekost om dat spandoek achter dat raam te krijgen..... Pas de 150e die hij belde was bereid het te doen.....

We passeren weer een zevenmijlslaars die refereert naar de Efteling. We moeten zelfs nog langs de Efteling gaan, maar Adriaan heeft er vorig jaar niet veel van kunnen zien. Maar eerst gaan we langs maïsvelden en om de tijd te doden gaan we met toeschouwers en medewandelaars praten.

Dan vraag je waar nummer 1976 is gebleven want die loopt niet tussen 1975 en 1977, voor ons, in. En of de toeschouwers lekker geslapen hebben. Maar velen zeggen ook de hele nacht op te zijn gebleven! Af en toe is het net karnaval, gezellig!

 

...Het zijn heerlijke rusten
met stroopwafels, appelkoeken,
roze koeken en bananen
en een keur aan drankjes....



...net karnaval...

 En dan zien we toch de Efteling. Tenminste, in de verte is nog net de toegangspoort zichtbaar. We gaan Kaatsheuvel in waar voor de molen weer een rustpost is. Ook deze plaats heeft een mooie kerk en dan komt Waalwijk weer in zicht. We gaan de stad in langs de watertoren, waarvan we nu natuurlijk een foto maken. Een meisje karaookt prachtig. We krijgen er kippenvel van. Volgens het spandoek boven de weg gaat ze voor ons 80 liedjes ten gehore brengen.

Er volgen meer podia met gezellige muziek en vele opblaaspoorten. En langs leuke huisjes en een stoomschoenen fabriek, we zijn ook al langs het schoenen en lederwarenmuseum gegaan, worden we met naam en toenaam om 11:22 over de rode loper binnen gepraat, nadat ik me even omgedraaid heb om mijn 'rugnummer' te laten zien.

We treffen Trudy nog die net klaar is op de verzorgingspost, drinken nog wat en gaan een oorkonde en medaille rijker naar huis.

We hebben het vreselijk met het weer getroffen want in 'heel Nederland' heeft het vreselijk gerend, geonweerd en gehageld en na 14:00 uur moet het ook in Waalwijk zijn gaan regenen!