LARENSTEIN POSBANK WANDELTOCHT,
VELP, 24 op 25 september 2011
 |
| Agrarische Hogeschool Larenstein te Velp |
De laatste Kennedymars van dit jaar. Aan de ene kant lekker dat de serie van zes-op-rij erop zit, maar nu al weemoedig want de volgende zal pas eind februari zijn.
Hoe kom je er toe een Kennedymars te gaan lopen? Eigenlijk is het een belachelijke afstand! Maar na 40 komt 50, 60, 65 en 70 en als je die 70 fluitend loopt dan volgt automatisch een 80. Alleen viel deze zo tegen dat het lange tijd de laatste was. Maar als Adriaan aanstekelijk verteld over de Kennedymarsen wat let je dan om het nog één keer te proberen. En als dat dan best wel mee valt dan nog een keer. En 15 tochten tot Master Kennedy Walker is in de loop der jaren wellicht ook wel haalbaar.
 |
| De startkaarten |
 |
| Gratis koffie, thee en choco vooraf aan de tocht |
HET IS DONKER…. Maar vandaag moet ik mijn negentiende nog ‘even’ doen. Na toespraken en de uitreiking van oorkondes aan twee ‘Kennedy-jubilarissen’ gaan we naar buiten voor een uitleg over de pijlen en het parkoers.
 |
| Darten voor de verloting van wandelschoenen wat natuurlijk niet zo maar lukt! |
En masse gaan we het collegeterrein af en de Larensteinselaan op….. en dan is het al zoeken geblazen. De eerste pijl is nergens te bekennen. Moeten we nu in het donker toch gaan lezen? Maar we vinden de pijl toch en zo wandelen we een tijd voorspoedig door de bebouwde kom die we uiteindelijk toch verlaten. Het is gezellig zo allemaal bij elkaar. Tegen onze verwachting in zijn er toch veel Kennedywalkers die niet naar Leerdam zijn gegaan maar toch voor deze nieuwe tocht hebben gekozen. En dan is er natuurlijk een enkeling die ze beiden loopt.
In de verte zien we een fel verlicht reuzenrad draaien, zouden we nog over de kermis gaan vannacht? Op donkere paden zijn wat waxinelichtjes neergezet, dat maakt het lopen wat makkelijker, want het is ondanks de heldere sterrenhemel plaatselijk toch wel donker. De maan is dan ook nergens te bekennen.
Het is rustig op straat, zo rustig dat we gewoon midden op de weg lopen….. en daardoor de pijl de Kennedystraat in missen. Gelukkig draait er net een fietser de straat uit die zegt: “Alle andere wandelaars gaan die kant uit.” Waardoor we weer op het goede pad gezet worden. Iets verder wijst een scout ons de weg over het donkere pad naar het gebouw van scouting Duiven.
Dit vroege ontbijtje smaakt ons goed. Iemand is zo vriendelijk om de route voor ons op te halen. Maar de eerste blik op het parkoers leert me dat dit dezelfde is als daarnet…. En ik heb echt geen zin om dat stuk nog eens te lopen!
In de brandweerkazerne van Doesburg krijgen we soep. Dat smaakt. Alhoewel er toch weer iemand aan het bier zit! Een zekere Adriaan heeft het weer voor elkaar gekregen!
Als we weer opstappen voor etappe vijf vind ik het best koud buiten, echte ochtendkilte, dus het regenjack gaat even aan tot ik weer warm ben. Langzaamaan begint het licht te worden en gaan we de bossen in/heide op van Nationaal Park Veluwezoom. Het is prachtig met de lichte nevel die tussen de bomen hangt en boven de vennen. 
We rusten nog even bij een brandweerwagen in het bos waar we weer stroopwafels aangeboden krijgen, nou die smaken wel! En dan gaan we al veel te snel de natuur weer uit, de bebouwde kom van Velp in. We lopen zo rond half negen gezellig kletsend en lachend met een man of vijf op als er ergens een slaapkamerraam open gaat: “Hee, kan dat niet een beetje zachter?” “Waarom? Je ben nou toch al wakker!” De man kan er niet om lachen.
En dan zit de eerst ronde van 63 km erop en stappen we de Hogeschool binnen voor een, vinden wij, welverdiend ontbijt. We worden verwend met niet alleen brood maar ook yoghurt en een mars.
Er lopen gezellig veel ‘nieuwelingen’ mee op de dagtocht en daarmee kletsend voel ik me ook alsof ik net gestart ben. Alleen hebben we geen zin om alle extra informatie die heel lief voor ons in het boekje is gezet te lezen. Dat doen we thuis wel.....
Het is hier allemaal zo mooi dat het tempo er volledig uit is en we alleen nog maar genieten. Ook weer van de vele paddenstoelen natuurlijk!
Maar aan alles komt een eind, ook aan Nationaal Park Veluwezoom, en zo gaan we tussen het mais door, langs een kerkhof , bekend van andere tochten en over het terrein kasteel Biljoen. Een man zet net een kist appels bij de poort van zijn tuin neer die hij ook nog aan het plukken is. James Greeve voor de wandelaars! We nemen een appeltje mee, maar ze hadden wel wat rijper gemogen.
Daar is het nog één keer gezellig met vele bekenden van de Kennedymarsen en zo zit dat seizoen er na deze waardige afsluiting al weer op.
Maar we komen toch bij de manege waar we verwend worden met plakken snijkoek en limonade. Dat smaakt goed. We gaan toch snel weer door over dijken en uiteindelijk de bebouwde kom weer in.
Het is rustig op straat, zo rustig dat we gewoon midden op de weg lopen….. en daardoor de pijl de Kennedystraat in missen. Gelukkig draait er net een fietser de straat uit die zegt: “Alle andere wandelaars gaan die kant uit.” Waardoor we weer op het goede pad gezet worden. Iets verder wijst een scout ons de weg over het donkere pad naar het gebouw van scouting Duiven.ÉÉN KEER IS GENOEG!
Het is gezellig in de blokhut, mede doordat een aantal ‘snelle jongens’ moet wachten tot ze door mogen starten. De koffie smaakt goed, evenals de yoghurtdrank en vijf minuten voor de officiële doorstarttijd begeven we ons toch naar buiten waarna we moeiteloos door kunnen starten.
Op kruisingen waar we geen aanwijzingen zien gaan we maar uit van ‘geen bericht is recht door’ wat nu even niet goed gaat. Rechts af proberen levert geen nieuwe aanwijzing op… iets terug links af ook al niet… maar terug lopend stuiten we op een busje met Martien die net wat glazen potjes met waxinelichtjes neer zet. De pijlen zijn op deze kruising echt verdwenen. Maar weer op de goede weg vervolgen we de route van etappe twee. (Na elke grote rust krijgen we een nieuw deel van het parkoers mee.)
Uiteindelijk zien we toch nog de maan die net boven de bomen uit komt. Hij staat vannacht erg laag en bestaat nog maar uit een heel klein sikkeltje. Er volgt nog een mobiele rustpost met stroopwafel en dan gaan we de dijken op. Daar kun je goed zien waar je loopt en zijn de trajecten lang dus het gaat voorspoedig. Na een scherpe bocht, voor ons gevoel gaan we weer terug, stappen we het gebouw binnen van Zeeverkenners Abel Tasman te Giesbeek. En daar wachten broodjes met gekookt ei op ons, nog warm! Een dame zit driftig eieren te pellen, te snijden en de broodjes voor ons te vullen.
Dit vroege ontbijtje smaakt ons goed. Iemand is zo vriendelijk om de route voor ons op te halen. Maar de eerste blik op het parkoers leert me dat dit dezelfde is als daarnet…. En ik heb echt geen zin om dat stuk nog eens te lopen! WAAR WE VERRAST WORDEN MET…
Toch met etappe 3 in de hand gaan we verder over een smal, donker graspaadje. Potjes met waxinelichtjes geven het pad wel aan, maar ik ben blij dat Koos een zaklamp bij zich heeft! We gaan nu naar de kerktoren toe die we al eerder in de verte zagen en zo de bebouwde kom van Giesbeek door. Het is wel leuk dat je regelmatig de bebouwde kom van plaatsen door gaat i.p.v. er omheen zoals vaak wordt gedaan. Niet dat het er druk is met kinderen die snoepjes langs de route uit delen….. nee, alles is in diepe rust.
Als we ergens de IJssel over moeten hangt daar een dikke mist. We lopen even in een kleine wereld. Ik vindt het vermoeiend lopen, maar gelukkig is de meeste mist verdwenen als we weer ver genoeg van het water af zijn. Nu hangt er nog slechts de lichte nevel die er de hele nacht al hangt. Ik hoop maar dat het een goed teken is.
In de brandweerkazerne van Doesburg krijgen we soep. Dat smaakt. Alhoewel er toch weer iemand aan het bier zit! Een zekere Adriaan heeft het weer voor elkaar gekregen!Nog een rust bij v.v. EDS waar we buiten staande een beker limonade naar binnen gieten en ik het toilet even bezoek. Helaas niet helemaal fris meer en het papier is op, maar verder is het gewoon heerlijk dat er onderweg zo veel toiletten zijn in de vorm van toevallig aanwezig t/m dixie. Op een gegeven moment zie ik een kasteel aan mijn linker hand, nog net zichtbaar in het donker. Met wat bijgebouwen waaronder een prachtige boerderij. Helaas kan ik er geen foto’s van maken. Wat zou dit zijn? Het doet me even denken aan kasteel Groeneveld, maar dat is echt te ver weg. Zou het Rosendael al zijn? Gelukkig loopt er net iemand uit de omgeving achter ons die kan vertellen dat het om kasteel Middachten gaat.
Zo gaan we de bebouwde kom van Rheden in. Altijd gedacht dat dat een gewoon modern plaatsje was, maar de kern heeft best leuke monumentale gebouwen. Ondertussen zijn we de pijlen weer eens kwijt en het is nu zo erg dat we er zelfs de route lezend niet meer uit komen. Zelfs de fietsende, begeleidende scouts weten het niet. Ze kunnen ons alleen vertellen waar Philadelphia ligt dat genoemd wordt. En zo komen we toch weer bij een pijl en al snel bij de brandweer in Rheden waar we verrast worden met… broodjes knakworst.
EEN HEERLIJK ONTBIJT
Als we weer opstappen voor etappe vijf vind ik het best koud buiten, echte ochtendkilte, dus het regenjack gaat even aan tot ik weer warm ben. Langzaamaan begint het licht te worden en gaan we de bossen in/heide op van Nationaal Park Veluwezoom. Het is prachtig met de lichte nevel die tussen de bomen hangt en boven de vennen. 
We rusten nog even bij een brandweerwagen in het bos waar we weer stroopwafels aangeboden krijgen, nou die smaken wel! En dan gaan we al veel te snel de natuur weer uit, de bebouwde kom van Velp in. We lopen zo rond half negen gezellig kletsend en lachend met een man of vijf op als er ergens een slaapkamerraam open gaat: “Hee, kan dat niet een beetje zachter?” “Waarom? Je ben nou toch al wakker!” De man kan er niet om lachen.  |
| Uitgebreid ontbijt na terugkomst in de school |
VERDER VOORAL NIETS AAN DOEN!
Met een routeboekje in de hand en een polsbandje om gaan we, omdat de mist van vannacht inderdaad gevolgd is door een heerlijk zonnetje, in korte broek verder.
Er lopen gezellig veel ‘nieuwelingen’ mee op de dagtocht en daarmee kletsend voel ik me ook alsof ik net gestart ben. Alleen hebben we geen zin om alle extra informatie die heel lief voor ons in het boekje is gezet te lezen. Dat doen we thuis wel..... |
| Schelpengallerij met schelpen uit Nederlands Indie |
Al snel gaan we landgoed Rosendael op met zijn prachtige kasteel, schelpengalerij, rozentuin, bedriegertjes en Oranjerie. En dan het Nationaal Park weer in.
Nu alleen niet over de verharde vlakke wegen….. nee, we gaan over prachtige smalle paadjes langs sprengen en vele greenpoints, informatiestands van leerlingen van de Hogeschool, met drinken, een koekje (en een aquarium met stekelbaarsjes, kikkers en kevers.)
En een stempel voor de stempelkaart achterop het bewuste boekje. Het is voor het eerst dat er echt gestempeld wordt, verder hoefden we alleen ons startnummer steeds door te geven op de posten.
We genieten uitgebreid van het prachtige uitzicht vanaf de 80 meter hoge Zijpenberg waardoor de wandelaars als een lange sliert naar beneden en verderop weer omhoog slingeren. We zijn dan ook blij dat hier de splitsing volgt van de 17 en overige afstanden zodat wij het dal niet van beneden hoeven te bekijken!
 |
| Kasteel Rosendael |
Nu alleen niet over de verharde vlakke wegen….. nee, we gaan over prachtige smalle paadjes langs sprengen en vele greenpoints, informatiestands van leerlingen van de Hogeschool, met drinken, een koekje (en een aquarium met stekelbaarsjes, kikkers en kevers.)En een stempel voor de stempelkaart achterop het bewuste boekje. Het is voor het eerst dat er echt gestempeld wordt, verder hoefden we alleen ons startnummer steeds door te geven op de posten.
We genieten uitgebreid van het prachtige uitzicht vanaf de 80 meter hoge Zijpenberg waardoor de wandelaars als een lange sliert naar beneden en verderop weer omhoog slingeren. We zijn dan ook blij dat hier de splitsing volgt van de 17 en overige afstanden zodat wij het dal niet van beneden hoeven te bekijken! 
Het is hier allemaal zo mooi dat het tempo er volledig uit is en we alleen nog maar genieten. Ook weer van de vele paddenstoelen natuurlijk!
Maar aan alles komt een eind, ook aan Nationaal Park Veluwezoom, en zo gaan we tussen het mais door, langs een kerkhof , bekend van andere tochten en over het terrein kasteel Biljoen. Een man zet net een kist appels bij de poort van zijn tuin neer die hij ook nog aan het plukken is. James Greeve voor de wandelaars! We nemen een appeltje mee, maar ze hadden wel wat rijper gemogen.
We moeten nog een rondje over het, overigens prachtige, landgoed. Wij kunnen echter inmiddels niet wachten tot we bij de school komen, we slaan zelfs de suggestie van een student af om gebruik te maken van het ‘blote voetenpad’. En rond kwart voor één betreden we dan toch de Hogeschool.
 |
| Biljoen |
Met het prachtige kerkje van Velp komt ook het terrein van Larenstein er aan.
We moeten nog een rondje over het, overigens prachtige, landgoed. Wij kunnen echter inmiddels niet wachten tot we bij de school komen, we slaan zelfs de suggestie van een student af om gebruik te maken van het ‘blote voetenpad’. En rond kwart voor één betreden we dan toch de Hogeschool. |
| Border op landgoed Larenstein |
We mogen nog even ons hart luchten tegen Jan Lijkendijk over ‘wat er allemaal fout was’, maar eigenlijk behoeft alleen de bepijling wat extra aandacht, en verder er 'vooral niets aan doen, maar zo laten!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten