INTERNATIONALE TWENTSE KENNEDYMARS, 16 op 17 september 2011

 INTERNATIONALE TWENTSE KENNEDYMARS,

HAAKSBERGEN, 16 op 17 september 2011



De bagage blijft gewoon in de tent

 We parkeren de auto op het daarvoor bestemde terrein, maar dan wel helemaal vooraan.... en lopen door het winkelcentrum, onder de boog van Tubantia door naar het marktplein, nog een hele wandeling! Het is een mooie plek om te starten met de kolossale kerk, prachtige, oude gebouwen en het gemeentehuis. Wij melden ons binnen in de tent. Eigenlijk hadden we iets uit moeten draaien van de mail, maar gelukkig hebben we wel onze startnummers genoteerd en deze keer staan we wel netjes in de 'kaartenbak'. We bevestigen de chip op onze schoenen en plakken het polsbandje vast. Langzaamaan wordt het steeds drukker in de tent, om te beginnen met 'de harde Kennedykern'. Dweilorkest 'De Dwarsbloazers' komt de boel opvrolijken, maar dat is maar voor even, al snel staan ze buiten voor het gemeentehuis.

Wij blijven nog in de tent terwijl de regen op het doek tikt. Uiteindelijk begeven we ons toch naar buiten waar we, toch weer droog, van het openingsritueel genieten. De schutterij heeft enkele vendelzwaaiers neergezet en 'De Romijn uit Nijmegen' praat alles aan elkaar. Burgemeester van Veen houdt een toespraak en Commissaris van de Koningin van Overijssel Drs. Ank Bijleveld lost het startschot. Dat vindt ze zo leuk dat er gelijk drie startschoten klinken waarna 'de Romijn' haar het pistool afhandig maakt.

EEN VROEGE OCHTENDKRANT 

Wij gaan van start, degenen die voor ons lopen inhalend. Ook de heren met een T-shirt met iets met de strekking: 'As mien moat niet in de moat loap, dan is bie mien de maet vol'. We gaan langs 'De Blanckenborgh' een mooie, witte, verlichte villa. Zo maken we een rondje door de bebouwde kom van Haaksbergen. Er staan veel mensen langs het parkoers met vuurkorven en andere vormen van verlichting. Sommigen hebben zelfs de kerstverlichting tevoorschijn gehaald.

Na 4,1 km gaan we dwars door de starttent en dan toch de bebouwde kom uit, het landelijke buitengebied in. Plaatselijk is het wat donker, maar de pijlen met breeklichtjes zijn goed te zien. Verder lopen we, als gebruikelijk, achter onze voorgangers aan. Het is nog druk dus zoeken naar een plekje voor sanitaire aangelegenheden. Natuurlijk stuiten we enkele meters nadat ik toch zo'n plek gevonden heb, op de stempelpost. Helaas geen drinken of iets te eten mijmer ik..... maar enkele tientallen meters verder komen we toch bij een d.j. waarbij kramen met krentenbollen en thee op drinktemperatuur. Lekker makkelijk drinken, maar mijn suiker lost er helaas niet in op.

We bewonderen de watermolen die mooi verlicht is en gaan dan weer door. In de verte horen we een uil roepen, een geluid dat kilometers ver draagt. We wandelen gezellig kletsend met andere wandelaars op waarvan er opvallend veel ook de nachtmarathon van 42 km doen. Het achter elkaar aanlopen gaat lekker..... tot Adriaan links af achter zijn voorganger aan wil gaan en ik heel eigenwijs toch zelf even bij de in het donker hangende pijl ga kijken..... die naar rechts wijst! Mijn tijdelijke 'wandelmaatje' zegt dat de Duitse grens niet ver bij ons vandaan ligt. En hij kan me ook vertellen waar deze streek van oudsher bekend van is: van de textielindustrie.

We maken het eerste rondje van 21 km vol en komen, gescand en wel, rond kwart over één weer in de tent op het Marktplein waar ik samen met de man waar ik mee op liep een bak uiensoep neem. Adriaan komt naast me zitten met een kom soep vol gehaktballetjes. Maar hoe wij ook 'spitten' in de soep, wij komen er geen tegen. Kennelijk heeft Adriaan andere soep! Inmiddels is ook de krant gedrukt met foto's van de gezamenlijke start, deelnemers en interviews. Even snel gedrukt dus!

WELLICHT HELPT HET 

We beginnen aan lus 2 die in noordelijke richting vlak langs onze auto gaat. De maan schijnt helder en in de loop van de nacht zijn steeds meer sterren te zien. Je kunt dan ook prima wandelen zonder zaklamp, de weg is goed zichtbaar. In café Kuppers hebben we een rust met sneetjes brood met kaas of ham, allemaal apart verpakt in een boterhammenzakje. Ik neem de mijne maar mee, die eet ik onder het wandelen op, en neem een glas cola. Wellicht helpt het om wakker te blijven want af en toe slaapwandel ik bijna. ik heb al weer een keer naast de weg gestaan! Regelmatig worden we gepasseerd door motorrijders die het parkoers bewaken, verder is het rustig en ongelooflijk stil. Geen autowegen of spoorbanen en slechts heel af en toe een knipperende ster, ofwel vliegtuig, maar die vliegen heel hoog.

Rond 38 km is nog een extra rustpost in een schuur van de familie Kuiper. Daar is weer drinken en staan schalen met blokjes kaas en plakjes snijworst. Heerlijk! Aan de pompoenentafel die we daarna passeren hangt nog wel een prijskaartje, maar de verkoopwaar is verdwenen. En Adriaan wilde nog wel een pompoen mee nemen. We grappen dat ze natuurlijk wisten dat we langs zouden gaan en uit voorzorg de handelswaar binnen hebben gehaald.

En zo komen we, weer vlak langs de auto, na 42 km weer bij de tent. Ik besluit mijn ogen maar even dicht te doen in een rustig hoekje. Wellicht helpt het.

ZE STOPPEN MET DE WANDELING.... 

Lus 3 start langs de Stellingmolen en een kerk en zo volgen we eerst de pijlen die netjes voorzien zijn van blauwe onderkant, de kleur van lus drie. Maar al snel zijn de bordjes geel of wit van onder dus ik, en met mij enkele anderen, gaan toch twijfelen of we wel goed gaan. Toevallig heb ik het laatste straatnaambordje gelezen, Geukerstraat of zo iets dus we zoeken het even op in het parkoersboekje. Daar staat in dat we enkele malen r.d. de Geukerdijk moeten volgen en daarna l.a. opengesteld pad op. En dat is een wel heel donker pad, dus ik ben blij dat er iemand bij me loopt met een zaklamp.

Aan het eind van het pad voegen zich enkele wandelaars bij ons die het hele pad gemist hebben.

Het begint al te dagen als we bij camping de Buytenplaets komen voor de volgende rust. Daar verorber ik een krentenbol en een bakje druiven. Adriaan is naar het toilet welk voorbeeld ik opvolg. Als ik terug kom zie ik Adriaan nergens meer. Ik ga even buiten kijken waar hij de weg weer af staat te zoeken. Hij zag mij niet meer bij terugkomst van het toilet dus dacht dat ik al door was. Alsof ik dat zou doen!

Ik heb niet meer zo'n last van de slaap, maar het is dan ook al helemaal dag geworden. Een tegenligger raakt helemaal in verwarring als hij ons en vele anderen tegen komt. Maar als ik om kijk zie ik in de verte ook voor hem een pijl. Vast geen fanatiek wandelaar want als je op dit punt al in verwarring raakt, hoe moet je dan ooit aan de finish komen?

Om de tijd te doden gaan we vragen of mensen uit Twente komen. Inderdaad treffen we iemand. Adriaan vraagt hem wat ze hier tegen lantaarnpalen zeggen. En als ze hun schouders op halen zegt Adriaan: wij zeggen niets tegen lantaarnpalen, ze zeggen toch niets terug. Als nummer twee gevraagd wordt of hij een Tukker is reageert hij boos: "Nee, zie ik er zo dom uit?"

We gaan een klein spoorbaantje over en langs een prachtige boerderij landgoed Twickel op. Leuk, en ik vroeg me al af of we over het landgoed zouden gaan, want in 2004  heb ik vanuit Delden een Midwinterhoornwandeling over dit gebied gemaakt met de prachtige boerderijen met zwart/witte luiken, waterradmolen en het kasteel.

Langs een klein stukje heide komen we op de volgende rust bij een boerderij met bananen en mueslirepen. we gaan er even bij zitten waarna de 'bedrijfshond' lief tegen me aan komt zitten om aangehaald te worden..... of zit er toch iets anders achter? De eerste dame achter de verzorgingspost denkt diep over de lantaarnpaal na terwijl nummer twee reageert: Wij zeggen niets tegen lantaarnpalen.

Er is ook een toilet, maar om daar op te mogen moet je wel bedrijfskleding aan, zegt een bordje tenminste.



Typische boerderij op Twickel
met zwart/witte luiken

We gaan een klein stukje over landgoed Twickel. Door het oude loofbos met mos, varens, paddenstoelen en een prachtig beekje, maar verlaten het al weer veel te snel. We genieten van de omgeving, waar toch ook de nodige pompoenen te koop zijn, om uiteindelijk toch Haaksbergen in te gaan over een spoortje. De rails glimt dus wordt nog gebruikt..... en als we iets verder de nieuwbouw in gaan horen we nog een treintje ook! Het is een dieseltrein met een aanhanger met een spoorbrug erop. Bij de overgang stapt een man met rode vlag af om de overgang vrij te krijgen en dan zien we de tram van de Toeristische Stoomtramdienst tussen Haaksbergen en Boekelo langs rijden.

Het VVV is open dus dat vereren we met een bezoek om dit met de nodige folders weer te verlaten. En dan komen we langs enkele marktkramen, die vindt dus toch gewoon doorgang, op 63 km weer bij de tent te komen. Het tweetal heren 'dat niet uit Twente komt' zegt hier te stoppen met de wandeling. Wij nemen een bak koffie en gaan wel door.....

LEKKER PENDELEN 

met lus vier. We verlaten het dorp onder het Koningin Wilhelminaviaduct door en gaan al snel achter de huizen langs met zicht op een mooie boerderij. We halen de heren in die zouden stoppen, maar met nog maar 17 km te gaan vinden ze dat toch wel zonde. Zo gaan we het dorp uit en het Buurserzand op langs een prachtig ven en over de heide waarop we zelfs gentianen ontwaren. De bloemen zijn alleen gesloten want de zon schijnt helaas niet. We gaan via vlonders door het natte terrein, volop voorzien van jeneverbessen en paddenstoelen.

Bij een gebouw van Natuurmonumenten is nog een rust. Het is er gezellig druk, ook met veel wandelaars van de hele en halve dagmarathon. We doen ons tegoed aan het suikerbrood en tippen de verzorgers over de aanschaf van aanmaaklimonade. Goedkoop en prima voor de dorst. Smaakt vaak ook beter dan water en geeft ook nog wat suiker, goed voor de spieren.
Voor ons zien we Jan lopen. Jan die in de Kennedy-krant staat. We grappen hoeveel kranten hij verzameld zal hebben: één voor hem, één voor zijn vrouw, één voor al zijn kinderen.... we kletsen even gezellig en gaan dan door. Adriaan heeft er iets meer de pas in zitten dan ik en loopt geregeld voor waarop Jan oppert dat ik wel met hem mee mag lopen, want hij wacht toch niet!

We brainstormen door. Hoeveel buttons zal 'de Romijn' uit Nijmegen dan wel niet van zichzelf hebben, één voor op zijn trainingspak, één voor op zijn nette pak, één voor.....

En dan volgt de laatste post. We doen nog een keer de tip: neem aanmaaklimonade. Kost niets..... en komen zo op de kruidenbitter die we in Vijfhuizen kregen. OH, maar die hebben ze hier ook! Bij gebrek aan een passend glaasje neemt Adriaan een koffiebekertje. Niet helemaal vol hé! Waarna iemand achter de kraam oppert om hem aan te vullen met water...net als limonade.

En zo gaan we weer richting de bebouwde kom. We zetten nog even aan want willen toch voor één uur over de finish. Achter ons lacht een vrouw om Adriaan zijn witte paraplu. "Die heeft zijn vrouw er zeker bij in gestopt" "Nee, dat is een parasol!" We komen iemand tegen die net aan de vierde lus begint. Hebben wij hier ook gelopen? Zijn we dat nu al vergeten? Het komt ons helemaal niet bekend voor..... tot we langs een pijl komen; de heer die ons passeerde loopt verkeerd! Wij gaan weer onder het Wilhelminaviaduct door en komen langs twee draaiorgels bij de rode loper waarop we voor de laatste keer gescand worden. Adriaan krijgt een zware plak en we krijgen beiden een oorkonde van 'De Nijmeegse Romijn'.



Wat een luxe!

 Ja, en dan wacht de wandeling naar de auto nog. Er is een pendelbus die mensen naar het station brengt, maar het is rustig. Adriaan weet het dus zo te regelen dat wij naar de parkeerplaats gereden worden! Langs het eindpunt van de tramlijn Haaksbergen-Boekelo waar nu een oud trammetje staat en een prachtig watertorentje dat de trams van water voorzag.