KENNEDYMARS VIJFHUIZEN, 3 op 4 september 2011

KENNEDYMARS VIJFHUIZEN,

3 op 4 september 2011

Vandaag een tocht lekker dichtbij, vooral een groot voordeel bij het naar huis rijden! Dus douchen hoeft ook niet ter plaatse, maar kan gewoon lekker thuis. Al die spullen kunnen dus uit de Kennedytas.

We halen de ´startkaart´ op die bij deze tocht in de vorm van een bonnenboekje is. We proberen onderweg echter zo veel mogelijk de bonnen te houden..... voor het ´plakboek´.

Rond kwart voor tien begeven we ons naar de feesttent waar we een toespraak krijgen , met een leuke annekdote: "pijlen valt ook nog niet mee. Was een pijler al een eindje op weg, loopt er iemand achter hem die alle pijlen weer mee neemt!"

DOEN ZE DAT NOU EXPRES?  

De duidelijke pijlen

Onder een erehaag door begeven we ons naar buiten om aan te sluiten achter een auto met aanhanger waarop een dixie staat. Van start achter de piesbak aan dus! Zo lopen we in een voor ons moordend laag tempo de eerste kilometers tot we worden losgelaten. Het is helaas bewolkt en de halve maan die we eerder op de avond zagen is niet meer te zien. Maar donker is het zeker niet! Allereerst is er al het licht van Schiphol. Van de landingsbaan bij voorbeeld waarvan iemand denkt dat het een file op de snelweg is....

Maar als we langs de Polderbaan lopen stijgt er geen enkel vliegtuig op, de lichten gaan op den duur zelfs uit! Daardoor is het prachtige vuurwerk in Hoofddorp wel heel goed te zien.

Als we afslaan om weer terug te lopen richting Vijfhuizen komt het vliegverkeer langzaam weer op gang..... zou dat nou expres zijn omdat wij daar liepen? Volgens Adriaan gebeurde vorig jaar namelijk precies hetzelfde. En zo maken we het eerste rondje vol en eten een krentenbol voor de feesttent.

DROOG OVER.

Rusten in vrachtwagens 

De tweede ronde voert richting de Ringvaart (van de Haarlemmermeer) waarna we de polder verlaten met rechts van ons een molen. Wat volgt is een smal leuk weggetje en zetten we koers naar Haarlem. We volgen de Ringvaart nog een stukje en gaan dan donkere paden af die bij splitsingen zijn voorzien van breeklichtjes. Het is even opletten, maar het is goed te doen. We gaan langs restaurant 'De Zoete Inval' en het kerkje van Spaarnwoude waarop de maten van de reus van Spaarnwoude moeten zijn aangegeven. Maar dat verhaal geloof ik zo wel, we gaan lekker door. Om in Spaarndam te komen. Een prachtig plaatsje, zelfs nu in het donker, waar de eerste (vracht)wagenrust is. Weer met krentenbollen, broodjes kaas, sultana's en een overvloed aan drinken.

Leuk behangetje.....

Langs het beeld van Hansje Brinkers vervolgen we de route weer en gaan de polder in richting de A9 terwijl het gaat regenen. De regenkleding en parapluus moeten echt gebruikt worden. En dan komt het verwachtte onweer ook nog! Gelukkig niet al te dicht bij ons. We gaan onder de A9 door en komen langs het bezoekerscentrum en de dierenweide uiteindelijk bij het pontje van Buitenhuizen uit. Maar eerst weer een rust in de vrachtwagen met de tassen. 

'De Ballen'

Mijn voeten zijn zo nat dat ik besluit droge sokken aan te doen en ik trek ook alle kledingstukken aan die nog om mijn middel zaten omdat ik mijn regenjas even heel snel aan moest doen.

Ik wordt weer een beetje warm en het aangeboden broodje bal smaakt prima. Ik bewonder het 'gasfornuis', waarboven hetzelfde behangetje geplakt zit als in mijn slaapkamer boven mijn bed, en de vele spreuken die opgehangen zijn.

En als de pont terug is en we over varen is het inmiddels droog geworden.



DAT SMAAKT!

Weer een foto op een post,
dit keer met pannenkoeken,
maar dat zijn de enige punten
waar ik in het donker
foto's kan maken!

Het is niet heel druk op het parkoers. Af en toe halen we iemand in of worden ingehaald. Dat is natuurlijk niet zo gek met slechts 100 deelnemers waaronder veel plaatselijke mensen die er veelal een lager tempo op na houden. We volgen lange tijd het Noordzeekanaal om uiteindelijk via de meubelboulevard de rand van Beverwijk te bewandelen..... en dan gaat het na de tunnel mis! We missen een pijl en gaan lange tijd recht door. Maar na terug te zijn gelopen worden we beloond met een pannenkoek op de volgende (vracht)wagenpost. Ik houd het zelf maar bij een bak koffie want ik ben nog steeds de pannenkoek niet vergeten die ik jaren geleden halverwege een tocht heb gegeten en die ik de rest van de tocht als een baksteen in mijn maag voelde liggen.

We gaan om de kerk heen en na een spoorwegovergang langs Tata Steel, beter bekend als de Hoogovens.

Uiteindelijk komen we bij de sluizen van IJmuiden waar we de pech hebben dat de voorste sluis juist open staat voor een groot schip. Omlopen dus! En terwijl we langs de vuurtoren en haven van IJmuiden gaan, wordt het licht.

Pas om even over zevenen zijn we bij de volgende (vracht)wagenpost nabij de IJmuiderslag. Hoe het komt dat we voor ons doen zo laat zijn weten we niet, alleen dat er meer zijn die hetzelfde zeggen. Maar we laten ons soep, drinkontbijt en kruidenbitter goed smaken.

PAS OP WAT JE ZEGT

Er volgt een stukje duin en dan gaan we het strand op. Het is opkomend water dus het zand is niet helemaal hard. We zoeken de beste plek uit om te wandelen en dat blijkt uiteindelijk toch vlak langs het water te zijn. Het blijft uitkijken voor de golven hoewel Adriaan tegen onze Limburgse wandelgezel zegt: "..... jij hebt toch hoge schoenen aan....."

We nemen een stukje Nudistenstrand mee, gelukkig hebben de meeste wandelaars het bordje niet gezien!.... en klimmen bij strandpaviljoen Parnassia het hoge duin over. Hier zijn we juist weer vroeg. Het is pas acht uur; het paviljoen gaat pas om negen uur open. We gaan dus door, stiekum om ons heen turend naar reeen. Maar geen reeen, of verder nog geopperde olifanten en giraffen.... het niveau van de gesprekken daalt met de kilometer, maar we lachen wat af! Helemaal als onze Limburgse metgezel aan Adriaan vraagt of hij wel eens op de computer zit..... Nee, ik zit nooit óp de computer lacht hij!

Zandvoort komt in zicht, we horen muziek vanaf het circuit en na een tunneltje onder het spoor Zandvoort-Haarlem door, zetten we koers naar Bentveld. Maar niet recht-toe-recht-aan. In het pad zitten zo veel kronkels dat we niet meer weten of naar noord of zuid lopen. Maar aan de hand van de zon komen we er toch wel weer uit. En zo komen we toch aan de rand van de Waterleidingduinen waar eerst nog een rustpost is in een partytent. Als ik zeg dat Adriaan zo vrolijk en gevat is omdat hij net een kruidenbittertje heeft gehad krijgt hij er direct ook hier één aangeboden. De dixie is nog niet op de post gearriveerd. Die kon het niet vinden grapt Adriaan. Dat blijkt vorig jaar namelijk het geval te zijn geweest. Onze Limburger zegt potseling dat hij door gaat met een andere wandelaar mee.... maar wij twijfelen aan die reden. Ja, ik weet het, het valt niet altijd mee om met Adriaan op te lopen, het blijft constant opletten op wat je zegt!

WAAROM WE DIT DOEN?

 Getweeën vervolgen we dus de route door het prachtige duin. Ook nu kijken we weer uit naar herten die overal achter een boom of struik naar ons kunnen kijken. Maar het enige wat we zien zijn kikkertjes. Ze steken zo maar het pad over, dus het is uitkijken waar je je voeten neer zet en een onvoorzichtig exemplaar wordt geplet onder maatje 46 van Adriaan. Zo genietend zijn we in no-time bij het bezoekerscentrum in het oude pompgebouw waar ik even wat folders op haal.

Over een eindeloze vlonder

En over eindeloos lange vlonders, langs kruidig geurende balsemien, bereiken we de uitgang van het duin bij pannenkoekenboerderij 'De Oase'. Nieuwsgierige bezoekers informeren naar wat we aan het doen zijn, maar opvallend veel mensen weten ook dat vandaag de Kennedymars vanuit Vijfhuizen aan de gang is.



Huis Leyduin

We verruilen de Waterleidingduinen voor het Leyduin waar we langs het prachtige koetshuis, twee grenspalen van de familie van Romswinckel en huis Leyduin gaan.

We gaan het spoor Haarlem-Leiden en de Leidse vaart over, en dan genieten we door langs de Manpadslaan en uiteindelijk in het Groenendaalse bos. De route is prachtig, en dat in deze druk bewoonde omgeving!

Bij de speeltuin is weer een rust en zit er toch al 73 km op. Het eind komt toch in zicht! Maar eerst genieten we van een Schrobbeler, bifi worstjes en 2(!) Snickers, we drukken de verzorgers op het hart dat we alleen maar wandelen omdat zij anders niets te doen hebben, en gaan verder met een salmiakknots in onze mond. Nee, je hoeft hier niet te gaan wandelen om af te vallen.... dat gaat echt niet lukken met zo'n goede verzorging.

INGEHAALD DOOR.... EEN PIESBAK!

Nu zien we wel herten..... in het hertenkamp en we gaan langs het leuke witte molentje van Groenendaal en komen uit bij de Glipperdreef waar verkeersregelaars staan. Alcoholcontrole? Dan mag Adriaan wel uitkijken! Maar ze staan er niet voor alcoholcontrole, en al helemaal niet voor ons, maar voor een wielerronde met 5.000 deelnemers die er elk moment aan kan komen. Wij gaan richting de Ringvaart en zien enkele ooievaars in een weiland en als we de brug nabij de Cruquius over gaan, passeren de eerste racefietsen ons.

We gaan door langs het gemaal en zien oud wandelmaatje Piet nog die het fietspontje ter plaatse bedient. Knap dat hij ons opmerkt met al die drukte van de eindeloos lange sliert wielrenners. Het kost ons moeite om tussen de fietsers door over te steken als we de Ringvaart weer terug over moeten.

Langs molen 'De Hommel' zetten we koers naar restaurant Molenplas voor de laatste controle.... en rust. Maar er resten nog slechts 3 kilometers dus we gaan direct door. diverse mensen die deelnemen aan een fietstocht feliciteren ons met onze prestatie en geloof het of niet, net voor we onder het finishdoek door kunnen gaan scheurt de auto met 'piesbak' er achter langs en finisht nét vóór ons!

Een prachtige bos bloemen!

Wij gaan om 12:33 de Vijfhuizense
"Via Gladiola" af naar de feesttent. Daar is het nog heel stil, maar wel gezellig met de mensen achter de inschrijftafel. We krijgen een mooie medaille en een prachtige bos bloemen.

Een rijdende ´piesbak´