WS78 WOLFHEZE, 21 januari 2012

WOLVENBOSTOCHT,

WS78, Wolfheze, 21 januari 2012

 

De weersvoorspellingen voor vandaag zijn slecht en 's morgens regent het al, maar we gaan. Ook al ben ik bang dat deze tocht wel erg veel bos zal bevatten en dat is nou niet mijn meest favoriete wandelomgeving. Op weg naar de start passeren we eerst het startbureau van de 20 km en komen dan bij de 40.

BEREID DOOR CHEFKOK GERRIT

Ook bij de start, de eersten zijn al rond half negen vertrokken, wij sluiten negen uur aan, regent het. Het ziet er wat troosteloos uit. In het stationsgebouw, dat we al snel passeren, is ook het VVV gevestigd, en deze is ondanks het vroege uur nog geopend ook! WE gaan even folders halen, maar helaas, alle folders zijn weg, het wachten is op nieuw gedrukte exemplaren die de komende weken wel binnen zullen komen.

We passeren een eerste bord van de slag om Arnhem waarna we middels een duiker onder de spoorlijn door gaan waarin het 'bukken geblazen' is. In deze tunnel is in WO II geschuild en er zijn goederen door gesmokkeld. Het is donker in de tunnel want de geplaatste kaarsjes zijn uit. Adriaan zegt dat hij in de tunnel gekieteld is. "Ik niet. Was het een man of een vrouw?" "Dat weet ik niet, dus ik weet niet of het gewenste of ongewenste intimiteiten zijn."

We gaan de hei over die, juist mede door de regen prachtige bruintinten heeft. We moeten wel steeds om de plassen heen en de blubber is geregeld nog glad. We treffen al de eerste zwarte runderen die de heide begrazen en Henk haalt ons op de fiets in.

Weer via een tunnel gaan we onder de A12 door en komen langs een bord dat verwijst naar 'PAARDRIJDEN INVALIDEN'. Een wandelaar achter ons merkt op dat dat niet voor ons is. Hij is wel invalide, maar kan geen paardrijden.

Slingerend om de plassen wordt Adriaan nog aangerand door een braamstruik die bruut binnen dringt in zijn bovenbeen. We passeren een prachtige schaapskooi, van de schapen is geen spoor te bekennen. Zo gaan we over landgoed Warnsborn.

De regenpakken-parade gaat langs sprengen, een oude richtingaanwijzer, over bruggetjes en een glad trapje en uiteindelijk het bos uit langs een prachtig wit gebouw met paardenhoofden aan de voorgevel van het Geldersch Landschap. Dit is het koetshuis van landgoed Lichtenbeek, het eigenlijke huis is in 1942 door brand verwoest. Ger loopt even gezellig op, niet te snel want anders staat dat straks weer op de blog.....

Het monument van Airdespatch volgt en we mogen langs de de erebegraafplaats van Oosterbeek wandelen waarna we op de soeppost komen. Vandaag gesitueerd in een kas van boomkwekerij Van Eeten. De kerriesoep, bereidt door chefkok Gerrit en consorten, smaakt prima.

PSYCHIATRISCH TERREIN NR 3

Langs prachtige optrekjes en bloeiende gele krokussen gaan we Oosterbeek verder door tot bij het Airborne museum. De vele gedenktekens, en zeker ook de museumwinkel, zorgen weer voor het nodige oponthoud. Maar het is inmiddels droog geworden dus we genieten van het prachtige terrein met beek en waterloopjes.

Op landgoed Hoog Oorsprong en Zilverberg kijken we ook onze ogen weer uit. Door de regen is alles veel mooier en intenser van kleur. Het tweede psychiatrische terrein wordt aangedaan (ook de start was op zo'n terrein gesitueerd) en we gaan landgoed Bilderberg over. Natuurlijk kletsen we gezellig met medewandelaars en af en toe ontvalt Adriaan de term 'breek me de bek niet open'. Jaap reageert heel gevat: "Dat doen we niet, je maakt zo al genoeg herrie!" Er volgt de Eikenlaan, beplant met beuken, en na weer een tunneltje onder de A12 door, gaan we psychiatrisch terrein 3 op. Maar volgens mijn medewandelaar gaat het hier weer om nummer één want we rusten op de start/finish.  

ER WORDT VANDAAG NIET GEZWETEN



De pijlen regenen letterlijk
van de palen/bomen af.
En soms zijn ze
helemaal wit geregend!



Het is heel gezellig op de rust
(c.q. start-finish)
eigenlijk té. Maar we moeten
weer door, zelfs al
stort het buiten.



Het is gezellig op de rust en Koos komt ook even bij ons zitten. Sommige wandelaars hebben we vandaag nl. niet gezien omdat er al zo vroeg gestart mocht worden. Koos heeft besloten om hier te stoppen i.v.m. een blessure die hij heeft opgelopen bij een trainingsweekend bij de OLAT afgelopen weekend. Vraag me nu af wat ze daar allemaal gedaan hebben tijdens dat weekend.....

Stoppen kan hier makkelijk want je bent bij je auto en als het dan buiten regent.... kortom er zijn vandaag 40 uitvallers die overstapten van de 40 naar de 20. En sommigen hadden gewoon in het verkeerde startbureau ingeschreven. Op het toilet tracht Adriaan nog even de laatste resten braamstruik, die hij dan tegen komt, uit zijn bovenbeen te pulken. Ook wij moeten, ondanks alle gezelligheid weer verder.

Al snel zien we dat de nodige pijlen op de grond liggen. Zo nat geworden dat ze gewoon van de nietjes zijn gescheurd. Op de open stukken, overigens prachtige, heide waait de wind flink en is het waterkoud.

Gelukkig houdt de regen niet lang aan. We passeren Sandra en Bertus en komen aan bij de schaapskooi bij 'Juffrouw Tok' een welbekend restaurant langs de route van de airborne- en Pegasustocht. En een markant punt t.a.v. Market Garden. Er zijn op dit punt een aantal gedenktekens te vinden die we lezen en fotograferen.



Rechts 'de mutsenclub', oh nee,
dat mogen we niet zeggen,
de hoedenclub



Jarige Jan (met kaki broek)



We slingeren door bos en over hei steeds mensen passerend, die ons vervolgens weer passeren als we foto's maken. Zo ook de mutsenclub, oh nee, dat mogen we niet zeggen want dat klinkt niet, de Hoedenclub. Bij dierenpension de Hof van Ede is de koffiepost gesitueerd. We feliciteren er jarige Jan.

Het laatste kwart dient zich al weer aan, het gaat voorspoedig, ik voel nog nauwelijks dat er al 3/4 op zit. Komt wellicht ook door het weer, zweten doe ik niet.

PAS EEN HALF UUR LATER GEFINISHT

Plotseling stuiten we op een groep zwarte runderen die op het gemak het pad oversteekt voor ons wandelaars langs. Ik maak de nodige foto's, maar doordat alles nat is blijken de meeste thuis helaas niet scherp te zijn. Dat is overigens de hele dag het geval, van menig foto laat de kwaliteit wat te wensen over.

Af en toe passeren we een infosteen/bord van de Liberation route die je laat ervaren wat er in 1944-1945 in deze omgeving heeft plaatsgevonden. Je kunt de tekst op het bord lezen, maar ook nog een telefoonnummer bellen voor meer info.

We gaan over een knooppunt van snelwegen en treffen onder een tunneltje de fruitpost. Als we langs een akker wandelen begint het somber te worden, maar is al over vieren.

Na het Glidermonument, met gigantisch 'uitgezaagd' zweefvliegtuig, dienen de laatste kilometers zich aan. We moeten voor het spoor nog minuten lang wachten op een tergend langzaam voorbij rijdende ICE trein en al foto's makend raken we de pijlen kwijt, maar dat is eigen schuld. Inmiddels weten we zonder pijlen ook de finish wel te bereiken en alle achter ons lopende wandelaars volgen ons nietsvermoedend trouw.

Rond kwart voor vijf eindigt deze prachtige, gevarieerde tocht waarop zeer veel te zien is en worden we 'besprongen' door Bertus: "Waar komen jullie zo laat vandaan?" We zijn namelijk 'pas' een half uur na hem gefinisht. Maar hij vraagt het ook aan degenen die na ons komen dus.....

Vandaag toch 463 wandelaars, waarvan 90 (uiteindelijk) op de 20.