Halve van Den Helder, 9 april 2011

HALVE VAN DEN HELDER,

WANDELEN LANGS KUNST EN CULTUUR

9 APRIL 2011

Er wordt ons een warme dag beloofd tot wel een graad of 20 dus we doen onze korte broeken aan, voor de zekerheid toch nog even met een lange er overheen. De reis naar Den Helder verloopt voorspoedig en na slechts rechts om in plaats van links om naar Willemsoord te zijn gereden staan we ruim op tijd bij de start en kunnen nog voor de deur parkeren.

EEN PRIVE-VOORDRACHT

We doen een bakkie en wachten dan tot we klokslag negen uur mogen starten na een handtekening van Napoleon op ons wandelpaspoort. We gaan over het terrein van Willemsoord, een voormalige werf waar marineschepen onderhoud kregen. We gaan langs een scheepswrak van rond 1654 dat nu in een glazen gebouw ligt.  Op één van de informatiepanelen staat dat het scheepswrak niet compleet is, waarop Sebastian heel gevat reageert: “Nee, de bemanning is er niet.”

Langs de Bonaire, een ramschip dat nu gerestaureerd wordt en waar men nog jaren voor nodig zal hebben, en het marinemuseum verlaten we het terrein.

We gaan de Mosterdbrug over en volgen de Molengracht om het oude Den Helder heen. Een man zit voor zijn huis buiten met zijn gitaar. We grappen dat zijn vrouw vast gezegd heeft: “Ga jij maar buiten oefenen”. En de man die er naast zit is vast en zeker doof…..

We volgen de weg langs vele scheepswerven en leuke boten het centrum uit tot bij fort Westenoever. Het fort is, na een handtekening op controlestrook twee, alleen voor deelnemers toegankelijk. Het heeft een stervorm om op alle punten goed uitzicht te hebben en rondingen om veel kracht van kanonnen vuur te kunnen weerstaan. En vandaag staan er op het terrein ook veel Windnomaden. Schilderijen, in 2009 gemaakt voor Oerol, die zacht bewegen in de wind.

Na een rondwandeling kunnen we koffie/thee krijgen met Napoleonkoek waarvan we grappen dat het vast ‘oude koek’ is. Maar niets is minder waar, ze smaakt prima. Terwijl we er van genieten komt een dame naast ons staan die enkele gedichten voordraagt.

EN HIER IS JE GITAAR

Dan wordt het tijd om ons naar de bootjes van het Reddingmuseum te begeven die ons over varen. Een dame stelt voor om op de voorsteven te gaan staan met haar armen wijd net als in de film. Maar na de opmerking: “Dat was de Titanic, en het liep niet zo goed af met die boot, dus ik weet niet of dat wel zo’n goed idee is!” ziet ze daar toch maar vanaf.

Als we een leuk scheepje voor onszelf uitzoeken passeert ons van de andere zijde het bootje terug en deinen we flink op de golven. De Napoleonkoek komt nét niet terug langs de weg waarop hij naar binnen is gegaan.

Langs weer de nodige kunstwerken van schoenen, ongetwijfeld is deze kunstuiting speciaal voor ons gemaakt, komen we bij fort Dirks Admiraal. Het begin van de linie die Napoleon heeft laten bouwen. En in de Duitse bezettingstijd hebben de bezetters veel gebruik gemaakt van de bestaande forten door er geschutskoepels op te zetten en bunkers bij te bouwen. Goed te zien als we even naar boven klimmen langs de post voor handtekening drie.

Langs de grachten verlaten we nu Den Helder en gaan de polder in. We volgen een pad langs de buitenzijde van fort Erfprins waarbij ook weer goed de uitgestoken punten van het verdedigingswerk te zien zijn. We passeren versierde parasols. Eén is er beplakt met echte kop-en schotels waarvan er slechts een enkeling is afgevallen in de flinke wind die er staat.

We slaan rechts af langs een schapendijk richting fort Erfprins, in Napoleontische tijd fort Lasalle genoemd. Ook dit terrein is alleen met wandelpaspoort toegankelijk en we krijgen weer een handtekening.

We kijken rond bij alle betonnen bouwwerken en lopen door een tunneltje. Maar als we terug lopen komt ons een man op de fiets tegemoet die zegt dat we hier eigenlijk niet mogen komen. Hij gaat dan ook gelijk linten op hangen. (Maar wij hebben het alvast gezien!!!!!) We ruiken bij voortgang over het terrein een brandlucht. Van het kanon waar juist mee geschoten wordt? Nee, er is ook een kampvuurtje dat heerlijk geurt.

En ondertussen wordt het kanon weer in gereedheid gebracht voor het volgende schot. Voor onze ´soep met brood´ moeten we nog even door lopen. Het is er gezellig in het lekker warme zonnetje en de soep met vers stokbrood smaakt goed. En dan is er ook nog de serenade van een zanger met gitaar. (Hoewel we ons afvragen of ook hij niet door zijn vrouw ’s morgens de deur uit wordt gezet: ….. zo, en niet voor zes uur terug komen….. en hier is je gitaar…..)

TOCH NOG…

We verlaten het fort langs de Keelpoort waar de EHBO lekker in het zonnetje zit en gaan langs de uiterste bebouwing van Den Helder terug naar de Schapendijk die we een heel eind bovenop belopen. We hebben mooi zicht richting Texel en de razende bol. Het is dan ook helder weer. Volgens enkele Den Heldenaren, waarvan het gehalte tijdens deze tocht toch wel hoog is, we zijn echt buitenbeentjes na getipt te zijn via ‘De Zwervers’, zou je zelfs zeehonden kunnen zien. Deze zonnen namelijk op de uiterste west-punt van Texel.

Zo komen we langs de lange Jaap (vuurtoren) bij fort Kijkduin waar ook weer een heel kunstwerk van geverfde schoenen aanwezig is. Bij het poortwachtershuisje krijgen we een handtekening en een zakje Napoleon colaballen waarna we een kijkje in het prachtige fort nemen. Het uitzicht over de achterliggende duinen en zee is prachtig evenals het panorama van het beleg wat zich heeft afgespeeld in de tijd van Napoleons bezetting.

En dan gaan we onderlangs de schapendijk, via de Zeepromenade terug tot aan Lands End. Uiteraard waait het ook hier, en nog tegen ook, dus de korte broeken blijven vandaag onder de lange broek! Het is nog een lang recht eind lopen. Niet voor ons, maar Sebastian begint het zat te worden. Niet door de afstand, maar door alle bezienswaardigheden zijn we inmiddels al ruim drie uur onderweg. Gelukkig zijn ook hier weer wat kunstwerken te bewonderen, w.o. weer schoenen, en de zeehondjes laten zich ook zien. Dan volgt er, na zicht op de boot van Texel die gelijk met ons ‘binnen vaart’ nog een verrassing. Wij krijgen een Texels oorlam. En de één-na-laatste handtekening.  

We steken de oprit naar de boot voor Texel over en gaan dan even mis. Voor ons lopen kennelijk enkele Heldenaren die het wel genoeg vinden voor vandaag. Maar wij willen toch langs de visafslag! En langs de mooie, monumentale gebouwen van het KIM. (Koninklijk Instituut voor de Marine)

Helaas is de viswinkel pas op 10 april geopend dus we lopen onverrichter zaken door langs de vele scheepswerven en het reddingmuseum terug naar de finish in ‘De Kathedraal’. Daar krijgen we de laatste handtekening en een grote plak aan draaglint. Helaas zijn er in de hal alleen tosti’s verkrijgbaar.

En dan lopen we, inmiddels flink bijgekleurd, ongemerkt door de wind, nog even naar de kermis waar we toch nog een hartige hap in de vorm van een patatje vinden met oliebollen toe.

Kortom: het was een heerlijke tocht, die toch nog 430 deelnemers trok.