WZ Wandeldag, Schoonhoven, 2 april 2011

WILLEM DE ZWIJGERWANDELDAG,

SCHOONHOVEN, 2 APRIL 2011

Al onderweg naar Schoonhoven zien we langs de weg een ooievaarsnest ´bemand´ door twee ooievaars. Dat belooft wat! Gelukkig zijn we vroeger dan vorig jaar dus kunnen nog vlak bij de school in de slootkant parkeren, op aanwijzingen van een 'parkeerwachter' vlak naast een dikke populier.

EEN BEBLOED ZAKDOEKJE...

We verlaten Schoonhoven al snel langs een molen en vele boerderijen waaronder de mooiste exemplaren staan. Het is helemaal idyllisch door de ouderwetse, bovengrondse stroomleidingen met potjes, de bloeiende dotters en niet in de laatste plaats het vrolijk schijnende zonnetje. Al snel gaan we POLSBROEK bijna in, maar met de kerk in zicht slaan we rechts af langs een 'wandel-windwijzer', moeten over een hekje stappen en volgen dan een prachtige graskade waar de eerste hommel al rond vliegt.

We klimmen over hekken waar achter het laatste exemplaar een bebloed zakdoekje ligt. Is hier iemand op zijn neus gegaan of met zijn hand ergens aan blijven hangen? Adriaan glijdt ook al met zijn voet van de gladde ijzeren buizen af. Als we links af een Kerkepad in slaan treffen we tegenliggers van de 25 km. We moeten dus steeds even van het smalle schelpenpad af. En waar we al bang voor zijn komt ook uit: op de eerste rust in restaurant De Kwakel is het druk en volgens zeggen warm binnen.

Er komt juist een wandelaar langs die op weg gaat naar het ziekenhuis met zijn hand in een driekante doek. Inderdaad, de eigenaar van het bebloede zakdoekje. Zijn hand moet gehecht worden. Na gebruik van het toilet besluiten we maar door te gaan met ons eigen broodje kaas en een slok uit de fles limonade.

DE WEG HELEMAAL KWIJT

Na een eind een wetering te hebben gevolgd komen we in een stiltegebied. Volgens mij en een wandelaar die een stukje gezellig kletsend met ons op loopt niet besteed aan Adriaan. Die opmerking doet me terug denken aan een stiltetocht, ooit door de KRO georganiseerd. Toen liep ik druk kletsend met iemand op tot we ineens langs een bordje kwamen: 'EINDE STILTEPARKOERS' Hadden wij het hele eind gewoon door lopen kakelen.

We gaan een parkeerplaats over langs enkele medewerkers en Rode Kruisers die ons water en een appel aan bieden. En dan mogen we een hek over klimmen en een houtkade gaan volgen. Het is prachtig op het lange pad. Op het water links achter de (knot)wilgen zwemmen veel watervogels en op een gegeven moment zien we rechts vlak naast het pad een verlaten nest met vier flinke eieren. Zou het de gans (gokken we) te druk zijn vandaag? Er lopen totaal bijna 800 wandelaars mee, maar dan op alle afstanden!

De bolletjes kaas smaken zo goed dat ze al snel op zijn. Er loopt een man voor ons die zegt bij TNT te werken. Oh, dan is hij gewend om te wandelen. Nee, hij zit op kantoor. Dan toch zeker van zijn bureau naar het koffieapparaat? Nee, zelfs dat niet!!!

Bij een hoge uitkijktoren genieten we van het uitzicht. Adriaan van bovenaf, ik vindt halverwege al hoog (eng) genoeg! We slaan rechts af en 'klunen' een stuk door een weiland om uiteindelijk weer in de bewoonde wereld te komen van BENSCHOP waar we langs een 'groenten-SRV' wagen en bakker langs de deur bij gasterij De Toren komen. Deze leuke rustgelegenheid hoort bij een camping en is vandaag speciaal voor ons vanaf 10.00 geopend. En aangezien het brood op is mogen we ons tegoed doen aan de heerlijke gebakjes die er te koop zijn. En die peuzelen we op in het zonnetje op het terras. We zijn inmiddels gekleed in korte broek en T-shirt, zo warm is het geworden. Adriaan heeft zijn hoofd vandaag flink ingesmeerd met zonnebrand evenals de man (collega-kale-kop) aan het tafeltje naast ons. Het kost ons, en de andere wandelaars ook horen we, moeite om het terras te verlaten. Zullen we tot vijf uur blijven zitten en dan naar de finish bellen met de mededeling dat we de weg helemaal kwijt waren en nu nog bij De Toren zitten?

DOE DE REST OOK GELIJK EVEN

Maar we vervolgen toch lopend onze weg langs een tweede uitkijktoren en over de camping waar de eerste gasten al staan. Met enkele moderne windmolens aan de horizon gaan we weer een weiland door om op de volgende houtkade uit te komen die we voor ons gevoel weer terug gaan bewandelen. We passeren een man en vrouw die aan geocatching doen en juist een 'schat' hebben gevonden. We krijgen een hele uitleg en zien dat het gevonden kokertje vol zit met allerhande prullaria. Langs het pad liggen gesnoeide takken van de els waar ik een mooi exemplaar van mee neem als paastak.

Met zicht op een hoge watertoren passeren ons twee wandelaars die zeggen dat het niet ver meer is naar de rust. Hebben ze daar appeltaart? Nou, in ieder geval wel appels! En de slagroom loopt aan de overkant in het weiland. Inderdaad, niet veel verder aan het eind van de 3300 meter lange houtkade krijgen we een appel en een flesje water. En dan volgt al snel de bebouwde kom van LOPIK. (lopik of loopjij?)

We gaan achterlangs de huizen met naar rechts zicht op een lange mast. Dé zendmast? Nee, dit is een snuffelpaal van het KNMI, de zendmast kunnen we straks aan onze linker kant zien. Er volgt nu geen ooievaarsnest maar één met een plastic flamingo en daar zullen we het voor vandaag verder mee moeten doen.

We gaan dwars door het winkelcentrum van Lopik en langs het Raadhuis/VVV/politiebureau om na een tunneltje (eindelijk) bij V.V. Lopik te komen voor een welverdiende rust met een broodje kroket. Kwantumkorting krijgen we hier niet en als we onze tafel afruimen vraagt de jolige barman of we de andere tafeltjes ook gelijk willen doen.

SURPRISE!

Het parkoers geeft al snel een ander uitzicht als we de Lekdijk op gaan. Ik vind het hier prachtig met het zicht over het water en had zo wel kilometers door willen lopen tot in Schoonhoven. Adriaan is blij als we de druk door auto's bereden dijk vlak na gemaal De Koekoek verlaten om na een vervallen schuurtje weer een houtkade/tiendweg op te gaan die we 'een aantal kilometers moeten blijven volgen'. Maar het is hier ook mooi en zo komen we in WILLIGE LANGERAK bij natuurmuseum de Wielewaal waar het weer heerlijk is op het terras.

Maar eerst naar het toilet. Ik leg mijn 'paastak' voor het gebouwtje neer..... om bij terugkomst te ontdekken dat hij weg is. Welke.... Een opruimerige medewerker heeft hem weg gegooid. Ik krijg hem zielig geknakt terug. Maar hij heeft nog wel een andere tak voor me.

We genieten weer heerlijk van het zonnetje en onze thee met koek/appel-perensap. Het groepje soldaten dat traint voor Nijmegen komt er ook weer aan. We nemen nog een kijkje in de klompenmakerij en natuurlijk een foto in de grote klompen. (Net als in de Keukenhof en op de Zaanse Schans.....we lijken wel toeristen.)   Nog een stukje tiendweg en dan gaan we de bebouwde kom van Schoonhoven door om aan de finish te komen. Daar horen we dat de gewonde wandelaar 7 hechtingen in zijn hand heeft gekregen!

Het is gezellig in de school en na een biertje lopen we terug naar de auto om daar nog de grootste verrassing voor vandaag tegen te komen: de auto is helemaal 'ondergescheten' door de complete vogelpopulatie van Schoonhoven! Waar is die ...piep-piep-piep... parkeerwachter gebleven!!!
(En dan nog die reactie van de automobiliste die naast ons staat op de pont naar de Alblasserwaard: zo, onder een boompie gestaan?)