NHWB Winterwandeltocht, Amsterdam/Amstelveen, 30 januari 2011

NHWB Winterserie Amsterdam/Amstelveen (tocht 2) 30 januari 2011

EEN ECHTE KROEGTIJGER

Rond kwart voor zeven starten we langs een ´ouderwetse´ reclamezuil en over een markante brug gaan we het Amstelpazrk in. Langs een heemtuin, orangerie, rozentuin en mooie bomen, w.o. een groene boom met ficus-achtig blad gaan we het prachtige park door waar de vuilnisbakken ons opvallen die voorzien zijn van de tekst AFFALT. In Amsterdam….. overblijfsel uit WOII grappen we, net als de Atlanticwall van gister in het duin?

En nog zo’n vreemd tafereel: de oer-Hollandse Riekermolen met er voor grazende schapen en Schotse Hooglanders. Op een infobord wordt de ringslang aangekondigd, maar die zullen we nu, in januari, wel niet zien.

Op de Amstel wordt druk geroeid, maar na een beeld van Rembrandt verlaten we het water al weer en gaan Amstelveen in: de Middelpolder.

Pronkende zwanen lopen achter elkaar aan, toch een beetje voorjaar ondanks het nevelige, wat sombere weer. En ook de hazelaar laat z’n katjes al ‘voorjaars’ geel kleuren terwijl we onze ogen ook uitkijken naar de oude boerderijen. Langs een prachtige manege gaan we richting Ouderkerk (aan de Amstel natuurlijk) met prachtige huizen langs het water. En in het centrum veel horeca, waaronder Paardenburgh waar Herman den Blijker ooit de scepter zwaaide. Maar wij lopen nog een stukje door naar ‘De Vrije Handel’ waar voor ons de rust is. Er loopt zelfs een kroegtijger rond! (lees: huiskat).

IN DRIE KWARTIER

Op het dorpspleintje kijken we onze ogen uit naar de kerken en monumentale gebouwen en leggen alles vast. (Het rolletje moet toch vol zeggen we.)

Weer langs de Amstel lopen we met Kokkie op en genieten van boerderijen, Hoofdenburg en een ´ophaalbrug´ en als we gezellig kletsend de Ouderkerkerplas bereiken gaat de zon zelfs schijnen. We wandelen rond het water, waarop het wemelt van de eendjes, langs de A9 waar we altijd over langs scheuren. Op een infobord kunnen we zien welke vogels er op het water te zien zijn. Maar de dieren zijn niet voorzien van corresponderende rugnummers dus voor ons is het onbegonnen werk om ze te determineren…. En ze hebben het infobord ook nog ondergepoept!

We passeren windturbine ´de Amstelvogel´ en zien zowaar wat padenstoeltjes. En als we na 5 km bijna rond zijn zit er vlak bij ons een smient op een dijkje. Maar voor mijn fototoestel in gereedheid is vliegt hij natuurlijk weg. Dat geldt niet voor de twee herten die in het weiland staan, maar die zijn dan ook van metaal.

We gaan Ouderkerk weer in, nu wel langs de horeca waar we bij ´Loetje aan de Amstel´ rusten. Hemelsbreed valk bij de eerste rust.

Volgens twee heren met GPS hebben we er 18,8 km op zitten. Met een prachtig visitekaartje voor ons wandelboekje gaan we rond 13:45 verder langs het oude Jagershuis en zien in het weiland een ooievaar.

Via natuurgebied Elsenhove voert de route ons weer ri. Amstelveen. Door de bebouwde kom met moderne kerken, een vijver met fontein, vele flats en de eerste sneeuwklokjes komen we rond half drie aan de finish.

Hebben we de laatste 6,2 km in drie kwartier gelopen! ???

WS78 Castricum, 29 januari 2011

BOS- EN DUINTOCHT,

WS78 CASTRICUM 29 JANUARI 2011

Ik loop even terug naar de auto om de info's er in te leggen en krijg van Adriaan nog wat papieren en een zwembroek mee die uit zijn binnenzak komen. Wat iemand met een zwembroek in z'n binnenzak doet? Hij ging gisteren naar het zwembad en twijfelde na het inpakken van zijn tas of er wel een zwembroek in zat dus toen heeft hij er nog een in z'n binnenzak gestoken.

HAD DIE ZWEMBROEK TOCH MAAR MEE GENOMEN

Om tien voor negen starten we, maar gaan niet, zoals verwacht direct achter de kantine van Vitesse 22 het duin op klimmend. We mogen eerst een stuk voor het duin langs.

Alles is prachtig wit van de rijp. In het duin zelf is dat niet het geval. Onder de bomen is het kennelijk warmer. We komen langs huis KIJK UIT, slechts een paar honderd meter van de start, dus het eerste rondje is bijna rond. Maar we gaan langs de driehoeksstenen gewoon door. Er staan veel prachtig 'vertakte' bomen en soms een oude bomenlaan. Verder is het hier mooi 'natuurlijk' gevarieerd bos.

We gaan het infiltratiegebied in waar op de weg met krijt 'FOTO' staat met een pijl er bij. We slaan natuurlijk even links af om op een punt uit te komen waar het water uit een buis omhoog spuit. Volgens een bordje zijn hier ijsvogels te zien, maar nu is het even niet 'kijk eens naar het vogeltje'. Een koppel zwanen zit wel luidruchtig iets verderop in het nog niet bevroren water.

We klimmen een hoog duin over waarna ik denk op het strand te komen. Dus niet! Er ligt nog een duinenrij achter. Ik vraag aan de achter ons lopende wandelaars hoe veel er nog zullen volgen.... nog 10 zeggen ze! Maar na deze tweede duinenrij, met een flink aantal traptreden, komen we toch op het strand. De zee is rustig en het zand is hard. Het is helemaal niet zo koud dus we gaan zelfs zweten.

Helaas moeten we na 1 km het strand al weer verlaten. We grappen dat Adriaan die zwembroek van vanochtend beter mee had kunnen nemen.

TWEE RECHTER VOETEN.

Langs enkele paviljoens (Castricum aan Zee) gaan we het duin weer in. Over camping Bakkum en langs Johanna's Hof en bezoekerscentrum De Hoep. Dan langs een wél bevroren waterplas met in een wak vele watervogels en over een bruggetje en via een klaphek het duin uit. Piet houdt het hekje open en zijn hand op... zonder resultaat. En zo komen we op de SOEPpost in Bakkum.

We vervolgen de route over de Heereweg. Ik voel me even bijna thuis want ik woon ook bijna op de Heereweg, nog precies hetzelfde geschreven ook! Na een stolpboerderij gaan we het duin weer in langs een houten kabouter (vast moeilijk te maken, want wat je er af zaagt is er ook echt af....) en al snel worden we door Ger op zijn fiets ingehaald. Normaal zien we hem niet dus we vragen hem of wij nu traag zijn of hij juist heel snel. Het is dat laatste want er moeten pijlen zijn weggehaald. Nou, wij hebben er nog niet één gemist dus ze hebben ze vast weer terug gehangen....

Op een witte, zonovergoten vlakte lopen Schotse Hooglanders waar we uiteraard foto's van maken. Twee heren die achter ons lopen zeggen: "Wil je een echt rund zien?" "Dan moeten we zeker achterom kijken..." zeggen we snel. Maar dan blijkt de éne wandelaar twee rechter schoenen aan te hebben. Vanmorgen in het donker uit de kast gegrist en in de auto gegooid.... We grappen nog even door dat hij vanavond vast echt twee rechter voeten heeft en dat twee rechter handen als heel positief wordt ervaren!

HIJ MAG VAST NIET ZO VER WEG!

Ondanks dat alles 'kaal' is is het toch kleurig in het duin. Het mos heeft allerlei tinten tussen bruin en fel groen, de struiken hebben kleuren van bruin tot paars en ook de dennen zijn prachtig groen, en al die kleuren zijn nog mooier met de zon er op. En met de komst van de zon zijn ook de vogeltjes gaan fluiten. De petten kunnen zelfs af en de handschoenen uit.

Achter de grazende paarden doemt Egmond langzaam op, en na een duinmeertje verlaten we bij uitgang Middenmeer het duin. Langs een prachtige stolpboerderij en houten beelden op de Adelbertusakker gaan we Egmond Binnen binnen om bij de rust in het Wapen van Egmond Binnen binnen te komen. Een prachtig gebouwtje. Er stappen net enkele wandelaars op dus we kunnen zitten.

We vervolgen de route door de binnenduinrand en moeten al snel flink klimmen. Maar eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht over de polders en Egmond aan Zee waar de vuurtoren Jan van Speyk bovenuit steekt.

Ook nu moeten we steeds klaphekken door die met een knipje geopend moeten worden.... om de Schotse Hooglanders binnen te houden. De koffiepost is buiten het duin gesitueerd, weer in Bakkum. Het is er koud in het windje. Piet krijgt zijn Kit-Kat bijna niet uitgepakt: dikke vingers. We gaan een stuk langs de weg waar we er flink de pas in zetten: kan mijn rug weer warm worden. Maar nadat we bij ingang Noorderstraat het duin weer in zijn gegaan zweten we al weer snel.

Het duin is hier prachtig met waterloopjes met oevers die bruin zijn van het herfstblad. We steken de weg Bakkum-Castricum aan Zee over en na GGZ Duin en Bosch gaan we langs huizen, typerend voor hier vind ik, met wit/donker groene kozijnen en langs houten huizen om op de fruitpost te komen voor een appeltje.

Als we de prachtige nieuwbouw door zijn loopt een man met ons op. We verdenken hem er van dat hij van GGZ Duin en Bosch komt, we raken hem in ieder geval niet meer kwijt! Hij zegt ook te willen gaan wandelen. Na een laatste ommetje door het duin, weer langs huis KIJK UIT en de begraafplaats, zijn we rond vier uur terug.

Onze metgezel neemt de nodige folders mee en wil weten waar de tocht morgen in Amsterdam start. Zouden we hem nog tegen komen? We betwijfelen het... hij mag vast niet zo ver weg.

RS80 Den Hoorn, 22 januari 2011

RS80 Den Hoorn, 22 januari 2011

DE REST LIGT IN DE KELDER...

Het vinden van de start is niet zo'n probleem. Er hangen netjes pijlen en na een opvallende brug met ballen er aan komen we bij de start waar we gelukkig vlak voor de deur kunnen parkeren. Stel je voor dat je eerst een stuk moet lopen.....

We gaan bijtijds naar buiten waar al de nodige wandelaars staan en het steeds drukker wordt. Met somber, maar nog droog weer, gaan we van start over 'de brug met de ballen'. Via kale paden wandelen we door de nog nauwelijks ontwikkelde parken buitenom Den Hoorn en Delft met z'n nieuwbouw. Maar we zien er wel weer een boomstronk met judasoren (paddenstoel). In een weiland zien we wat fazanten, (en dat na kerst...) eendjes vliegen piepend over en ganzen formeren gakkend V-formaties. Af en toe valt er wat miezerregen en doet Adriaan even zijn paraplu op. Ook beneden is het nat: de bomen staan hier met hun voeten in het water. Het is maar goed dat het pad stevig opgehoogd is.

We gaan langs het kunstobject Moeder aarde. Leuk die omschrijving op het infoblad en mooi dat infobord ter plaatse, maar in het veld is er niets van te zien.

Af en toe zien we opeens wat oude huisjes, b.v. op een dijkje, die nu opgeslokt zijn door de nieuwbouw. Na een industrieterrein komen we bij een klein hokje van transportbedrijf van der Berg, maar de koffiepost past er riant in en het is inmiddels helemaal droog geworden. De zon komt zelfs af en toe kijken.

We gaan verder langs de Schie waarop druk gekanoot wordt. En langs het kruithuis met zijn kleurig versierde gevel. Er lopen mensen in historische klederdracht rond... en de poort staat open! We maken dus ook binnen wat foto's.

Dan de Abtswoudsebrug over en langs prachtige oude schepen en pakhuizen Delft zelf in. En we bewonderen het gebouw voor geodesie. Boven de deur zit een beeldhouwwerk van 5 dames met meetinstrumenten. Geëmancipeerd voor die tijd, hoewel, dat woord moest toen vast nog worden uitgevonden.

Via de Oostpoort gaan we Delft 'binnen de grachten' in, langs een handschoenenboom, en zien de mooiste 'grachtenpanden' tot we bij de Nieuwe Kerk komen. helaas niet toegankelijk met de Museumjaarkaart dus we nemen een kijkje in de souvenirwinkel met kaarten van leden van de Koninklijke familie voor zover ze er nog zijn. De rest ligt beneden in de 'kelder'.  

EN NU IN ÉÉN KEER....

Het fototoestel maakt overuren op de markt (waar in tegenstelling tot vorig jaar nu geen markt is): het stadhuis, beeld van Hugo Grotius en Delfts-blauw-souvenirwinkels. We maken een extra rondje om het straatje van Vermeer te bekijken. Maar evenals vorig jaar kan ik het niet vinden, en Adriaan deze keer ook niet. Wel het stadsboterhuis, de Waag, het 'huis met de stierenkoppen' en de visbanken. En het daarnaast gelegen VVV vereren we uiteraard ook met een bezoek, niet zonder resultaat!

Langs een huis met de tekst ´EER SCHEPT MEN WATER MET EEN ZEEF, DAN WIJSHEID ZONDER BOEKEN' komen we bij het met wapenschilden getooide Gemeenlandshuis van Delfland. Ook de Oude Kerk is helaas niet toegankelijk met de Museumjaarkaart, maar bij het Prinsenhof hebben we meer geluk. We bekijken er van even voor twaalven tot even over één de mooie schilderijen, ook van de tentoonstelling 'schilders van het Westland', meubels en schouwen, de kist van Hugo de Groot, kunstvoorwerpen en natuurlijk de gaten in de muur van 'der koogelen daar meede Prins Willem van Oranje is doorschoten op 10 juli Ad 1584'. Als we 'eindelijk' door willen gaan hopen we dat de pijlen er nog hangen, maar dat is gelukkig nog het geval.

Op de Phoenixstraat is het een vreselijke puinhoop, er wordt druk gewerkt, en molen de Roos mist zijn wieken. Er zijn bijna geen andere wandelaars meer te zien dus we nemen de route er maar bij. Langs het bord 'De wereld is een gekkenhuis en hier is het hoofdkantoor, gr. Koos' gaan we de prachtige wijk Agnetapark in met zijn opvallende bouwstijl en helemaal donker groen/geel geschilderde houtwerk. 'Erkentelijk voor de uitbreiding van het Agnetapark in 1926....' staat er op een steen te lezen.

In het Wilhelminapark staat een Viburnum farreri heerlijk geurend te bloeien (Sorry, ik ben nu eenmaal hovenier) en langs een leuk grachtje gaan we de stad uit. Een molenstomp, nu woonhuis, trekt onze aandacht. 'Gemaal van Voordijkshoornse polder' lees ik hakkelend voor. "En nu in één keer" reageert Adriaan.

DIE OOK KERST OVERLEEFT HEEFT...

We kunnen even bijkomen op de rust bij DHTC-Ringpas met een broodje kroket bij gebrek aan appeltaart. We slingeren weer door het groen, we hadden zat af kunnen snijden, maar zien dat steeds pas na een lus bemerken we lachend op, om een nieuwbouwwijk in te gaan. De straten luisteren er naar fruitnamen: Bellefleur, Mirabel, Victoria, Juttepeer en Keizerin en volgens Adriaan is Oomskind de naam van een oud perenras. "Weet je dat dan niet....."

Als we langs een winkelcentrumpje komen vraag ik in welke plaats we zijn. Al weer in Den Hoorn. De dame valt het wel op dat er vandaag veel wandelaars langs komen. En waar we dan wel heen moeten. Nou, we moeten wel in Den Hoorn zijn, maar hebben nog een kilometer of twee voor de boeg.

Langs de katholieke Sint Anthonius en Corneliuskerk en over de brug Bolle Kickert, ook al zo'n opvallende brug met in dit geval één grote bal er aan over de Gaag, komt het sportpark weer in zicht. En na nog een laatste fazant die ook kerst overleeft heeft, en even fout lopend op zoek naar een schelpenvoetpad, stappen we om half vier weer binnen bij SV Den Hoorn.  

WS78 Lunteren, 15 januari 2011

WS78 Lunteren, 15 Januari 2011

WEKEROMSEZANDTOCHT

Rond kwart over acht rijden we Lunteren in, de pijlen van WS78 volgend… tot we opeens geen pijlen meer zien. De auto voor ons gaat twijfelend links af, wij kiezen voor rechts maar komen al snel tot de conclusie dat dat niet de goede richting zal zijn. Keren. En dan zien we dat we er eigenlijk recht tegenaan waren gereden….en we kunnen nog vlak bij parkeren ook!

ERWTENSOEP NAAST DE ALPAKA’S

Om tien voor negen starten we langs de auto, kunnen we gelijk de infofolders er in leggen, en dan langs het station, aan het kippenlijntje gelegen. Dit kippenlijntje wordt zo genoemd vanwege het vele transport van de kakelende kippen en de eieren van de pluimveeteelt. Het is één van de weinige nog bestaande lokaalspoorwegen.

We starten door open gebied dat langzaam over gaat in bos met paden waarop geregeld grote plassen staan. Er is geen spatje sneeuw meer te bekennen. We zien een uitzichtbank op een schitterend plekje, geplaatst door een notaris (heb ik dat goed onthouden) op 6-6-1993. Hij kwam hier vast graag mijmeren we.

Er zit een enkele flinke afdalingen (glad) en klimmen in de route. We houden een beetje de randen van de bossen aan en zien ook geregeld glooiend bouwland. Ontstaan als stuwwallen uit de laatste ijstijd. Op het Wekeromse Zand zien we sporen van zwijnen. En waar ze de grond hebben omgewoeld komt ook grind boven. Als je goed oplet zie je nog veel paddenstoelen, alleen niet het exemplaar van het wandelboekplaatje, de kastanjeboleet.

We gaan ook geregeld over stukken heide, o.a. begraasd door zwart/roodbonte koeien. We kunnen vast een blik werpen op de vuilnisbelt/berg als de parkoersbouwer langs fietst: “over een uur lopen jullie hier weer!” We gaan weer het bos door terwijl de ganzen luid gakkend V-formaties vormen. Bij een prachtige villa (gem. Wekerom) is naast een veld alpaca’s (soort lama’s) de erwtensoeppost ondergebracht.

HIJ ZET DE ZEILEN BIJ…

We gaan geregeld over klompenpaden: aangegeven door groene en paarse bordjes en langs oude boerderijen. En dan komt de vuilnisbelt weer in zicht, afgedekt met een laag zand en inmiddels redelijk begroeid, die als een solitaire berg uit het landschap omhoog rijst. Ik kijk nog even de tijd na op mijn fototoestel: sinds de vorige ontmoeting zijn 55 minuten verstreken. Uiteraard moeten we omhoog, en dat is nog een hele klim, maar we worden wel beloond met een prachtig uitzicht. Langs een aspergeboerderij, de naam is in reliëf op een heuveltje te lezen, komen we uiteindelijk op de rust in Otterloo in ‘de Waldhoorn’ wat we nog herkennen van de lustrumtocht van WS vanuit Lunteren in 2003. De bediening is razend snel dus we kunnen snel gaan zitten met onze consumpties.

De route voert ons nu meer door het bos van de Ginkelse Heide met prachtige beuken(lanen) met knoestige boomstammen waarin je van alles kunt zien zoals gezichten. De ondergrond is bedekt met mos in allerlei frisse tinten groen tot en met mintgroen IJslands mos. We steken bij een rotonde, even beschaafde wereld, de hoofdweg over en komen dan al snel op de koffiepost in Ede. Hoewel we die plaats (gemeente) vandaag niet veel uit zullen zijn geweest want zelfs Lunteren, Wekerom en Otterloo vallen er onder.

Ergens onder een hek is een kruipgat, al eens dicht gemaakt, maar weer ondergraven. Zou dat van een das zijn? Die moeten hier voor komen. Of toch gewoon van een vos. Want een dassenpad zal men niet versperren toch?

Dan volgt landgoed Kernhem waar we een fel oranje koraalzwammetje ontdekken en vervolgens verlaten we het bos om een spoorwegovergang over te gaan. Niet lang daarna staan we voor de Doesburgermolen. De molenaar is juist bezig met de zeilen.

WAT LEKKERS VOOR ONDERWEG

Op de fruitpost is naast de appel ook voor iedereen nog een oliebol. Door Hermien nog warm gemaakt ook! We gaan weer terug de spoorweg over waar juist een blauwe trein passeert en na zelfs een wijngaard te zijn gepasseerd gaan we het bos weer in langs een prachtige toren: ‘De Koepel’.

Een klein hondje naast ons luistert prima naar zijn baas. Als Adriaan daar een compliment over maakt zegt zijn baas: “Soms heeft ‘ie zo’n dag.” En zo bereiken we uiteindelijk langs leuke bosvilla’s en de kerk ´zaal Floor´weer. Maar ik haal eerst iets lekkers voor onderweg in de auto bij AH.

Winter-Strand-Duinwandeltocht, Wijk aan Zee, 9 januari 2011

Winter-Strand-Duinwandeltocht, Wijk aan Zee,

9 JANUARI 2011

We kletsen even gezellig bij met Tini tot ze op stapt om op pad te gaan. We halen haar wel weer in zegt ze. Even voor half tien willen wij Heliomare ook verlaten, maar dat valt nog niet mee. Omdat er steeds mensen achteraan in de ´tochtsluis´ aansluiten gaan de buitendeuren maar niet open. We hebben Tini dus al direct weer ingehaald en lopen verder met haar op.

PAS OP werk in uitvoering

Langs hotel Zeeduin gaan we via strandafslag 41 (Relweg) het strand op. Al op de afslag staat een fikse wind. Gelukkig hebben we op het strand de wind in de rug…. De zon gaat helaas schuil achter ´de blanke top der duinen.´Over de ruige golven komt het schuim het strand op geschoven. Bij strandafslag 40 (Kruisbergerstrand) klimmen we de zeereep over en komen toch (even) in de zon te lopen. Er komt net een paard met wagen door het hek, maar die gaat helaas de verkeerde kant op. Het valt ons op dat we op de slingerende paden die nu volgen steeds in de schaduw lopen achter bomen/struiken of duinen. (Maar we houden dat maar op toeval.) Op boomtakken ontdekken we veel fel oranje, en later ook fel gele zwammetjes. Er staan hier opvallend veel meer paddenstoelen dan gisteren in het duin rond Wassenaar!

Bij ´PAS OP werk in uitvoering´ staat een grote trekker en het ruikt er heerlijk door het gesnoeide dennenhout. Het is ook vandaag helemaal niet koud en waren de petten en handschoenen na het strand al uit, nu gaan ook de ritsen open. Zelfs de kamperfoelie loopt al uit en ook bij de mollen is het ´PAS OP werk in uitvoering´

MIEP-MIEP

Bij camping Geversduin komen we aan de binnenduinrand en moeten even zoeken. Maar dat ligt aan ons want er is prima gepijld. Langs de route komen we regelmatig groepen Schotse Hooglanders tegen. En zien we ze zelf niet, dan zien we wel hun souvenirs in de vorm van grote hopen naast het pad. Door Tini omgedoopt tot bermbommen. (Stap er maar eens hard in…..)

Met enkele boerderijen in zicht zijn we weer het spoor bijster, maar het is eenvoudig om maar recht op Gasterij ´Kruisberg´ af te stevenen. Langs Maartje & Joris Crosshill (2 ezels) die ons welkom heten middels een bord stappen we om kwart over elf de rust op 13.48 km binnen. Als we op onze beurt wachten kunnen we de vele souvenirs bekijken die hier te koop zijn: allerlei schaapjes, Schotse Hooglanders en bijenproducten. Maar niet voor lang, want de bediening is vlot. We zitten al snel buiten. Helaas op een vochtige picknickbank en niet bij een vuurkorf, want daar staan geen tafeltjes voor onze appelgebak/gevulde koek met warme choco. Maar als Adriaan naar het toilet gaat warm ik toch nog even op bij het vuur. Steeds op een andere stoel omdat ik dan door de draaiende wind in de rook zit. Tini is al weer opgestapt … we halen haar wel weer in…

Na een kwartier verlaten ook wij de rust weer en wandelend door het mooie duin zijn we zo weer helemaal warm. Er komen steeds meer kortere afstanden bij dus we halen steeds meer mensen in. Ook Tini die we nu passeren want we gaan haar te snel. En twee dames laten Adriaan er alleen maar door als hij ‘MIEP-MIEP’ zegt. Vooruit, dat moet dan maar….

EN MIJN BAL DAN?

Een zwarte Schotse Hooglander staat dreigend midden op het pad te kijken. Maar gelukkig voor ons heeft hij meer interesse voor het hondje dat achter ons loopt. Volgens een opschrift op een pijl is het voor KEA TIJD VOOR EEN ZWART WIT BAL. Als we haar aan de finish treffen zullen we wel eens om opheldering vragen… en waarom is het alleen voor Kea tijd voor een zwart wit bal?

Met zicht op Tata steel (ofwel de Hoogovens) klimmen we over de laatste duinen. Het is schitterend alleen lukt het niet om foto´s te maken zonder onze eigen schaduwen in beeld… waar je al geen probleem van kunt maken!

En langs scheef met de wind meegegroeide struiken bereiken we om één minuut over twee de finish. Ik klets nog even gezellig na met Kea en enkele andere ´Zwervers´ om thuis tijdens het schrijven van dit verslag tot de conclusie te komen dat ik vergeten ben om een zwart wit bal te vragen.

RS80 Scheveningen, 8 januari 2011

RS80 Scheveningen,

8 JANUARI 2011

Ik ben bekend in de omgeving dus ik heb even snel gekeken hoe te rijden naar de start…. Dus niet, als we de Hubertus tunnel uit komen schiet het door me heen dat we voor die tunnel al af hadden moeten slaan. Maar met het stratenboek op schoot valt het omrijden mee.

VIA DE LANGE POTEN

Om negen uur starten we, al snel door het Westbroekpark met een rosarium en een beeld van een tafel met twee ´theeleuten´. Langs de zijkant van Madurodam wandelen we richting het Katshuis waarvan we door het hek een glimp kunnen opvangen. En niet veel later staan we tegenover het Omniversum. Dat dat zó dicht bij elkaar ligt!

Dan vervolgen we de route langs de mooiste villa’s, veelal ingenomen door ambassades w.o. die van China en België. (Dat zij die hier toch zo dicht bij wonen nog een eigen ambassade moeten hebben mijmeren we…)

We wandelen naar het Vredespaleis, de mooie torens zijn al van verre te zien, met het ´stenenmonument´ met de World Peace Flame.

Ik maak even een foto van Adriaan op het bankje naast Anna Paulowna en dan gaan we, vlak langs de Koninklijke stallen richting Noordeinde. Even oponthoud voor foto´s van het beeld van Willem I en Wilhelmina en de monumentale ´postzegelboom´. De ijscoman is er vandaag overigens niet! Wel jammer dat het wat somber weer is.

Langs paleis Kneuterdijk en de Kloosterkerk gaan we het Lange Voorhout op langs de mooiste monumentale huizen als het Pageshuis, Hotel des Indes en het museum van Escher met het smalste huis van Den Haag (1,83 m breed) er naast.

We steken de trambaan over richting het Mauritshuis en ´Het Torentje´ om vervolgens het binnenhof op te gaan. (foto - foto – foto – foto) Als je de gebouwen wat beter bekijkt kun je goed zien dat het om een middeleeuws bouwwerk gaat met alle kenmerken van gebouwen uit die tijd. Over het ontstaan van het Binnenhof is niets met zekerheid bekend. Het oudste gebouw was een donjon die er voor 1230 zou hebben gestaan. Volgens een hypothese zou het terrein van het Binnenhof in 1229 door graaf Floris IV van Holland zijn gekocht

Als we het VVV zien doen we dat maar even aan voor een folder met plaatjes van wat we allemaal al gezien hebben… en nog gaan zien. We worden een winkelstraat door gestuurd: De Lange Poten (maar dat lees ik thuis pas). En met moderne gebouwen op de achtergrond verlaten we de oude stad langs de Koekamp en gaan het Haagse bos in, delen van het Hollands Kustpad volgend. (En gelukkig zijn in de koekamp ooievaars te zien, want zonder die gezien te hebben kun je Den Haag toch niet verlaten?)

DAT KAN HIJ GELUKKIG BEAMEN

We worden verder het Haagse Bos door geleid waar de sloten deels nog bevroren zijn, maar wel stinken! Op Huis ten Bosch hangt de vlag uit, dus Beatrix zal thuis zijn. Het hek wordt juist open gedaan om een auto door te laten, maar daar zit zij niet in. We kunnen wel even mooie foto’s maken.

En zo bereiken we de koffiepost om even voor elven op 10,7 km. Het is druk dus we zijn niet vroeg, maar gezien het grote aantal genomen foto’s, ik inmiddels 53, Adriaan ongetwijfeld veel meer, valt het toch wel weer mee. De koffie/choco met wafel smaken goed. Piet houdt het hier voor gezien en loopt via de kortste route terug. Dat kan als je hier goed bekend bent.

We gaan richting landgoed Clingendael, ook hier geen ijscoman!, en langs een schattig huisje, volgens achter ons lopende wandelaars een ‘heksenhuisje’ het park in. Langs een geweldige koppel witte- en grauwe ganzen, met één ‘allochtone’ brandgans in hun midden, komen we bij huize Clingendael. Langs de Oud-Hollandse tuin slingeren we door het park, ook langs de speeltuin waar ik met mijn zonen vanaf de camping wel eens heen ging.

Het is inmiddels motterig weer geworden en Adriaan doet z’n plu op….. en weer dicht….. Over de Landscheidingsweg, op de brug waait het flink, komen we bij een paardenpad waarover we het duin in gaan, al snel met in de verte de klok op de Waalsdorper vlakte. We slingeren door Meijendel met klimmetjes en afdalingen en de prachtigste natuur. Vaak ook wat mistroostig met kronkelige, donkere ‘boom’stammetjes. Maar om kwart over twaalf stappen we toch Boerderij Meijendel op 16 km binnen. Het is druk, maar de bediening is snel. En de toiletjuffrouw lacht gezellig mee als ik zeg dat Adriaan gaat kijken of hij nog wel een jongetje is… wat hij bij terugkomst gelukkig kan beamen.

MET ZWAAILICHT EN SIRENES

Helaas is het bezoekerscentrum dicht dus na een kijkje in de paardenstal vervolgen we de route maar langs door konijnen kaalgevreten boomstammetjes. Op het 2780 meter lange fietspad hebben we flinke tegenwind. Helaas niet over het strand mijmeren we. Maar bijna aan het eind stuiten we wel op een boomstam met judasoren, een zwam. (Speciaal voor ‘paddofiel’ Adriaan: de Auricularia auricula-judae)

Bij de prachtige watertoren slaan we r.a. richting de boulevard. Hier wederom geen cateringkar… maar wel een nieuwe gelegenheid, en een nieuw bruggetje over een nieuw watertje. Althans, voor mij dan.

De zee is best ruig en bij nader inzien vinden we het toch niet zo erg dat we niet over het strand gingen want het zand stuift in schurende wolkjes zelfs nu af en toe langs ons heen.

We passeren het monument 40-45, het Kurhaus , een vreselijke witte nep-kerstboom met blauwe lichtjes en het infocentrum over de werkzaamheden aan de boulevard. Oh nee, dat passeren we niet, we gaan natuurlijk binnen even folders halen.

Bij het beeld van de Zeemansvrouw gaan we oud Scheveningen in langs de oude kerk. Er passeert een brandweerauto met zwaailichten en sirenes – foto voor zoon Sebastian die gek is op de brandweer – en langs een mooie kinderboerderij en over een prachtige brug met schitterende lantaarnpalen, zijn we toch om twee uur aan de finish in het Media College.