Winter-Strand-Duinwandeltocht, Wijk aan Zee, 9 januari 2011

Winter-Strand-Duinwandeltocht, Wijk aan Zee,

9 JANUARI 2011

We kletsen even gezellig bij met Tini tot ze op stapt om op pad te gaan. We halen haar wel weer in zegt ze. Even voor half tien willen wij Heliomare ook verlaten, maar dat valt nog niet mee. Omdat er steeds mensen achteraan in de ´tochtsluis´ aansluiten gaan de buitendeuren maar niet open. We hebben Tini dus al direct weer ingehaald en lopen verder met haar op.

PAS OP werk in uitvoering

Langs hotel Zeeduin gaan we via strandafslag 41 (Relweg) het strand op. Al op de afslag staat een fikse wind. Gelukkig hebben we op het strand de wind in de rug…. De zon gaat helaas schuil achter ´de blanke top der duinen.´Over de ruige golven komt het schuim het strand op geschoven. Bij strandafslag 40 (Kruisbergerstrand) klimmen we de zeereep over en komen toch (even) in de zon te lopen. Er komt net een paard met wagen door het hek, maar die gaat helaas de verkeerde kant op. Het valt ons op dat we op de slingerende paden die nu volgen steeds in de schaduw lopen achter bomen/struiken of duinen. (Maar we houden dat maar op toeval.) Op boomtakken ontdekken we veel fel oranje, en later ook fel gele zwammetjes. Er staan hier opvallend veel meer paddenstoelen dan gisteren in het duin rond Wassenaar!

Bij ´PAS OP werk in uitvoering´ staat een grote trekker en het ruikt er heerlijk door het gesnoeide dennenhout. Het is ook vandaag helemaal niet koud en waren de petten en handschoenen na het strand al uit, nu gaan ook de ritsen open. Zelfs de kamperfoelie loopt al uit en ook bij de mollen is het ´PAS OP werk in uitvoering´

MIEP-MIEP

Bij camping Geversduin komen we aan de binnenduinrand en moeten even zoeken. Maar dat ligt aan ons want er is prima gepijld. Langs de route komen we regelmatig groepen Schotse Hooglanders tegen. En zien we ze zelf niet, dan zien we wel hun souvenirs in de vorm van grote hopen naast het pad. Door Tini omgedoopt tot bermbommen. (Stap er maar eens hard in…..)

Met enkele boerderijen in zicht zijn we weer het spoor bijster, maar het is eenvoudig om maar recht op Gasterij ´Kruisberg´ af te stevenen. Langs Maartje & Joris Crosshill (2 ezels) die ons welkom heten middels een bord stappen we om kwart over elf de rust op 13.48 km binnen. Als we op onze beurt wachten kunnen we de vele souvenirs bekijken die hier te koop zijn: allerlei schaapjes, Schotse Hooglanders en bijenproducten. Maar niet voor lang, want de bediening is vlot. We zitten al snel buiten. Helaas op een vochtige picknickbank en niet bij een vuurkorf, want daar staan geen tafeltjes voor onze appelgebak/gevulde koek met warme choco. Maar als Adriaan naar het toilet gaat warm ik toch nog even op bij het vuur. Steeds op een andere stoel omdat ik dan door de draaiende wind in de rook zit. Tini is al weer opgestapt … we halen haar wel weer in…

Na een kwartier verlaten ook wij de rust weer en wandelend door het mooie duin zijn we zo weer helemaal warm. Er komen steeds meer kortere afstanden bij dus we halen steeds meer mensen in. Ook Tini die we nu passeren want we gaan haar te snel. En twee dames laten Adriaan er alleen maar door als hij ‘MIEP-MIEP’ zegt. Vooruit, dat moet dan maar….

EN MIJN BAL DAN?

Een zwarte Schotse Hooglander staat dreigend midden op het pad te kijken. Maar gelukkig voor ons heeft hij meer interesse voor het hondje dat achter ons loopt. Volgens een opschrift op een pijl is het voor KEA TIJD VOOR EEN ZWART WIT BAL. Als we haar aan de finish treffen zullen we wel eens om opheldering vragen… en waarom is het alleen voor Kea tijd voor een zwart wit bal?

Met zicht op Tata steel (ofwel de Hoogovens) klimmen we over de laatste duinen. Het is schitterend alleen lukt het niet om foto´s te maken zonder onze eigen schaduwen in beeld… waar je al geen probleem van kunt maken!

En langs scheef met de wind meegegroeide struiken bereiken we om één minuut over twee de finish. Ik klets nog even gezellig na met Kea en enkele andere ´Zwervers´ om thuis tijdens het schrijven van dit verslag tot de conclusie te komen dat ik vergeten ben om een zwart wit bal te vragen.