RS80 Den Hoorn, 22 januari 2011

RS80 Den Hoorn, 22 januari 2011

DE REST LIGT IN DE KELDER...

Het vinden van de start is niet zo'n probleem. Er hangen netjes pijlen en na een opvallende brug met ballen er aan komen we bij de start waar we gelukkig vlak voor de deur kunnen parkeren. Stel je voor dat je eerst een stuk moet lopen.....

We gaan bijtijds naar buiten waar al de nodige wandelaars staan en het steeds drukker wordt. Met somber, maar nog droog weer, gaan we van start over 'de brug met de ballen'. Via kale paden wandelen we door de nog nauwelijks ontwikkelde parken buitenom Den Hoorn en Delft met z'n nieuwbouw. Maar we zien er wel weer een boomstronk met judasoren (paddenstoel). In een weiland zien we wat fazanten, (en dat na kerst...) eendjes vliegen piepend over en ganzen formeren gakkend V-formaties. Af en toe valt er wat miezerregen en doet Adriaan even zijn paraplu op. Ook beneden is het nat: de bomen staan hier met hun voeten in het water. Het is maar goed dat het pad stevig opgehoogd is.

We gaan langs het kunstobject Moeder aarde. Leuk die omschrijving op het infoblad en mooi dat infobord ter plaatse, maar in het veld is er niets van te zien.

Af en toe zien we opeens wat oude huisjes, b.v. op een dijkje, die nu opgeslokt zijn door de nieuwbouw. Na een industrieterrein komen we bij een klein hokje van transportbedrijf van der Berg, maar de koffiepost past er riant in en het is inmiddels helemaal droog geworden. De zon komt zelfs af en toe kijken.

We gaan verder langs de Schie waarop druk gekanoot wordt. En langs het kruithuis met zijn kleurig versierde gevel. Er lopen mensen in historische klederdracht rond... en de poort staat open! We maken dus ook binnen wat foto's.

Dan de Abtswoudsebrug over en langs prachtige oude schepen en pakhuizen Delft zelf in. En we bewonderen het gebouw voor geodesie. Boven de deur zit een beeldhouwwerk van 5 dames met meetinstrumenten. Geëmancipeerd voor die tijd, hoewel, dat woord moest toen vast nog worden uitgevonden.

Via de Oostpoort gaan we Delft 'binnen de grachten' in, langs een handschoenenboom, en zien de mooiste 'grachtenpanden' tot we bij de Nieuwe Kerk komen. helaas niet toegankelijk met de Museumjaarkaart dus we nemen een kijkje in de souvenirwinkel met kaarten van leden van de Koninklijke familie voor zover ze er nog zijn. De rest ligt beneden in de 'kelder'.  

EN NU IN ÉÉN KEER....

Het fototoestel maakt overuren op de markt (waar in tegenstelling tot vorig jaar nu geen markt is): het stadhuis, beeld van Hugo Grotius en Delfts-blauw-souvenirwinkels. We maken een extra rondje om het straatje van Vermeer te bekijken. Maar evenals vorig jaar kan ik het niet vinden, en Adriaan deze keer ook niet. Wel het stadsboterhuis, de Waag, het 'huis met de stierenkoppen' en de visbanken. En het daarnaast gelegen VVV vereren we uiteraard ook met een bezoek, niet zonder resultaat!

Langs een huis met de tekst ´EER SCHEPT MEN WATER MET EEN ZEEF, DAN WIJSHEID ZONDER BOEKEN' komen we bij het met wapenschilden getooide Gemeenlandshuis van Delfland. Ook de Oude Kerk is helaas niet toegankelijk met de Museumjaarkaart, maar bij het Prinsenhof hebben we meer geluk. We bekijken er van even voor twaalven tot even over één de mooie schilderijen, ook van de tentoonstelling 'schilders van het Westland', meubels en schouwen, de kist van Hugo de Groot, kunstvoorwerpen en natuurlijk de gaten in de muur van 'der koogelen daar meede Prins Willem van Oranje is doorschoten op 10 juli Ad 1584'. Als we 'eindelijk' door willen gaan hopen we dat de pijlen er nog hangen, maar dat is gelukkig nog het geval.

Op de Phoenixstraat is het een vreselijke puinhoop, er wordt druk gewerkt, en molen de Roos mist zijn wieken. Er zijn bijna geen andere wandelaars meer te zien dus we nemen de route er maar bij. Langs het bord 'De wereld is een gekkenhuis en hier is het hoofdkantoor, gr. Koos' gaan we de prachtige wijk Agnetapark in met zijn opvallende bouwstijl en helemaal donker groen/geel geschilderde houtwerk. 'Erkentelijk voor de uitbreiding van het Agnetapark in 1926....' staat er op een steen te lezen.

In het Wilhelminapark staat een Viburnum farreri heerlijk geurend te bloeien (Sorry, ik ben nu eenmaal hovenier) en langs een leuk grachtje gaan we de stad uit. Een molenstomp, nu woonhuis, trekt onze aandacht. 'Gemaal van Voordijkshoornse polder' lees ik hakkelend voor. "En nu in één keer" reageert Adriaan.

DIE OOK KERST OVERLEEFT HEEFT...

We kunnen even bijkomen op de rust bij DHTC-Ringpas met een broodje kroket bij gebrek aan appeltaart. We slingeren weer door het groen, we hadden zat af kunnen snijden, maar zien dat steeds pas na een lus bemerken we lachend op, om een nieuwbouwwijk in te gaan. De straten luisteren er naar fruitnamen: Bellefleur, Mirabel, Victoria, Juttepeer en Keizerin en volgens Adriaan is Oomskind de naam van een oud perenras. "Weet je dat dan niet....."

Als we langs een winkelcentrumpje komen vraag ik in welke plaats we zijn. Al weer in Den Hoorn. De dame valt het wel op dat er vandaag veel wandelaars langs komen. En waar we dan wel heen moeten. Nou, we moeten wel in Den Hoorn zijn, maar hebben nog een kilometer of twee voor de boeg.

Langs de katholieke Sint Anthonius en Corneliuskerk en over de brug Bolle Kickert, ook al zo'n opvallende brug met in dit geval één grote bal er aan over de Gaag, komt het sportpark weer in zicht. En na nog een laatste fazant die ook kerst overleeft heeft, en even fout lopend op zoek naar een schelpenvoetpad, stappen we om half vier weer binnen bij SV Den Hoorn.