WS78 Lunteren, 15 januari 2011

WS78 Lunteren, 15 Januari 2011

WEKEROMSEZANDTOCHT

Rond kwart over acht rijden we Lunteren in, de pijlen van WS78 volgend… tot we opeens geen pijlen meer zien. De auto voor ons gaat twijfelend links af, wij kiezen voor rechts maar komen al snel tot de conclusie dat dat niet de goede richting zal zijn. Keren. En dan zien we dat we er eigenlijk recht tegenaan waren gereden….en we kunnen nog vlak bij parkeren ook!

ERWTENSOEP NAAST DE ALPAKA’S

Om tien voor negen starten we langs de auto, kunnen we gelijk de infofolders er in leggen, en dan langs het station, aan het kippenlijntje gelegen. Dit kippenlijntje wordt zo genoemd vanwege het vele transport van de kakelende kippen en de eieren van de pluimveeteelt. Het is één van de weinige nog bestaande lokaalspoorwegen.

We starten door open gebied dat langzaam over gaat in bos met paden waarop geregeld grote plassen staan. Er is geen spatje sneeuw meer te bekennen. We zien een uitzichtbank op een schitterend plekje, geplaatst door een notaris (heb ik dat goed onthouden) op 6-6-1993. Hij kwam hier vast graag mijmeren we.

Er zit een enkele flinke afdalingen (glad) en klimmen in de route. We houden een beetje de randen van de bossen aan en zien ook geregeld glooiend bouwland. Ontstaan als stuwwallen uit de laatste ijstijd. Op het Wekeromse Zand zien we sporen van zwijnen. En waar ze de grond hebben omgewoeld komt ook grind boven. Als je goed oplet zie je nog veel paddenstoelen, alleen niet het exemplaar van het wandelboekplaatje, de kastanjeboleet.

We gaan ook geregeld over stukken heide, o.a. begraasd door zwart/roodbonte koeien. We kunnen vast een blik werpen op de vuilnisbelt/berg als de parkoersbouwer langs fietst: “over een uur lopen jullie hier weer!” We gaan weer het bos door terwijl de ganzen luid gakkend V-formaties vormen. Bij een prachtige villa (gem. Wekerom) is naast een veld alpaca’s (soort lama’s) de erwtensoeppost ondergebracht.

HIJ ZET DE ZEILEN BIJ…

We gaan geregeld over klompenpaden: aangegeven door groene en paarse bordjes en langs oude boerderijen. En dan komt de vuilnisbelt weer in zicht, afgedekt met een laag zand en inmiddels redelijk begroeid, die als een solitaire berg uit het landschap omhoog rijst. Ik kijk nog even de tijd na op mijn fototoestel: sinds de vorige ontmoeting zijn 55 minuten verstreken. Uiteraard moeten we omhoog, en dat is nog een hele klim, maar we worden wel beloond met een prachtig uitzicht. Langs een aspergeboerderij, de naam is in reliëf op een heuveltje te lezen, komen we uiteindelijk op de rust in Otterloo in ‘de Waldhoorn’ wat we nog herkennen van de lustrumtocht van WS vanuit Lunteren in 2003. De bediening is razend snel dus we kunnen snel gaan zitten met onze consumpties.

De route voert ons nu meer door het bos van de Ginkelse Heide met prachtige beuken(lanen) met knoestige boomstammen waarin je van alles kunt zien zoals gezichten. De ondergrond is bedekt met mos in allerlei frisse tinten groen tot en met mintgroen IJslands mos. We steken bij een rotonde, even beschaafde wereld, de hoofdweg over en komen dan al snel op de koffiepost in Ede. Hoewel we die plaats (gemeente) vandaag niet veel uit zullen zijn geweest want zelfs Lunteren, Wekerom en Otterloo vallen er onder.

Ergens onder een hek is een kruipgat, al eens dicht gemaakt, maar weer ondergraven. Zou dat van een das zijn? Die moeten hier voor komen. Of toch gewoon van een vos. Want een dassenpad zal men niet versperren toch?

Dan volgt landgoed Kernhem waar we een fel oranje koraalzwammetje ontdekken en vervolgens verlaten we het bos om een spoorwegovergang over te gaan. Niet lang daarna staan we voor de Doesburgermolen. De molenaar is juist bezig met de zeilen.

WAT LEKKERS VOOR ONDERWEG

Op de fruitpost is naast de appel ook voor iedereen nog een oliebol. Door Hermien nog warm gemaakt ook! We gaan weer terug de spoorweg over waar juist een blauwe trein passeert en na zelfs een wijngaard te zijn gepasseerd gaan we het bos weer in langs een prachtige toren: ‘De Koepel’.

Een klein hondje naast ons luistert prima naar zijn baas. Als Adriaan daar een compliment over maakt zegt zijn baas: “Soms heeft ‘ie zo’n dag.” En zo bereiken we uiteindelijk langs leuke bosvilla’s en de kerk ´zaal Floor´weer. Maar ik haal eerst iets lekkers voor onderweg in de auto bij AH.