Wandeling omgeving Lisse, 2 januari 2011

Wandeling omgeving Lisse,
2 JANUARI 2011

EEN WANDELING MET HISTORIE

Om tien over elf gaan we de voordeur uit voor een wandeling heen en terug naar het Keukenhofbos. ´Een wandeling van een uurtje´ zeg ik tegen Adriaan.

DE MENAGERIE

Voor de kerk langs gaan we richting de Akervoorderlaan en dan de Achterweg af. Het is lekker weer. De zon schijnt en de sneeuw is vrijwel weg, maar op de sloten ligt nog ijs. We slaan links af de Essenlaan op en zien daar enkele paddenstoeltjes op een boomstronk voor een met sneeuw volgewaaide sloot. Als je niet beter wist zou je denken dat je zo het bollenveld in kan lopen. (Adriaan ook weer tevreden: ook vandaag een foto van paddenstoelen.) We gaan de Loosterweg op langs de boerderijen en een groep schapen met één zwart schaap er tussen. We maken van afstand op tijd een foto. Als we vlak bij zijn neemt de hele koppel namelijk een spurt naar de andere kant van het weiland.

We komen bij het Keukenhofbos waar een bordje hangt met de tekst: PAS OP VOOR LETSEL DOOR VALLENDE TAKKEN I.V.M. IJZEL EN ZWARE SNEEUWVAL. TOEGANG TOT DIT GEBIED WORDT AFGERADEN.

Wij lopen toch door. De sneeuw is immers al nagenoeg weggesmolten. We volgen het hoofdpad langs de molens van de Hoge- en Lageveense polder en gaan dan het laarzenpad op. Daar is goed te lopen, maar ik vermoed dat dat ook komt doordat de grond nog bevroren is. We klimmen over de hekken en genieten van de mooie natuur terwijl de vogels gezellig fluiten. Vooral het watertje, bedekt met ijs is prachtig met de groene bamboe op de achtergrond.

Weer op het hoofdpad aangekomen wandelen we richting het kasteel. Tot mijn verbazing is het hek geopend dus we hoeven niet om te lopen om op het terrein van het kasteel te komen en nemen eerst een kijkje op de kinderboerderij waar zelfs een grote zwarte hond achter het hek loopt. Eigenlijk luistert deze naar de naam menagerie. Dit is een aristocratische of Koninklijke dierenverzameling waarmee de aristocraten hun macht en weelde toonden, omdat levende en actieve wilde dieren zeldzaam, duur in het onderhoud en moeilijk te krijgen waren. De familie Block heeft nooit exotische dieren gehouden, maar vooral klein vee. Deze traditie is voortgezet in de huidige menagerie.

NIET DE ENIGEN

Op naar het kasteel waar we zo vlak langs lopen dat je het aan zou kunnen raken. Het werd in 1640 gebouwd in het Keukenduin voor Adriaen Maertenszoon Block, een voormalig commandeur van de Verenigde Oost-Indische Compagnie. Het is meteen al een groot gebouw, maar nog zonder torens. Block breidt het gebied langzaam uit: hij wordt zelfs de grootste landeigenaar in de wijde omtrek.

We wandelen langs Frederik´s Hof weer het laarzenpad op. Ik hoop het helemaal te kunnen lopen, maar al snel staan we voor een hek dat wel op slot is. ‘Frederik’s Hof’ heeft zijn naam te danken aan een jongetje van een van de adellijke families die op het landgoed hebben gewoond. De weinige documenten die er over hem te vinden zijn, vertellen het verhaal van een hoogbegaafde jongen die vermoedelijk een autistische stoornis had. In 1850 werd de eerste steen gelegd voor een ‘speelhuis’ waarin Frederik zich met een gouvernante kun terugtrekken als de drukte hem teveel werd.

We wandelen dus maar terug richting het kasteel waar nu een ijsbaan ligt waar de eerste ´klanten´ al aan komen. Het is er mooi met de verlichte blauwe kerstboomvormen, groene lichtjes langs het hek en de verlichte bollen bij het kasteel. Het is eigenlijk alleen nog te licht buiten want ze zijn op de foto nauwelijks te zien.

We glibberen over de asfaltweg en de trap naar boven. Helaas staat het kasteel in de steigers dus echt mooie foto´s maken gaat niet. We zien een bonte specht en een groepje staartmezen van boom naar boom vliegen als we richting de van Lijndenweg door het bos gaan. Dit stukje bos is nog helemaal wit van de sneeuw. We zijn niet de enigen die vandaag aan de wandel zijn, we komen geregeld andere wandelaars tegen.

DAT ZAL IK NOG MAANDEN MOETEN HOREN….

Vanaf de van Lijndenweg hebben we mooi zicht richting Lisse met zijn Agatha- en hervormde kerk. Langs de sportvelden lopen we richting het op een verhoging gebouwde Huis ter Spekke. Of is het juist andersom en is de omgeving afgegraven….. De zwarte zwanen in de tuin hebben nog (flinke) grijze donsjongen. Waarschijnlijk dateert het huis uit 1343, een stenen kleine edelmanwoning. Het is genoemd naar ´die Specken´, het omringende met wilgen overdekte drassige land.

Langs een infobord van de Reigersbosroute gaan we richting Dever over een stukje ´Oude Duinpad´ van slechts enkele tientallen meters lang en langs een beeldje van een everzwijn. Normaal is het gebouw vanaf 2 uur geopend, het is nu 13.45 dus wellicht kunnen we even wachten. Bovenaan de trap staat wel een koud windje! Helaas, aan de andere zijde van het gebouw is te lezen dat deze in januari gesloten is.

Dever is waarschijnlijk kort na 1375 gebouwd door Reinier Dever of d´Ever, lid van een zeer oud geslacht van Hollandse edelen. Het gebouw is een zogenaamde woontoren of donjon, een versterkt woonhuis, zoals er vele hebben gestaan in de kuststreek. Maar Dever is als enige overgebleven. De achterzijde is vlak: daar lag het moeras van de Lisser Poel dus van die zijde dreigde geen gevaar. De andere muren zijn hoefijzervormig gebogen, bijna 2 meter dik en massief gemetseld. De fundamenten liggen op meer dan 3 meter onder het grondoppervlak en rusten op een zandplaat, waardoor de muren na zes eeuwen nog geen spoor van verzakking vertonen.

Ik heb geen zin om langs de Heereweg terug te lopen dus we gaan via de 1^e Poellaan, langs de zemelpoldermolen, naar het Ommetje Poelpolder wat we in zuidelijke richting op gaan. Zo volgen we de Rijnsloot, de ringvaart van de Poelpolder, langs infoborden en al klimmend over hekjes. De grillige lijn van de ringvaart ligt er al eeuwen vrijwel onveranderd bij. We komen langs een essenbosje, voor geriefhout. Essenhout werd gebruikt voor het maken van gereedschap en als brandhout. Andere bosjes worden ‘koebosjes’ genoemd. Ze zijn ontstaan in periodes dat de zeer besmettelijke ziekte miltvuur huishield onder het vee. De dode dieren werden ver van de boerderij begraven. Het koebosje ontstond doordat op ieder ‘koeienkerkhof’ bomen werden geplant. Rondom werd een sloot gegraven zodat het andere vee er niet mee in aanraking kon komen en niet besmet kon raken.

We gaan langs een oude boerderij die nu helemaal ingesloten is door nieuwbouw, zien twee hazen door het weiland racen en de keutels van de schapen blijven heerlijk tussen het profiel van onze schoenen zitten. Zo komen we op de 2^e Poellaan en via de Rooversbroekdijk wandelen we richting Poelpoldermolen waarnaast ook weer een infobord staat.

De Lisser Poelpolder is één van de oudste droogmakerijen van Nederland: rond 1624 werden de laatste druppels water uit de polder gemalen. Aanvankelijk werd de klus geklaard door twee molens, later werd door de achtkantige bovenkruier die op het laagste punt van de polder staat. De eerste boerderijen werden in de 17^e eeuw gebouwd.

En zo wandelen we, weer niet als enigen! via de 3^e Poellaan naar huis voor een warme chocomel met slagroom.

Op afstandmeten.nl zien we dat we maar liefst 16 km hebben gelopen. Mijn ´uurtje wandelen´ is 3 uur en 20 minuten geworden. Ik vrees dat ik dat nog maanden aan moet horen!