Kennedymars Zuidwesthoek, 12 op 13 maart 2011

KENNEDYMARS ZUIDWESTHOEK,

STEENBERGEN - ROOSENDAAL

12 op 13 MAART 2011

Rond half vijf zoek ik nog snel de laatste spullen bij elkaar en dan vertrekken we richting Roosendaal. De parkeerplaats is snel gevonden en het pendelbusje staat al klaar. Na een klein half uurtje rijden staan we rond half zeven aan de start in Steenbergen. We hebben nog een uur om wat te drinken en met iedereen bij te praten. De startkaarten komen binnen, de tassen gaan het tassenrek in en na de toespraak “Als je de route hebt mag je starten” doen we dat.

TRADITIES WORDEN VERBROKEN

Inhalend en ingehaald wordend begeven we ons doorhet platteland richting DE HEEN. Heerlijk over verharde wegen. We gaan op de rust even in het zaaltje zitten en maken gebruik van het toilet, maar niet voor lang want er zit pas 6,5 km op.
Het volgende plaatsje is HEENSCHE MOLEN waar we inderdaad een witte molen passeren. Redelijk te zien, niet te fotograferen. Zelfs de plaatsnaamborden krijg je niet op de foto, want de lantaarnpalen staan er steeds achter. De brug naar het eiland Tholen is ook zo’n mooi punt, maar wederom niet voor een foto. En ik blijf het maar tegen beter weten in proberen…. Dat is ook eigenlijk het enige nadeel van zo vroeg op de avond starten: je loopt zo lang in het donker!

DE MELIGHEID SLAAT TOE
Op naar het dorp THOLEN, weer langs een molen en via enkele drukkere wegen het eiland weer af. Verder zijn de wegen heerlijk rustig en kun je de passerende auto’s gedurende de hele nacht op twee, misschien zelfs wel één hand tellen. De zaklamp die we mee hebben om auto’s op ons te attenderen is slechts een keer of twee aan geweest.

Zo bereiken we in HALSTEREN ‘De Kannebuis’. Ik begeef me eerst naar het toilet waarna ik de kantine niet meer in kan. Moet ik eerst naar buiten ….. en dan door de andere deur weer naar binnen! Weer op pad ga ik de spieren in mijn bovenbenen voelen. Dat wordt gelukkig minder als ik weer warmgelopen ben. Een kou-tje op de spieren? Ik heb verder ook maar net genoeg aan doordat ik thuis nog snel mijn spullen moest pakken. M’n regen/windjack hangt nog aan de kapstok!

In BERGEN OP ZOOM staat op sportpark Rozenoord de tas op ons te wachten. We doen lekker onze schoenen uit en houden een lange stop, genietend van de soep, kletsend met de mensen om ons heen. Ook met een dame waarvan we ons afvragen of ze dit wel leuk vindt en wat of ze hier eigenlijk doet…
Nu volgen er ook wat lange wegen langs o.a. station Bergen op Zoom. Wij gaan de goede kant op omdat enkele foutlopers voor ons net terug komen en de goede weg in slaan. (Maar dat is het enige voorval tijdens deze tocht.) En dan dus langs ‘Bergen op Zoom Central Station’ de meligheid slaat toe.

WIE ZET ZIJN VADER NU TE KOOP?

Het is een lange etappe: 11,4 km, maar uiteindelijk komen we toch in Woensdrecht bij Non Plus Ultra. Een gezellig café met leuke folders voor het wandelboekje!

Weer op pad komen we langs een Boerderij Automaat waar van alles te koop moet zijn. Alleen niet op dit tijdstip vrees ik dus door naar OSSENDRECHT waar in een garage nog een ´tussenrust´ is. En niet zonder succes want alle klapstoeltjes zijn bezet, buiten twee half achter de consumptietafel. Als ik me op één van de stoeltjes heb gewurmd staat de rest enmasse op…. Hadden ze dat nu niet twee minuten eerder kunnen doen….

Wij blijven ook niet lang zitten en maken de 14,5 km vol naar de rust in ´De arend´ te HOOGERHEIDE waar de tassen weer staan en ontbeten kan worden. Ik laad mijn bord vol met lekkere dingen: een ei, een eierkoek, snijkoek, krentenbol en een toetje. Maar na snij- en eierkoek en toetje krijg ik echt niets meer naar binnen en volg het voorbeeld van mijn buurman door op de bank een half uurtje te slapen.

Ik neem nog een bak koffie en kijk even naar Adriaan die er niet echt fris meer bij zit. Hij merkt niet eens dat ik een foto maak. Hij eet het plakje ham van z’n bolletje op en heeft zijn wit biertje laten staan. Hij laat zijn bijna lege flesje limonade bijvullen met water en vraagt de ‘kastelein’ om z’n bier weg te gooien. Die vindt het wel heel zonde om dat te doen. Weet Adriaan zeker dat hij dat bier niet i.p.v. het water in zijn fles mee wil nemen?

Het is buiten weer droog, na een licht buitje toen we net binnen waren, en het is licht geworden. Langs mensen die hun vader te koop zetten in de voortuin, doet me aan flodder denken, gaan we richting vliegbasis Woensdrecht.

BAH!

Volgens borden is het gevaarlijk op de vliegbasis (herdershonden) maar ze hebben ook een infocentrum, vreemde combinatie vinden we. Dat zo’n lange, nachtelijke wandeltocht echt wel wat met je doet merk ik inmiddels wel. Ik moet geregeld boeren en winden laten. Moet kunnen buiten toch?

We gaan HUIJBERGEN door en na alle Ernst & Bobbiekoek en het bifiworstje maak ik nu ook mijn kit-kat soldaat. Lekker langzaam met hele kleine hapjes. Ook genietend van de bloeiende krokussen en het platteland dat overdag prachtig is. De omgeving verandert echter langzaam, na wat aspergevelden, in het bosachtige gebied van de Wouwse Plantage. We volgen echter de verharde wegen er langs en langs een eierautomaat. Moderne boeren hier! Een uitgebrande auto geeft wat verstrooiing. Auto’s worden omgeleid en de auto wordt juist, na van alle kanten gefotografeerd te zijn, ook door ons, op een bergingsauto getrokken.

Het is druk op het fietspad met wielrengroepen, maar het is dan ook zondagochtend. We gaan het dorp WOUWSE PLANTAGE in om na de kerk en een beeldje van een houthakker bij café ‘De Reebok’ te komen. Daar het herentoilet bezet is maakt Adriaan gebruik van het damestoilet. Dit tot groot ongenoegen van een aanwezige dame. Dit is toch wel heel vies….de rest van het vele lange minuten durende gesprek zal ik u besparen, alleen nog dit dat wij er, eenmaal weer op pad, minstens een half uur nog de grootste napret van hebben gehad.

IK MOET ER NIET AAN DENKEN!

Al met al ben ík nog vergeten naar het toilet te gaan dus ik zoek voor de zoveelste keer de kant van de weg op. We gaan een spoortje over en komen in NISPEN waar op sportpark ‘De Wallen’ nog een rust is.

En dan vangen we de laatste etappe aan. Gezellig kletsend met enkele andere wandelaars zijn we, langs een leuk kapelletje, zo in ROOSENDAAL op het Thorhonk. Bij het afmelden krijgen we een diploma en een mok met opdruk en we handelen alle stempels af voor het wandelboekje en de Kennedykaart.

Ik zie enkele broodjes kroket langs komen. Daar hebben wij ook wel trek in. Maar wachtend op het doen van de bestelling sta ik bijna te tollen op mijn benen. Snel even zitten! Zo’n wandeling vraagt dus wel wat van je.

En dan op naar de auto, we lijken wel een stel bejaarden zo stijf zijn we, om bewapend met het nodige snaaiwerk huiswaarts te keren.

Een uurtje naar bed… wat natuurlijk uit loopt en dan wat eten. Ik hou het zelf bij soep, Adriaan eet met de jongens mee aan de shoarma. Met lekker veel knoflooksaus. Ik wordt al misselijk bij het idee!