Kilometervretermars, Maassluis, 12 maart 2011

KILOMETERVRETERMARS

GEZAMENLIJKE TOCHT WSV DE ZWERVERS

MAASSLUIS, 12 MAART 2011

Rond half acht vertrekken wij direct vanaf huis om, na even zoeken, half negen aan de start te komen. De andere ´Zwervers´ zijn er nog niet… of zijn ze al weg? Maar niet veel later stappen de andere vier binnen, ook zij moesten zoeken. We uiten even ons ongenoegen over de te lange afstanden: de 20 is 20,1 km lang, de tien zelfs 10,2! Wel luxe om een eigen clubhuis te hebben, zelfs als je het met twee andere vereniging moet delen, vinden we. En leuke opschriften hangen er: Bij gebrek aan personeel werken wij hier met vrijwilligers. Behandel ze voorzichtig, ze zijn zeldzaam.

HEB JIJ VOOR MIJ VAN DE CHIPS… PAPRIKA?

We schrijven in en gaan met z’n zevenen gezamenlijk van start. Maar we hebben nog geen 100 meter gelopen als bij het hek de splitsing al is. Ik ga met Sebastian en Adriaan links af op de tien, de rest gaat naar rechts. We maken een ommetje door de nieuwbouw en sluiten dan na 800 meter weer aan bij de overige afstanden. Als we dat geweten hadden, dan hadden we meer gezamenlijk op kunnen lopen!

Sebastian snijdt af waar mogelijk door schuin over het gras te gaan. Dat mag van ons want de route is tóch te lang. We passeren een oud, vervallen, schattig huisje en komen dan bij het bruggetje waar we met de auto niet overheen konden in een poging om tegen de wandelaars in naar de start te rijden….. Dan gaat het de Schenkeldijk en Maasdijk af om bij wegwerkzaamheden te komen. Sebastian kijkt zijn ogen uit en alles moet natuurlijk op de foto. We gaan het plaatsje MAASDIJK in, gelegen in het Westland, langs de kerk, een graffitikunstwerk, het ‘winkelcentrum’ en de markt: één groenten- en één kaaskraam. Zo komen we bij de oude brandweerkazerne, nu caravanstalling en een verhuurbedrijf van trouwauto’s waar prachtige bolides staan.

En dan komen we al weer op de rust (4,3km) in sportcafé Maasdijk. Zouden de anderen er nog zitten? Nee dus, die zijn vast doorgelopen. Sebastian en Adriaan vermaken zich met maskers, pruiken en petten uit een verkleedkist tot Adriaan een pruik met hanenkam dwars op zet.

Dit tot grote hilariteit van de andere aanwezigen: “Niks meer aan doen”. En na het afzetten: “Doe maar gauw weer op.” Het ziet er dan ook écht niet uit!

Ondertussen doen de dames achter de bar een spelletje kwartet: “Heb jij voor mij van de chips….. paprika?”

EEN KOLOSSAAL SCHIP

Als we verdergaan verwonderen we ons over een bordje naast de ingang: ‘Deze entree is mede mogelijk gemaakt door….’ Als deze sponsors er niet waren geweest hadden we dan nu voor een blinde muur gestaan?

Met goede moed vervolgen we de route tot ik zie dat Sebastian hondenpoep onder z’n schoen heeft zitten. Dat heb je met dat afsnijden over het gras! We bekijken de kassen die aan ons voorbij gaan. Toch wel echt Westland. Ook deze lange weg… heet vast niet voor niets de Lange Kruisweg… waar blijft nou die Korte Kruisweg? Een man die in z’n tuin werkt geeft uitsluitsel: die zijn we al lang voorbij gelopen, ver vóór de kassen!

Terug dus en dan langs leuke kwekershuizen. Karakteristieke oude, maar ook luxe nieuwe. In een tuin krijsen wat papegaaien. Nee, geef mij maar de kieviten die hun eigen naam roepen en het voorjaar in de bol hebben. Het eerste ei is inmiddels al gevonden en het is een graad of 13 met een gezellig zonnetje. Dan zien we aan het eind van de weg een kolossaal vrachtschip langs varen op de Nieuwe Waterweg, die toch best wel ver weg ligt. En iets meer naar rechts is de Maaslandkering te zien.

OP STRONT GROEIT ALLES!

We slaan Links af fietspad Oranjedijk op langs knotwilgen Midden Delfland in en worden verzocht uit te zien naar een zwart-witte-kat. Maar al wat we zien zijn kieviten, madeliefjes, speenkruid en vele vogels op de Oranjeplassen. Van een kat (“Poes-poes-poes” oh nee, “kat-kat-kat”) geen spoor.

Na het lange fietspad, met steeds grote schepen op de achtergrond, gaan we een park in waar een ‘Uitlaatstrook, geen opruimplicht’ is… En daar wijzen we Sebastian dus even goed op! Bij een bloeiende forsythia met bloeiende narcissen er onder is ons voorjaarsgevoel compleet. Maar we gaan, na de flats langs de Nieuwe Waterweg, de nieuwbouw al weer in. Met enkele leuke optrekjes! En na een brug met gele leuningen en een zwaan die wel lijkt te poseren voor de foto, komt de finish om 11:30 al weer in zicht. Of is het de start?  

Toch is het nog niet uit met de pret want voor elke wandelaar is er een knijpballetje en een schrobbelertje (kruidenbittertje) met een kwartje (heerlijk krentenbroodje van, volgens ingewijden, bakkerij ’t Fijntje uit Schiedam.)

Sebastian waagt zich niet aan de schrobbeler, die ruikt naar lijm vindt hij. En tenslotte nog een leuke opmerking van een tafelgenoot, doelend op Adriaan zijn kale koppie: “Op hersenen groeit niks, op stront groeit alles!”