WS78 Maarn, 19 maart 2011

WS78 MAARN

MAARNSCHE BERGTOCHT

19 MAART 2011

Het is al licht als we van huis vertrekken. Altijd prettiger om de weg te vinden, hoewel dat voor Maarn niet op gaat want we komen hier al vele jaren en kunnen het dorpshuis met onze ogen dicht nog wel vinden.

SOEP MET EI

Na de toespraak, die we maar half kunnen volgen, zo druk is het met wandelaars die allemaal staan te trappelen om weg te mogen, gaan we om 8:50 van start. Onder het spoor door gaan we richting het Maarnsche Raadhuis en al snel de bossen in van landgoed Huis te Maarn en Stameren.

Af en toe steken we een weg over, verder genieten we van de leuke optrekjes die aan ons voorbij trekken. En van de vrolijk fluitende vogels en hamerende spechten. Het is dan ook heerlijk met het zonnetje dat vrolijk schijnt.

We gaan over landgoed ’t Heihuis en Hoog Moersbergen, waar de dennen, het mos, het gras en de eerste opkomende planten alles groen kleuren. Het is prachtig met een glooiend weiland met paarden. Maar ook het bos is niet vlak. Regelmatig klimmen en dalen we over de Utrechtse Heuvelrug die zijn naam dus eer aan doet. En ook op camping ‘Het Grote Bos’ te DOORN kun je klimmen over een lange hindernisbaan.

We struinen over het zand, langs vennetjes en een prachtig
‘sprengen-achtig’ watertje omzoomd door rododendrons en varens in het Driebergse Bos. Na de Zwitserse burg gaan we het Rijsenbergse Bos in, alle namen zijn na te lezen op bordjes ter plaatse, om uiteindelijk in DRIEBERGEN op de soeppost te komen waar we de ‘drank’ kunnen combineren met een chocolade-eitje.   

MINSTENS EEN HALVE FLES!

Weer op pad moeten we wachten op twee treinen en gaan dan landgoed Heidestein-Bornia op. Via een overstapje gaan we echt het terrein op. Door een tunneltje, verlicht door jampotjes met een waxinelichtje geplaatst door WS, een kortere tweede zonder verlichting, de derde tunnel slaan we over, komen we langs een watertje te lopen met een schattig hoog, wit gebouwtje. Het is druk in het bos met mensen die met of zonder kinderen een ommetje maken. Dan bereiken we, na een ballonnetje en A4-tje, schaapskooi Heidestein waar nog veel meer ballonnetjes en een vlaggenslinger hangen.

Het is er druk en vanuit een tentje kringelt rook omhoog. Alleen volgens een A4: De lammetjes op Heidestein zijn dit jaar aan de late kant. Eind maart tot begin april zullen de lammetjes geboren worden.

We maken grapjes over lamshoarma die hier klaargemaakt wordt en stuiten dan zelfs op een haas, een paashaas wel te verstaan, die vast op weg is naar de schaapskooi.

Over smalle paadjes gaan we AUSTERLITZ in. Daar wordt de muziekkapel opgeknapt in het kader van Nationale Vrijwilligersdag. Wij gaan het dorpshuis in na foto’s te hebben gemaakt naast Napoleon. Door de trage bediening rusten we noodgedwongen een half uur. (Heel erg vervelend…) Henk komt bij ons zitten waarna Adriaan vraagt of WS ook zonnebrand heeft. Nee, maar hij zal er volgende keer voor zorgen en dan minstens een halve fles opspuiten!

MET LICHT WEER THUIS

We gaan de bossen weer in langs een stukje Napoleonroute (voor kinderen) met wegwijzers in de vorm van soldaten en bordjes met opdrachten. Hier speelden de soldaten van Napoleon dus krijgertje. Pauw-pauw, jij bent dood… nee hoor, ik schoot eerder!

We passeren ‘Het Witte Huis’, nu erg wit door het zonnetje, en zien aan de overzijde van een heideveld een rij bijenkasten staan. Na een rotonde in het bos stuiten we, 9 km verderop, weer op een soldatenwegwijzer en dan op de koffiepost die volgens zeggen hemelsbreed slechts 300 meter van de grote rust verwijderd is.

  We gaan even zitten met een stuk speculaas, en dan, langs een hert(enbeeld) door, oplopend met ‘de snelle jongens’. Adriaan en Piet zijn echter al snel uit beeld. We worden even verblind door een man die met een fluorescerend geel truitje aan de rand van een heideveld zit en gaan zelfs even fout.

Weer op het goede pad heb ik bijna een fietser in m’n nek op het fietspad als we onder een snelweg door gaan. Wederom langs extra witte huisjes door de zon, waar twee paarden nieuwsgierig naar de wandelaars terug kijken. En dan langs het witte huis dat we altijd vanaf de afrit Maarn-Doorn zien en onder de A12 door.

Langs een kerkje, nu stiltecentrum, en een stukje natuurterrein stuiten we op de bananen-fruitpost.
Nog maar 1½ km te gaan door een laatste stukje bos, over een laatste stuk mul zand en door wat straten van Maarn. Zo bereiken we om 15:45 de finish op 38,5 km waar Adriaan zijn beker voor 9 x 40 km in ontvangst mag nemen. We drinken gezellig wat en gaan dan via de PLUS voor wijn en tuc voor onderweg (alleen dat laatste bedoel ik daarmee) naar huis waar het nog licht is als we er aan komen.